07 oktober 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (164)

17.899 RONSIESE KIEZERS

Zeiventienduust Ronsiese kiezers
en ieke en ieke en ieke
'n dertiende mond, nen congei payé
noonie content mei aliest da ‘k hei

‘k poaz’ eroop en tuus ees ‘t wieg
‘k geroeke oat Roonse nie wieg

duust en zuvel zieke Roonseniers
en ieke en ieke en ieke
oop mienen vielau ôl deur den boos
noonie content want mie wiel stoel loos

‘k poaz’ eroop en tuus ees ‘t wieg
‘k geroeke oat Roonse nie wieg

duust en zuvel nieve Ronseniers
en ieke en ieke en ieke
‘k luupe gefrustrerd, ‘k ben bened
g’het vel te verliezen oos g’aliest het

‘k poaz’ eroop en tuus ees ‘t wieg
‘k geroeke oat Roonse nie wieg

alemoele tuupe eechte Ronseniers
en ieke en ieke en ieke
‘k zie Roonse gieren omdat ‘t Roonse ees
'k pake nen anderen lek datie ees

‘k poaz’ eroop en tuus ees ‘t wieg
‘k geroeke oat Roonse nie wieg

den ienen ees hier bienen,
nen anderen heit succees
en ieke en ieke en ieke
‘k zeege mie gedaacht ‘k doet exprees :
tuupe voer Roonse zu simpoo da ‘t ees

‘k poaz’eroop en tuus ees ‘t wieg
‘k geroeke oat Roonse nie wieg

Naar : ‘Et moi et moi et moi.’ Jacques Dutronc.

06 oktober 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (163)

TUUPE VUIR ROONSE

‘t Kloert ien Roonse

hotel amour zet stoelen boaten
d’harmonie goe sebiet sloaten
den obelisk zit zoonder leucht
den bluten zeegt alien ne zeucht :
nen nieven daag
en ‘t kloert ien Roonse
joa ‘t kloert ien Roonse

en an de stoesie laacht de zoot
de flieken sloepen oop heur koot
de charcuterie liegt vui patei
de patisserie vui pistolei
nen nieven daag
en ‘t kloert ien Roonse
joa ‘t kloert ien Roonse

de weiver tert noer zie fabrieke
de klinieke liegt vui zieke
d’ambulance, de sireene
nen duu’n aachter de persieene
nen nieven daag
en ‘t kloert ien Roonse
joa ‘t kloert ien Roonse

de gruute kirke stoet te blenken
op ‘t klie moertsie zoan z’an ‘t schenken

kadeitsies luupen noer de schaule
d’ieffrauwe spelt op hier viaule
nen nieven daag
en ‘t kloert ien Roonse
joa ‘t kloert ien Roonse

kiekies, koes, geile ruzen
pijama’s uit grute duzen
dieke moossoos veese vies
tuilt oor guild ze zoan weire mies
nen nieven daag
en ‘t kloert ien Roonse
nen nieven daag
en ‘t kloert ien Roonse

(Naar Paris s’éveille. Jacques Dutronc).

Meen oes herte verlauren ien Roonse

meen oes herte verlauren ien Roonse
‘n vroegt oes nie woerom ‘t ees noa azu
zoade van hier, van de fluten oof va vuder
zie Roonse gieren, ge zoat uuk ne Roonseniere

mei de veilau, mei de mautau oof te voete
Roonse ees ôltuus vaan aale kanten schune
en op de Fietoo lupen me tupe aachter Keerie
moaskies, manekies en van tsjeussesuirte

m’heen oes herte verlauren ien Roonse
‘n vroegt oes nie woerom ‘t ees noa azu
‘t ees noa azuu…

(Naar Buena Sera Signorina, Louis Prima)


Tuupe vuir Roonse

me zoeme weure hier oest vergeiten
hoe schuune da Roonse tooch ka zoan
in de zoone oof in de reigen
hoe schuune da Roonse tooch ka zoan

ze zoen zeur oes noog doen vergeiten
hoe gruut dat t’ herte van ne Roonseniere ees
zie Roonse gieren, loet alemaan leiven
en ziet hoe schuune da Roonse tooch ees

ze zoen zeuder hoest nie mier weiten
da Roonse ‘n stad van de wierood ees
uik zie gedaacht, tuus azuu verbleiven
tuupe vuir Roonse, zu simpoo da ‘t ees

oh Roonse tooch oh Roonse tooch
joa Roonse tooch
roonse tooch Roonse tooch
joa Roonse tooch

geif moa nen bees
oest oa ziere
vuir da’t te loete ees

(Naar ‘Ik hou van jou’. Noordkaap.)

DE NIEUWE RONSENAAR (162)













DE COALITIE VAN VALMONT EN MERTEUIL

TOEN SCHONE SCHIJN TENMINSTE NOG SCHOON WAS

'Ah! Mon pauvre Valmont, quelle distance il y a encore de vous à moi! Non, tout l’orgueil de votre sexe ne suffirait pas pour remplir l’intervalle qui nous sépare.’

