28 april 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (81)

RONSE ZOEKT, RONSE ZWEEFT

RONSE LACHT EN RONSE LEEFT.


In oude Utexbelgebouwen aan de Spinstersstraat waar je je op Daens-locatie waant, zie ik dezer dagen theatermensen geschiedenis van Ronse schrobben tot nieuwe decors. Waar ooit nylondraad tot goud getoverd werd, gaan monsieur de Valmont en madame de Merteuil hier hun Liaisons Dangeureuses - in het najaar - tot verderfelijk liefdesgaren spinnen.
Jean Samain, laatste grote patron van Ronse (dra komen de Chinezen, gok ik) is ook al een keer komen kijken hoe aldus harde bestaansgeschiedenis van Ronse gaandeweg verweven wordt tot nieuwe zoetzure illusies van liefde.
Dat heet inventief omspringen met de authenticiteit van Ronse. Het Strategisch Plan heeft er strategische woorden voor. Maar zonder doemensen die ervoor gaan, brainstormen, locaties zoeken, decors bedenken lukt het allemaal niet. Zo ook voor Artraction, het Cultuurtreffen dit weekend.


Met bloed, zweet en tranen zoals André Hazes zong. Joris Vandenhoucke, Ronsese schepen van Cultuur die drie meter hoog op een ladder in de Cultuurfabriek kabels spant. Marc De Turck, voorzitter van de Cultuurraad die zijn enkelbreuk negeert, maar blijft doorgaan al moet het op krukken. Cultuurraadleden Ronny Lauwerier, Brigitte Van Overmeeren, Leo Verstichel, Philippe Haustraete en dichter-ambtenaar Bart Wallaeys die in de anonimiteit van het benevole goede doel sleuren met kunstwerken, timmeren aan panelen. Catherine Van Ongevalle die overal tegelijk is, ogen, oren en handen tekort komt om haar ultieme droom in te vullen: van de oude familiale fabriek een unieke cultuurtempel maken. De Cultuurfabriek. Droom wordt werkelijkheid.


Loet oes noa drumen vaan Roonse

Ik heb ze daar gisteravond allemaal bezig gezien. Ik hoopte dat de opening van Artraction niet vanavond maar op dàt eigenste moment, in het heetst van de voorbereiding zou plaatsvinden. Zo dat eenieder een keer zelf ziet welke inzet er schuilt achter Ronse’s hardnekkige droom van schoonheid, in deze wereld van flessensmijters en messentrekkers.

Het is het Ronse van de doemensen in volle actie. Het Ronse van de dromers, de artiesten, de poëten, de softies, de rare kwieten, de romantici, de woordkunstenaars, de muziekmakers, de harlekijnen, de fanfare van honger en dorst, de goochelaars met letters, met verf, met foto’s, met poppen, met kleren, met beelden, met pluimen, met maskers, met schilderijen met hersenschimmen van Bernlef, met Ronsese straten in verzen die klinken als muziek. Het is het Ronse van de mensen zonder wie Ronse Ronse niet zou zijn. Het is Ronse op zijn mooist.


Van woelwaters en spoelwaters

De Cultuurfabriek van Catherine is voor Ronse als een geschenk uit de Zevende Hemel. Ik zie er oude bobijnkarretjes, geniaal gekeerd tot wheels on fire. Precies zoals in die Spinsterstraat komt ook hier in verre verlaten magazijnen het diepe Ronse tot leven, slaat je verbeelding op hol, bedenk je filmplots en dan liefst met Antony Hopkins, zie je al die bescheiden levens vol verlangens van soelaas in het kaatsspel, na hard labeur in plonsbaden vol kleur. Buiten wassen stille spoelwaters de tragiek van dat vergeten bestaan weg, doorbreekt woordkunst van Dario Fo vanop een podium de zelfgenoegzaamheid van onze kleinburgerlijke pseudo-zekerheden.

