08 december 2006

BLOG NOTES













Zeventigduizend blogbezoeken. Bedankt voor zoveel fideliteit lezer. Meer moet dat niet zijn. Al kan er altijd eentje bij. Waar komen jullie met zijn allen vandaan? Waar eindigt het? Het begint ergens, eindigt nergens.

Een verrassende mail uit Peking. Long time no see. Hoe het met me gaat? Ik zou het niet weten. Ik zal het mezelf eens vragen. Mezelf maakt zichzelf wijs dat het gaat.

Klasgenoten die in Being wonen, hun grote droom achterna. Iets op Buitenlandse Zaken. Ik kijk ernaar op. En ik die nog altijd twijfel wat ik later worden wil. Gevangen in dit groene dal vol beklemmende provincialistische nestwarmte. We mailen mekaar over onze retorica van toen. Ronse-Peking in vier lettergrepen en twee seconden.

Wat is er toch misgegaan met één van ons sinds die laatste reunie? Geen teken van leven. Dan die grote sprong. Benji zonder elastiek. Welk signaal hebben we gemist? Wat hebben we niet gehoord dat we hadden moeten horen?

We zongen, dansten, lachten, grapten. The summer of ’68. Onze zomer. En dan de wijde wereld in naar Ronse, Islamabad, Peking. Of voor één van ons, de filosoof in ons midden, naar dat zwarte gat in de ruimte.

Wat ik doe? Lezen, schrijven. Dit omkeren, herbeginnen. Leven om te schrijven. En nee godzijgedankt, niet langer meer moeten schrijven om te leven. Horen zien en schrijven. Het was altijd al sterker dan mezelf.

Waar komt die drang vandaan om alles altijd te willen vastleggen in letters? Noircisseur de pages. En dan die futiele epiek. Waarom geen poëzie op verdoken bladzijden? Zoals Jotie, Pol, Catherine. Steeds meer willen zeggen met steeds minder woorden. Of dan gezwollen. Vol pathos. Zoals Francesco, in zijn waanzinnige veertiende eeuw.

U die in rijm de weerklank hoort herleven
van al mijn zuchten, enig voer van ’t hart,
toen ik, in jonge doolwegen verward,
deels anders was dan die ik ben gebleven,

de stijl waarin ik wenend heb geschreven,
in ijdel hopen en in ijdele smart,
want de oude leerschool van de liefde is hard,
hoop ik dat u me in deernis wilt vergeven.

Nu zie ik eerst waarom zo lange tijd
men mij bespotte en mij voor gek verklaarde,
zodat ik vaak door schaamte word verteerd

De vrucht van mijn verdwazing is mijn spijt
en ’t heldere besef dat hier op aarde
het mensdom slechts een korte droom begeert


Francesco Petrarca

E breve sogno, in rijmpjes. Het is eenieder niet gegeven.

Zoals die andere zei: dag vrienden van de poëzie…

Illustratie: Michel Provost. Klik op het beeld. Dan geniet u pas echt van het grote werk van deze onnavolgbare Ronsese kunstenaar.Héél stemmig als achtergrond voor je bureaublad als je 't me vraagt...

07 december 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (33)

RONSE TWEETALIGE STAD VOOR TRENDS

DE GOEDKOOPSTE STAD VAN VLAANDEREN…


In het jongste nummer van Trends wordt andermaal een beeld opgehangen van Ronse als tweetalige stad. Dat is jammer. Want er is voor de rest zo te lezen ook goed nieuws. Van de woonmarkt, de leegstand, de verkrotting en de inwijking.

De referentieprijs voor woningen is in Ronse gestegen van 101.500 euro naar 112.872 euro in 2006. Ondanks die prijsstijging van meer dan 11 percent blijft Ronse de goedkoopste gemeente van Vlaanderen.
Dat klinkt helaas mooier dan het is. Maar er is hoop.

De goede kant op

‘De verkoop gaat hier eigenlijk vlot en de prijzen zitten al enkele jaren opnieuw in de lift.’ aldus Sabrine Schotte van Immoconstruct in Trends.

‘Maar het is wel zo dat Ronse het lang moeilijk heeft gehad. Er is hier jaren geleden heel wat industriële activiteit verloren gegaan. Dat heeft leegstand gecreëerd. Er zijn ook veel middenstanders vertrokken.’

Sinds enkele jaren gaat het dus de goede kant op. In 2002 heeft de stad zelfs een prijs gekregen van Unizo voor haar beleid om leegstaande winkelpanden terug in gebruik te nemen. Volgens Schotte ligt een mogelijke verklaring voor het lage prijspeil in het aanbod van arbeidserswoningen.