Citaat uit de eenentachtigste brief van de Marquise de Merteuil aan de Vicomte de Valmont. Zij bepaalt de regels van haar perfide spel dat Choderlos de Laclos haar in zijn Liaisons Dangereuses laat spelen. Om te beginnen met haar maat en lievelingsmarionet Valmont.

‘Les sots sont là pour nos menus plaisirs’, zo heeft ze hem eerder al geschreven. En daar maken ze beiden hun werk van. In alles wat ze veroorzaakt, wreekt ze zich op de snijdende snede die de grijpgulzige pakzucht van mannen in haar hart heeft gekerfd. Mannen die alleen maar hun pretje plukken, terwijl vrouwen genieten van de liefde die zij schenken.

Geliefden als guignols

In de honderdvijfenzeventig fictieve brieven van la Merteuil aan Valmont en omgekeerd, van la Volanges aan la Tourvel, van Chevalier Danceny aan Cécile de Volanges, van Valmont aan Azolan, van de Gercourt aan de Volanges schreef Choderlos de Laclos in 1780 wereldliteratuur over als liefde vermomde perverte wraakzucht. Geprefabriceerde geliefden, als guignols aan de touwen van la Merteuil en haar trawant, de kwalijk gereputeerde Valmont. Ze gebruiken alle anderen. Ze bezigen elkaar. De ravage is niet te overzien.

De kracht van Choderlos de Laclos ligt erin dat hij als geen ander zijn personages voortstuwt in hun intriges. Zij scheppen zelf hun eigen wereld in functie van hetgeen ze bedenken. Je krijgt aldus een intelligent geconstrueerd domino-effect van botsende belangen en gefnuikte gevoelens. Iedereen gaat op de rug, of heeft erop gelegen ooit. Eenieder valt voor de illusie van geluk in liefde. Niemand ontsnapt aan het meesterplan van Madame en Monsieur. Zijzelf al evenmin.

Perverte verfijning in getouwenvet

Het boek is meesterlijk verfilmd door Stephen Frears met een bloedstollende Glenn Close als Marquise de Merteuil en een hoogst verderfelijke John Malkovich als Vicomte de Valmont.
Toen Teater VTV het plan opvatte om dit verhaal (in de bewerking van Christopher Hampton) ten tonele te brengen in Utexbel , vroeg ik me af wat Choderlos’ universum van extreme perverte verfijning in godsnaam verloren had in die afgebladderde nog naar getouwenvet ruikende fabrieksruimte aan de Spinstersstraat.

De schok van die twee totaal differente werelden is evenwel overrompelend en werkt compleet. Na drie replieken zou je het al normaal vinden dat la Merteuil (Pascale Casseyas) en Valmont (Koen Lauwereyns) zondag in hun majestueuze habits d’époque hand in hand naar het stemhokje schrijden. Toen ik uit deze droomwereld weg wandelde, vroeg ik me af hoe het moet geweest zijn in het Ronse van de nobiljons, op een paar dagreizen van Versailles en de châteaux vandaan.

Je bezwijkt voor de donkere charme van het perverte discours. Je bent betoverd door de magisch-realistische belichting. Je vlindert weg op de sonates van de verleiding. Je vraagt je af of Koen Lauwereyns zichzelf speelt, Pascale Casseyas de ware incarnatie is van de duivelse Merteuil. Zo sterk is de identificatie die de ervaren acteurs in hun personages weten te leggen. Je zegt: ja, zo werkt dat. Botsing van grote ego’s en gevoelige zieltjes. Altijd, overal. Zeker in het liefdesspel. Die Choderlos moet iemand ooit heel hard hebben bemind.

De stevige plankenervaring van de VTV-acteurs en de regie van Marjan Loman (voor de generale speciaal terug vanuit haar Schotse bed and breakfast) en Geert Desmijtere toont het publiek op de vooravond van de verkiezingen waarin Ronse groots kan zijn. Dit stuk komt perfect op zijn tijd. Het sleurt ons weer weg uit de trivialiteit van politiek en voert ons mee naar datgene wat niet in verkiezingsprogramma’s staat: de zoektocht van eenieder naar een beetje warmte in het hart.

Met wereldliteratuur, Ronsese textielgeschiedenis en Franse esprit brengt Teater VTV ons weer daar waar het goed toeven is. Veel zin om ze nog eens te herlezen overigens, al die brieven. En die van Madame de Maintenon, Madame de Sévigné, La Pompadour en de memoires van Louis de Rouvray, beter bekend als duc de Saint-Simon. Over de tijd toen de schone schijn tenminste nog schoon was…

----------------------------------------------------------------------------------
* ‘Les Liasons Dangereuses.’ Teater VTV. Fabriekshallen Utexbel. Spinstersstraat 107. Op 7-13-14-20-21 oktober om 20 uur. Reservatie 0478 888 444 of via www.teatervtv.be (reservatie gewenst).
* Les Liaisons dangereuses. Choderlos Laclos. Folio Gallimard. In vertaling: Rainbow Pocket.
* L’ allée du Roi. Souvenirs de la Marquise de Maintenon, épouse du roi de France. Françoise Chandernagor. Julliard Pocket.
* Saint-Simon. Memoires. Privédomein. Arbeiderspers.

