08 oktober 2005

EGOSTRIP (7)

Brugge. Anna Gavalda heeft overal de buitenwacht gekregen met het manuscript van haar debuut ‘Je voudrais que quelqu’un m’attende quelque part’ . Twaalf afwijzingen later krijgt ze uiteindelijk toch een kans bij La Dilettante, een bescheiden Parijse uitgever. We nuttigen samen scampi fritti achter de markt. Ze doet me haar succesverhaal met pretoogjes vol ingehouden leedvermaak. Straks zal ik haar introduceren bij een dertigkoppig publiek in De Reyghere, betere boekhandel van Brugge. Gavalda staat sinds de afwijzingen op één in Frankrijk. Haar schitterende verhalenbundel is inmiddels doorverkocht in een dozijn landen. Gallimard biedt haar nu prompt 300.000 euro voor het vervolg. Maar ze bedankt feestelijk, zoals ze zelf brutaal door Gallimard bedankt werd eer voor haar het grote succes kwam.
‘Ze hebben me toen bij het vuil op de boulevards gedumpt, dat ze hun miljoenen nu maar houden.’
Ze blijft integendeel het uitgevertje trouw dat in haar geloofde. Met blijvend succes. Ook met haar tweede boek, de roman ‘Je l’aimais’ geeft ze Amélie Nothomb het nakijken. Een gegeven woord in schone letteren. Een zeldzaamheid goed.

Phaselis. De Romeinen wisten hun plekjes te kiezen. Drie verdoken inhammen in één baai. Paulus kwam hier ook langs. Toen ging het mis. Voor Rome. En voor Phalesis, een ruïne.

Belek. Turken laten je vrolijk kilometers ver dwars door overvens pik rijden, bieden je dan langs de kant schoonmaakformules aan voor het cleanen van je wagen. No price. To clean or not to clean. Ze zijn er perfect op getraind. Nummer één neemt een lege plasticfles, doorboort ze, tankt ze vol diesel, spuit ze leeg over je wagen. Nummer twee schuurt de wagen helemaal bruin onder een mix van diesel en pik. Nummer drie spuit alles mooi af. Nummer vier incasseert. No price. Vriendelijke, eerlijke Turken. Het leven is hard. Het weer is heet. Niemand klaagt.

In alle achterkamertjes van de politiek, in alle lokale cenakels worden nu messen geslepen, sneuvelen de illusies van kameraadschap, solidariteit, samenhorigheid. Verraderlijke lijstvorming voor gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar. Verhalen van bedrog, gebroken woord, wantrouwen, handigheid, list, lobby. Het voorbeeld komt van boven. Jean-Marie Dedecker vandaag in de krant : ‘Luc Van den Brande castreren ? We zullen lang naar zijn ballen moeten zoeken.’ Vloermatniveau. Krachttermen voor een profilering zonder inhoud. Zonder inhoud, gelukkig maar. Op je hoede zijn voor de inhoud van een opgeblazen peptalkfenomeen.

‘On ne voit bien qu’avec le cœur, l’essentiel reste invisible des yeux.’

Saint-Exupéry moet geweten dat het zijn laatste vlucht was. Geen weg terug. Hij was te oud om nog te vliegen. Hij wist het. Zijn hele lichaam deed pijn van de crashes. Onlangs nog was hij op het nippertje aan de Duitsers ontsnapt boven Italië. De hiërarchie had het hem te kennen gegeven. Nog één verkenning en dan gedaan. Hij heeft het geweten en keerde nooit terug naar de basis op Corsika. Op naar Le Petit Prince in de sterren. Een man uit één stuk haal je niet neer. Nooit. Hemingway wist dat ook, hij deed het zelf.

Je voudrais quand même te dire
que tout ce que j’ai pu écrire
Je l’ai puisé à l’encre de tes yeux

Francis Cabrel

07 oktober 2005

EGOSTRIP (6)

Vorige maand ben ik opgebeld door Léon-Paul Vinois, helemaal uit het niets. De man is professor filosofie aan de universiteit van Ouagadougou, Burkina Faso. Het land ligt aan de Afrikaanse westkust, geklemd tussen Mali en Ghana. Of ik wist dat hij zijn studenten al zes academiejaren laat kennismaken met mijn roman ‘De Held van het vaderland’? Meer bepaald de psychologie van Achilles Musche, de man die rijk wou worden en het werd. Eerst dacht ik aan een zoveelste grap van mijn vriend Remi, de nefroloog zeg, maar nieroloog. Een paar geleden wou die me samen met een konvooi wielergekken door Burkina Faso laten fietsen voor het goede doel. Maar Léon-Paul Vinois bleek echt te bestaan. Nadere kennismaking leerde me dat hij het boek zes maal gelezen heeft, een keer per academiejaar. De psychologie van Mathilde Malander, de kronkels van Madelon Violon het kent voor hem allemaal geen geheimen meer. Van zijn studenten in Ouagadougou weet ik dat nog niet zo zeker .Wat moeten ze er ook mee? Hoe zou je zelf zijn.

Amor fati. Het leven omhelzen. (Nietzsche).

DE FIESTE EES GEDOEN

De fieste ees oest gedoen
Ge goet goen ôl vurst goen
G’het alemoele oor lief
Uik zienen hertendief

Tenees gien leiven zonder liefde
‘k zoe aliest wielen geiven voer oa
moer tenees ôl gien avance
en tees zonder oa da’k hier danse

De fieste ees noa gedoen
De zoone goet opstoen
Uik ziene wieg gegoen
Uik mei zien gerief
Moer iek bloave’hier stoen

De fieste ees noa gedoen
Den daag goet opstoen
De fieste ees noa gedoen
Ge zult goen ôl vurstgoen
Moer ik bloave ‘hir stoen

Tenees gien leiven zonder liefde
‘k Zoe aliest wielen geiven voer oa
Tenees gien leiven zonder liefde
‘k Zoe aliest wielen geiven voer oa
Tenees gien leieven zonder liefde
‘k Zoe aliest wielen geiven voer oa

Muziektip : ‘Le jour se lève.’ Esther Gallil.
Uit : ‘Tuupe’. Noo’n puite nieve lietsies

De wonderen zijn de wereld niet uit. Nieuwe, totaal toevallige ontmoeting met professor Léon-Paul Vinois, in de Standaardboekhandel alwaar mijn titels schitteren door afwezigheid. Vanwege van de markt. Vanwege niet herdrukt. Tja, maar straks dus wel voor een zevende academiejaar bestudeerd in Burkina Faso. God ‘n slaat niet of hij zalft. Léon-Paul vertrekt dra weer naar Ouagadougou meldt hij me. Ik trek me terug in mijn writer’s blog.

Noch tristesse om wat voorbij is
Noch angst om wat komen gaat.
In het heden leven. (Zeno).

Antalya. De lift naar het strand spuit Vader Abraham. Turkije is Europa. Helaas, voor Turkije.

Oostduinkerke. Het Seacod, je strandzeilclub bestaat nog altijd, Johan. Ik heb het nagetrokken. Je bent niet dood. Je goede vriend Jan zat er ook nog, in de schaduw van de Twenty One. Twintig jaar later. We hadden het over jou. We zouden samen Amerika verkennen. Jij je foto’s , ik mijn verhalen. Nu doe ik onze reis alleen op een ouwe BMW R60, zij het in een boek. ‘Zen en de kunst van het motorhoud’. (Robert M. Pirsig). Ik roep je wanneer de contactpuntjes het laten afweten. Blijf stand by. Altijd.

06 oktober 2005

EGOSTRIP (5)

Hij schrijft schilderijen, schildert woorden, componeert poëzie. Zijn stem klinkt wat brozer nu. Gehavend door de tijd. Onverminderd subtiel duidt ze de ondraaglijke lichtheid van het bestaan. Vlaanderen sinds Claus is als België sinds Brel. Voor altijd anders. In zijn gigantisch œuvre etaleert hij hoe lelijk mooi is, hoe mooi lelijk kan zijn en hoe gruwelijk schone schijn. Ensor in de toverkracht van de beelden, Pachelbel in de virtuositeit van de taal. Of hij hem volgende week donderdag krijgt of niet, het maakt totaal niet uit. Tenzij om de wereld te tonen wat Vlaanderen al weet. Een meester van tijdloze wereldklasse.

Dood, waarom zou je ze vrezen ?
Als ze er is, ben jij er niet meer .
Zolang jij er bent, is zij er niet.

Epicurus had van die goeie. Op zulke dagen plukte hij ze.