‘Er zijn hier veel relatief kleine arbeiderswoningen. Die dateren nog van de tijd van de weverijen. En die gaan tegen democratische prijzen van de hand.’

Aan de vraagzijde zit het volgens Schotte goed.

‘Ik denk dat de stadsvlucht gekeerd is. Ronse is toch opnieuw aantrekkelijker geworden. De verkrotting is gestopt. We zien hier ook veel kopers uit het Brusselse, vaak allochtonen. Ronse is eigenlijk een tweetalige stad. Maar ook mensen uit Oudenaarde of Ninove vinden de weg naar Ronse weer. Wij hebben hier een zestigtal appartementen gebouwd. In totaal hebben we er 23 verkocht aan mensen van buiten Ronse.’

Klare taal

Een al bij al positief verhaal over Ronse. Met volgens ons evenwel deze twee minpunten.

Een. Er gaapt in het Ronsese woonaanbod ontegensprekelijk een diepe kloof tussen het inderdaad aantrekkelijke aanbod van betaalbare arbeiderswoningen en de vrijwel onbetaalbare burgershuizen. Die zijn bovendien in te slechte staat om bewoonbaar te zijn voor jonge gezinnen met kinderen die comfort op maat van deze tijd willen.

Twee. Jammer dat Trends hier het belangrijke onderscheid niet maakt tussen een vaak vergeten Vlaamse stad die haar Vlaamse identiteit van de daken schreeuwt en dat volkomen ongenuanceerd imago van een ‘tweetalige stad’ die daardoor allochtonen blijft aantrekken uit Brussel en gelukszoekers uit Wallonië.

Dat is een fout signaal naar allochtonen die aldus de onterechte indruk wordt gegeven dat ze hier in een mini-Brussel terechtkomen terwijl hen hier integendeel door alle Ronsese beleidsinstanties op het hart zal worden gedrukt dat ze het Nederlands als voertaal best zo snel mogelijk onder de knie krijgen willen ze zich integreren en een plaats veroveren op de arbeidsmarkt.

Evenmin netjes naar de Ronsenaars zelf die via de faciliteiten zo al een zware prijs betalen voor hun solidariteit met de Waalse broeders aan de overkant van de Région des Collines die Ronse als sociaal paradijsje blijven zien.

Wallonië lokt Ronsese fabrieken weg naar Henegouwen met eurosubsidies en dropt ondertussen zijn marginale gelukszoekers in Ronse. Demotte en Di Rupo kijken de andere kant uit en rekenen op hun kameraden ter plekke.
De fabrieken voor hen, de werklozen voor ons.

Dubbelzinnige immobiliënmarkt

Zo lang de lokale immobiliënmarkt aldus warm en koud blijft blazen en het klantenpotentieel niet ronduit duidelijk maakt dat Ronse een Vlaamse stad is, zal Ronse opgezadeld blijven met dit identiteits- en situatieprobleem waardoor deze stad in een wurgreep wordt gehouden tussen het rijke Vlaanderen en het verpauperde Wallonië.

Doch laat dit alles vooral niemands slaap verstoren in het Vlaams Parlement…

06 december 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (32)













POL KERCKHOVE
WORDT
SCHEPEN VAN...
RECHTSWEGE


'Ik heb nooit Sociale Zaken geclaimd’, zo meldt Pol Kerckhove ons naar aanleiding van de niet onopgemerkte uitlatingen van Gunther Deriemaker in deze blog, eerder deze week.

‘Wat men er ook in de pers mag over geschreven hebben.’

Met andere woorden: de pers heeft het niet goed begrepen. Een andere mogelijkheid is dat Pol Kerckhove zich in het heetst van de verkiezingssfeer enigszins anders heeft uitgedrukt dan dat hij het zich nu zelf meent te herinneren. Soit. Passons.

‘Wat ik wel vanaf de verkiezingsavond gezegd heb, is dat ik in het schepencollege zou zetelen. Blijkbaar was ik één van de enige die op de hoogte was van het feit dat het nieuw gemeentedecreet bepaalde dat de OCMW-Voorzitter van rechtswege deel uitmaakt van het schepencollege. Men heeft dit in de media onmiddellijk geassocieerd met schepen van sociale zaken. Ik heb op geen enkel moment iets gevraagd noch geëist.’

Geen discussie mogelijk…

‘Op een bepaald moment zou ik ook schepen worden van cultuur. De OCMW-Voorzitter maakt volwaardig deel uit van het schepencollege met stemrecht. Hij kan ook andere bevoegdheden bijnemen. Dit is het decreet. Ik heb dat niet uitgevonden. Zie website www.vvsg.be Geen discussie mogelijk. Bijna alle steden volgen het decreet.’