* Foto affiche van Robert Mitchell.

05 oktober 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (161)

LAATSTE UNITARISTISCHE OPSTOOT UNE FOIS

L’HOMME SUR QUI REPOSENT TOUS NOS ESPOIRS…

DE VERDWIJNING VAN RENAIX

Via een gunstige wind is De Nieuwe Ronsenaar in het bezit van volgend electoraal rondschrijven gericht aan inwoners van Ronse met een Franstalige identiteitskaart.

‘Nous voici à nouveau à la veille d’un rendez-vous important: à savoir le scrutin communal de 8 octobre 2006. Pour beaucoup d’entre-vous le choix est évident étant donné que seul le GBIC (Gemeentebelangen-Inérêts Communaux) s’ adresse à vous dans votre langue.
Les ‘autres’ suivent les consignes de la tristement célèbre circulaire PEETERS à savoir le laconique ‘Texte français sur demande’…

NON! Nous ne sommes pas des citoyens de seconde zone qui devons aller mendier une quelconque traduction… Le paysage politique renaisien glisse de plus en plus vers une flamandisation rabique (le Vlaams Belang propose une prime aux commerçants qui refuseraient de parler français).

Votre convocation électorale est pour la première fois uniquement en néerlandais. Cette flamandisation devrait pour beaucoup atteindre son apogée en 2007 lors des négociations communautaires entre les partis élus des consultations électorales de mai 2007. Cette nième réforme de l’état sonnera plus que probablement le glas pour les francophones…

La plupart des partis Renaisiens demanderont alors officiellement la suppression des facilités à Renaix… L’histoire nous a déjà appris à plusieurs reprises que nos amis wallons pour ‘quelques dollars de plus’… Et ne dites alors surtout pas: ‘Nous ne le savions pas!’ Et la Belgique dans tout ça?

Je crains hélas que ce seront probablement les dernières négociations avant celles de la dislocation finale de notre si beau petit pays.’

Dat schrijven Erik Van Der Eedt, Philippe Torcque en Marianne Van Laeken, kandidaten van de lijst GBIC,in een brief gericht aan alle Franstalige Ronsenaars en EDB-leden (Eenheid Der Belgen).

Daarin roepen ze alle Ronsese Franstaligen op om voor hun kopman Rudi Boudringhien te stemmen: l‘homme sur qui reposent tous nos espoirs..’.

Adieu Renaix, je t’aimais bien…

In het post scriptum van dat schrijven melden ze in één trek ook maar meteen de regelrechte 'verdwijning' van Renaix. En dan wel als volgt:

‘Nous avons appris en dernière minute que ce héraut du flamingantisme PEETERS a proposé de supprimer toutes les traductions officielles des noms de communes flamandes. S’il obtient gain de cause le nom RENAIX n’existera plus.’

Op het VRT-radiodebat vanmiddag waren zowel Luc Dupont als schepen Suzy Arijs namens de huidige Ronsese meerderheidspartijen het er roerend over eens dat de faciliteiten in Ronse het best zo snel mogelijk worden afgeschaft. Een standpunt dat overigens door alle Ronsese Vlamingen wordt gedeeld: overheen meerderheid en oppositie.

Niet zo voor Rudi Boudringhien dus. Hij gaat dan ook, met dit regelrecht Neen-Non-standpunt uit de vroege sixties, ongetwijfeld naar lastige gesprekken omtrent de alliantie met CD&V en Spa-Groen die hij al maanden voor ogen heeft.

De gematigde Rudi Boudringhien, die hier is voorbijgesneld door het taalfanatisme van de genoemde EDB-companen op zijn lijst, heeft echter wel een punt waar hij dan weer op zijn beurt de Franstalige brochure -in ons bezit - van Sp.a kan bovenhalen die aan Franssprekende allochtonen wordt uitgedeeld: 'Sp.a Renaix est prêt pour un nouveau mandat après les élections communales de 2006'...

Le ciel Flamand entre Bruges et Gand…

Vraag is hoe de tot dusver fervente flamingant en Vlaamse prominent, GBIC-kandidaat en lid van Marnix Frans Vandenbossche zich daarbij voelt.
Te v’la seul cher Frans. Seul, sous le ciel Flamand entre Bruges et Gand…

GBIC had via advertenties in de printmedia deze week alle bezitters van een Franstalige identiteitskaart (volgens die advertentie: 5000) opgeroepen om desgewenst een Franstalige oproepingsbrief te gaan ophalen in het stadhuis. Hierbij ook al sneerend naar Peeters (Spa) en Keulen (VLD) ‘et leurs fameuses circulaires’.

