01 april 2006

EGOSTRIP (71)

CECI N'EST PAS UN POIS(S)ON.

Naar Magritte.

31 maart 2006

WEG VAN RONSE

Géraldine Vandercammen woont in Reims, volgt de befaamde theateracademie Cours Florent in Parijs, vertoeft bijwijlen in de Provence, blijft als actrice verbonden aan Theater Voor Taal en Volk en houdt zielsveel van Ronse.
Nu en dan seint ze ons haar dagboeknotities


Les gémissements de Gégé (3)

De ingang van het college op een tiental meter van hier is al de hele week bezet door zijn studenten. Een minderheid schiet sinds maandag wortel voor de schoolpoort met al hun attributen, toeters, vlaggen en glühwein. Bewakers van het stakingspiket incluis.
Een ander deel maakt van de onrust en de verwarring gebruik om in de straten van Reims kot te houden en stommiteiten te schreeuwen op alle hoeken van de straten. Nog een ander deel loopt in groepjes van drie vier op straat te lanterfanten omdat de lessen alweer opgeschort zijn en denkt eraan om thuis te gaan chatten.

'Les durs', de harde kern, scandeert in alle grote steden van Frankrijk met jeugdige gedrevenheid anti-CPE-slogans, blokkeert kruispuntenen brost dat de stukken ervan afvliegen. Ik moet denken aan die sappige sketch van Coluche over een betoging. In het begin van de stoet roept iedereen : ‘A bas la répression, les manœuvres policières!'. Aan de staart is de slogan veranderd in 'A bas les boutons pressions, vive les fermetures éclairs!'

In de voorste rijen avanceren de overtuigde militanten. Een heel deel loopt echter mee omdat het plezant is en weet van ver noch van dichtbij waarover het precies gaat. Als ik ’s avonds de beelden zie op TF1 heb ik meer de indruk dat hun fierheid nu ligt in het ‘niet plooien’: niet in ‘het zoeken naar een dialoog’.

Dit is het land van de 35-urenweek, met het minst aantal gesyndiceerde werknemers en het meest aantal gestaakte dagen. In het land waar 'mère au foyer'-zijn wordt betaald en waar je twee jaar werkloosheidsvergoeding krijgt zonder ook maar één bewijs te moeten leveren dat je actief werk zoekt, staat een miljoen mensen, jong en oud, op straat als de regering met iets nieuws voor de dag komt.

Voor één keer zijn jongeren het eens met hun ouders. Alle potjes moeten schoon dicht blijven. Waar gaan we naartoe als zelfs jonge mensen tegen verandering zijn? Iedereen heeft natuurlijk het recht en de vrijheid om te staken en te betogen. Maar moet dit niet eerder een ultieme toevlucht zijn? Worden we die betogingen niet allemaal een beetje moe? Op straat komen is tof om de wereldbeker voetbal te vieren (in ‘98); niet om een land om de vijf voeten in rep en roer te zetten.

Ik leg het allemaal uit aan mijn dochterke dat haar middagsieste niet kan doen omdat er op ons pleintje te veel rumoer is. Ik zeg haar dat premier Dominique De Villepin voorlopig niet plooit en dat hij op de lange duur wel zal moeten plooien, maar dat hij daarom niet zal breken.

En ze antwoordt heel lief: ‘Willy brood?’ Ze doet flink haar best om Nederlands èn Frans te spreken en zo goed mogelijk te herhalen wat ik haar voorzeg.
‘Nee zoetje, het is Villepin met een V. Zoals in Veber en vlaai!'

Zucht...


Ronsenaars die in het buitenland leven en die nu en dan hun ervaringen kwijt willen op dit razendsnel groeiend mediaforum voor alle Ronsenaars mailen hiervoor naar: stef.vancaeneghem@skynet.be

EGOSTRIP (70)

Gaandeweg lijkt die hele geschiedenis van filosofische denksystemen me steeds meer een wonderbare puzzel. Hoe meer stukjes ik in kaart heb, hoe meer mijn kijk op de ultieme werkelijkheid verbrokkelt.
Wittgenstein, die taal als een spel beschouwde meer dan als de vertolking van de werkelijkheid (zoals een zet op het schaakbord alleen betekenis krijgt in relatie met alle voorgaande zetten) zag de filosofie als een strijd tegen de beheksing van onze intelligentie door taal.
Wittgenstein: ‘‘Alles wat gezegd kan worden, kan helder gezegd.’
De Filosofie leert helaas ten overvloede hoe weinig dit het geval is. Wittgenstein: ‘Waarover men niet kan spreken, daarover moet men zwijgen.’

Of toch niet helemaal? Diezelfde filosofie levert behalve elkaar steeds weer tegensprekende denksystemen ook wijsheden op. De oosterse filosofie staat er bol van. Boekhandels bulken van de Confusiusgidsjes voor haastige westerlingen. Die westerse filosofische traditie doet overigens zelf niet onder.
Het begon al bij de pre-socratici. ‘Het is beter uw eigen fouten te verbeteren dan die van een ander’, bedacht Democritus. ‘De weg omhoog en omlaag is een en dezelfde’ voegde Heraclitus eraan toe. Socrates, de man die wist dat hij niks wist en het leven zag als een dauwdruppel op een blad noemde zichzelf geen Athener of Griek maar een wereldburger. Brandend actueel.

‘Wijze mensen spreken omdat ze iets te zeggen hebben, dwazen om iets te zeggen te hebben,’ voegde zijn leerling Plato eraan toe.
Plato: ‘Mensen hebben altijd idolen nodig die ze boven zichzelf plaatsen en tot held verheffen. Dit is de wortel waaraan de tiran ontspruit. Aanvankelijk gedraagt hij zich als een beschermer.’
Met die ideale staat van hem wou het bij een poging in Zuid-Italië echter niet al te best lukken. Plato’s ideaal was er een voor meesters en knechten. Diens knappe leerling Aristoteles zag dat wel even anders.
Aristoteles: ‘De basis voor democratie is vrijheid’. En: ‘Geluk hangt van onszelf af’. Om dat te bewijzen, pakte hij na de dood van zijn discipel Alexander de Grote wijselijk zijn biezen. Hij wou niet eindigen zoals Socrates: met een beker dollekervel in de hand, de mond vol gif en en ‘goddeloze’ wijsheden.

