25 januari 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR



GUILLAUME
DEVOS
SCHITTERT
ALS FINALIST
STERACTEUR
STERARTIEST


PROFICIAT GUILLAUME,

PRACHTIG GEDAAN!



VANDAAG IS ROOD
DE KLEUR VAN
ONZE ROZEN
UIT RONSE!

24 januari 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR














ANALYSE VAN DE RONSESE TWEESPALT

MEERDERHEID ZWIJGT ONVEILIGHEID DOOD
OPPOSITIE BAKT BROODJES MET ZUURDESEM


Rond de jaarwisseling wordt Ronse geteisterd door stoutmoedige overvallen, agressie, vandalisme en diefstal. Doch behalve de raad – verwoord via de politie – om ’s avonds geen geld meer te tanken, en de melding dat het politiekader volledig is ingevuld komt er van burgemeester Luc Dupont zelf tot op vandaag geen enkel signaal.

Het lijkt er steeds sterker op dat de meerderheid vooral wil vermijden dat de onveiligheid een heet politiek agendapunt wordt. Burgemeester Luc Dupont hult zich in diep stilzwijgen. De burgervader van alle Ronsenaars houdt de boot af of speelt het heel formeel op de vorm. Zonder in te gaan op de inhoud. Zoals deze week dinsdag nog in Het Laatste Nieuws waarin hij boudweg verklaart ‘dat hij nog niet op de hoogte is gesteld’ omtrent de overlast rond de Markt ofschoon hij er dus al jaren zelf woont...

Ook in de gemeenteraad wordt er op de strikte regeltjes gespeeld. Zo ziet het ernaar uit dat de geplande interpellatie van de Open VLD-fractie - zie ons vorig bericht - op grond van de strikte toepassing van het reglement verwezen wordt naar het vragen kwartuurtje. Struisvogelpolitiek? Een stand van zaken.


De grote afwezige

Op de vooravond van Kerstdag wordt in de Europawijk onder grote belangstelling van de buurtbevolking een nieuw Buurt Informatie Netwerk (BIN) gelanceerd. Minister van staat Herman De Croo vereert het geslaagd initiatief met zijn aanwezigheid. Ook schepen Gunther Deriemaeker en Jan Foulon, voorzitter van de Gemeenteraad, tekenen present. Burgemeester Dupont, nochtans verantwoordelijk voor politie, veiligheid, preventie, bestrijding van overlast, stuurt zijn kat.

Er kan nochtans bezwaarlijk langer worden volgehouden dat het allemaal zo erg niet is in Ronse: terwijl het BIN- lanceringsfeestje volop aan de gang is…wordt de O’Cool overvallen en dient de zaakvoerster in shock te worden afgevoerd. De zoveelste overval van gemaskerde en gewapende mannen in Ronse.

Meerderheid in de tang, Erik Tack 'op rozen'

Maar nog komt er niks. In de gemeenteraad van december wordt er met geen woord over de veiligheid van de Ronsenaars gerept. Van eén partij, het Vlaams Belang, kan je dat dan tenminste nog tactisch plaatsen. Oppositieleider Tack heeft van de veiligheid in Ronse (een hoofdthema van zijn partij) namelijk altijd al zijn stokpaardje gemaakt. De krappe behuizing van de kazerne, de moeilijke omstandigheden waarin de politiemensen moeten werken zijn, dit alles is door hem in de raad al meerdere malen op de agenda gezet.

En met het statement dat de onveiligheid meer een perceptie is dan een werkelijkheid kan je met de beste wil van de wereld na de golf van agressies, schrikwekkende meevoering en levensbedreiging van alombekende Ronsenaars, overvallen, diefstallen, vernieling van wagens geen enkele Ronsenaar nog zoet houden. Met een woordspeling zou je kunnen kunnen zeggen dat Erik Tack als politicus dus ‘op rozen zit’. Hij heeft het altijd al gezegd. Hij hoeft er nu eigenlijk niks meer aan toe te voegen: de feiten spreken voor zichzelf.

De strijd om het bestuur van Ronse nà Dupont komt nu met andere woorden volop in de weegschaal te liggen. De meerderheid zit voorlopig helemaal in de tang. Achter de schermen gaat het nu in werkelijkheid al om het beleid van Ronse in het post-Dupont-tijdperk. En dàt is ook een probleem voor al zijn kandidaat-opvolgers...

