08 januari 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (54)





EN DE LEEUW
HIJ KLAUWDE VOORT

DRA
NEGENTIGJARIGE

JAN VERROKEN

LANCEERT
EIGEN BLOG!




Hij wordt negentig dit jaar, maar hij heeft nog niks ingeboet van zijn verve en Vlaamse weerbaarheid.

Regelmatig trakteert Jan Verroken, deze levende legende van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd, de man die de universiteit van Leuven vervlaamste, ons op hartelijke persoonlijke commentaren waarin een aloude familiale vriendschap al haar ongeschonden rechten opeist.

Hij is één van onze meest fidele lezers, onze supporter van het eerste uur. Hij moedigde ons aan en zag samen met ons 'De Nieuwe Ronsenaar' (inmiddels: 'De Benieuwde Ronsenaar') in sneltempo uitgroeien tot populair eigentijds mediaforum voor alle Ronsenaars van hier en elders.

Nu en dan verrast hij ons met warme persoonlijke herinneringen. Als geprivilegieerd getuige van de recente Belgische geschiedenis bezorgt hij ons bovendien regelmatig duiding van onschatbare waarde. Ondermeer in de zaak Vindevogel.

We bombardeerden hem prompt tot erelezer van deze blog. Eerst schreef hij ons dat hij geduldig leerde tikken. Vervolgens dat hij leerde omspringen met internet en mails. Tenslotte ....dat hij zelf zijn eigen blog was opgestart.

Hieronder geven we graag zijn blogadres. U vindt er een schat aan achtergrondinfo, doorspekt met typisch Verrokense spitsvondigheden. Een aanrader voor wie de taalheisa in historisch perspectief wil vatten.

Hierna alvast als smaakmakertje een passage over zijn commentaar bij de recente nep-RTBF-Uitzending.


KEER HET ALLEMAAL EENS OM EN STEL U VOOR…

'Hoelang zou België bestaan hebben indien Wallonië het lot beschoren werd dat men Vlaanderen heeft laten ondergaan?

Stel u voor dat men in 1830 het Nederlands als enige
officiële taal had verklaard en dat men in dit land niets kon worden - ook in Wallonië niet- zonder de kennis van het Nederlands?

Stel dat men de hoofdstad van het land in het hartje van Wallonië had gelegd (bv. Charleroi) en men ook daar dezelfde eentaligheids-regels zou opleggen?

Stel dat men in 1830 een parlement had gevormd met louter Nederlandtaligen en 99% van de bevolking zonder politieke rechten.

Stel u voor dat alle functies en ambten uitsluitend zouden worden toevertrouwd aan volslagen volksvreemden voor het Waalse landsgedeelte?

Stel u voor dat men in Wallonië even lang had moeten smeken om een Franstalig middelbaar en hoger onderwijs? (100 jaar) en dat men bij elke stap om gelijkberechtiging, dat spook van het einde van het vaderland had bovengehaald.

En 'le droit du sol'? En de Koningen die generaties lang nooit de tijd vonden om de taal van de meerderheid van hun Franstalige 'onderdanen' aan te leren? Enz. enz.
En dit alles in naam van de vrijheid van taal?

Hoelang zou men in Wallonië zulke toestand hebben geduld?
Hoelang zou België, in die voorwaarden,geduurd hebben?

Hoelang zouden de Walen zulke galgenhumor geslikt hebben ?

Het is nochtans dat wat het franskiljonisme meer dan honderd jaar aan het Vlaamse landsgedeelte en aan de Vlaamse mensen heeft aangedaan, namens de eenheid van het vaderland in naam van de vrijheid?

Mag ik al de rest overlaten aan uw eigen verbeelding?

Het ergste is dat dit franskiljonisme in Vlaanderen zelf is ontstaan.

Stel dat dit, namens de eenheid van het vaderland, in Wallonië ware gebeurd en men er het Frans had herleid tot een taal zonder carrière-waarde, zonder status-waarde, zonder patriottische waarde.

Stel dat men Wallonië zodoende had herschapen tot louter reservaat van werkslaven(des ‘sales Wallons’) meiden en knechten, emigranten en dompelaars.

Hoelang zou België dan bestaan hebben?'


Wie is Jan Verroken?

Verroken (°1917) studeert in 1941 in Leuven af als licentiaat in de Germaanse filologie. Van 1950 tot 1981 is hij volksvertegenwoordiger voor de CVP. Als inwoner van de taalgrensgemeente Ronse is Verroken vertrouwd met de taalproblematiek. Hij speelt een actieve rol in het Centrum-Harmel en motiveert zijn partij om zich in te zetten voor de vernieuwing van de taalwetgeving, de vastlegging van de taalgrens, de zetelaanpassing en de culturele autonomie. Eind 1960 wordt hij de drijvende kracht in de Groep der Acht, een groep CVP-leden uit Kamer en Senaat die een belangrijke rol speelt in de totstandkoming van het taalcompromis van Hertoginnedal in 1963. Verroken stelt voor de verfranste delen van de Vlaamse randgemeenten bij Brussel te voegen om zo de faciliteiten overbodig te maken. Zijn voorstel haalt het niet. Op het hoogtepunt van de onenigheid over de overheveling van de Franstalige afdeling van de Leuvense universiteit in 1968, eist Verroken in een ophefmakende interpellatie een bindende verklaring van de regering-Vanden Boeynants, die daarop ontslag neemt. In 1977-1978 haalt Verroken uitgebreid de krantenkoppen met zijn kruistocht tegen het Egmontpact. (Bron en foto: De Nieuwe Vlaamse Encyclopedie')

Lees Jan Verroken op :
http://blog.seniorennet.be/janverroken/