Dit alles is wat in Ronse het verschil zal maken. Dit is wat Ronse altijd redden zal van de banaliteit en de voorspelbaarheid van het provincienest. Dit weekend zorgen tientallen artiesten voor verrassing en verwondering, voor schoonheid en verrukking. Pieter Coudijzer, genomineerd voor de Gouden Cartoon van de Europese Unie. Lieven van Droogenbroeck, Nationale Prijs schilderkunst Louise Dehem. Rob Mitchell kunstenaar met foto’s. Wouter Viaene met zijn te gekke ‘Burka for beginners’ over smiley’s, burka’s en playmobils (‘Ik veeg hier mijn voeten aan de klassieke esthetiek die ik als schilder naastreef'). Robrecht Desmet, genomineerd met zijn kortfilm in Hamburg. Deze wandeling door wonderland loopt gelijktijdig in Cultuurfabriek en Brouwerij, wordt op smaak gebracht door tal van podiumacts en biedt eenieder de kans om in diverse stands ook kennis te maken met de warme culturele harteklop van Ronse.

Een droom, een lach, een lied, een versregel, theater, kunst, muziek. Het is wat Ronse redt van verbittering en chagrijn, van geweld en gram.

Cultuurtreffen Artraction

* De Cultuurfabriek. Braambos 15.
Zaterdag van 14 u tot 22u expo met doorlopende podiumacts
Zondag van 11 u tot 18 u expo met aperitiefconcert om 11 u

* De Brouwerij, Priesterstraat 13.
Zaterdag van 14 u tot 18 u expo
Zondag van 14 u tot 18 expo.
Meer info: cultuurdienst 055 23 28 04 en www.ronse.be

26 april 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (80)

WE WILLEN ALLEMAAL EEN VEILIG RONSE


Burgemeester Luc Dupont vraagt dat het gerecht via het sneltrecht hard optreedt tegen de amokmakers die vorig weekend Zonnestraat en Steenbrugge in rep en roer hebben gezet. Luc Dupont roept bij hoogdringendheid de Zonale Veiligheidsraad bijeen. Hij gaat in risicoweekends desnoods het speciale interventiekorps naar Ronse halen. Zo hoort het. Ronse moet weer een veilige stad worden. Genieten middenin het groen zoals het strategisch plan beoogt, kan enkel wanneer elke Ronsenaar zich weer veilig voelt.
Ook de Ronsese cafébazen zijn de herrieschoppers beu en slaan de handen in elkaar om de overlast aan te pakken. Nu nog de ouders.


De Steenbrugge

Iedere Ronsenaar die voor een avondlijke vergadering op de Steenbrugge moet zijn, weet het al langer. De Delhaizeparking is een uitvalsbasis voor straattuig dat daar rondhangt in zwaar bemande dure wagens. Een uitvalsbasis waarvoor? Van nachtenlange kliekjesvorming op een doodse parking komt zeker geen liefdadigheidswerk. Al jaren hangt er aan de Steenbrugge een dreigende sfeer die de Ronsenaar hoog zit en die de perceptie van onveiligheid aanzwengelt. Die perceptie komt dan bovenop de verhalen over inbraken, verbale agressie, omsingeling, intimidatie, aanranding, bedreiging.

Het veiligheidsgevoel ebt in Ronse finaal weg. Ten eerste door concrete feiten (inbraken, agressie, aanrandingen). Ten tweede door een onveilige perceptie (kliekjesvorming alom). Ten derde door tergende overlast (op straat, in café’s, in sportcentra). Wie dat niet ziet, is stekeblind. Elke Ronsenaar heeft in zijn familie of vriendenkring onderhand wel al iemand die er zelf het slachtoffer is van geworden. Dit heeft totaal niks met racisme of politiek correct denken te maken. Ronse heeft vandaag dus zowel in de perceptie als in werkelijkheid een onveilig imago.