De GBIC, die zich bij de presentatie van de partij in Local Unique aanvankelijk braafjes profileerde als een ‘meertalige partij’ aan wie de Ronsese taalkwestie totaal niet was besteed (er waren andere belangrijker zaken) en eenieder paaide met zogeheten 'meertaligheid', laat zich nu in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen klaar kennen als de extreme politieke erfgenaam van het rabiate Ronsese franskiljonisme dat zich nooit heeft willen schikken naar de Vlaamse identiteit van Ronse en deze stad daarmee in een totaal voorbijgestreefde unitaristische wurggreep gewrongen houdt tussen Wallonië en Vlaanderen.



DE NIEUWE RONSENAAR (160)

DE KLACHT VAN VLD VERSUS GBIC.

HET WARE VERHAAL.

In hun verkiezingsdrukwerk beschuldigen Rudi Boudringhien, Erik Van Der Eedt en Isabelle Raevens ‘een aantal Ronsische bestuursleden van meer dan rechtse sympathieën en een geplande samenwerking met Vlaams Belang en konsoorten’. De VLD dient hiertegen klacht in bij het parket wegens laster en eerroof.

Waarover gaat het? Wat gebeurde er de afgelopen maanden zoal achter de schermen in deze ontspoorde verkiezingshetze?


De Nieuwe Ronsenaar neemt u mee naar de donkere achtersteegjes van de lokale politiek. Opgepast, zachte zielen zich onthouden. Soapliefhebbers daarentegen…

Al maanden wordt deze blog gestalkt met scheldproza die onze persoonlijke leefsfeer wil raken en kwetsen in onze meest dierbare vriendenkring. Deze chronische haatmails (waarop we niet reageerden) gaan uit van een VLD-bestuurslid dat zichzelf tot op vandaag in de Burgerkrant een prominente rol wil toemeten in de VLD-Ronse ofschoon hij zelf geen kandidaat is op de lijst.

Vermits de scheldkannonades steevast werden geformuleeerd namens ‘wij van de VLD’, vroeg De Nieuwe Ronsenaar daarover op dinsdag 29 augustus jongstleden een eerste keer om meer uitleg aan voorzitter Patrick De Dobbeleer met de vraag of deze lasterlijke brieven geschreven werden met zijn medeweten en dat van zijn bestuur. En zo neen, wat VLD hiermee schikte te doen.

Zelf hebben we de gewoonte alle scheldproza zonder gevolg in de prullenmand te mikken (we hebben beters te doen). Ware het niet dat hierin ook de grootste lasterlijke onzin werd verkondigd omtrent een zeer dierbare vriend, gewezen politicus. Daarbij werd ondermeer ook een hoogst onrechtvaardig hardnekkig oud leugenverhaal omtrent persoonlijke verrijking op de eerste Ronsese instroom van migranten nieuw leven ingeblazen.

Het antwoord van Patrick De Dobbeleer op onze vraag was formeel. De brieven kwamen er compleet buiten zijn medeweten. Hijzelf en zijn bestuur distantieerden zich totaal van de inhoud ervan. Er zou voor gezorgd worden dat dit zou stoppen.

De Nieuwe Ronsenaar werd in afwachting vriendelijk verzocht er verder geen ruchtbaarheid aan te geven. Het ging hier immers om louter persoonlijke ontsporingen van één bestuurslid. Meer niet. We gingen in op dat verzoek om de zo al geteisterde Ronsese liberalen niet te schaden.

Van ‘monddode journalisten en kluutjespolitiekers…’

Op 25 september jongstleden kwam er echter een nieuwe stalkmail. Deze keer kreeg de scheldtirade een ronduit verontrustende politieke dimensie voor de Ronsese democratie.

In eerste instantie maakte dit bestuurlid van de VLD, partij die de vrijheid nochtans hoog in het vaandel voert, zich biezonder vrolijk over het feit dat diegene aan wie hij zijn schrijven eigenlijk richtte (zelf kregen we de mail deze keer immers als een tussendoortackle in cc) erin geslaagd zou zijn ondergetekende mooi monddood te maken - lees te broodroven - als journalistiek medewerker bij Passe-Partout. (Het omgekeerde is natuurlijk waar. Fidele lezers van Walter Ego in Passe-Partout en Pas Uit kunnen dat natrekken in recente edities aldaar).

Ten tweede, en dit is pas echt relevant voor het Ronsese bestuur na zondag, maakte de mailstalker zich al bij voorbaat heel vrolijk over ‘de gigantische score van Erik Tack die gaat blijven scoren zolang er kluutjespolitiekers zijn’..
Er werd ons en passant ook een – medeplichtige - warme vriendschap toegedicht voor... Pol Kerckhove en diens kiezers de ‘OCMW-Walen en allochtonen’ enz.

We besparen u de rest, bij gebrek aan voldoende niveau voor deze blog.

Als afsluiter was er tenslotte nog grote anticipatieve vrolijkheid over ‘een nieuwsje dat binnenkort de Ronsese politiek zal doen daveren in al zijn voegen.’

Met andere woorden: wacht maar op de nieuwe coalitie met Tack, leve de monddood gemaakte journalisten van de gemuilkorfde Passe-Partout en weg met die kluutjespolitiekers van alle andere partijen…

Het recht van de Ronsenaars

Omdat de Ronsenaars blijkens artikel 18 van de Belgische Grondwet recht hebben op vrije informatie, omdat dergelijke verregaande manipulaties vanwege een toonaangevend bestuurslid in één van de grootste democratische partijen van Ronse verstrekkende gevolgen kunnen hebben voor de misleiding van de Ronsese kiezers, hebben we besloten onze lezers van dan af – wel met bijzonder grote zorg voor alle nuances - over deze zaak grondig te informeren.

We schreven daarbij volledigheidshalve vooraf dat De Nieuwe Ronsenaar in het bezit is van een document van 28 maart 2006 waarin alle kandidaten van de VLD-lijst er zich schriftelijk toe engageren nièt samen te werken met het Vlaams Belang. De objectiviteit bracht er ons bovendien toe andermaal te onderstrepen dat André Deruyver ons op het eerste Wietiesdebat in een persoonlijk gesprek verzekerd had dit nooit te zullen doen 'als oprichter van het 8 mei-comité.'

Ook Patrick De Dobbeleer heeft tegenover ons al vele malen zowel mondeling als schriftelijk de roddels rond zijn persoon in deze ontkracht en ons bevestigd dat er voor hem geen sprake kon zijn van samenwerking door wie dan ook op zijn lijst met het Vlaams Belang na de verkiezingen.

Kordaat teruggefloten

Tegelijk werd door De Nieuwe Ronsenaar opnieuw contact opgenomen met de VLD- partijtop. Met een bijkomende vraag om uitleg over deze onthullende mail en de bedoelingen van de partij terzake. Een delegatie van de partij heeft daar vorige week donderdag 28 september zeer alert op de toepasselijke manier op gereageerd en de betrokkene meteen kordaat teruggefloten.
Meer valt daar niet over te schrijven en voor ons was daarmee de kous ook af.
Zeker in het licht van de naderende verkiezingen en de hoog oplaaiende hetze met de rivalen van GBIC kon het niet de bedoeling zijn dat het blauwe kind met het badwater zou worden weggegooid.

Het moet daarbij als besluit eenieder duidelijk zijn dat Patrick De Dobbeleer, André Deruyver en alle andere VLD-kandidaten voor zondag hier simpelweg in volle verkiezingscampagne voorbij werden gesneld door een ontspoorde einzelganger in het eigenste VLD-bestuur die duidelijk niet thuis hoort in een partij die de principes van vrijheid en verdraagzaamheid bijzonder koestert.

Alle andere interpretaties die daaraan gegeven worden, zijn dan ook volkomen voor rekening van de bekvechtende verkiezingskandidaten en dienen te worden gezien in de context van de nu hoog scorende verkiezingskoorts.

04 oktober 2006

VADER DAG

81. In het stoere verhaal van de zoon lees ik de verlangens van de vaderfiguur. Dat de zoon dit alles doet om de verongelijkte papa te plezieren. Het verzonken Atlantis van de vader. Diepzeeduiken met Freud, Adler, Jung, Lacan en alle andere zieltjesknijpers. Zo graag toch wil hij die flinke jongen van de fiere papa zijn. Vooraan in de stad. Voornaam in Vlaanderen. Bovenaan de piramide. Met uitkijk op het klootjesvolk.

Was hij maar Montaigne, in dat torentje van Château Equem. Maar neen. Van alle kikkers de luidste kwaker. Hoge bomen vangen veel geld. Hij is top nu. Elite. Piano Concerto nr 5 Emperor. Een en al status. Zoveel sterker dan al die haveloze stinkende schooiers om hem heen die dat vergooide leefloon alleen maar aan zichzelf danken. Richard Wagner is zijn held. Voor minder gaat hij niet. Hij de reus, zij de middelmaat. Hij de fluitspeler, zij de ratten.

82. Zijn vader zat goed mis in de oorlog. Droeg het foute uniform. Vocht tegen de bolsjewieken. Mijn Eer is Trouw. Het katholieke Vlaanderen, verloren gelopen in het Groot-Germaanse Derde Rijk. De Nieuwe Orde. Eindelijk. God met ons. Maar God liet hen in de steek. Bommen op Dresden. Vanuit het Oostfront diep in Germania terug naar de repressica Belgica. Heili Heilo Heila. Scheisse, Lily Marleen.

Zestig jaar opgelegde stilte. Opgekropte woede. Toch hadden we gelijk. Zie maar, alles gaat fout sindsdien. Alle waarden weg. Jij moet hier Orde op zaken zetten, zoon. De Nieuwe Orde. Eindelijk. Uitgesteld maar niet afgesteld. Toon hen hoe gelijk wij hadden.

83. Normaal. Elke vader die niet dood is zoals jij, doet dat. En elke zoon probeert het waar te maken, voor de vader. Ik zie hier niks dan zonen om me heen die de droom van papa invullen. Die de zaak verder uitbouwen. Die worden wat papa net niet.

Wat had je gewild dat ik worden zou en jij maar niet voor mekaar kreeg? Schapenscheerder in Patagonië? Een bord voor mijn kop van de zakenman? Als hij maar geen schrijver wordt, dan slaan ze hem misschien half dood.

84. Je fidele vriend schrijft me dat ik onbedaarlijk huilde toen hij met zijn lieve echtgenote mama zijn rouwbetuiging bracht. Dat die kreten hem sindsdien altijd maar zijn blijven achtervolgen. Een halve eeuw lang al. Dat hij die kreten nu weer hoort, in mijn brieven naar jou. La réalité rejoint la fiction. Sorry, sterker dan mezelf. Mag ik het een diep snijdend gemis noemen? Een altijd en overal aanwezig tekort? Dansen op de slappe koord, zonder vangtouw noch net? Fils à papa? Papa pas là.

Ik heb er het raden naar wat je van mij had verlangd, papa. Het beste van mezelf? Met al jouw rusteloze genen in mijn lijf? Zaken doen, dat al zeker niet. Morgen schrijf ik gratis. Gisteren ook al.

85. Voor je oude idealen kiezen zondag. Fluister je me in het kropje van de keel. Maar papa, je leeuw, hij ligt versneden in gladgestreken vouwen en zwarte klauwen. Je vlag ligt verscheurd in lapjes links en happen rechts. Het grote Vlaamse gelijk waaiert in slingers over je loodgrijze bedevaarthemel. Stormvogels laven zich aan vreemd bloed op Vlaamse bodem. Hier ons bloed, wanneer ons recht van de sterkste. De blauwvoet vliegt laag, belooft storm op zee. Je fiere Vlaamse zoon snakt naar houvast.

Zelfs de verpulverde kenletters op je poreuze grafsteen laten het nu afweten.

Alle.. Vo..r
Vl..nderen.
Vlaa..voo..
Chr..stus

Christus is naar de katholieke buitenlanden van Polen. Vlaanderen gaat naar de vaantjes. Of zie ik het te zwart? Ja, je bent er ook nooit om me te sussen. Dat het allemaal nog goed komt. Dat Schopenhauer een kniesoor was, Nietzsche een gek die paarden omhelsde.

Zo graag wil ik je geloven. Zeg me wat me te doen staan om je flinke zoon te zijn. Reisverhalen schrijven over Patagonië? Nog liever loop ik hier radeloos en verloren. All by myself. Dan wel met je kleinkinderen om mijn onvervulde dromen in te vullen.

Jij hebt je kans verkeken. Of was het dàt wat je wou en haal je toch maar mooi postuum je slag thuis? Dat ik op een dag gewoon dit boek over jouw tijd, doorwerkend op de mijne, schrijven zou?

‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.

03 oktober 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (159)

TOMORROW PEOPLE

ZE ZIJN JONG
ZE HEBBEN TALENT
ZE STAAN KLAAR
VOOR RONSE


Wat het beste doet verhopen voor zondag is de kwaliteit, het niveau en het enthousiasme waarmee voor deze verkiezingen een hoop jongeren zijn opgestaan om zich politiek te engageren voor Ronse.

Hun boodschap klinkt zo oprecht en verfrissend, dat zij met hun aanstekelijk geloof in Ronse alle gekibbel van de dino’s doen vergeten.

Grasduinend door de partijen zien we een bom aanstormend jong talent voor Ronse.

Ver van de hetze en de intriges

Bij de VLD slagen Natascha Meeuws en Tom Deputter er prima in hun idealen omtrent Ronse overeind te houden middenin de stormen die de Ronsese liberalen aanhoudend - tot op vandaag, we besparen u de nu hoog oplaaiende hetze - teisteren.

Het is de verdienste van Patrick De Dobbeleer dat hij een hoop talentrijke VLD-jongeren onder leiding van dit duo een forse aanwezigheid gunt op zijn lijst.

Patrick De Dobbeleer, die er werkelijk alles aan gedaan heeft om de eenheid van de liberalen te vrijwaren en dilettante intriganten kordaat terug te fluiten, heeft de Ronsese liberale kiezer daarmee het positieve antwoord geschonken op al wat in en om zijn partij is mis gelopen.

Hijzelf noch zijn jongeren verdienen het dan ook totaal niet dat zij zondag electoraal zouden moeten opdraaien voor de botsing der grote ego’s binnen de partij. Dat ware, zoals de kranige Jan Verroken (onze fidele ere-lezer en supporter van deze blog) het zeggen zou: ‘boeten voor de zonden waaraan een ander deugd heeft gehad’.

Deze jongeren houden echt oprecht van Ronse. Met vetes en egotrips hebben ze totaal niks te maken. Mooi om zien hoe ze zich samen met hun kopman kordaat afzetten tegen de ontsporingen van de egopolitiek.

Kan hun geslaagde entree in de Ronsese politiek hierdoor nu al niet meer stuk, dan verdienen ze zondag ongetwijfeld ook hun vaste stek in de Ronsese raad. Hen wacht hoe dan ook een mooie politieke toekomst. Wat ons betreft: terecht.

Naar de mensen toe

Noch de indrukwekkende rij electorale zwaargewichten achter Luc Dupont, noch de perikelen met NVA hebben de CD&V de jongeren belet om zich sterk te profileren.

Angélique Syroit en Ignace Michaux en hun jonge companen op de lijst hebben een prima campagne achter de rug. Met de glimach en vol vertrouwen zijn ze spontaan naar de mensen toe gestapt. Niets heeft hun vertrouwen in de toekomst van Ronse kunnen ontwrichten.

Schuune. Wried schuune. Zij doen ons geloven dat zondag een sleuteldag wordt voor het nieuwe Ronse waarvan we met zijn allen dromen. Ze doen het met overtuiging. Ze doen het met stijl. Ze doen het een fijne manier.

Nooit hebben ze zich daarbij laten vangen aan de valstrikken van een harde campagne waarin ervaren wolven alle middelen goed vinden om jonge enthousiaste beginners schaamteloos te destabiliseren.

Vandaag nog op de lijst, morgen in de nieuwe Ronsese gemeenteraad.

Wissel op morgen

Hoe jong is jong? Oud kun je Sp.a kopman Gunther Deriemaker alvast niet noemen. Het ontbreekt Sp.a groen overigens niet aan jong talent op de lijst. Met Christophe Stockman op 4, Leander De Cauter op 5, Nedia Trabelsi op 6 en de twintigjarige jongerenvoorzitter Björn Bordon op 11 neemt Sp.a- voorzitter Tijl Bondue zowel een stevige wissel op de toekomst van zijn partij, als op die van Ronse. En ook de groene staart kan je niet oud noemen. Meisjes en jongens met een zelfde ideaal: een beter Ronse. Schuune schroavek. Wried schuune.

Dit alles bijeen is allicht het mooiste antwoord op diegenen die almaar beweren dat de jongeren Ronse zouden loslaten en verlaten. Nooit eerder zagen we integendeel zoveel aanstormend politiek talent bijeen op zoveel diverse lijsten. Allez, roulez jeunesse! Ga ervoor. Ga voor Ronse. Jullie verdienen met zijn allen een pak kiezers. De Nieuwe Ronsenaar wenst jullie het beste voor zondag.



02 oktober 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (158)


















DE SLAG OM RONSE

WAAR HET ZONDAG OM GAAT

TWEE VERHALEN OVER HETZELFDE RONSE

Alle kopstukken hebben zich nu geprofileerd. Sommigen scheurden af en bedachten een nieuwe Ronsese politieke partij. Anderen vonden elkaar in kartels. In debatten, programma’s en verkiezingscampagnes werden de verschillende visies op Ronse nu uitgebreid geventileerd.

De kiezer werd overstelpt met folders, alle-bussen-materiaal, persoonlijke brieven, huisbezoeken. Er is gepraat, gefluisterd, geroddeld, gesneerd en geïnsinueerd. Het is voor de kiezer nu stilaan welletjes. Hij heeft zijn keuze al gemaakt. Of hij ziet het nog wel tegen zondag.

Uit de talloze verhalen, debatten, contacten, gesprekken, briefwisseling, telefoons, mails die De Nieuwe Ronsenaar voor u dit afgelopen jaar in een niet aflatende stroom beluisterde en noteerde, tekende zich gaandeweg de eigenlijke inzet af waarrond zondag alles draait.

Ronse gaat zondag zo te horen naar een clash tussen twee diametraal tegenover elkaar opbotsende opinies. We bundelen hieronder alle verhalen die we opvingen in twee grote volkse visies op Ronse.

Het gaat slecht met Ronse

Verhaal één gaat als volgt. ‘Er zit van alles fout. De migranten kopen al onze huizen met geld van de ambassade van hun land van herkomst. Ze sturen ons duur verdiend belastinggeld door naar hun land om er huizen te zetten. Ze integreren zich niet. Ze aanvaarden onze cultuur niet en bedreigen onze religie. Ze dringen ons hun zeden op. Ze fluiten de verworvenheden van het feminisme terug. De Ronsese kribben en scholen lopen vol migranten kinderen. Ronse is arm. Ronse loopt leeg. Ronse is de meest te mijden stad van Vlaanderen. De politie wordt gedwongen de ogen dicht te knijpen. Ronse is niet veilig. De belastingen liggen te hoog. Ronse stikt in het lawaai bij gebrek aan N60 en Zuiderring. De faciliteiten zorgen voor een instroom vanuit de Borinage (Waalse quart mondiens) en Brussel (Maghrebijnse gelukszoekers). De inwijkelingen komen de rangen aandikken van de werklozen en duwen Ronse nog verder in de verpaupering. Het commercieel centrum bloedt leeg. Het schiet ook qua aanbod inhoudelijk naar omlaag. Nachtwinkels, telefoonwinkels en pittatenten vervangen de frietkoten en betere speciaalzaken van weleer. Niemand durft na tien nog op straat. Ronse is vuil en loopt onder water. De multiculturele maatschappij is flauwekul. Verdraagzaamheid is zogenaamde politiek correcte pseudo-intellectuele zever voor softies en watjes.’

Er wordt hard gewerkt aan Ronse

Verhaal twee gaat als volgt. ‘Luc Dupont is gewoon de beste en de meest geschikte man voor het burgemeesterschap. Dupont, wie anders? Hij kent als geen ander de problemen van Ronse. Hij werkt er al jaren hard aan. Hij is ernstig, integer en bekwaam. Hij is de Yves Leterme van Ronse. Hij is de echte stuurman van zijn ploeg. Hij staat garant voor een goed bestuur. Hij lanceerde als eerste burgemeester uit de geschiedenis van Ronse een bestuursplan met visie op lange termijn rond wonen werken en vrije tijd in Ronse. Hij pakt de problemen van Ronse aan ten gronde: in de diepte en de breedte. Een hoop prachtige realisaties van zijn beleid zijn nu al zichtbaar. Vele andere heeft hij klaarzitten in de pijp en zitten er snel aan te komen. Dupont heeft de afgelopen jaren hard gewerkt aan de Renaixance van Ronse. Hij moet nu het werk kunnen afmaken. Hij heeft het veiligheidsprobleem twee keer ten gronde aangepakt. De verkeersveiligheid, met de geslaagde invoering van de zone 30. De straatveiligheid, met camera’s en meer blauw op straat. De problemen rond het multiculturalisme van elke hedendaagse gemeenschap zijn er zeer zeker. Dupont heeft ze ook nooit één keer ontkend. Het vergt echter meer moed en inspanningen om samen dag na dag naar oplossingen te zoeken dan de bevolking wijs te maken dat er mirakeloplossingen bestaan. Het migrantenprobleem is een supra-nationaal thema dat goedkoop lokaal wordt opgesmeten. Elke Vlaamse Ronsenaar wil de faciliteiten weg, ook Dupont. Maar ze zijn bij wet vergrendeld door een tweederden meerderheid. Die zogezegde zweepslag die de oppositie de kiezer voorschotelt, bestaat niet. Er is geen pasklare oplossing. Er zijn de wetten van het Belgische volk en er is de Europese regelgeving. De migranten ‘het een beetje moeilijk maken’ is een doekje voor het bloeden. Slechte heelmeesters geven stinkende wonden.’

Tuupe vuir Roonse

Zondag zoeken die twee visies hun weg naar het stemhokje. Het is belangrijk dat daarbij de mening van élke Ronsenaar gehoord wordt en ook duidelijk doorklinkt in het beleid vanaf 9 oktober.

Verhalen uit de volksmond hebben altijd een grond van waarheid. Opgesmeten of niet. Die waarheid moet eenieder die van Ronse houdt dan ook eerlijk onder ogen durven zien.

Het is pas wanneer àlle Ronsenaars, van welke overtuiging ook, samen op een positieve manier de neuzen in dezelfde richting naar de Renaixance gaan zetten, dat we er als Ronsenaars ook samen uit geraken.

Het moet kunnen. Geen enkele Ronsenaar wil Ronse zien vervreemden en verkommeren. Elk verhaal over Ronse is een stuk waarheid over Ronse.

Laat er ons als ‘echte’ Ronsenaars allemaal samen voor gaan. Wij zullen hier alvast doorgaan. Tuupe vuir Ronse.
----------------------------------------------------------------
Om het echte lezersdebat omtrent Ronse in de commentaarlijn terzake en op niveau te houden, zullen voortaan enkel nog comments met naam en adres worden meegegeven.

01 oktober 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (157)














RONSENAAR VOORTAAN ZONDER SPORTCOMPLEX

Laat je niet misleiden door onze schalkse titel. Sinds dit weekend kan de Ronsenaar alle sportcomplexen definitief van zich afschudden. De sporthal is open. De Ronsenaars kunnen vandaag kennismaken met een parel van een sporttempel.

Gigantische sportzaal. Overvloed aan ruimte voor alle denkbare sporten. Tot en met een indrukwekkende klimmuur. Ruime vergaderzalen en een schitterend ingerichte bar.

Dit is werkelijk een droom van een sporthal. Het hele weekend waren er dan ook (terecht) al zeer gesmaakte luisterrijke inhuldigingen en vieringen.

Gisterenavond was het de beurt aan Samoerai om van Gilbert Himpe de dik verdiende ere-voorzitter te maken van één van Ronse’s meest prestigieuze sportclubs. Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om alvast de tientallen bekers te verhuizen naar de nieuwe stek.

De Renaixance die we allen samen – ook met de Ronsenaars die de alarmbel luiden om wat fout gaat - betrachten, komt met deze sporthal aardig op kruissnelheid.

Niks dan lachende gezichten dan ook. Vol vertrouwen in de positieve toekomst van Ronse en de veerkracht van de nieuwe Ronsenaars.