Augustinus, kerkvader en bisschop van Hippo, koppelde dat oude Griekse ‘goddeloze’ denken weer terug naar één god: de zijne.
Augustinus: ‘Geloven is aannemen wat men niet kan zien. De beloning hiervan is te zien wat men gelooft.’
Voor de rest wel een schrander mens : ‘Geweten komt van uzelf, reputatie komt van uw buurman.’
Bovendien een grapjas: ‘Oh Heer, help me zuiver te leven, maar nu nog niet.’

Wie ook al zijn god probeerde te verenigen met de aristotelische filosofie was Thomas van Aquino. ‘Hoed u voor de man die maar één boek kent’. Goeie tip voor Bush. Maar zo slim was die Thomas van Aquino blijkbaar nu toch ook weer niet. ‘Wat betreft haar natuur is de vrouw onvolkomen en gebrekkig, want de actieve kracht van het mannelijk zaad streeft ernaar om een perfecte vertegenwoordiger van het mannelijk geslacht voort te brengen.’ Hoed u voor een man die zo’n onzin bedenkt.

‘Niets is eerlijker verdeeld dan het gezond verstand: niemand vindt dat hij er te weinig van heeft,’ zei René Descartes die zijn voorganger hiermee fijntjes naar de middeleeuwen verwees. En wanneer ik het gedoe bezie omtrent de lijstvorming voor de verkiezingen denk ik zelf wel eens aan Hobbes:
‘Bovenal zie ik als de meest algemene neiging van de hele mensheid een eeuwig en rusteloos verlangen naar macht, steeds meer macht, dat pas verdwijnt met de dood.’

Al die filosofische wijsheid wat moet je ermee? Immanuel Kant geeft een paar opties. ‘Blijf altijd het menselijk individu als doel zien en gebruik het nooit als middel tot uw doel.’ ‘Alleen de afdaling naar de hel van de zelfkennis, bereidt de weg naar goddelijkheid.’

Al die filosofen hebben volgens Marx de wereld alleen maar geïnterpreteerd. Marx: ‘Het gaat er echter om de wereld te veranderen.’
Veel werk aan de winkel. Want volgens de filosoof van de actie zijn heersende ideeën altijd die van de heersende klasse.
Marx: ‘In de vlakte ogen molshopen als heuvels. De geesteloze vlakte van de bourgeoisie moet je meten aan de hoogte van haar grote intellectuele lichten.’

Als ik hier dingen schrijf die al eens weggehoond worden door de lokale reuzen van het eigenbelang, heb ik wat aan deze van Arthur Schopenhauer: ‘Alle waarheid kent drie stadia. Eerst wordt ze geridiculiseerd. Vervolgens wordt ze hevig bestreden. Daarna wordt ze geaccepteerd als vanzelfsprekend.’ Van deze hou ik ook: ‘De jaren op het eind van iemands leven zijn als het einde van een gemaskerd bal wanneer de maskers vallen.’
Van Nietzsche onthou ik vooral deze: ‘Wat me niet vernietigt, maakt me sterker.’ Helaas inspireerde een (mede door zijn anti-semitische zus geïnspireerde) postume foute en extreme interpretatie van zijn oeuvre de nazi’s tot de grootste menselijke vernietigingsoperatie ooit.
En dan was er Sartre. ‘Als de rijken oorlog voeren, zijn het de armen die sterven.’ ‘Eén plus één is in de liefde één.’ ‘Alleen iemand die niet roeit, heeft voldoende tijd om de boot te doen schommelen.’ ‘Vrijheid is wat je doet met wat je is aangedaan.’ Doch vooral deze wil u ook niet onthouden: ‘Een schrijver moet weigeren zich tot een instituut te laten maken.’

‘De l’utilité de la philosophie.’ Bertrand Vergely. Editions Milan. ‘Filosofie’ . Gregory Bergman. Rainbow Pocket. ‘Apprendre à vivre. Traité de philosophie à l’usage des jeunes générations’. Luc Ferry Plon.

30 maart 2006

DE SCHRIJFHEREN (9.6)

Roman

Al Casar werkte zijn laatste klanten hun kop af. Hij zeepte ze in met diverse kleurspoelingen. Zelf had hij een purperen piekhoofd vol roze mèchekes. In de achterplaats van zijn kapsalon stond een orgeltje. Aan de muur posters van Engelbert Humperdinck, Tom Jones, Mike Brant en Ivan Rebrof. Overal lagen singles van onbekende zangeressen en zangers die hij had gelanceerd zogezegd. Bovenaan in elke kamerhoek hingen reuzeboxen van Telefunken. Ze spuiden ‘Concerto voor jou Natscha’ van Johan Stollz.
Hij schonk ons kirr in met Loirewijn en Crème de Cassis de Dijon, ging dan aan zijn orgeltje zitten. Gegrepen als hij was door een creatief moment. Hij wou ons Summer Memories laten horen. Dat was zijn nieuwste creatie voor Tony Savonalola, het nieuwe zangwonder uit Overboelare. Hij had het de ochtend zelf gecomponeerd. Tussen brushing en mise-en-plis.
Hij toetste wat klanken in. Onmiskenbaar plagiaat van Wintermemories van Yvan Guilini. Al Casar beoogde niks minder dan de volmaakte harmonie tussen melodie en woord, zei hij. Zon in je ogen. Zomer in mijn hart. Zon zee het mulle zand. Jij en ik hand in hand. Goed gevoel. Dat was de sleutel tot zijn succes. ‘Zal ik jullie wat voorzingen ?’

'Hoe hoeoeoe
Hoe zeg ik dat ik van je hou
Hoe hoeoeoe..
Hoe zeg ik wat ik voel voor jou
Geef mij een doel om te leven
ti amo ti amo
piu forte piu forte.’