Street fighting men

De rellen van zaterdag na een fuif in de Volksbond zullen die perceptie alleen nog maar verscherpen. Tien politiemensen en drie interventieploegen werden ingezet om de zware rellen onder controle te houden. Er was versterking nodig uit Oudenaarde, Brakel en Geraardsbergen. Twee politiemannen werden het ziekenhuis in geslagen. Vijfig herrieschoppers bekogelden de ordediensten met glazen, stenen en al wat niet te heet of te zwaar was. Er werden vernielingen aangebracht aan de frituur, een personenwagen en het bushokje. Er werden processen-verbaal opgesteld tegen vier aanstokers.

Burgemeester Dupont vraagt nu aan de Procureur des Konings dat er snel gevolg wordt aan gegeven via het snelrecht. Dupont wil met de zonale veiligheidsraad dringend een hoop wettelijke en haalbare maatregelen om dergelijke incidenten te voorkomen. Desnoods haalt hij het speciale interventiekorps van de federale politie naar Ronse zoals eerder al het geval was voor de Bommelsfeesten. Daar hangt dan voor de Ronsese belastingbetaler wel telkens een prijskaartje aan vast van 2000 euro. Dupont denkt ook aan meer camera’s: aan de Delhaize. En als het nodig is ook aan het station.

Generatiekloof en sociale breuk

Het kostenplaatje brengt ons hier op een dieper spoor. De gruwelijke roofmoord op Joe Van Holsbeeck toont ons nog maar eens hoe diep de onveiligheid wortelt in een waardenloze generatie die gretig op roof trekt naar de holle geluksbeloften van een luxemaatschappij die om het jaar een nieuwe gsm, een mp3-speler of een digitaal fototoestel op de markt smijt.

Veel ouders, al dan niet uit samengestelde gezinnen, al dan niet in illegale of niet-geïntegreerde situaties (zie de Poolse ouders van de mededader van de moord op Joe), al dan niet zelf ontworteld, kunnen die consumptiedrang van hun adolescenten niet meer aan. Gaandeweg verliezen ze de opvoedende greep op hun kinderen en lossen ze tenslotte ook de rol van hun levensbelangrijke sociale controle.

Ouders verliezen aldus het vertrouwen van hun kinderen omdat ze hen de luxe van anderen op school niet kunnen bieden. Lijdzaam, gelaten, onverschillig of zelf verbitterd zien ze toe hoe die kinderen van hen in de ban geraken van hun gefrustreerde soortgenoten en tenslotte hun gram gaan halen op straat.

Snelrecht voor de schoolkracht

Het onderwijskorps moet daarbij dan maar al te vaak machteloos toezien hoe elke pedagogische poging om deze neergaande spiraal te counteren systematisch in de vernieling wordt gewalst door het grote gelijk van het kind of het grote gelijk van de ouders: tegenover de verbouwereerde eenzame leerkracht die zijn of haar werk goed tracht te doen.

De leerkracht als bijzondere scharnier in de maatschappij moet meer dan ooit in staat worden gesteld om zijn vitale opvoedende rol weer ten volle te spelen. Snel Belg-wetten en snelrecht zullen niks echt ten gronde oplossen zo lang er geen Leerkrachtwet komt die alle schoolkrachten terugplaatst in de kern van de geavanceerde maatschappij en beschermt tegen de excessen van het vaak wraakroepend opvoedingspatroon van losgeslagen en gemarginaliseerde ouders.

Ouders-Informatie-Netwerk

Wanneer gaan de ouders van die aan hun lot overgelaten Ronsese jongeren eindelijk zelf eens hun verantwoordelijkheid opnemen? Wanneer gaan ze uitpakken met bijvoorbeeld een Ronsies Ouders-Informatie-Netwerk met daarin autochtone en allochtone vertegenwoordigers plus de ouderverenigingen van alle scholen?

Tot aan hun meerderjarigheid staan kinderen onder de hoede van hun ouders. Het wordt hoogtijd dat de betrokken ouders van Ronse hun kinderen tot de orde roepen en zelf de gebroken potten betalen. Kinderen van de eerste of vijfde generatie, kinderen van autochtonen of allochtonen het maakt totaal niet uit. Het laatste wat we moeten doen is, zoals de racisten maar al te graag zouden willen, het veiligheidsprobleem ook in Ronse versmallen tot een etnisch debat. Hoe fout dit ware en tot welke vergissingen dit leidt, heeft de moord op Joe helaas nog maar eens ook pijnlijk aangetoond.


