17 februari 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (81)


WILLY NAESSENS
WIL TWEE HOTELS
BOUWEN IN RONSE



AAN HET STATION EN AAN DE KLOEF

Mét mogelijkheden voor Bioscoop…

'Wij zijn een hotel aan het bouwen in Ronse, en zijn in onderhandeling met het stadsbestuur over een tweede. In die gebouwen zit onderin een grote vrije ruimte, en we wisten eerst ook niet wat we ermee aan moesten. En dan ontdekte ik dat je een bioscoopzaal kunt uitrusten met een systeem dat met één druk op de knop alle zetels tegen de muur opklapt. Zulke ruimtes kan je dan uitbaten als feestzaal, vergaderzaal én bioscoop: drie functies in één.’

Dat zegt bouwondernemer Willy Naessens (67)vandaag in de krant De Tijd.

Naessens is de man die eerder al mooie projecten neerzette en renoveerde in Oudenaarde. Dat de succesvolle ondernemer ook in de aantrekkingskracht van Ronse gelooft is veelbetekenend.

Burgemeester Dupont bevestigt ons plannen

Navraag bij burgemeester Luc Dupont leert De Benieuwde Ronsenaar vanochtend dat het hier enerzijds gaat om het oud plan van Willy Naessens om op de hoek van het Station met de Oudstrijderslaan een hotel neer te poten.

Dit project leek een stille dood te sterven, maar nu blijkt de bouwondernemer hier toch werk van te zullen maken.

Het tweede hotel zou geïntegreerd worden in de geplande infrastructuur van het Kloefproject.

Zegt ons burgemeester Dupont:

'Er waren contacten hierover met de heer Naessens. Als hij dat nu in de krant zegt, betekent het dat hij inderdaad daadwerkelijk geïnteresseerd is in de mogelijkheden van het Kloefproject uit ons Strategisch Plan.'

15 februari 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (80)









NIEUWE TRAINER THIERRY LOOTENS
MOET SK RONSE IN TWEEDE HOUDEN


JEAN DE BAETS
VOLGT YVES VAN COPPENOLLE
OP ALS MANAGER


Thierry LOOTENS wordt de nieuwe hoofdtrainer van KSK Ronse. Hij zal worden bijgestaan door Patrick BILLIET de huidig beloftentrainer.

Jean DE BAETS volgt Yves VAN COPPENOLLE op als sportief manager

Yves VAN COPPENOLLE blijft wel beschikbaar voor verder sportief advies.

Thierry Lootens was eerder trainer bij Lovendegem en Merendree.
Hij moet SK Ronse in tweede klasse houden.

Ronse speelt zondag thuis tegen FC Dender.

Op onze foto van het seizoen '97-'98 (klik door op de foto voor detailopname) ziet u Jean De Baets op de laatste rij rechts bovenaan. Onderaan herkent u Pierre Carteus en middenin KSK-stichter-voorzitter Orphale Crucke naar wiens naam het sportstadion van KSK terecht genoemd blijft.

14 februari 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (79)


KADZOURKIES VOOR OLIFANTENHARTEN

WELKOM, PRINSES.


Tijdens de kerstmarkt verkochten KWB, KAV en OKRA glühwein, kadzourkies en kerststukjes om de kas te spijzen. De opbrengst gaat naar Effeta : het opvangtehuis voor aidspatiënten in de vroegere gebouwen van de Arme Klaren aan de Olifantstraat in Ronse. Van deze doe-mensen van Ronse hierover een pakkend getuigenis.
Het biedt de lezer van De Benieuwde Ronsenaar een zeldzame kijk op een wereld die de Ronsenaars al te weinig bekend is. Zoals onlang bekend geraakte, plant prinses Astrid plan een bezoek aan het vroegere klooster.

Hierna nu al een vooruitblik op de stille wereld waarin de prinses dan even vertoeven zal. Op onze Belgafoto uit het paleisarchief ziet u haar met een aidspatiëntje, tijdens een bezoek aan Zuid-Afrika in gezelschap van minister Verwilghen.

‘DE ANGST DAT IK AL DOOD BEN’

Effeta wordt gerund door de Broeders van Liefde. Broeder Flor Carette is er een echte vaderfiguur. Hij ontving ons met open armen en vertelde honderduit over de werking.

Stel dat je op een dag te horen krijgt dat je seropositief bent, dat je voortaan 20 à 30 pillen per dag moet slikken om je leven te rekken, dat je elk moment AIDS kan ontwikkelen.

Stel dat je familie en vrienden je hiervoor verstoten, dat je huisbaas je uit je appartement zet en dat je je werk verliest… Hoe kan een mens zoiets alleen dragen?
Een aidspatiënt drukt het zo uit: ‘Ik heb twee grote angsten. De eerste is de angst voor de dood en de tweede is dat ik voor de anderen al dood ben.’

Dit verwoordt ten volle het isolement waarin deze mensen zich bevinden. Om aan deze nood tegemoet te komen, openden de Broeders van Liefde het unieke opvangtehuis in de Olifantstraat. Met hart en ziel legt broeder Flor uit hoe Effeta een thuis wil zijn en niet zomaar een instelling of ziekenhuis. Effeta is Aramees en betekent : ‘Open je’ en heeft als boodschap: ‘Je hoort er weer bij. Je hoort weer bij het geheel’


GEEN OORDEEL VELLEN

In het tehuis verblijven een vijftal patiënten, enkele vrijwilligers en vier broeders. Zij leven allen samen.

‘We eten en koken samen, we delen het huis als een echt gezin’, zegt broeder Flor. ‘Er wordt tijd genomen om te praten en naar elkaar te luisteren. De sfeer is er open en warm.’

De keuze voor deze unieke samenlevingsvorm heeft als gevolg dat de overheid hiervoor geen subsidiekader heeft. Alle giften zijn dan ook van harte welkom. Broeder Flor, een psychiatrisch verpleegkundige, die nog steeds bijscholing volgt om een aangepaste verzorging van zijn medebewoners te verzekeren, is vanuit de congregatie aangesteld als ‘vader’ van de groep. Het is een taak die hem letterlijk op het lijf geschreven is. Zijn devies: ‘Wij vellen geen oordeel over het verleden of over de levenswijze van onze bewoners’

Wij waren sterk getroffen door dit verhaal van respect, warmte, liefde en opkomen voor elkaar.’


De KWB, KAV en OKRA van Ronse.

UW STEUN

Uw persoonlijke steun (met fiscaal attest) kan u kwijt op rekn° 440-0340021-11 op naam van VZW Projectenfonds BVL Stropstraat 119 in 9000 Gent, met vermelding “voor Effeta, graag fiscaal attest”

Voor alle giften minder dan €30 kan u terecht op rekn° 443-6722571-92 op naam van Effeta, Olifantstraat 5 in Ronse met vermelding: ‘Steun’.

13 februari 2007

BLOG NOTES















DE WONDERE WERELD
VAN
BIDSPRINKHANEN &
PERSMUSKIETEN


Jef Anthierens, één van de hoofdredacteuren die mijn journalistiek bestaan kwamen opvrolijken bij Spectator, was behalve een innemend mens zo rechts als de pest van Albert Camus die hij vooral vereerde als auteur van… L’étranger.

Zelf had Jef ‘De Bidsprinkhanen’ gepleegd, een boek waarin hij uitlegde hoe ‘het linkse feministische gespuis van mei ‘68’ gaandeweg eenieder oppeuzelen zou. Zoals wijfjes van bidsprinkhanen doen met hun mannetjes, na de liefdesdaad.

Jef verhief dergelijke en andere gruwelijk incorrecte statements tot één hermetische levenshouding. Hij was een rebelse Breliaan. Een wandelende clusterbom vol foute slagzinnen zoals deze: ‘Wie bescheiden is, heeft daar alle redenen toe’.

Voor wie van taalspelletjes en dubbele bodems hield, had Jef een ondefinieerbare charme. Voor de anderen echter, die zijn pikdonkere Cioran-aforismen niet konden smaken, leek zijn houding vaak onuitstaanbaar.

Op een dag noemde hij me in de lift naar de redactie ziedend een ‘linksche schmeerlap’. Ik had hem gevraagd waarom pro-Palestijnse lezersbrieven steevast in zijn prullenmand verdwenen. Later die nacht zongen we bij een goede collega thuis samen alweer vrolijk Vlaamse liedekens van weleer.

Ik heb heel graag met Jef gewerkt en later ook met zijn broer Karel.
De Anthierensen waren heerlijk onvoorspelbaar en brachten je hun eindeloze liefde voor het welgemikte woord bij. Voor datgene wat hun jongere wonderbroer Johan tot de loepzuivere diamant van een indrukwekkend journalistiek oeuvre brengen zou (nu gebundeld bij uitgeverij Van Halewyck).

Flutcompromissen en Strategische Plannen

‘De Bidsprinkhanen’ dus. Het soort dat Jef bedoelde komt voornamelijk voor in de politieke biotoop. Wat de bidsprinkhanen daar bedreigt, is niet zozeer de macht die - volgens de ouden - eenieder corrumpeert. Noch een gebrek aan rechtschapenheid of oprechtheid. Wat politici vooral ondermijnt is: het compromis. Die beken water in de wijn. Dat almaar toegeven aan en afwijken van. Dat eindeloos opdelen van de macht. Elke politicus start vanuit zijn eigen idealen. Elke mandataris botst vroeg of laat op die van een ander. Deelt dan samen met die ander (in) de brokken.

Dodelijke paringsdans

Het geeft Hertoginnedal en Egmontpacten. Het geeft flutcompromissen en ontoereikende Kyoto-akkoorden. Het geeft al te netjes afgebakende Strategische Plannen.

Het geeft overeenkomsten die dadendrang en creativiteit willen kanaliseren maar die tegelijk wurgen in starre agenda’s en verstikkende regelgevingen.


Ik geloof in de oprechtheid van de politici. Ik hoor mijn hele leven lang al dat ik ongelijk heb. Vooral vanwege de onverbeterlijke zwartkijkers en doemdenkers. Ik geloof in het oprechte engagement van mandatarissen.
Ik geloof echter tegelijk dat de meeste gekozenen gaandeweg met hun mooie initiële idealen verzanden in enge partijspelletjes, in de bekrompenheid van al te pragmatische machtsdeling, kleine afspraakjes, hidden agenda’s.

Om tenslotte, net als bidsprinkhanen, opgepeuzeld te worden door de geldingsdrang van hun partners. Het wordt dan: the survival of the fittest.

Darwin bedoelde daarmee niet de sterksten, wel diegenen die zich zonder al teveel kleerscheuren weten aan te passen aan de grootste gemene deler, aan het compromis, aan de ‘deals’.

Van scoop tot scandalitis

De bidsprinkhanen worden bij hun eindeloze paringsdans in de gaten gehouden door persmuskieten. Het ene soort kan niet zonder het ander. Er is haat en er is liefde tussen beide.

De tweede speelt waakhond voor de eerste. Maar blaffende honden bijten zelden. En wanneer twee honden bijten om hetzelfde been (de publieke opinie) loopt de derde ermee heen: de absolute cynicus.

Kwalen bedreigen persmosquito’s.

De eindeloze rush naar het nieuwste nieuws. De primeur. Het willen scoren met Het Eerste Nieuws. De eerste willen zijn. En als het kan de beste. Liefste beide tegelijk.

Deze primeurkoers leidt soms tot excessen en vergissingen. Zie de onterechte beschuldigingen aan het adres van Elio di Rupo na de affaire Dutroux.
Zie de vooralsnog niet echt hard gemaakte aantijgingen tegen Patrick Lefèvre.

De jacht op dé primeur drijft journalisten steeds verder, soms tot ver over de grenzen van het ‘fatsoen’. Al blijft het ook altijd uitkijken voor fatsoenrakkers die wel de eersten zijn om de pers te verachten, maar inmiddels zelf een ton boter op het hoofd dragen.

Du choc des photos jaillit le scandale

De grootse bedreiging voor zo’n leven op het scherp van het nieuws is het cynisme van het déjà vu. Niks blijft nog overeind in die eindeloze nieuwsjacht. Het kind van Mitterrand, het kind van Albert, het kind van Adamo, het kind van Wendy, het kind van Willy Sommers, de stagiaire van Clinton, de tien hete minuutjes van Chirac stortbad inbegrepen. Het kind met het stortbadwater.

Na Voltaire's ‘du choc des idées jaillit la lumière’ geldt allang de Paris-Match-slogan ‘Le poids des mots, le choc des photos’. En dat is iets totaal anders.

Het maakt dan niet meer uit of iemand er beter van wordt te weten dat prinses Stéphanie’s Daniel in een zwembad bovenop de Castellet stoeit met de stripteaseuse Fili Houteman, onder de alziende megalenzen van paparazzi die voor grof geld muteren van persmuskieten tot mestkevers.

Paso doble

Ik wil ik hier graag alle excessen - ook de mijne - onderkennen van een journalistiek bedrijf dat ik na vijfendertig jaar, beroepsmisvorming incluis, nog steeds met hart en ziel blijf uitoefenen en altijd zal verdedigen.

Eén kritiek vind ik daarbij echter te gek voor woorden. Hij komt uit de hoek van de haantjes onder De Bidsprinkhanen. Dat persmensen nooit voor de kiezer komen, dus geen verantwoordelijkheid zouden dragen.

Ik heb als journalist de afgelopen drie decennia al teveel bladen zien kapot gaan om niet te weten hoe een journalist integendeel dagelijks voor de lezer-kiezer staat met zijn hele huiswerk. Telkens weer opnieuw in zijn eindeloze Sisyphus-arbeid open en bloot door eenieder beoordeeld wordt op zijn nieuwste pennenvrucht, op de kleinste misser.

Het is nog eens wat anders dan om de vier of zes jaar naar de kiezer gaan. De lezer moet je verdienen, dag na dag. Van lezer 1 tot 85.000.

Er is maar één manier om dat te doen. En daarin vinden bidsprinkhanen en persmuskieten elkaar dan weer terug in een sierlijke paso doble van integriteit en rechtschapenheid. Ver weg van het doemdenken en het cynisme.

DE BENIEUWDE RONSENAAR (78)



















BELGISCH KAMPIOENSCHAP WIELRENNEN IN RONSE

Het Belgisch kampioenschap voor eliterenners start op zondag 1 juli om 12 u op de Grote Markt.
De aankomst is voorzien rond 18 u aan de Leuzesteenweg.

HET PARCOURS

Leuzesesteenweg, Snoecklaan, Zonnestraat, Berchemsesteenweg, Zandstraat, Kruisstraat, Broeke, Glorieuxlaan, Bruul, Hospitaalstraat, Zuidstraat, Oude Vesten, Abeelstraat, Stationsstraat, Oudstrijderslaan, Sint-Sauveurstraat, Rue Deflière en Rue du Garceau in Henegouwen en dan weer naar de Leuzesesteenweg.

Alle info over het BK op :www.bkronse2007.be/

12 februari 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (77)


RONSE ZATERDAG EN ZONDAG OP DE EEN

Vlaanderen Vakantieland morgen al in Ronse.


Saartje Vandendriessche komt morgen in Ronse een presentatie geven van de verschillende reportages voor de komende Vlaanderen Vakantieland-uitzending van 17 februari, met heruitzending op zondag 18.

Hiervoor wordt er gefilmd in het Must, de crypte en aan het station.

Ze beginnen er aan om 10 u voor het Textielmuseum. Vorig weekend was Vlaanderen Vakantieland al in Aalst.

Textiel, met de navenante weelde en armoede, was daar toen al een niet onbelangrijk onderdeel. Zien wat het hier wordt.

Hopelijk ontbreekt Hermes, de man die Ronse maakte, dan niet op het appel...