Kursunlu. Watervallen van digitale camera’s. Vanavond, in het hotel, zal iedereen iedereen weer deleten. Virtuele wereld. We praten niet langer, we bellen niet meer. We sms'en en we mailen.:

‘Heb je mijn vraag in mijn mail gelezen?’
‘Jawel, heb je mijn antwoord gelezen?’
‘Nee nog niet.Vanavond.’
‘Weet me te mailen wat je ervan vindt.’
‘Je maakt mij curieus.’
‘Ik zie uit naar je reactie.’
‘Misschien sms ik je nog.’

VIRAGO

‘t Spuukt ien geu de stad
‘t ees noa congei payé
iek been verwiesd
mien keile in de knuup
en goa zu veere wieg
moer tooch boa moa
nen boak vui duuvoos
nen engoo zoade goa

Motuir, mautau !
vurst op mienen
virago
ien viteesse noer oa
toe mei d’ugen toe
nie bened, lek da’k vliege
lek da’k vliege
vliege…

En wind en reigen en zoone
en ‘t ees moa ôl geloak
iek been content
mien hert’ees an’t geneizen
en goa zu veere vurst
moer tooch sebiet boa moa
nen boak vui krieboos
mie leiven zoade goa

Gien leiven
zonder oa
nen druum
zoade vuir moa
Ge zoat gelek muziek
Ge zoat gelek muziek
Oh oh oh oh
oh oh oh oho

Motuir, mautau !
vurst op mienen Virago
ien viteesse noer oa toe mei d’ugen toe
nie bened, lek da’k vliege
lek da’k vliege, vliege…

Laacht noa niet
Laacht noa niet
Uik op zienen toer
Laacht noa niet
Uik oop zienen toer
Uik op zienen toer
Moer loet
moa noa….
alliene
mei mienen druum…

Motuir, mautau !
vurst op mienen Virago
ien viteesse noer oa toe mei d’ugen toe
nie bened, lek da’k vliege
lek da’k vliege, vliege…

Muziekip : Vertigo. U2
Uit : ‘Tuupe’. Noo’n puite nieve lietsies.


Amfitheater van Aspendos. Links vooraan de zetel van de keizer. Na het stuk werden de acteurs ondervraagd door het publiek. Heel eventjes, voor de tijd van de Bacchusfeesten waren zij de goden. Hier ‘De Gok van Hermes’ opvoeren met de vrienden van VTV. Voor zesduizend stille mensen en de galmende keizerskop van Koen Lauwereyns. Keep on dreaming.

De ervaring leert dat de ervaring niks leert.

05 oktober 2005

EGOSTRIP (4)

Goeie repet met de Gevuig(l)uigoode Mandolienen. Vakmanschap en kunst bij de muzikanten, goeie wil, gevoel en variabel stemvermogen bij zangeressen en zangers. Erwins gehavende Fender Stratocaster ( Summer of ’69 ) is volgens Philippe tussen de duizend en dertigduizend euro waard. Heeft het nagetrokken in vakboekjes. Erwin geeft hem nog voor geen miljoen euro weg en zingt Blueberry Hill : zo mooi dat ik andermaal vergeet in te vallen met mijn ‘Hard Bopper’ van heu honderd euro. Ik geef hem voor geen miljoen euro weg. Tenzij aan mijn kleine loetie Larsje (10 maanden) voor zijn dertiende verjaardag. Toen kreeg ik mijn eerste mondharmonicaatje, van mijn bompa op z’n bank.

‘As played by Jean Toots Thielemans’ staat er op de hoes van mijn Hohner. In goud op zwart. Ik speel het ouwe Fats-nummer ‘as played by myself’: de ene keer te snel, dan weer te traag, soms te hard, dan weer te zacht. Maar verdomme wel vanuit het hart en de buik.

Peter zingt ‘Angie’ (‘Engookie’) ook vanuit het hart én de buik. Het is wat zoeken naar octaven ofzo. Blijkt dat Mick Jagger op vrouwelijke heuvelen zit, ook in dat nummer. Onze Mando’s zo bezig zien en horen , het is en blijft puur genot. De dwarsfluit uit de toverdoos van Luc in ‘Paris s’ éveille’. Gino die Phil Collins wegtokkelt op de drums in dat nummer van Louis Prima. De magie die onze eigen Sultans of Swing Jonathan, Johan, Erwin uit hun snaren snokken : Stand by me, Satisfaction, Johnny B. Goode... Er wordt hard gerepeteerd voor ons optreden in de Ronsese bib, , zaterdagvoormiddag 15 oktober, voor onze optredens in november en de Kerstmarkt. Tja, de Gentse Feesten en de Heizel zijn gepland voor later. Christus is ook maar begonnen met twaalf apostelen.

