24 februari 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (84)




‘RONSESE’
ROTARIER
HERMAN DE CROO
BREEKT LANS
VOOR...
TWEETALIGHEID


ZIJN GOOCHELTRUC: EEN TAALBAD VOOR ROTARYGOUVERNEURS…

MET ALLE CHINEZEN MAAR NIET MET DE VLAMINGEN...

‘Rottigheid bij de Rotary’. Zo luidt de titel boven een paginavullend verhaal waarin De Standaard vandaag de zware taalperikelen aankaart die Rotary België dreigen te doen springen. Een meerderheid van de leden wil af van de tweetalige districten. Maar enkele oude krokodillen houden elke poging tot opdeling tussen noord en zuid krampachtig tegen 'Ze zijn bang dat België uit elkaar valt', zo meldt de krant. Niet zonder enige ironie.

De Brakelaar Herman De Croo, zelf erelid van Rotary Ronse, schaart zich aan de kant van 'de oude krokodillen' en haast zich om de geplande opdeling in de eentalige districten noord en zuid ‘een stommiteit’ te noemen.

De Croo bestaat het zich in deze kwestie, en dan nog wel als zogeheten Rotariër van de Vlaamse stad Ronse, te profileren als voorvechter van de tweetaligheid.
On aura tout vu...

Herman De Croo: 'Ik ben voor het behoud van de tweetalige districten. Het heeft niet veel zin om serviceclubs, die in een internationale context mensen aanspreken van China tot Chili, te gaan opsplitsen.'

De kritiek op de slechte tweetaligheid van vele districtgouverneurs vindt hij wel terecht. Om dat 'probleempje' op te lossen tovert hij een goocheltruc uit zijn feutre.

Herman De Croo: ‘Louter eentalige gouverneurs stellen een probleem, vooral aan Franstalige kant. We zitten nu eenmaal met een generatie van oude Walen die relatief eentalig is, helaas. Maar of dat reden genoeg is om een splitsing te vragen? Ik denk het niet.'

'De gouverneurs moeten dat probleem zelf oplossen, door bijvoorbeeld een taalbad te volgen. Er is al een nieuwe generatie van jongere Walen die Nederlands leert. Dat zal het debat binnen tien jaar vanzelf wel doen verstommen.’

Anders dan zijn goeie vriendin koningin Paola, hebben die eentalige francofone Rotarygouverneurs (en sommige van De Croo's rabiaat francofone Ronsese Rotaryvrienden) allicht nog de tijd niet gehad om de tweede landstaal te leren.

Met alle Chinezen maar niet met de Vlamingen...
Of in Rotary International English: See you later alligator...

Het Verdriet van Brakel

Het ware niet onverstandig deze opmerkelijke uitspraken van Herman De Croo tegen het licht te houden van de naderende verkiezingen. Pre-electoraal lijmen en slijmen van kiezerspotentieel heet dat, in Wetstratees.

De Vlaamse Ronsenaars zullen de uitspraken van onze ‘Ronsese’ Rotariër of liever Het Verdriet van Brakel, alvast perfect naar hun waarde weten te schatten.

Membre d'honneur, membre d'horreur of membre d'erreur, Herman?
Als de Rotary International België al redden moet, dan begint de Stomme van Portici morgen een operette te zingen. In 't Chinees weltervestaan...

22 februari 2007

VADER DAG

144. Wat moet ik met al je boeken? Al die ruggen tegen de muur en jij dood. De boekenlezer heeft de building verlaten. Rest zijn kleine jongen, verloren in dit immense labyrint van schrijvers, stromingen, stijlen, personages.

Angry Young Man. Al te braafjes om zich heen schoppend. Met zijn oh zo lichte tikjes tegen de upper-class. Tegen al wie geld, macht, taal, religie, huidskleur, intelligentiequotiênt, afkomst bezigt om zich beter de wanen dan de rest.

Was jij er ook zo eentje, papa? Of zou je me integendeel Ginsbergs ‘Howl’ voorlezen. Zou je dwepen met Kerouac, met Burroughs? Met Thoreau, met Emerson?

145. Neen ik schrijf hier geen ontwikkelingsroman. Wat zou ik? Zo lang je dood blijft, weiger ik volwassen te worden. Jij bent begonnen. Je bent mijn persoonlijk verdriet van België. Mijn eigen Great Expectations. Je bent Dees Hofstadts’ Lehrjahre zonder leraar. Een brievenroman, mij goed dan. Met erin de hele verdomde loutering van het lijden.