Patstelling

Een. Als de meerderheid de veiligheid hoog op de agenda te zet, haalt ze de discussie op het vertrouwde terrein van het Vlaams Belang. Dan reikt ze dus zelf de oppositie de warme broodjes aan…gebakken op de zuurdesem van het snelgroeiend ongenoegen van de Ronsenaars. Doodzwijgen dus.

Erik Tack hoeft daarbij zelf helemaal niks meer te ondernemen. Niks is sterker dan de stilte bij feiten die je gelijk geven. Hij heeft het altijd al van de daken geschreeuwd. De evolutie geeft hem – op het stuk van veiligheid – nu gelijk. Tack kijkt dus gewoon toe. Ook voor de gemeenteraad van maandag heeft hij trouwens geen enkele interpellatie gepland. Op het eerste zicht opmerkelijk, bij nader inzien pure logica.

Twee. Ronse zit slecht in allerlei statistiekjes. Luc Dupont probeert er alles aan te doen om het Renaixancegevoel aan te zwengelen met zijn Strategisch Plan. Een marketingbureau moet de geplande hergeboorte van de stad promoten. Zo al geen makkie: met dertig lege vitrines in je winkelstraten. In die omstandigheden ook nog eens de onveiligheid van Ronse in the picture zetten, is het laatste wat je – zo bekeken - moet doen. Wil je tenminste slagen in je wervende actie voor Ronse.

Drie. De partijen van de meerderheid zijn – terecht - als de dood voor de extreme verkramping van Ronse tot politiestadje. Elke camera meer versterkt namelijk behalve het veiligheidsgevoel ook het Big Brother-effect dat Ronse…een bedreigde stad is. Het is bovendien moeilijk kiezen tussen meer veiligheid en minder privacy.

De tweedeling van Ronse

Het stilzwijgen van Luc Dupont is dus al bij al best wel verklaarbaar. Toch bekeken vanuit zijn zorg om Ronse in een breder kader uit het slop te helpen. Zijn Strategisch Plan mikt met de Kloef op tweeverdieners en wil Ronse promoten als een stad om te genieten middenin het groen.

Dat plan staat of valt echter met de veiligheid van alle bewoners, de kordate beheersing van criminaliteit én de integratie van de nieuwe Ronsenaars vanuit de integriteit van en het respect voor …de autochtone Ronsenaars.

De realiteit is echter dat er nu gaandeweg twee soorten Ronsenaars naast elkaar gaan leven. Die van de Renaixance, de stadskernhernieuwing, het Strategisch Plan en de grootse plannen van Rosco, de Nieuwe Leie, de Brouwerij, het Must, de Kloef, de nieuwe luxe-appartementen. En die van de Scheldekouter, de Vrolijke Kring, armoede, de verloedering.

Tegenover dit alles willen de Ronsenaars geen struisvogelpolitiek of window dressing met dure marketingbureaus. Ze willen directe kordate ingrepen.
Ze willen naast een Strategisch Plan een Actieplan voor een veilig vredig en proper Ronse. Ze willen geen politieke spelletjes. Geen vertragingsmaneuvers. Geen holle slogans die haaks staan op wat ze dagelijks zien, horen en meemaken.


VORIGE NACHT IN RONSE…

Hierna tot slot nog een getuigenis heet van de naald omtrent toestanden … vannacht in de binnenstad:

'Rond middernacht stonden de Abeelstraat, de Vandendoorenstraat en de JB De Keyserstraat in rep en roer. Jonge vandalen kieperden alle blauwe vuilniszakken op de straat en schopten die stuk. Talrijke omwonenden waren nadien in de weer om alle troep op de kuisen. De politie werd gewaarschuwd en kon door een goede persoonsbeschrijving nog geen tien minuten nadien 2 van de 3 daders bij de lurven vatten. Om maar te zeggen dat de politie hier zeer goed werk geleverd heeft. Die mensen verdienen een pluim! De politiediensten doen hun werk. Maar hun inspanningen worden teniet gedaan, ondermeer door vrijwel onmiddellijke verplichte wettelijke vrijlating en het niet-optreden en krachtdadig antwoord van de politiek.'

Einde getuigenis. Onze ene vraag aan alle politici van Ronse namens deze lezer en namens al onze lezers: Geven we ons geliefd Ronse zomaar af, of gaan we er tuupe tegenaan?