Het afgewerkt product gaf hij aan de beginnende zanger. Die betaalde dan zelf de opnamestudio. En het persen van het plaatje. En de promotie. En de distributie. Vaak met het geld van mama die haar oogappel beter vond dan Roy Orbison. Van nul tot duizend platen nam hij niks. Boven het miljoen werd alles herbekeken. Een miljoen platen had hij nog nooit gehad. Maar wat niet was, kon altijd nog komen.

‘Djiezus! Lieve mensen allemaal! Dit is Vlaanderen. Djiezus.’

Hadden we al werk gehoord van Dana Vlinder ?

‘Een zingend engelke. Die trillende lippen. Dat wipneusje. Een uit-zon-der-lijk-e voice. Radio 2 Hasselt is geïnteresseerd.’

De fotograaf zette de Vlaamse Johnny Hoes eerst achter zijn kaptafel, dan achter zijn orgeltje. Al Casar lachte de tanden bloot, een dozijn singles in de schoot. Dikke human intrest, zei Vanderweyden. Dubbele pagina midden. De muziekdoos van Al Casar. De goudmijn van Dendermonde. Golfdinger Al Casar ontdekt Vlinder met trillip. Tussen salon en chanson.
Doch er was nood aan meer sport in het blad, vond Vanderweyden nu. Wist ik wel dat Paul Van Himst en Eddy Merckx boezemvrienden waren geworden ? Wist ik dat niet ? Amateur. Erop af, Charlie.

Paul Van Himst als koffiebaron
Met Merckx en Van Himst naar de Tour
Roger De Vlaeminck : een zolder vol bekers
Lucien Van Impe droomt nog van Alpe Dhuez
Jacky Ickx : mijn dochter Vanina en ik
Jean-Marie Pfaff : Carmen is mijn doel
Raymond Goethals : savon de Marseille
Michel Pollentier : Die peer bezig ik nog altijd

Vanderweyden stuurde me naar Louis Leroy, de erfgenaam van Lodewijk XIV. De Franse monarch woonde zeven hoog achter de dijk van Oostende met zijn oude moeder. Hij toonde me dozen vol verhalen uit De Post, Ons Land en Panorama die zijn gelijk moesten bewijzen. In afwachting kwam hij aan de kost als garçon, in de Versailles.

De maanden daarop zag ik alle kindsterren, wonderkinderen, sportsterren, gevallen goden, gewezen idolen van Vlaanderen. Geen geflipte charmezanger, geen zot gedopeerde coureur, geen halve gare goeroe, geen vermeende paragnost, geen zogeheten ziener ontsnapte aan het verhaal van tien vellen. Wie nieuwe interpretaties bedacht omtrent Nostradamus, wie Near Death Experiences kon navertellen, wie de rollen van de Dode Zee mooi kon verklaren kreeg een serie. Ze toonden me hun gouden platen, hun foto-albums, hun trofeeën, hun kinderen, hun huisdieren, hun schoonmoeders, hun adoptiekindjes, hun papa’s, hun paardenstallen, hun zwembaden, hun verzorgers, hun fans, hun villa, hun studio, hun helikopter. Hun snookerpaleis, hun eigen danszaal, hun cafetaria, hun pretpark, hun lievelingspaard, hun Ferrari’s, hun manege, hun atoomschuilkelder, hun echtelijke twisten, hun leugencapaciteit, hun restaurant, hun poesje, hun paranoia, hun lichaam, hun visvijver, hun bonsai-collectie, hun nieuwe neus, hun beschetenheid, hun geheime vriend, hun dochter. Nooit toonden ze het achterste van hun tong. Wat ze werkelijk te vertellen hadden, was nooit geschikt voor publicatie. Wat er wel in kwam, wilden ze vooraf lezen. Verhoopte glorie. Miserabele ondergang. Lulkoek, gezeik, melo. Geld maakt niet gelukkig. Bekendheid geeft paranoia. Liefde is waar het om draait.

Op een dag meldde Vanderweyden ons dat er in de rimboe van Borneo een voorhistorische tijger rondliep. Als we die in beeld konden krijgen, had Embargo een wereldprimeur. Hij vroeg of ik misschien…de rimboe. Borneo ? Neen, zei ik. Geen sprake van. Bull shit is het. Nep. Larie. Denk aan Jack London, zei hij. Denk aan Joseph Kessel met zijn leeuw. Denk aan al die grote namen. Hij begon me op te smijten met verhalen over Georges Simenon die helemaal naar de Noordkaap was getrokken. Jef Geeraerts op berenjacht naar Alaska. Arthur Rimbaud naar Aden. Marcel Proust van Parijs naar Cabourg. Wagner naar Palermo. John Irving naar het Sacherhotel in Wenen. Kende ik John Irving ? Niet ? Hij zou me wat. Denk aan Goethe zei hij, in Leipzig. Edward Douwes Dekker in Den Haag. Oscar Wilde in Londen. Hotel Cadogan. Casanova in Rome. Café Greco. Nietzsche in Sils-Maria. Rilke in Trieste. Hemingway in Stresa. Agatha Christie in Istanbul. Hotel Pera Palace. Jean Cocteau in Villefranche-sur-Mer. Hotel Welcome. Lawrence of Arabie in de Golf van Aqaba. Stendhal in Rusland. Céline in New York. Bernanos in Brazilië. Baudelaire in Mauritius. Honoré de Balzac in de Oekraine bij zijn prinses Eva Hanska. Scott Fitzgerald met zijn Zelda in de Golf Juan. Bertus Aafjes op zijn voettocht naar Rome. Kuifje op de maan.

‘Als niemand het wil doen, trek ik zelf naar Borneo. Amateurs !’

Hij kreeg er de kans niet toe. De directie liet ons weten dat er met Vanderweyden een regeling was getroffen. We zouden hem niet meer terugzien. In afwachting werden we geacht Embargo naar best vermogen op de markt te houden. Er werd gerekend op ons vakmanschap. Ze hadden er het volste vertrouwen in dat we het zouden redden. We waren toch geen amateurs ?

(Vervolgt).

Uit :’De Schrijfheren’. Roman. Copyright Stef Vancaeneghem

29 maart 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (73)

HEET VAN DE NAALD

TOEKOMST PLAN RONSE GELANCEERD
ONDER MASSALE BELANGSTELLING

EEN HISTORISCHE KANS VOOR DE RENAIXANCE


Met een knappe Cityclip is zonet onder massale belangstelling in het Congrescentrum Glorieux het Toekomstplan voor Ronse voorgesteld.
Zowel burgemeester Luc Dupont als stadssecretaris Linda Vandekerkhove veegden meteen de kritiek (van Erik Tack) van tafel dat het plan zou zijn aangemaakt door een extern bureau op kosten van de belastingbetaler. ‘Integendeel’, aldus burgemeester Dupont,‘de stadsdiensten hebben zich onder leiding van de stadssecretaris net uit de naad gewerkt om dit unieke plan, het eerste in de geschiedenis van Ronse, tot stand te brengen in perfecte samenwerking met het beleid. Deze grote betrokkenheid en dit vakmanschap is een mooie consequentie van onze volgehouden manier van werken bij aanwerving van personeel. Steeds kiezen we de beste kandidaten uit de onafhankelijke selectie voor jobs bij de stad. Dat is een politiek op lange termijn die nu zijn vruchten afdraagt in de realisatie van het stadsplan.’


Hoe het groeide

Luc Dupont: ‘Al van in het begin van de jaren negentig deed de stad ervaring op met het opmaken van allerlei plannen. Meestal was dat op last van de hogere overheid. Zo konden we ook aanspraak maken op subsidies om verschillende problemen te kunnen aanpakken. We maakten het voorbije decennium een strategisch-commercieel plan, een verkeersplan, een plan in het kader van het sociaal impulsfonds, een milieuplan en tal van andere. Zo stapelden we een hoop ervaring op met planningprocessen en haalden we ook meer en meer expertise in huis. Een coördinatie van al die plannen en een algeheel kader ervoor ontbraken evenwel. Daaraan wordt nu met dit strategisch plan verholpen.'


Van en voor alle Ronsenaars

‘Met vallen en opstaan en na het winnen van advies bij vele Ronsese raden kwamen we tot een voorstel van plan dat op 23 november vorig jaar werd voorgelegd. Toen kreeg iedereen de opdracht mee om opmerkingen door te sturen naar de stad. Onze oproep viel niet in dovemansoren. Het ontwerp werd besproken en bediscussieerd in vele adviesraden en verenigingen. Ook geëngageerde Ronsenaars kwamen met hun voorstel van aanpassing. Zo creëerden we een nooit gezien draagvlak voor ons plan. Het is inmiddels voorgelegd en, op vier onthoudingen na, (van het Vlaams Belang nvrd.) unaniem goedgekeurd.’


Op maat van de Ronsenaar

‘Een goed plan heeft een sterke missie nodig. Die wordt verwoord in één krachtige zin die duidelijk weergeeft waar we naartoe willen en wat ons onderscheidt van andere steden: Genieten midden in de groene heuvels. Studies wijzen uit dat meer en meer mensen terugkeren naar de stad omwille van de sfeer en het bloeiende culturele en sociale leven. Aan de andere kant zijn diezelfde mensen zich bewust van het feit dat een gezonde, groene omgeving meer en meer een schaars product wordt in Vlaanderen. Welnu, Ronse combineert deze twee troeven: de geborgenheid en gezelligheid van de stad met de rust van een groene mooie omgeving. Het is steeds onze ambitie geweest om dit plan te schrijven op maat van de Ronsenaar. Om die reden hebben we drie thema’s gezocht die voor iedereen van groot belang zijn en waar de stad een rol kan in spelen. Volgens ons is alles te herleiden tot wonen, werken en vrije tijd.’

Love Ronse Generation

Voor de promotie en communicatie van het plan deed de stad een beroep op Wim Demyttenaere en Anja Forceville, twee jonge mensen die twee jaar geleden in Ronse zijn komen wonen en er ‘voor altijd verliefd op zijn geworden’.
Voor de clip haalden ze dan wel, zo geeft Anja ons grif toe, de mosterd bij de clip ‘Love Generation’ van Bob Sinclar.

Op zijn bike peddelt Seppe Ronse af ‘en ziet hoe schuune da Roonse tooch kan zoan’. Met de clip, net zoals met het visueel gecompileerde plan kan u vanaf vrijdag kennismaken op www.ronse.be.
Alle Ronsenaars krijgen eerstdaags ook de heel zuiderse en zonnige brochure ‘Ronse, genieten midden in de groene heuvels’ in de bus.

Ronse op zijn best.

Het meest opmerkelijke project in het hele plan is ontegensprekelijk de Kloef: een schitterend woonproject voor tweeverdieners opgevat als ‘een fantastische stadstuin’. De uitvoering ervan wordt binnen twee weken toegewezen aan één van de twee geïntereseerde investeerders.

Ook De Nieuwe Leie wordt zo te zien een indrukwekkend cultureel project dat Ronse op de kaart zal zetten als the place to be in Zuid-Oost-Vlaanderen.

De Sporthal is klaar op 1 september.

Meer dan nog een draaiboek voor het beleid van de komende twaalf jaar, lijkt dit prima plan ons een echte historische kans voor de Renaixance van Ronse.
Dit is Ronse op zijn best.

DE NIEUWE RONSENAAR (72)

ANIMO IN RONSE

JONGE RONSENAARS GEVEN ER EEN LAP OP


Animo Ronse, de jongerenafdeling van de Spa onder de dynamische leiding van voorzitter Bjorn Bordon, pakt uit met een origineel Lokaal Actie Plan. Met dit LAP vragen deze jongeren bijzondere aandacht voor de noden waarmee ze vandaag in Ronse te kampen hebben.

Dit LAP komt perfect op zijn tijd. Het steekt vol originele ideeën. Het ene is al gemakkelijker te realiseren dan het andere. Zo is dat echter altijd met actieplannen.

Nu vanavond het Toekomstplan voor Ronse gelanceerd wordt, vindt De Nieuwe Ronsenaar het op zijn minst gepast om ook goed te luisteren naar de verwachtingen van de Ronsese jongeren.

Zij meer dan wie ook, belichamen onze gemeenschappelijke droom van een ware Renaixance voor Ronse.


VEILIG ONDERWEG

Nachtweekendbus


Animo Ronse: ‘Bij grote evenementen, schoolfuiven, feesten ligt de sfeer steeds later in de nacht. Niet elke jongere beschikt echte over eigen vervoer. Niet elke ouder springt in de vroege uurtjes in de wagen om de kroost te gaan ophalen. Daarom willen we een nachtweekendbus die in een eerste fase ingezet wordt tijdens grote evenementen en de stadshaltes afrijdt. Gaandeweg kan die dan ingezet worden op vrijdag- en zaterdagavond.'

Taxi fix

‘Een avondje stappen, fuifje, Bruulconcerten. Nadien nog napraten bij een stevige pint. En dan vaststellen dat je bus al is gaan slapen. Zenuwen in de taxi want: wanneer stopt die meter? We willen forfaitaire taxitarieven voor een vast bedrag door Ronse. Het zal een stimulans zijn voor het taxivervoer als onderschatte vorm van collectief vervoer die nu aan populariteit inboet vanwege te duur.’

Ronse als fietsstad

‘We willen meer bewaakte fietsstallingen in het centrum. Dit past perfect in het preventiebeleid tegen kleine criminaliteit en is milieuvriendelijk. We willen tevens dat er een aantal gratis fietsen van het fietsenpark ter beschikking worden gesteld van de Ronsese bevolking in de Hoge Mote. Die gratis uitleendienst kan gekoppeld worden aan een sociaal tewerkstellingsproject dat instaat voor het onderhoud.’

SPORTIEVE RONSENAARS

‘We betreuren de sluiting van het oude skatepark in de Elzeelsestraat. De skaters zijn nu aangewezen op stadsparken, straatbankjes. Tot grote frustratie van bevolking en politie. Daarom pleiten we voor skatefaciliteiten in de nabijheid van de nieuwe sporthal.

We willen dat de stad via sportcheques tussenkomst voor supportersabonnementen. Waarom geen voordeeltarief voor tribuneplaatsen die oudere supporters minder aantrekkelijk lijken, maar daarom niet versmaad worden door jongeren.

We denken aan sportcheques om je aan te sluiten bij sportclubs aan voordeeltarief. Zo heeft geen enkele jongere nog een smoes om niet te sporten.

Het zwembad is totaal verouderd. En er is dringend nood aan een modern vernieuwd zwembad. De kleintjes missen een glijbaan.’

ALS JONGERE WONEN IN RONSE

Instuifpremie voor je eigen huisje

‘Als jongere is het lastig om huurwaarborg te betalen en met hun karig maandloon vergeten heel wat jongeren het idee om een eigen huisje te kopen. Wij willen een instuifpremie voor jongeren die een huis kopen in Ronse. Hiermee belet je dat jongeren uit Ronse wegtrekken. Dit zal van Ronse een jonge stad maken.

Woontrefpunt

‘We willen meer sociale (koop)woningen en verkavelingen waarbij rekening gehouden wordt met jongeren en jonge gezinnen bij de toekenning van deze sociale dienstverlening.

In een trefpunt met woonconsulent moeten jongeren terecht kunnen voor al hun vragen omtrent wonen.

We willen dat een energiemeester gratis het energieverbruik van jongeren evalueert zodat de energiefactuur betaalbaar blijft voor de jongeren.’

RONSE ALS BRUISENDE STAD

Het nieuwe lied der oude gebouwen


‘De Nieuwe Leie, het Instituut voor Paramedische Beroepen, het Sportcomplex aan de Snoecklaan. We stellen voor om deze lege gebouwen te renoveren en er een nieuwe Muziekacademie in onder te brengen. De huidige Muziekacademie barst immers uit haar voegen.

Een ander mogelijkheid is een Cultureel Centrum dat dienst doet als ontmoetings- en tentoonstellingsplaats met decoratie door jonge Ronsese kunstenaars.’

Evenementenzaal

‘We willen dat Ronse de goederenloods aan het station koopt. Mits kleine investeringen ze omgevormd worden tot dé evenementenzaal voor concerten, tentoonstellingen, fuiven. Door de unieke ligging is volk gegarandeerd’

Jongerenloket

‘Jongeren raken verstrikt in allerlei regeltjes. Het Jeugdcentrum dient daarom te worden omgevormd tot trefpunt voor informatie en begeleiding. We willen tevens een holebi-trefpunt met vaste stek in het jeugdcentrum. Uiteraard verliezen we de naaste omgeving van de holebi niet uit het oog. Ook zij kunnen dan terecht bij het holebi-trefpunt.’

Fuifcoach

‘Een fuif organiseren is allesbehalve gemakkelijk. Moet je SABAM betalen voor de plaatjes die je draait? Waar kan je een goedkope zaal vinden? Wat zijn de regels voor het organiseren van een fuif? We willen een fuifzalengids die aan deze problematiek verhelpt en een fuifcoach die jongeren helpt vanaf de druk van de affiche tot de nodige vergunningen.

Internetkiosken

‘Wij willen volwaardige internetkiosken voor alle inwoners. Daarnaast dient de stad ook een cursus informatica gratis aan te bieden om het nieuwe analfabetisme tegen te gaan. Zo willen we de digitale kloof verkleinen.’

Vrijwilligers verzekeren.

‘Wij willen dat het stadsbestuur één grote verzekering afsluit voor alle vrijwilligers in het Ronsische verenigingsleven. Deze kost betekent slechts een kleine uitgave maar toon dat Ronse veel belang hecht aan het verenigingsleven.