‘Het is wel zo dat ik het persoonlijk een zeer goede zaak vind dat de OCMW-Voorzitter deel uitmaakt van het schepencollege. Het betekent betere communicatie tussen OCMW en stad. Beter en vooral efficiënter.’

Dat laatste kan kloppen maar…

Juist wél discussie mogelijk

Pol Kerckhove lijkt echter ietwat voorbarig in zijn interpretatie van het gemeentedecreet.

Immers, vanaf deze legislatuur bestaat gewoon de mogelijkheid dat de voorzitter van het OCMW lid is van het schepencollege. Hij wordt eraan toegevoegd. Hij vervangt ook geen schepen. Dus het aantal bestaande schepenambten blijft gelijk. In Ronse zouden er dus zes schepenen zijn met toegewezen eigen ambten plus één nieuwe schepen van rechtswege.

Het kàn dus, maar het hoeft niet. Het is pas vanaf de volgende legislatuur (2012) verplicht en dus van rechtswege.

Maar ach…waarom blijven haperen aan de kleine letterjes als Ronse er in grote lijnen maar beter van wordt.

Van ons mag Pol voorzitter zijn van het OCMW, schepen van Sociale Zaken, schepen van Cultuur en van...Feestelijkheden.

Néé…niet van Sport. Dàt ware er dan weer over, Pol.

04 december 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (31)



COALITIE
DEZE
WEEK
ROND?




VAN
GULZIGE
GUNTHER
EN
SINTERKLAAS




‘Wat mij betreft kunnen de coalitiegesprekken nog deze week worden afgerond. Al wil ik hier niet voor mijn beurt spreken. Noch in de naam van burgemeester Luc Dupont.’

Dat zegt ons toekomstig Eerste Schepen Gunther Deriemaker in een gesprek dat we in de vooravond met hem hadden.

Geruchten over moeizame gesprekken, over de laatste loodjes die het zwaarst wegen, over pendeldiplomatie zonder echte gesprekken tussen CD&V en Spa-Groen worden door Deriemaker tegenover ons prompt van tafel geveegd.

‘We zijn klaar voor 98 percent. Die 2 resterende percentjes gaan niet over één knelpunt. Het is gewoon: zolang we geen akkoord hebben over alles, is er geen akkoord. Voor mij kunnen we echter nog deze week naar buiten komen met zo’n globaal akkoord. Al is het niet aan mij om ermee uit te pakken.’

Dat alles klinkt een ietsepietsje anders dan we aan ‘de overkant’ bij de CD&V-onderhandelaars onder leiding van Luc Dupont via een gunstige wind konden noteren.

Aldaar leeft vooral de indruk dat Gunther Deriemaker het onderste uit de kan wil voor zijn partij die op 8 oktober met welgeteld twee stemmen de CD&V moest laten voorgaan als grootste.

‘Jullie hebben al het burgemeesterschap’. Dat lijkt de krijtlijn te zijn waarop Deriemaker zich namens Spa-Groen beweegt als onbetwiste toponderhandelaar en eigenlijke enige gesprekspartner voor zijn eigen groep.

Zegt ons Gunther Deriemaker: ‘Het gaat ons hier zowel om de inhoud als om de bevoegdheden. Het gaat ons om wat we de komende zes jaar willen realiseren. Dat geeft uiteraard een grondige discussie. We vallen bijvoorbeeld van drie partijen terug op twee. Dat zorgt om te beginnen al voor herschikking én inhoudelijke discussie. We willen echt een goed gestructureerd beleid voor Ronse. De inhoud is belangrijk. En daarbij worden dan ook de bevoegdheden herschud. Zo zullen er een aantal worden gehergroepeerd op vraag van de stadsadministratie.’

In het onderhandelingspakket komen intercommunales ter sprake én uitgesproken sociale hefbomen als De Nieuwe Haard.

Ex aequo-burgemeester naast Dupont

Gunther Deriemaker: ‘We willen naar gestructureerde sociale voorzieningen. Het Sociaal Huis is bijvoorbeeld voor ons een prioriteit. Maar ook het woonbeleid, toerisme, cultuur en sport zijn voor ons van tel. Het is niet omdat de sporthal er nu staat, dat sport niet meer belangrijk zou zijn.’

Het is klaar: Gunther Deriemaker is vastbesloten om zich in de komende zes jaar met zijn partij zwaar te profileren, als een ex ae-quoburgemeester naast Luc Dupont.

Vooral in het besef dat laatstgenoemde aan zijn laatste mandaat begint. Op 1 januari start nameijk tegelijk al meteen de strijd voor zijn opvolging. Met Gunther Deriemaker in pole position...