23 januari 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR




OPEN VLD
WIL
KLAARHEID
OVER
VEILIGHEID


NA DE DONKERE EINDEJAARSPERIODE, DIE IN RONSE WERD ONTSIERD DOOR GEWAPENDE OVERVALLEN, BLEEF HET VRUCHTELOOS WACHTEN OP EEN KRACHTIG SIGNAAL VAN HET COLLEGE VAN BURGEMEESTER EN SCHEPENEN DAT EEN VERONTRUSTE RONSESE BEVOLKING NIEUWE DE MOED ZOU GEVEN OM DEZE STAD 'TUUPE' NIET OVER TE LATEN AAN VERSCHURKING EN VERLOEDERING.

DE OPPOSITIEPARTIJ OPEN VLD WIL NU KLAARHEID OMTRENT DE VEILIGHEID VAN DE RONSENAARS. FRACTIEVOORZITTER TOM DEPUTTER (foto) INTERPELEERT HIEROVER MAANDAG IN EEN BIJKOMEND AGENDAPUNT WAARVAN WE DE TENEUR HIERNA GRAAG WEERGEVEN.

Tijdens de huidige legislatuur werd het strategisch veiligheids- en preventieplan goedgekeurd.
Bij de besprekingen op de gemeenteraad, heeft de Open VLD fractie haar opmerkingen gegeven. Er is toen vooral gewezen op:
1.het feit dat vele zaken op de lange baan worden geschoven, en dat de plannen weinig concreet zijn.
2.de problemen rond de meetbaarheid van de indicatoren waarmee wordt gewerkt.

De recente gebeurtenissen in Ronse (gewapende overvallen en diefstallen; Golden Games, parking Delhaize, O’Cool,…) en de stijgende bezorgdheid van de burgers omtrent de overlast, onder meer in de buurt van de Grote Markt (zie o.m Het Laatste Nieuws van 22/01/2008), zijn meer dan een subjectief onveiligheidsgevoel, en nopen tot actie. Het is duidelijk dat er nood is aan efficiënte en snel optreden.
Onze concrete vragen zijn:

• Hoeveel keer is de preventieraad samengekomen sinds de goedkeuring van het strategisch veiligheids- en preventieplan?
• Welke concrete acties heeft de meerderheid reeds ondernomen naar aanleiding van de recente gebeurtenissen en wat gaat men preventief doen om deze problemen weg te werken? ( bvb. extra camera’s, meer aanwezigheid van blauw op straat, verhogen van acties in Burger etc.)
• Graag een overzicht van de effectieve besteding van de toegekende subsidies in 2007
•Werd het pilootcomité (strategische doelstelling 2, operationele doelstelling 1 uit het plan) ondertussen opgericht dan wel samengekomen?

22 januari 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR


















Kaarten (15 euro):
° Dekenaat Secretariaat,
Kaatsspelplein,3 (055 21 20 97)
° via GSM 0477-520250
° bij de koorleden
Klik op de affiche voor
gedetailleerd programma

21 januari 2008

BLUE MOON


11.


Maar eer je verder leest wil je misschien eerst weten wie ik ben, om dit alles zomaar neer te schrijven in Moleskineschriftjes. Want ik verhaal je dan wel al die dingen over het leven in onze stad. En ik vertel je open en bloot van Kitje, onze marraine bij de Snukkende Snaren. Van haar dochter Solange, dat schatje. Van onze backing vocals Marie-Lou en Jeannien. Van onze tweede zanger Brice op wie Jeannien, de tandartsassistente uit De Panne, smoor loopt. Van onze drummer die de filosoof uithangt. Van de Amerikaanse kolonel die denkt dat alle meisjes van onze stad aan zijn combat shoes liggen. Van Billie, de eigenaar en meesterkok van de Couscous Chéri die net klaar is met de bestelling van tafel zes en vermoord wordt. Van onze near death experience in Home Prinses Delphine bij de net nog levenden en al bijna doden. Van ons lokaal The Silicon Valley. Maar wat heb je daar allemaal aan als je me niet eens kent en dus niet weet of het wel allemaal klopt wat ik je hier vertel. Misschien zuig ik dit alles zomaar uit de duim. Misschien mix ik fictie met werkelijkheid. Misschien droom ik mezelf hier een ander leven als een daydreamer van andere en betere werelden. Nu pas, bij het doorbladeren van mijn schriftjes, besef ik dat je niks van me afweet. Behalve misschien je vermoeden dat ik van alle onbekende schrijvers de meest onbekende ben. Zo onbekend dat je mijn naam niet eens vinden zal op de lijst van meest onbekende schrijvers. Behalve dat je weet, omdat ik het je zelf verteld heb, dat ik nu en dan mijn didgeridoo laat loeien bij de Snukkende Snaren. Goed, je hebt er zelf niet om gevraagd, dus daar gaan we. Mijn voornaam is: Johan. Wie me beter kent noemt me ‘Jo.’ Anderen noemen me al eens ‘Hey Joe’, ‘Arme Joe’ of ‘Jo Vally’ al naargelang hun muzikale voorkeuren. Zelf vind ik Jo een klotevoornaam. Altijd al. Op school had ik een wiskundeleraar die hem tussen elke halve zin mikte.

‘De som van de zijden jo van een gelijkbenige driehoek jo is gelijk aan het kwadraat jo….’

Aanvankelijk dacht ik dat hij les gaf voor mij alleen. Als een soort privéleraar maar dan in klasverband. Ik hing aan zijn lippen die om de tien seconden mijn voornaam prevelden. Ik concentreerde me op dit privilege van persoonlijke kennisoverdracht, haalde al mijn punten voor meetkunde en algebra. Tot ik er achterkwam dat hij mijn voornaam er gewoon tussen gooide als een tic jo om tijd te winnen jo omdat hij het zelf jo ook niet zo goed meer wist jo van die gelijkbenige zijden en dat kwadraat jo. Van dan af werd het veel minder met wiskunde en verlegde ik mijn aandacht naar het roodborstje dat me met zijn vrijheid en blijheid tarten kwam, vanop de treurwilg aan de overkant van de school.

Als schrijver (exacte wetenschappen waren verder niet meer aan mij besteed jo) zou ik later nog wel meer spraaktechnologische verwarring overhouden aan mijn voornaam. Mijn uitgever, die in de letterenbijlagen van kranten gelezen had dat het Flandre Profonde-geschrijf passé werd verklaard, vond dat ik dan maar eens spannende boeken moest gaan schrijven. Waarmee hij al aangaf dat de mijne daarentegen.

‘Thrillers jo, ze willen nu thrillers. Schrijf me een goeie thriller jo.’

Mijn uitgever was een Nederlander, met zo’n zijden sjaaltje. Hij gebruikte mijn voornaam te pas en te onpas. Vooral als hij zenuwachtig werd van mijn tegenvallende verkoopcijfers en niet wist hoe me te vertellen dat hij me wou dumpen jo.

Als schrijver wou ik geen schuilnaam. Ik leerde veeleer leven met die voornaam waarmee ik bij eenieder nu toch al onbekend stond en die ik tot op vandaag ben blijven bezigen. Al denk ik voor de uitbouw van mijn Franstalige oeuvre wel eens aan Georges als schuilvoornaam. Dit als eerbetoon aan Simenon: omdat hij een pleiade van wel tienduizend vrouwen heeft bekend. Een gigantisch oeuvre. Bovendien maakt ‘Georges’ meer kans bij het leescomité van pakweg Gallimard of Grasset dan zo’n onnozele ‘Jo’. In Frankrijk denken ze daarbij dan meteen aan ‘Joe le taxi’. Geilen ze in gedachten weg bij Vanessa Paradis. Sta je daar als schrijver, met je manuscript omtrent La Flandre Profonde. Wiebelt die Parijse uitgever je de rumba.

Eigenlijk had ik , met het oog op mijn schrijverschap veeleer Louis-Ferdinand willen heten. Of Louis-Paul. Of Dimitri. Doch de helaasheid der dingen maakt nu eenmaal dat ik Jo heet. Jerome-David ware ook mooi geweest. Wat ik dan had afgekort tot J.D. naar mijn idool Salinger. Of Brett Easton, al klinkt dat wat ratatatouile. Of Gabriel Garcia. Of Vladimir. Of Boris, zoals Pasternak. Voor mijn Frans publiek zou ik er dan ‘Boris Pastèque’ van maken, om aldus al de hele Provence in mijn naam op te roepen. Dan zou ik in Ménerbes gaan zitten schrijven of in Bonnieux of in een van die dorpen in de Lubéron waar ze je als buitenlander wegpesten en je zit te vergaan van heimwee naar je ware roots. Jo…Wie heet er nu in hemelsnaam Jo? Behalve Jo-met-de-banjo. Doch ik speel zoals gezegd didgeridoo. Jo-met-de-didgeridoo.