We willen jeugdmonitoren inzetten bij de activiteiten in de rusthuizen op dagen waarop er geen speelpleinwerking wordt georganiseerd. Meteen is ook het gebrek aan vrijwilligers in de rusthuizen opgelost en zijn de vooroordelen over jong en oud de wereld uit.’

Gratis identiteitskaart

‘Je bent 12 en voortaan verplicht je identiteitskaart op zak te hebben. Fier ga je om je nieuwe kaart die je dan wel 12,5 euro kost. Zonder je pasfoto’s. We willen basisdienstverlening gratis vermits die kaart een onmisbaar identificatiemiddel is in onze samenleving. Nu betalen de financieel zwakkeren wat jongeren zijn evenveel als welgestelde burgers.’

Gratis parkeren ziekenhuis

‘We pleiten voor gratis parkeren op de campus van het Algemeen Ziekenhuis te Ronse. Deze instelling is immers belast met een openbare dienstverlening. Wij vinden dan ook dat het AZ geen misbruik mag maken van zijn monopolie in onze stad. De campus moet dus ten alle tijde toegankelijk zijn voor alle bezoekers zonder dat daarvoor moet betaald worden.’

Gratis 12-beurtenkaart containerpark

‘We willen dat elke vereniging een gratis 12-beurtenkaart krijgt. Wij vinden het niet kunnen dat vrijwilligers die actief zijn in het verenigingsleven aanspraak moeten maken op hun eigen kaart om het afval van de vereniging op een milieuvriendelijke manier kwijt te raken.’

28 maart 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (71)

Het Strategisch Plan en de Ronsese Renaixance

Een toekomst voor alle Ronsenaars


Met de presentatie ervan in zijn definitieve vorm wordt morgenavond in het Glorieuxcentrum het startschot gegeven voor het toekomstplan van Ronse.
Volgende week krijgt elke Ronsenaar daarover een folder in zijn bus. Vanaf vrijdag kunnen we ook terecht op www.ronse.be voor de volledige tekst van het plan en de promotieclip. Het plan is vorige maandag in de gemeenteraad goedgekeurd. Het Vlaams Belang onthield zich. Joost Hysselinckx van Het Belang van Ronse gaf zijn goedkeuring. Een betekenisvolle stemming.
Bij de lancering van het plan wil De Nieuwe Ronsenaar zijn lezers ook de belangrijkste opmerkingen van de oppositie niet onthouden.


Te laat en op onze kosten

Ofschoon Erik Tack namens het Vlaams Belang het plan op zich ‘een zeer goed initiatief’ noemt en niet tegenstemt, vindt hij dat dit plan er had moeten komen op het einde van de bestuursperiode en niet op minder dan een jaar voor de verkiezingen. Bovendien, aldus Tack, is hiervoor een extern bureau aangetrokken wat betekent dat de belastingbetaler ervoor opdraait.
Erik Tack: ‘Temeer dat er in het plan een hoop vanzelfsprekende zaken staan die al jaren door ons zijn voorgesteld of aangekaart. Als wij iets voorstellen, veegt de meerderheid dat onder tafel. Liever laat men hiervoor een bureau van buiten Ronse aan het werk.’

Genoeg redenen alvast voor het Vlaams Belang om zich bij de stemming te onthouden.

Het eerste echte plan voor Ronse

Joost Hysselinckx van zijn kant keurt vanuit de oppositie met zijn nieuwe partij ‘In het Belang van Ronse’ het plan wèl goed. Wat niet belet dat hij toch een paar bedenkingen heeft.

Joost Hysselinckx: ‘Het Plan is de eerste poging ooit om van Ronse de plaats te maken die ze verdient binnen Vlaanderen. Uiteraard moet ik dit plan, samen met Alle Ronsenaars toejuichen. Ik hoop dat het de steun zal krijgen, nodig voor de realisatie ervan. Ik ben ook vereerd dat de meerderheid al die jaren aandachtig geluisterd heeft naar de mening van de oppositie en een aantal sterke ideeën heeft overgenomen.’

Zwijgende meerderheid… zwijgt

Of is er toch nog niet aandachtig genoeg geluisterd?

Joost Hysselinckx: ‘Er moet uitgegaan worden van realistische situaties. Ik ben er zeker van dat vergeten werd om de mening te vragen van een grote bevolkingsgroep: de ‘silent majority’ die dag in dag uit in Ronse leeft en die nooit deel uitmaakt van enige officiële referentiegroep. Na bevraging van deze groep had de meerderheid kunnen weten wat het grote probleem, naast werkloosheid, isolatie en achterstelling, is: namelijk de veel te grote aanwezigheid van niet-Belgen. Het plan wil hiervoor geen oplossing zoeken. Nochtans was dit mogelijk geweest door de werking van alle diensten, o.a. het OCMW bij het zoeken naar oplossingen te betrekken.’

De Nieuwe Leie of De Kloef

Joost Hysselinckx: ‘In grote lijnen wordt naar een Renaixance gestreefd door middel van drie pijlers: sport, cultuur en tewerkstelling. Dit via de realisatie van De Nieuwe Leie of de Kloef en de Sportzone. Dit is zeer realistisch en haalbaar. In die zin is het een goede reflectieoefening om én de Leie én de Kloef te bestuderen. We moeten echter afwegen welke de beste oplossing zal zijn. Want laat ons eerlijk zijn: de finale realisatie van deze twee projecten heeft op middellange termijn geen kans. We moeten ons concentreren op één van deze sites. En dan blijkt dat de Kloef de beste kans maakt. Dit blijkt ook uit een aantal reacties uit de bevolking die zich afvraagt waar het geld vandaan zal komen. Of gaat de meerderheid in de volgende coalitie meteen ook de opcentiemen en belastingen verhogen?’

Tuupe vuir Roonse

Deze stemming rond het Plan geeft goed aan hoe er in Ronse na oktober voortaan ook op een constructieve manier aan politiek en beleidsvoering kan worden gedaan. Er is een plan waar elke Ronsenaar zich kan in vinden. Er zijn daarover opmerkingen en bedenkingen. Open en bloot en zonder doekjes om. Zonder rond de pot te draaien. Al dan niet terecht. Al dan niet pertinent. Al dan niet terzake. Al dan niet ingegeven door politieke voorkeuren. Maar als het plan dan ter stemming komt, blijkt niemand tegen want eenieder wil dat Ronse erop vooruit gaat. Dit is democratie op haar mooist. Het is de weg naar de Ronsese Renaixance. De enige. Tooch aal 'n klien betsie: Tuupe vuir Roonse. In het belang van àlle Ronsenaars. We zullen met zijn allen, zonder uitsluiting van welke Ronsenaar dan ook, doorgaan. Voor ons mooie geliefde Ronse.

27 maart 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (70)

KLARE TAAL VAN VLD RONSE:

GEEN COALITIE MET VLAAMS BELANG


Het VLD-bestuur Ronse verspreidt volgende tekst die we hierna - als eerste en onverkort - weergeven. Ook deze lectuur wensen we de lezer van De Nieuwe Ronsenaar namelijk niet te onthouden.

Het VLD-bestuur Ronse neemt kennis van de berichten in de geschreven pers, lokale TV & radio over de splitsing van de lokale afdeling. We stellen vast dat dit geen politiek meningsverschil meer is, maar persoonlijke en gratuite afrekeningen tussen individuen, hetgeen we betreuren omdat deze niet overeenstemmen met de feiten. Daarom willen we de feiten weergeven zoals ze zijn en onthouden we ons van persoonlijke aanvallen en vuilspuiterij.

1.Samenstelling van de kieslijst.

Het bestuur, inclusief zij die thans zijn afgescheurd, heeft op volstrekt statutaire en democratische wijze een kieslijst verkozen. Niemand heeft daartegen klacht ingediend. Dit wordt trouwens bevestigd in de ontslagbrief van de voorzitter die toen eveneens via de media heeft bevestigd dat dit de lijst was van het gezonde verstand om zijn uitspraak te citeren.

2. Zonder enige kennisgeving aan het bestuur hebben een aantal leden van het partijbestuur op 14/03/06 de pers laten weten dat ze uit de VLD stapten.

3. De persoon van de voorzitter werd nooit in vraag gesteld tot na de stemming van de kieslijst.

4. De tandem Deruyver-Dufour

De heer Dufour heeft onmiddellijk laten weten dat hij zich terugtrok als kandidaat voor de komende gemeenteraadsverkiezingen en is bij deze beslissing gebleven. Hij blijft wel lid van het VLD-partijbestuur.

5. De tandem Deruyver-Tack

Op de vergadering van 20/12/05 werd unaniem beslist dat de VLD-Ronse het nationale standpunt zou volgen. Nooit heeft de heer Deruyver laten weten dat hij zou samenwerken met het Vlaams Belang, laat staan dat er sprake zou zijn van een verborgen agenda, zoals sommigen insinueren. Dit zal het komend partijbestuur herbevestigd worden.

6. Ronse voor rijken - Ronse Residentiëel

Het zogenaamd 'sociaal liberalisme' heeft ervoor gezorgd dat Ronse het hoogste werklozenpercentage heeft van de regio en het hoogste percentage asielzoekers die - gezien onze beperkte industriële mogelijkheden - weinig of niet aan de bak kunnen komen en het werklozencijfer vergroten.

De VLD wil van Ronse een aangename stad maken voor iedereen waar het goed is om te wonen. Een stad waar iedereen zijn vrijheid en rechten op een aangename en correcte manier kan beleven. Een stad waar de verpaupering en de verkrotting stopt.

De VLD gaat voor een stad, vrij van verdoken schulden. Volgens dhr Ghystelinck staat Ronse een schuldenberg te wachten door OVERO. Heeft de schepen van financiën (ter verduidelijking: Rudi Boudringhien. Noot van DeNiRo) dit niet zien aankomen?

7. Ceaucescu praktijken

'Dura lex, sed lex'. De wet is hard, maar het is de wet. Het bestuur heeft de statuten strikt en op de letter gevolgd. Dan zijn wij Ceaucescu's?

8. Vier of niks meer

Het sierde Patrick of 'Dobie voor de Ronsenaars', om een stap terug te willen zetten. Het bestuur heeft unaniem geweigerd, gezien de verkiezing en de statuten.

9. De Croo faalt

Het VLD bestuur heeft de afgevaardigden (Patrick De Dobbeleer, André Deruyver en Natascha Meeuws) de strikte opdracht gegeven om het besliste standpunt aan te houden. Hun politiek correcte houding zorgde ervoor dat zij hun partijbestuur opnieuw wensten te raadplegen vooraleer zij zouden overgaan tot een definitieve beslissing.

Uiteindelijk hebben de afgescheurden besloten het compromis van Minister van Staat NIET te ondertekenen en dit opnieuw via de pers bekendgemaakt zonder hun partijbestuur hierin te kennen. Met andere woorden er kan onze afvaardiging geen enkele schuld aangesmeerd worden. Enkel een politiek correcte houding.

Het VLD bestuur dankt Minister van Staat Herman De Croo die meer dan zijn job gedaan heeft als bemiddelaar.


Tot zover de tekst. Vervolgt ongetwijfeld.

DE SCHRIJFHEREN (9.5)

Roman

De nieuwe koers van hoofdredacteur Vanderweyden ontketende hevige regens boze brieven. Hele stoeten abonnees haakten af. Bij de post stak gebruikt toiletpapier onder de envelop. De lezers van Embargo schakelden massaal over op andere bladen. Belden ons woedend op. Dit was hun blad niet meer. De oplage stortte ineen. Betere adverteerders bleven weg. Megabudgetten werden geschrapt. Er kwamen bizarre zoekertjes voor in de plaats. Tante Tina en haar tieten : kom er volop van genieten. Diana’s Exclusieve WOB-Club : wippen, ontbijten en buiten. Oplagecijfers werden niet meer vrijgegeven. Vanderweyden vond plots dat we met onze verhalen dichter bij huis moesten blijven. In Aalst was een huilende Madonna gesignaleerd. Nog niets van gehoord ? Amateurs !

‘Charlie, daarop af’.

Met een vies plastic lepeltje smeet de man van Aalst scheuten Nescafé in vergeelde koppen. Hij pompte water op, vulde de fluitketel op de Butagasbrander en wachtte tot het pruttelde. Zijn haar zat behoorlijk vet in een paardestaart. Rick Parfitt, Status Quo. De staart werd samengehouden door een speld met erop het gezicht van een Cogetama-Indiaan. Op zijn rechterarm : I love Rock ‘n Roll. Gary Glitter.

‘Ja goe were godverdomme mijn winkel trekt.’

Overdag sliep zijn vrouw, maar ‘s nachts zat ze voor de schouw haar paternoster te lezen in het donker. Dan verscheen voor haar de Heilige Maagd Maria.

‘Volgens mijn wijf houdt Maria niet van rockers. Ik verdien nochtans eerlijk mijn boterham op travaux, zodus daaraan kan het niet liggen. Ik ben wel nen heten bok, misschien is het daarmee.’

Goed dat hij nu vriesvakantie had. Zo kon hij de toestromende gelovigen opvangen. Ze moesten wel met hun poten van zijn hond afblijven, want die zou hun ballen eraf bijten. Lucifer, een Mechelse schaper kermde compleet ingemuild achter tralies op het koertje. Maria had zijn vrouw verteld dat Jezus alle miserie van de wereld op zijn eigen gepakt had, maar dat het geen avance was geweest.

‘Uw eigen gast aan het kruis voor de kloten van de paus ge zoudt voor minder bleiten.’

Hij durfde Suzy Quatro niet meer draaien.

‘Ziet dat ze in die muur iets hangt te fezelen en ik sta met Quattro op max en ik hoor het niet.’

Hij was vader van zeven van wie vier geplaatst waarom moesten we niet vragen of we vlogen sebiet buiten. De man zei dat hij een cassette met kerstliedjes zou proberen om de Maagd in stemming te brengen we moesten dan wel ons muil houden. De herderkes lagen bij nachte. Suzanina. Oh dennenboom oh dennenboom wat zijn uw ballekens toch zo schoon. Er gebeurde niks. Er belde een televisieploeg aan. De schaarse meubelstukken werden aan één kant van de plek gesleurd. Plaats voor de camera. Het licht. Het geluid. De man van Aalst duwde de hele televisieploeg weer buiten. De televisiejournalist vroeg in gebroken Nederlands of hij wel wist met wie hij te maken had. Hij werkte voor het journaal. Helemaal van in Luik kwamen ze, hun tijd was beperkt, ze moesten alles nog verknippen en monteren. De zender zou betalen voor het ongemak, voor wanneer was de volgende verschijning gepland? De man van Aalst wees naar de vochtvlekken op de muur.

‘Hier zie. Hier. En daar. En hier ook. Dat is allemaal nat van haar tranen. Filmeert gij dat maar. Waarom zou mijn wijf daarvoor liegen ?.’

De televisieman zei dat het evengoed van het opstijgend grondvocht kon zijn.

‘Godverdomse walenkloot! Gaat ge hier komen lachen met de properteit van mijn huis ? Het zijn wij die de Walen recht houden, weet ge het ? Mijn wijf ze kan niet liegen.’

We drongen aan om zijn vrouw te zien. De man zei dat ze overdag niet wakker te krijgen was.

‘Ze neemt Valium, Ceresta, Lexotan en Temesta tegen haar zenuwen. Sedert dat Maria hier op onze schouw komt zitten is ze doodsbang voor malheuren. Maria spreekt haar van een nieuwe catastrofe gelijk de beving van Agadir en de dijken van Holland. Maria zegt ook tegen mijn wijf dat ze stillekesaan al genoeg verschenen is overal. In Oostakker en Scherpenheuvel, in Boraing en Bonsecours. Schoon verdeeld in de Vlaanders en de Walen. Nu is ze het echt beu. Ze wil zij terug naar haar jonge tijd toen dat ze nog verliefd was op Jozef en toen ze slaping zochten in Bethlehem, het was haar schoonste voyage. Kent gij iemand die armen en benen maakt van plastic. Zodat de mensen dat hier dan kunnen kopen om haar te bedanken ? Met reclame op voor mijn baas. Bastiaens & Zoon. Alle wegenwerken.’

Tegen de zomer wou hij Affligemsem schenken met pannenkoekenen. Hij wou ook geneeskrachtig pompwater verkopen.

‘Ik heb een pendelaar laten komen. Hij zegt dat er een bron onder de koer zit. In Lourdes zijn ze ook klein begonnen.’

De fotograaf had behalve die natte muur maar weinig beeldmateriaal. We zouden het redden met archieffoto's. Lourdes. Fatima. Volkstoelopen in Brazilië, op de Filippijnen. Vanderweyden wou vier verhalen. Een muur vol tranen. Maagd is verschijningen zelf beu. Maria hield oprecht van Jozef. Hij wou een bijkomend verhaal over de voorspellingen van Nostradamus.

‘Rampen en plagen. Dat werkt altijd, de mensen zijn onzeker. Het klimaat verandert dat het niet normaal is. Een ideaal moment voor verschijningen.’

Dit moesten we dan wel afwisselen met goed nieuws. Muziek. Gezang. Vrolijkheid. Deuntjes. In Dendermonde woonde een coiffeur die een hele liedjesfabriek uit zijn orgelke toverde. Kappersnaam Albert Casaer, artiestennaam Al Casar. Als het ware de Vlaamse Johnny Hoes. Dzonny Goes, zei Vanderweyden. Waar wachtte ik nog op ?

(Vervolgt).

Uit : ‘De Schrijfheren’. Roman. Copyright Stef Vancaeneghem.