Preventie en interventie

Ronse moet gewoon weer veiliger punt. Met preventie waar kan, met interventie waar moet. Luc Dupont verdient in zijn aanpak de steun van àlle Ronsenaars. Wie er nu aan denkt dit weeral electoraal te interpreteren, is totaal ter kwader trouw.

Luc Dupont heeft op het stuk van veiligheid van niemand lessen te krijgen. Hij doet al jaren wat wettelijk kan: zonder daarbij in de valstrik te lopen van een afschrikwekkende repressieve politiestad. Het siert hem. Het is de moeilijkste weg naar een leefbare stad voor iedereen.

Als burgemeester Luc Dupont er nu ook in slaagt die losgeslagen kids en hun ouders een keer en voor altijd voor hun verantwoordelijkheid te plaatsen, geeft hij de repressieve politiestaat van het blanke Herrenvolk die racisten en neo-fascisten ook in Ronse voor ogen hebben geen enkele kans.

Je lost het veiligheidsprobleem van Ronse dus niet op met gratis gevelbeschermertjes en demagogische window-dressing.

25 april 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (79)

VIER SPELERS GETUIGEN VANDAAG IN HUMO

GOKCHINEES VERKOCHT VIJF SK-MATCHES

GOD WAS EEN GOKDUIVEL


In een paginavullend verhaal over de passage van de Gokchinees in Ronse bevestigen vier spelers vandaag in Humo dat in het voorjaar 2005 niet minder dan vijf matches van SK Ronse omgekocht werden door gokchinees Ye.

Op zaterdagochtend 12 februari daagde sportief manager Yves Van Coppenolle op in de kleedkamer van SK in gezelschap van een Chinees genaamd Zheun Ye die hij aan de spelers voorstelde als ‘le nouvel administrateur’.
Ye heette een belangrijk man te zijn die veel geld in de club zou pompen. Ook de spelers zouden daar beter van worden. Voor de match van ’s anderendaags tegen Waasland bijvoorbeeld, beloofde hij hen al een premie van 500 euro per speler.

Schone schijn van Ye. In feite was de match tegen Waasland integendeel de eerste in een reeks van vijf door Ye geflikte matches die SK moest verliezen om de gokmaffia toe te laten megawinsten te boeken op de ingezette bedragen voor die matches.

Getuigt een speler daarover in Humo: ‘Ik ga ervan uit dat Ye achter onze rug anderen had benaderd om de wedstrijd tegen Waasland te vervalsen. Hij wilde helemaal niet dat we zouden winnen. Hij was er al helemaal niet in geïnteresseerd geld in SK Ronse te pompen.’
Daarover ook middenvelder Stéphane Vandesande: ‘Ye a fait son cinéma’.

Na die match tegen Waasland stapte trainer Gerrit Laverge gedegouteerd op.
Stéphane Vandesande: ‘Laverge had het begrepen denk ik. En hij heeft zijn conclusies getrokken.’

De kat bij de melk.

Maar hoe kan zo’n gokchinees zomaar doordringen tot de kleedkamer van SK? Met een valies vol geld dan nog.

De officiële versie van het bestuur van SK Ronse daarover luidt dat het op 24 januari 2005 had vergaderd over de overnameplannen van Ye en dat die al twee dagen later werden verworpen. Belangrijke nuance: Ye kreeg dan wel niet de absolute sportieve verantwoordelijkheid die hij voor zichzelf opeiste, maar zijn centen bleven wel welkom. Hij mocht de club nog altijd sponsoren. Over die laatste deal heeft hij dan nog een maand lang onderhandeld met voorzitter André Deruyver.
De zaak ging uiteindelijk niet door. Maar zoals nu duidelijk blijkt, was het kwaad inmiddels allang geschied. De gokchinees had al die tijd met zijn kalfslederen valies vol geld toegang tot de spelers: zwaaiend met zijn geld. Met het gekende gevolg.
Een speler: ‘Voor de winterstop waren we de minst gepasseerde defensie, daarna de meest gepasseerde. Ye elimineerde wie niet in zijn plannetje paste.’