Jo Van Cauwelaert. Zo heet ik voluit. Nu heb je het helemaal, weet je alles. Nee, begin niet. Géén familie van Karel en Emiel, de Vaders van ons Vaderland. Ik heb wel een verre neef zitten in Nice die daar ook wat schrijft en al de Goncourt op zak heeft. In ‘Un aller simple’ beschrijft hij zijn exodus vanuit dit godvergeten gat hier. Doch dit is weinigen bekend. Hij heeft een paar locaties veranderd om zijn afkomst te maskeren. Zijn voornaam is Didier. Heeft die geluk gehad. Met zo’n voornaam. Didier. Kan je al weg mee bij Franse uitgevers jo.

'Blue Moon'. Roman.
Illustratie: ‘Morning has broken’.
Copyright: Stef Vancaeneghem.

20 januari 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

BUREN VAN BURGEMEESTER ZIJN OVERLAST BEU

CAMERABEWAKING EN TOEZICHT GEVRAAGD

RONSENAARS VERWACHTEN EINDELIJK

EEN KRACHTIG SIGNAAL VAN LUC DUPONT


Burgemeester Luc Dupont wordt rond deze tijd geconfronteerd met snel groeiend ongenoegen uit eigen hoek. Letterlijk. Zijn eigen moegetergde buren pikken het niet langer dat de hele omgeving van de Markt gebukt gaat onder onder de overlast, de schade aan gevels, inbraken in wagens, buurtvervuiling, agressie, zwerfvuil, lawaai en verloedering gekoppeld aan het Ronsese nachtleven.

De Benieuwde Ronsenaar kon de hand leggen op een brief die burgemeester Dupont van zijn eigen moegetergde buren in de bus krijgt en die we hierna in primeur publiceren.


‘Zoals u ongetwijfeld reeds ten gehore is gekomen, lijkt de omgeving ter hoogte van Priestersstraat – Hospitaalstraat – Mouroitplein een bepaalde aantrekkingskracht uit te oefenen tijdens de (nachtelijke) uitgangsuren.

Dit leidt totheel wat geluidsoverlast, roekeloos rijgedrag, schade aan geparkeerde wagens, vervuilde trottoirs, vensterbanken bevuild met vettig voedsel, wildplassen, foutparkeerders, besmeurde ramen, rondslingerend glas…

Met dit schrijven willen we U verzoeken om toezicht door middel van bijvoorbeeld een camera of andere maatregelen te voorzien.

We hopen dat dit probleem op de agenda van het schepencollege of het gemeentebestuur kan geplaatst worden en dat aan ons verzoek een gevolg kan worden geven.’


De buren van burgemeester Dupont tonen zich daarbij altijd bereid de situatie toe te lichten, al zal dit allicht een overbodige demarche zijn. Als bewoner van het Mouroitplein krijgt burgemeester Dupont immers dagelijks de kans om zelf de visu de ravage en de hinder ter plekke te constateren, laat staan te ervaren.

Ook de inbraken in wagens (zoals onlangs in de Priesterstraat uit de wagen van een verwante van de burgemeester) zijn in deze buurt – en helaas niet alleen in deze buurt – schering en inslag. Op de jongste gemeenteraad is daarover echter met geen woord gerept...

Veel meer dan de hint om ’s avonds voorzichtig te zijn, verwachten behalve zijn eigen buren ook àlle Ronsenaars van de - nipt - herkozen burgemeester Dupont nu eindelijk eens een krachtig signaal waarmee hij een kordate halt toeroept aan de nu wild om zich heen slaande verloedering van de binnenstad.

De Ronsenaars verwachten van hun burgemeester bovendien een doordacht actieplan waarmee hij de onveiligheid aanpakt die nu vrijwel dag na dag telkens weer gevoed wordt door steeds weer nieuwe gewapende overvallen, inbraken in wagens en diefstallen.


Copyright: De Benieuwde Ronsenaar.