Leader maximo

Aan de overkant van de tafel ontgaat het de onderhandelaars hierbij vooral niet dat Deriemaker zich opwerpt als de rood-groene patron in de gesprekken. Het geeft alvast een hint naar de toekomst binnen het progressieve bastion.

Inmiddels ziet het er ook naar uit dat Pol Kerckhove lichtelijk voor zijn beurt heeft gesproken toen hij na de verkiezingen prompt – in deze blog - het schepenambt van Sociale Zaken claimde, in cumulatie met het voorzitterschap van het OCMW.

Gunther Deriemaker: ‘Pol Kerckhove wordt als voorzitter van het OCMW van rechtswege lid van het schepencollege. Dat betekent op zich al een belangrijke meerwaarde voor de sociale werking in deze stad. Maar schepen van Sociale Zaken? Je moet zo'n dingen niet poneren voor er onderhandelingen zijn.‘

Of Walter Kerckhove De Nieuwe Haard ook in de komende legislatuur nog blijft leiden is, in het licht van al deze gesprekken ten gronde, ook maar zeer de vraag.

Sinterklaasakkoord?

Wie zich bij dit alles - vrij stoïcijns - herinnert dat de vorige coalitiegesprekken pas rond 22 december rond waren en er bijgevolg geen enkele reden is om zich door wie of wat dan ook te laten opjutten, is de huidige en toekomstige burgemeester van Ronse Luc Dupont...

Deze week al dan niet een akkoord?

Gunther Deriemaker: ‘Dan liefst niet op Sinterklaas.’

Wat 'gulzige Gunther' in zijn brief naar de Sint zoal heeft gevraagd, wil hij ons niet kwijt. Dat het véél is voor een stoute kerel, dàt zeker.

VADER DAG

116.

I was eight years old and running with a dime in my hand
Into the stonebridge to pick up a paper for my old man
I’d sit on his lap in that old buick as we drove through town
He’d tousle my hair and say son take a good look around
This is your hometown, this is your hometown

In `68 tension was running high at my high school
There was a lot of fights with the french
There was nothing you could do
Troubled times had come to my hometown
This is my hometown, my hometown

Now empty main streets and vacant stores
nobody wants to come down here no more
They're closing down the textile mill
Foreman says these jobs are going
This is our hometown, our hometown

Fifty-six got two boys and a girl
Dreams are gone memories written
Last night I sat my grandson
up behind the wheel and said
Little Lars take a look around
this is your hometown, your hometown

Springsteen plukken om naar jou te schrijven.
Hij in die Buick. Ik zie hem toeren met zijn vader.
Look what a lucky boy The Boss was.

Op mijn fietsje zonder jou.
Het haar kort à la brosse.
Eén keer je hand door de piekjes.
Eén keertje.

Uit:'Vader Dag'. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.

03 december 2006

BLOG NOTE

1. Als het ideeëngoed van de Nieuwe Vlaamse Alliantie inderdaad voor tachtig percent samenvalt met dat van de Oostendse brulboei Jean-Marie Dedecker, dan zakt de NVA voortaan vastgeketend aan die losgeslagen boei mee het zeediep in.


2. ‘Connaissez-vous la paresseuse Belgique, et avez-vous admiré comme moi tous ces chiens vigoureux attelés à la charrette du boucher, de la laitière ou du boulanger, et qui témoignent, par leurs aboiements triomphants, du plaisir orgueilleux qu’ils éprouvent à rivaliser avec les chevaux?’.

Charles Baudelaire


3. Alexandre Jollien is aan de navelstreng van zijn mama blijven haperen. Dat heeft hem voor het leven pijnlijk opgesloten in een op zijn minst lastige lichaamsmotoriek.

De verlatingspijn die hij voelde bij het afscheid van zijn ouders, telkens weer opnieuw, gedurende zeventien jaren internaat, gaven hem de wil om in filosofie te speuren naar hulpmiddelen om zijn lot te bezweren.

Alexandre trotseerde zijn handicap. Hij studeerde briljant af als universitair geschoold filosoof. Zijn ‘Eloge de la faiblesse’ werd zeven jaar bekroond door de Académie Française.

Nu ontroert hij heel mediatiek Frankrijk met ‘La Construction de soi’.

In brieven aan ondermeer Boëtius, Epicurus, Schopenhauer en zijn grote voorbeeld Spinoza bouwt hij een innerlijke dialoog op waarin hij zijn queeste naar geluk gaandeweg omzet in de ervaring ervan.

Geluk niet langer verleggen naar elders en naar later. Het goede doen in de blijheid van het hart. Mijn bompa op zijn bank zegde me altijd al hetzelfde.

‘La construction de soi’. 'Un usage de la philosophie.' Alexandre Jolien. Editions du Seuil.