‘Teveel gegeten.’

Ook na het vertrek van trainer Laverge, onder het bewind van trainer Yves Van Coppenolle zijn er volgens Humo nog twee matches geflikt. Kortrijk-Ronse en Beringen-Heusden-Zolder-Sk.
Een speler: ‘Daar lag het er vingerdik op. Als de spitsen van Beringen-Heusden-Zolder een beetje bij schot zijn is het 6-0. Sommige spelers vertikten het te voetballen.’
Yves Van Coppenolle in Humo: ‘Ik heb ook argwaan gekregen. Eén speler zei me achteraf dat hij teveel gegeten had. Daarom was hij zo slecht.’

Yves Van Coppenolle ontkent overigens dat hij Ye in de kleedkamer als de nieuwe beleidsbepaler of investeerder heeft voorgesteld.
Yves Van Coppenolle: ‘Dat spel van de Chinees was al afgewezen.’

Dat klopt maar gedeeltelijk. De overname van SK door de Chinees was afgewezen, maar over de andere investeringsplannen werd nog gepraat.


De sleutels van eerste klasse

Ondervoorzitter Serge Crucke, die Ye snel ontmaskerde als lid van de gokmaffia daarover vandaag in Humo: ‘Yves is een eerlijk, hardwerkende man. SK Ronse is zijn levenswerk. Ik twijfel niet aan de integriteit van Yves. Maar toen we na de winterstop tweede stonden, droomde hij van promotie. Hij dacht dat de Chinees ons door God was gezonden om ons de sleutels van eerste klasse te geven. Dat is menselijk hè.’

De mooie droom wordt echter precies aan flarden geknald door de vijf geflikte matches en de ‘slechte’ prestaties van spelers die ‘teveel eten’.
SK Ronse belandt dat seizoen op de laatste speeldag op welgeteld twee punten van de eindronde en kan het schudden.
Niet God maar de gokduivel is langs geweest, met de sleutels van de hel.

Twee miljoen euro armer

Verre van SK aan nieuwe zo broodnodige inkomsten te helpen, heeft de Chinees SK Ronse behalve de eindronde en dat droomticket naar eerste ook een bom geld gekost.
Voorzitter André Deruyver daarover: ‘Als alles klopt wat we nu vermoeden, heeft de Chinees ons twee miljoen euro gekost.’

(Wordt vervolgd…)

24 april 2006

LETTRES DU CAT SAUVAGE (1)

Grand temps de vous inviter à vous joindre à nous, voisins des Collines. Nous sommes quelques milliers à nous retrouver ici dans ce petit blog qui chante la Renaixance de cette belle cité au bas de mon moulin. Petit blog façon de parler puisqu’il grimpe à ce jour vers les 25.000 clicks.

De temps à autres je vous écrirai de petites lettres de mon moulin. Je vous préviens: je suis un cat sauvage et un cas à suivre. Je vous raconterai mes désirs profonds concernant ma bonne ville de Renaix. Je vous dirai tout. Les bonnes choses, les moins bonnes.

En plus je vous écrirai, honni soit qui mal y pense, dans votre beau langage qui n’est pas le mien puisque je suis Flamand et fier de l’être. Je vous écrirai avec mes modestes moyens du bord. Pardonnez-moi mes fautes. Personne ici ne me les corrige. Je marche seul. Comme dans la chanson de Jean-Jacques Goldman.