Philippe toont me zijn ouwe Pelikan, Wim heeft ‘Under the Milkwood’ gevonden van Dylan Thomas op de tweedehands boekenmarkt in Damme. Het is wachten op Geertje die ‘Seks en Jaloezie’ repeteert. Dan gaan voor all because of U2.

Je schrijft voor god of voor je buren (Sartre). God is dood. Althans blijkens geschriften van een of andere gek met een hamer. De buren zijn gaan overwinteren op Lanzarote. Voor wie schrijf ik? Voor mezelf .

Bogio. Alpes Maritimes. Een asielzoeker tekent ongevraagd een hartje van schuim op de voorruit van de wagen, scheldt me dan uit. Eén euro, wat kan hij ermee ? Niet eens olijven kopen op de markt van Ventimiglia. Globalisering van de armoede. Hoe ga je het onrecht van de wereld te lijf in een achterstraatje van Bogio ? Ik denk aan een passage uit American Psycho (Brett Easton Ellis).

Doe dommer dan ge zijt
maar mijd u voor de klippen ;
leef buiten ruimte en tijd
doch spoed u lijk de kippen

Werk zonder mate of plan
maar spied door alle luiken ;
veracht den burgerman
doch ledig zijne kruiken.

(Wolfijzers en Schietgeweren. Richard Minne.)


God niet ontkennen, wel zijn machteloosheid acteren. De mens moet beseffen dat zijn lot in zijn eigen handen ligt. Zelf redden en niks meer. Existentie gaat voor op de essentie. Er bestaat niet zoiets als de menselijke natuur. De mens is wat hij zelf wil zijn. Hij is niets anders dan wat hij doet en wat hem zijn waardigheid verleent. Hij draagt de hele verantwoordelijkheid voor die keuze. Dit humanisme plaatst de mens als einddoel, als hogere waarde. (Existentialisme is humanisme. Sartre).

Antalya, de oude stad. Nep Von Dutch. Nep Nike. Nep Adidas. Nep Eastpak. Nep Adidas. Er ontbloffen bommen. Net niet nep. De overheid zegt dat het gaat om gaslekken. Nepuitleg.

L’homme est un roseau, mais un roseau pensant. (Blaise Pascal.)

Menton. Hotel L’Aiglon staat er nog steeds, mama. Ik wist dat ik er ooit zou teruggaan om weer even bij jou te zijn.. Er vliegen nu geen Caravelles meer, tenzij voor maatschappijen op de zwarte lijst. Sigarenkokers noemde je ze. Herinner je je hoe mooi onze eerste landing samen boven de Cap Ferrat ? Op het kerkhof hoog boven Menton floreren grafstenen van Russische prinsessen in de zon. Ik wou dat je hier lag.

Cap Martin. Avenue Virginie Hériot. Het plaatje zegt dat Yeats hier woonde. Het plaatje zegt dat Albert van Monaco het plaatje inhuldigde. Wat verderop het huis van Le Corbusier en dieper aan het water het gewezen kasteel van Mobutu. Verkocht aan de Russen.

Eze Village. Met Jan Coucke zing ik Tura in ‘t Ronsies. Jan, Bruggeling kent geen sjiek Ronsies maar doet zijn best. En zij, blonde stoot, zij vindt het mooi. Ze wil meer horen. Waar zingen we vanavond ? In de Troubadour om 22 u liegt Jan haar voor. En erna om 23 uur in Le Château Ezan, lieg ik door om bestwil. Ze zal er zijn. Ze komt uit Estonia. Globalisering van de nep.

Wie geen Hard Bopper wil, kan het houden bij een ‘Blues Harp’ of een ‘Marine Band’. (Beiden bij Hohner, tien euro) Behoorlijke klank. Zo’n speciale microfoon hoeft niet. Je bekomt hetzelfde effect met je handen. Ooit zat ik thuis bij Toots, op z’n balkonnetje. Luisteren naar een privé Bluesette. ‘Alles is muziek’ lachte Toots, en hij liet een windeke.
‘Ne me quitte pas’ (op ‘Toots ’75 The Birthday Album), hoe doet hij het ?

Moi je t’offirai
des perles de pluie
venant de pays
où il ne pleut
jamais. (Brel).


SNIE

Snie…
‘t Eees oop ienen naacht
Giel onverwaacht
De staad onder oa vaacht
Oh snie….