‘Nadat het publiek heeft meegeleefd met de held van de tragedie’.

Voor een goed begrip, ouwe: de held van deze brievenroman ben jij. Zo dood als de verrezen Jezus en toch postuum geschoffeerd, het zal je maar overkomen als dode papa. Ik wil dat je publiek met je meeleeft, diep geschokt wordt. Me alleen achter laat. J’ai pris l’habitude.

146. Schrijf ik je hier een cultroman? Een kutroman? Een flutroman? Schrijf ik je hier een controverse? Is dit mijn Catch-22? No-win situation. Ben ik je Catcher in the Rye? Zit ik je hier als Jack Kerouac op de hielen? On the road naar nergens?

Mijn epos is dit. Mijn heldendicht over jou. Mijn microscopisch Iliasje. Mijn minuscuul Odysseetje. Mijn eigen mini Aeneis. Ambitie zat zie je. Daar niet van.

Ha, je wou me dus niet leren schrijven. Ha, je zadelde me zomaar op met al je boeken. Steek je Metamorfosen en je Verwandlung waar ik denk. Epiek krijg je retour. Mythes. Sprookjes. Epen. Balladen. Fabels. Romans. Alles ineen. En allemaal over jou. Plus dit epigram, in telegram. Met dank aan Dorothy Parker en John Lennon zijn Mother.

The sun has gone dim
and the moon has gone black
For I loved you daddy
but you didn’t love me back


147. Schrijf ik je hier de Filippica? Ik Demosthenes, jij Philippus van Macedonië. Ik Cicero, jij Marcus Antonius. Vader vergis je niet. Eén luide schreeuw om een trap voor de broek van jou. Meer is het allemaal niet. Eindelijk één keer een trap van jou. Je had me zoveel kunnen leren. Zoals? Wat intertekstualiteit is. Gappen. Verweven. Parodiëren.

(Dees Hofstadts' Lehrjahre, woeha. Daar komt Wilhelm Meister niet van terug. Qua intertekstualiteit.)

Je had me, gezeten in je glimmende rocking chair, vaderlijk kunnen vertellen wat een jambe is.

‘Een versvoet, mijn zoon, die uit een korte onbeklemde en een lange beklemtoonde lettergreep bestaat.’

‘Een trochee, mijn jongen, is het omgekeerde.'

'Doch verwarrenderwijs is het woord tro-chée een jambe en het woord jam-be een trochee.’

‘Hoe ge begrijpt het niet? Zal ik je dan nu eens vertellen wat een limerick is?’

Two Owls
and a Hen
Four Larks
and a Wren…


Stop it papa.
Geef mij liever lyriek.
Of een klinkerrijm.

Il pleut dans mon coeur
comme il pleut sur la ville.


Il pleut sur
le gazon
comme il pleure
le coeur fendu
de ton garçon.

Intertekstualiteit, wat schiet ik ermee op. Geef me Verlaine, papa. Geef me intense emoties. Geef me magisch-realisme. Laat me de kroniek schrijven van je onaangekondigde dood. Laat je monologue intérieur daarin wild en weelderig door mijn Pelikan, jouw Pelikan, stromen.

Een ode is het wat hier schrijf, wat dacht je? Een hommage. Een tout beau nouveau roman. New journalism. In cold blood.

De Parabel van de Dode Vader en de Verloren Zoon.

Jouw pastorale. De goede schaapherder, op zijn hoogvlakte in Patagonië. Een road novel pen ik hier. Een saga over jou. Een satire. Een sleutelroman. Met erin alles wat ik je altijd al had willen vragen. Doch dit vooral: waar hij ligt, de sleutel.

Een surrealistische tendensroman. Een Vatersuchermotiv. Waarin ik je kleine Parsifaltje ben. Je Petit Prince. Je troubadour.

Father you had me.
but I never had you.


148. Abraham diende zijn onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan God te bewijzen door zijn zoon te offeren. Op het moment zelf dat vader Abraham zijn zoon Isaak de keel wilde oversnijden, verving God Isaak door een ram.

God vroeg me mijn vader te offeren. Ik deed wat hij verlangde. Gods wil is wet in onze diepchristelijke familie. Bij wijze van beloning veranderde God me in zwart schaap.

‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.

