DE BENIEUWDE RONSENAAR (18)

LE

GILLES

DE

RENAIX






DE (T)ROTS VAN RONSE

Zuster Magdaleen zou hem, volgens niet al te bevestigde geruchten, ooit ‘de Glorieux van onze tijd’ hebben genoemd. Gilles Vanderkerken (67) is hoe dan ook een grote meneer die het Ronsese sportleven de afgelopen drie decennia zijn mooiste momenten heeft bezorgd. Dit als voorzitter van Samoerai en als voorzitter van de Stedelijke Sportraad. Denken we maar aan de bronzen Olympische medaille van Harry Van Barneveld in Atlanta voor de Ronsese Samoerai.

Wij kennen de sportman in Gilles al van toen we hem als beginner op de Steenbrugge vruchteloos probeerden te passeren, hij als basketter van de Sfinx, wij voor Basket Club Ronse. Maar Gilles passeerde je niet. No way. Doch altijd fair-play. Nooit vuile stoten. Sportief was zo al goed genoeg.

Met de verhuizing en inhuldiging van de Sporthal brengt Gilles Vanderkerken Judoclub Samoerai na glorieuze jaren nu helemaal ter bestemming. Zelf geeft hij nu het roer door aan de jongere generaties.

Burgemeester Dupont en Schepen Agnes Van Crombrugge vonden dat terecht een goede gelegenheid om Gilles eens te danken voor zoveel inzet.

Ne Schuune fautau

Een mooie herinnering bewaren we aan die keer toen hij als plechtstatige Juge Gilles (met pruik) op een Wieties-debat in de Brouwerij de audiëntie eventjes met de zware voorzittershamer stillegde… om doodeenvoudig Ronny De Coster, fotograaf van Het Laatste Nieuws, toe te laten ‘ne schuune fautau te paken’ .

Gilles tout craché: spontaan, naturel, vanzelfsprekend, omnipresent, onvermoeibaar.

Met tien zulke Gilles de Renaix gaan we met zijn allen Tuupe vuir Roonse recht naar de Renaixance.

Proficiat, Gilles. Je bent een moedig mens. Er is immers moed voor nodig om voor - le tout Renaix - anno 2006 een week voor de verkiezingen door je ene vriend de gewezen collegesuperior Coorevits je nagelnieuw judolokaal te laten inzegenen onder ogen van je andere vriend op de eerste rij: de ‘goddeloze baardige duivel’ hemzelve Herman De Croo.

Alleen Gilles kan dat, doet dat. Een rots van een Ronsenaar.

Blijf ons nog vele jaren opvrolijken met je knipoog, je glimlach, je bons mots en je kwinkslagen, Gilles. Deze blog (waneedaat?) brengt je namens zijn Ronsese lezers een sportief eresaluut.