En ‘t leiven vôlt oat
tees gien lawoat
de Stienbreuge ‘n tapoat
Oh snie…

Tuus ôl tuupe boaten
Mei bolen smoaten
M’heen luite en me floaten
Oh snie…

En noa ne peitie moeken
mei ruue koeken
Ne wortoo, nen hoed
Oh snie…

‘t Eees ne wieten naacht
Ne stielen naacht
‘k hei zu lange oop oa gewaacht
Oh snie…

Tuus ôl tuupe toas
Onder den buum
Keestdaag ees nen druum
Oh snie…

En iek oop oaen schuut
Lek oop nen buut
Ge zoat tuus nooniet duud
Oh snie…

Muziektip : Île. Jean-Michel Caradec.

Uit : ‘Tuupe’. Noog ‘n puite nieve lietsies.

03 oktober 2005

EGOSTRIP (3)

DIEKE BLOEZE

Get hier vasleiven
noo nits gedoen
Nen anderen mensch
ziet op stroete nie stoen
Ge bloest ien mien huure
lek ne ventilatuir
Ge wet nie
wataa wierken ees

Ge kloegt auver aliest
auver iedereen
Ge wuint an de zie
Roonse ees te mien
Ge klapt alliene
moer auver oa guild
Woeker dan heide
oes noo nie vertuild

Ge zoat ‘n dieke bloeze
Ge zoat ‘n dieke bloeze
Ge zoat ‘n dieke bloeze
Da zoade da zoade .goa

Ge klapt auver meinschen
lek auver loazen
Ondertscheussen muilkte ze
mei aal oa hoazen
Ge vindt oa beiter
dan de gemienteroed
Ge stekt oa wieg
ge zoat just koed

G’het gruute reloesies
in de countryclub
‘n dieke sigare
op de footballclub
Ge leift zonder liefde
zonder kameroed
Niet te verwonderen
daade giel alliene stoet

Ge zoat ‘n dieke bloeze
Ge zoat ‘n dieke bloeze
Ge zoat ‘n dieke bloeze
Da zoade…da zoade.…goa…

Mei stoefers lek goa
kuinen m’hir niets nie doen
Oestoa noar oaen penthouse
van honderd miljoen
Me treeken hier wui zuive
oezen plank zonder oa
Joa ‘n bloeze ‘n dieke
bloeze zoade goa.

Ge zoat ‘n dieke bloeze
Ge zoat ‘n dieke bloeze
Ge zoat ‘n dieke bloeze
Da zoade…da zoade…goa

Muziek : All because of You. U2.
(My song for Geertje and Woutie)

Uit : ‘Tuupe’. (Noo’n puite nieve lietsies)
__________________________________
EGOSTRIP (2)

° Myra, Zuid-Turkije. Lykische graftomben hoog in de rotsen. Drieduizend jaar oud. Een engel komt er de doden afhalen voor De Afrekening. Als je niet goed geleefd hebt laat hij je vallen en ben je op slag weer dood maar dan voorgoed. Ernaast ligt een Romeins theater. Tragedie boven, komedie beneden.Wat verderop : het graf van Sint-Niklaas. Gelovigen leggen pathetisch hun kop op het graf en doen een wens. Buiten staat een beeld van de kerstman, de concurrent. Le père Noêl est une ordure. We moeten blijven geloven in Sinterklaas. Zoniet zijn we reddeloos verloren.

° Knokke - De Panne - Knokke op de velo. Honderdvijfendertig kilometer regen en wind. Gemiddelde snelheid : negentien. We moeten blijven geloven in Tom Boonen.
We hebben toch ook geloofd in Freddy Maertens, Michel Pollentier, Johan Museeuw ? Blijven dromen, blijven geloven zoals toen in Rik (vooral in zijn Nini). Maar toch, gemiddeld negentien. Misschien ligt het aan mijn Isostar Banaan.

° Saint-Agnes, Zuid-Frankrijk. Hoogste dorp van Europa volgens de Fransen. Ten opzichte van de zeespiegel bedoelen ze , ha bon. De Fransen willen altijd de grootste, de hoogste. Le logis Sarrasin, Vue Paronamique. Zij zal nooit meer zo oud worden als ze al oogt. Ze komt uit het raam babbelen. Ze heeft haar huis weggeschonken aan de kinderen ‘beneden’ in Roquebrune. Nu woont ze hier, ‘loin des voitures’. Verstilde tijd. Pure schoonheid van het verborgen bestaan.