21 februari 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (83)

RONSE SCOORT
MET INTENSIEVE AANPAK
JEUGDWERKLOOSHEID


HINDERPALEN NAAR JOB:

VERVOER, KINDEROPVANG
TAALBARRIERE EN...RACISME VAN WERKGEVERS


Door een aantrekkende economie en intensieve begeleiding daalde de jeugdwerkloosheid vorig jaar in Ronse met 44, 2 percent. Het aantal jonge werklozen zakte van 280 naar 170. Dat leert een navraag van Het Nieuwsblad en zusterkranten Het Volk en De Standaard bij jeugdtewerkstellingscoach Marina Vandenberghe. Vooral laaggeschoolden blijken het knap lastig te hebben om een job te vinden. Ook het gebrek aan eigen vervoer is vaak een bijkomende handicap.


Marina Vandenberghe, in genoemde kranten vandaag: ‘Wie geen eigen vervoer heeft, kan onmogelijk ploegenarbeid doen in pakweg Oudenaarde, aangezien het openbaar vervoer hem of haar daar onmogelijk op tijd kan brengen. Ik maak het vaak mee dat mensen op die manier in een vicieuze cirkel terechtkomen. Ze hebben geen werk, dus kunnen ze niet sparen om hun rijbewijs te behalen en een auto te kopen, maar daardoor worden hun kansen op de arbeidsmarkt nog kleiner.‘

Ook wie schoolgaande kinderen heeft die maar tot 17.30 uur in de naschoolse opvang kunnen blijven, kan ploegenarbeid vergeten. Hetzelfde voor jonge ouders die voor hun kroost geen plaats opvang vinden .

Taalkloof en racisme

Andere probleemgroep zijn de jonge, ongeschoolde werkzoekenden die geen Nederlands spreken.

Marina Vandenberghe daarover aan onze collega Koen Lauwereyns: 'Hen tewerkstellen in een schoonmaakbedrijf lukt niet want ze verstaan in veel gevallen hun opdracht niet eens. Om dezelfde reden is ook productiearbeid vaak een probleem. Je houdt het bovendien niet lang vol tussen collega's die voortdurend Nederlands spreken'

‘Als er vandaag nog 170 mensen niet aan een job geraken dan moet je de oorzaak daar vooral gaan zoeken. We proberen hen te helpen aan de hand van een sollicitatiecoaching voor anderstaligen maar het blijft een serieuze handicap.'

‘Mensen van allochtone afkomst worden bovendien vaak niet uitgenodigd voor een gesprek omdat sommige werkgevers al afhaken zodra ze de naam van de kandidaat horen. Gelukkig gaat het hier om een minderheid. Ik weet dat dit racisme is, maar helaas valt er bitter weinig tegen te doen.’

20 februari 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (82)




Kom
uit uw kot
voor
een dagje
in Eden










‘We willen de mensen van Ronse samenbrengen in één gedachtengang, één harmonie, één universele taal. Mèt respect voor elkaars verscheidenheid. In een aangename sfeer.’

Dat meldt ons Safia Marzouki, namens de Vriendenkring voor Solidariteit en Integratie in Ronse en Vrouwen in Beweging.

‘Daarom gaan we de Ronsenaars op zaterdag 24 maart dichter bijeen brengen door muzikanten vanuit de verschillende gemeenschappen samen te laten musiceren’.


Eén dag in Eden…

‘Aangezien de muziek dé mondiale taal bij uitstek is die de innerlijke gevoelens van zowel het individu als een hele gemeenschap uitdrukt en de rijke diversiteit van de maatschappij concreet maakt, is een mondiaal muziekfeest als ‘Een dag in Eden Concert’ volgens ons hét forum bij uitstek om mensen en verenigingen in en rond Ronse op een gemoedelijke manier samen te brengen.’

Dans de sluipmoordenaars eruit

‘Naast de muziek neemt dans een belangrijke plaats in op het concert. Mensen over de gemeenschappen heen samen laten dansen op mondiale muziek is ons symbolisch en dynamisch antwoord op de onverdraagzaamheid, discriminatie en racisme die als sluipmoordenaars het sociale weefsel in onze (directe) leefomgeving aantasten’.


Het Programma

17.30 uur: Muzikale Animatie op de Grote Markt door de stedelijke Harmonie van de brandweer Ronse.

17.50 uur: muzikale wandeling vanuit de Grote Markt tot aan het COC.

18.15 uur: verwelkoming in COC

18.30 uur: buffet: Proevertjes van de Wereld met muzikale omlijsting
7€ (volw.) - 4€ (kind.)

20.30 uur: muziekoptredens van:

VSB (Congolese groep),
Drifters’ Wind (onze foto)
en Anwar Abudragh met groep
23.30 uur: DJ

19 februari 2007

VADER DAG

143.