Que ceci ne vous effraye. Un Flamand bien dans sa peau n’est à ce que je sache ni raciste, ni séparatiste, ni extrémiste pour autant. Des racistes et des séparatistes d’accord il y en a: hélas même à Renaix. Je suis bien placé pour le savoir. Mon petit courrier personnel anonyme truffé d’insultes me le rappelle régulièrement. Qu’à cela ne tienne. Si j’étais le seul et le dernier à les combattre je serai celui-là.

Pourquoi vous écrire régulièrement ces lettres de mon moulin Renaisien? D’abord pour vous dire que tout Renaisien qui se respecte ne veut en fait qu’une chose: vivre en paix et en harmonie avec ses voisins, qu’ils soient du Nord ou du Sud.

(Ha, Le Sud, Nino Ferrer: …’on aurait pu vivre plus d’un millions d’années et toujours en été.’ Il n’a pas vécu aussi longtemps que le dit sa chanson, il s’est tiré une balle dans la tête dans un champs du sud. Lire l’histoire de sa vie parue ces jours-ci et en vente au Furet à Villeneuve. Petite parenthèse. Faut pas que je devienne trop sérieux, le chat.)

Pour vivre en paix avec ses voisins il faut d’abord l’être avec soi. Et là d’accord il reste du boulot. Renaix n’est en ce moment toujours pas la ville qu’elle devrait être. Vus les chiffres de sa population en grande majorité Flamande, Renaix se veut donc Flamande à part entière. Mais une ville Flamande ouverte à tous et accueillante. Les facilités on s’en bat l’oeil. Pas besoin de ça pour être gentil et hospitalier avec qui que ce soit. Nous le serons. Nous sommes de bons Bourguignons.

Et puis elles nous emmerdent depuis trop longtemps, ces facilités . Déjà qu’elles nous ont empêché de fusioner. En plus elles ne servent plus que à des causes anciennes et définitivement perdues à ce jour: maintenir une petite bourgeoisie quasiment disparue depuis ’63 dans sa petite suffisance et ces petites prétentions élitaristes bornées et largement dépassées par un business globalisant. Ce sont elles, ces foutues facilités, qui lentement mais sûrement étouffent Renaix entre ses deux escabots.

Bon un jour j’aurai le plaisir de m’étaler la-dessus. En attendant j’invite d’ors et déjà ce Renaisien de naissance qu’est le ministre Rudi Demotte, ce Renaisien de bonne souche qu’est le député-maire de Frasnes Jean-Luc Crucke, et pourquoi pas le pape Wallon Elio di Rupo de Mons lui-même à venir faire le tour de Renaix: afin de voir sur place l’effet désastreux des facilités. Surtout au niveau d’un quart monde Wallon à la recherche d’un petit paradis social inexistant chez nous.

Faudrait qu’on en parle. Comme il faudrait qu’on parle de cet exit d’entreprises Renaisiennes vers Tournai, allèchées comme elles le sont par cette manne de subsides venue d’ailleurs. Vous nos usines et nous vos SDF? Non merci.

Faudra vraiment qu’on en discute calmement. Sinon cela risque de mal finir. En attendant je vous ouvre mes colonnes à vous, voisins non-Renaisiens des collines. Je publierai avec plaisir tous vos commentaires. Ce blog sera aussi le vôtre. Gens de Pottes, Celles, Velaines, Tournai, Leuze, Anseroeul, Amougies, Mont de l’Enclus, Russeignies, Wattripont, Frasnes, Ellezelles, Flobecq …soyez donc les bienvenus à partir de ce jour.

Première chose à faire ensemble? Quand je viens à vélo de Flobecq par l’ancienne voie du chemin de fer et j’approche Renaix à Ellezelles j’ai besoin d’escalader le talud pour contourner ce mur de la honte qui se tient toujours entre nos deux régions: comme le dernier rempart d’un temps révolu. Cassons ce mur ensemble. Cassons tous les murs entre nous. Soyons fiers d’être ce que nous sommes, Flamands et Wallons. Vivons ensemble et en paix dans la plus belle région du royaume.

A bientôt, ici et à Renaix.

Le Cat qui Cause.