Papa, Papa, Papa
Si tu n'avais pas été là,
Dis-moi qu'aurais-je fait sans toi ?

Toi tu m'as donné la musique
Le coeur et l'âme romantique,
Avec ces instants si magiques
De tes souvenirs nostalgiques

Papa, Papa, Papa
Et si un jour tu n'es plus là…
Comment vais-je vivre sans toi...


Ik weet beter dan jij dat Claude Barzotti mooiere dingen zingt. Claude qui? Barzotti. Schuurpapieren smartlap. Janken voor Madame gaat hem beter af dan papa bestoefen.

Zijn zeemzoete zwik kieper ik over jou, lieve dode papa.
Doch aldus:

Papa
Si tu avais été là,
Qu’aurais-tu fait
de moi?


Samen naar Rüdesheim. De boorden van de Rijn. Rheinessen.
Mergelgroeven van Zichen-Zussen-Bolder. Zeegat van Breskens.

En één en één
is twee
En één en één
is twee
en alle franskiljons
die moeten in
de zee.


Rijschool van Saumur.
'De schoonste dekhengsten ter wereld jongen, zijt dat zeker.'
Naar Château Chinon.
'Dat zijn nog eens kastelen, hé makker?'
Naar Blois. Naar Koblenz. Château D’Oex. Florenville. De abdij van Orval.
'Nee, daar zijt gij nog te klein voor, ge gaat op uw kop staan.'
Heer-sur-Meuse.
'Uitkijken voor adders. Grapje van je papa haha. Slaap nu maar in.'
De Kinkhoorn in Oostende.
'We zijn hier thuis kereltje. Onze kust moet Vlaams.'

En vier en vier
is acht
En vier en vier
is acht
en alle franskiljons
die moeten in
de gracht.


Melchtal. Menton. Narbonne. Parijs.
'Later neem ik je mee naar de Folies Bergère. Nu zijt ge daar nog te groen voor.'
Lloret de Mar.
'Goed insmeren met Nivea, ventje.'
Paimpol.
'Hier zie. Hier is je zus geboren.'

Mont Blanc.
Mont Saint-Michel.
Mont de L’Enclus.
Mont Saint-Aubert.
Mon chéri.

Tu me fais tourner la tête.
Mon manège à moi c’est toi.


'Mama kan toch mooi zingen, hé vinde gij dat ook nie, papa?'
Papa! Ik spreek hier wel tegen u!

Glorieuxlaan.
'Gezien, papa?
'Dat Beheyt van zijn lijn is afgeweken.'
PAPA!

Expo ’58. Kabellift.
'Mag ik mij aan u vasthouden papa?'

Vismijn in Blankenberge.
'Zo stinken hier. Riekte gij dat tot in uw hemel?'

De Ijzerbedevaart. Bang zonder jou aan mijn hand, papa. Al dat schreeuwen van de groten altijd.
'Wanneer vertrekken we naar zee? Samen op de kwistax.'
PAPA!

En vijf en vijf
is tien
…moeten in ’t machien
en dan maar
draaaaaien!


Steenbrugge. De paasprocessie.
'PAPA WAAR BEN JE?'

Scoutskamp. Surice:

'Geef dat ik
u minnen zoude.
steeds meer
en meer.
papa mijn
lieve heer.'


Basket Baasrode.
'Mij bezig gezien op de rebound, papa?'
De belangrijkste match van het seizoen.
'PAPA!

Beker van België. Tegen Dottenijs.

'Bonjour, madame De Dottenijs
Bonjour, madame Matthijs
Il fait son possible,
ce petit?
Sans son papa
chéri?
Mais quel malheur!
Il travaille bien?
Mais quel bonheur!

Wat ik je vragen wou. Toen de lente voor het eerst door mijn leden zinderde. Met niks dan vrouwen om me heen. Die niet eens mijn mama waren.
Die je ‘monsieur, ton pauvre papa’ noemden.
Die het over jou hadden. Over je ‘rupture d'anévrisme’.

Lang heb ik mijn schoolvriendjes verteld dat je op reis was naar Annecy. Voor toerisme. Naar Annecy, op rupture d’Annévrisme. Met de Vlaamse Toeristenbond.
Of dan zag ik je in ons droomhuisje. Op de zomerse hei. Waarover mama altijd zong. Als ze ons naar al die plekken reed. Zonder jou.

Hoe schoon
op de wereld
de zomerse hei
dat is hier op aarde
den hemel voor mij.


‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem