09 mei 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

ONTDEK HIER DE EERSTE MAQUETTE VAN DE KLOEF!

Klik door op het beeld voor detailopname
Donderdagavond 15 mei organiseert Bokx Wonen in de Cultuurfabriek een informatiebijeenkomst over de ontwikkelingsplannen van de Kloef.
De architecten Luc Binst en Stijn Peeters presenteren hun voorlopige ontwerpen van de circa 227 woningen. De avond begint (om 19u 30) met een presentatie van het gehele plan. Waar komt welk type bebouwing? Welke keuzes zijn er gemaakt en hoe is de voortgang van het ontwikkelingsproces? Vervolgens presenteren de architecten de voorlopige ontwerpen waarop de bezoekers een reactie mogen geven. Aanmelden kan op de website www.dekloef.be.

WRITERS IN RESIDENCE


DE
AANSLAG
IN DE
VLAAMSE
ARDENNEN


Met een schok werd hij wakker en viel daarbij bijna uit het veldbed dat hij in de Romaanse crypte had opgesteld. Zijn Romaanse crypte mocht je haar met recht en reden noemen, want tientallen jaren had hij erover gestudeerd en eraan gerestaureerd soms tot ongenoegen van zijn hiërarchische geestelijke overheid die al zijn gegraaf en gemetsel niet altijd ten volle wist te appreciëren.
Toen er daarbovenop ook nog een conflict losbrak over de exacte staanplaats van de prachtige koperen arend waarop het evangelie werd opengespreid, was het hek helemaal van de dam. Uiteindelijk kwam er een hilarisch compromis uit de doos, waarbij de arend mobiel werd gemaakt door er wieltjes onderaan aan vast te vijzen.

* * *

Het soort donderslag dat hem door elkaar had geschud, verontrustte hem. De laatste tijd had hij dikwijls gedroomd. Verwarde dromen, maar zo zijn die meestal.
Hij wreef zich de ogen uit en trok zijn werkkiel aan. Vanuit de straat hoorde hij nu luide stemmen opklinken, wat hem verwonderde want het was nog heel vroeg in de morgen.
Hij stak zijn hoofd uit de zwarte cryptedeur. Een groep mensen stond opgewonden commentaar te geven rondom het monument dat De Belleman voorstelde die de jaarlijkse ommegang met het schrijn van Sint-Herme al klingelend voorafging.
Maar er was geen Belleman meer. Het monument lag in duizend stukken verspreid over de grond.

***

Diezelfde avond werd er crisisberaad gehouden op het stadhuis. Vanuit Brussel was er een anti-terrorisme cel afgezakt. Zij hadden een flinterdun dossier bij zich over inwoners van het stadje die vermeende contacten onderhielden met buitenlandse groepen of regimes.
Zo had men ooit een inboorling ervan verdacht tegen betaling gevoelige informatie te hebben verkocht aan de boze communisten. Er had in heel de stad luid gelach opgeklonken toen de verdachte, gevraagd waarheen het geld was heengevloeid, geantwoord had dat hij de winst uit zijn handeltje integraal geschonken had aan de paters Scheutisten.
Dan was er ook een rapport over een leraar, die al lang niet meer in de stad woonde, en vriendschappelijke relaties bleek te onderhouden met vertegenwoordigers van het IRA, het Iers Republikeins Leger.
Maar hem dan meteen gaan verdenken van terroristische activiteiten ter plekke, vond men toch nogal kort door de bocht. ‘En overigens’, zei een lokale aanwezige die de persoon in kwestie tijdens zijn jeugdjaren had gekend, ‘die kerel zou er met dynamiet hooguit in slagen zichzelf op te blazen.’
Er was een enkele piste die een tikje ernstiger bleek. Twee jaar geleden was er naar het plaatselijk weekblad een anoniem schrijven opgestuurd waarin een zogeheten Geuzen-commando aan de wandaden had herinnerd van groot-inquisiteur Petrus Tittelmans, die protestanten met hele ladingen tot de brandstapel had veroordeeld.
Er stond een gedenksteen voor Tittelmans, ingemetseld in de muur van de Sint-Hermeskerk. Het Geuzencommando vond dat ene blijvende schandelijke vernedering voor de nabestaanden in het bijzonder en de protestanten in het algemeen.
Ze dreigden met acties indien de gedenksteen niet stante pede werd verwijderd. Men had sindsdien van de groep - indien het al een groep was – niets meer gehoord.




***

Ondertussen gingen de commentaren op werkplaats en aan de tapkast hun wilde gang. Iemand opperde de mening dat de daders het stadje letterlijk wakker hadden willen schudden, om de inwoners ertoe aan te zetten hun rijk, maar deels onontgonnen creatief potentieel aan te boren, teneinde een dreigende teleurgang om te buigen tot een bezielend toekomstproject. Of was de aanslag het werk van de laatste der frankofone Mohikanen, die vol nostalgie terugdachten aan de tijd toen zij het hier voor het zeggen hadden? Die waren destijds wel zeer agressief in stoer woordgebruik, maar deden het doorgaans in hun broek als het erom ging zelf actief te zijn op het terrein. Het was dat soort lui die, als er stakingen dreigden in hun fabriek, mensen betaalden om de ruiten van het Feestpaleis te gaan uitgooien.
Misschien waren het echter islamofobe geweest die hun rabiate vreemdelingenhaat explosief vorm gaven als protest tegen de plannen voor het bouwen van een moskee.
En tenslotte was er een ludieke hypothese waarmee hartelijk gegniffeld werd. In het stadje stonden namelijk twee monumenten van de Belleman. Deze versie over de aanslag stelde dat fans van het andere monument het beeld aan de Sint-Hermes uit jaloezie hadden opgeblazen.
***

Geen van al deze min of meer ernstige denkpistes leidden tot een resultaat. Vele jaren zijn nu voorbijgegaan sinds E.H. Mol het web van zijn droom luidruchtig uit elkaar hoorde scheuren.
De aanslag op het monument gleed langzaam weg naar een klein hoekje van het collectief gehegen. Maar hierbij willen wij een ultieme poging ondernemen om het enigma op te lossen. Er moeten in ons geliefde stadje nog mensen leven die meer weten.
Wie maakte de Belleman met de grond gelijk? En waarom? Weet iemand iets meer, hoe weinig dat ook moge zijn, laat het ons dan weten, opdat eindelijk het slot onder het verhaal zou kunnen geschreven worden. Ondergetekende garandeert complete discretie.

POL VAN CAENEGHEM.
(Een kleine fantasie ter gelegenheid van de Fiertel 2008).
Copyright foto Belleman: Lamp.

DE BENIEUWDE RONSENAAR








KSK GAAT VOOR DE TITEL

Mis de unieke gelegenheid niet om

HET KAMPIOENENFEEST

in derde nationale mee te beleven.

KSK Ronse – RC Mechelen

Aftrap van de wedstrijd om 15 uur.

TUUPE VUIR KSK TUUPE VUIR RONSE.

(klik op de foto voor detailopname)

DE BENIEUWDE RONSENAAR













SPECIAL OLYMPICS: RONSE OP ZIJN MOOIST

TUUPE NAAR DE TOP

ZILVER VOOR CELIEN MET ARNO


Met drie overwinningen op zes wedstrijden behalen Celien en Arno (foto) zilver op de Special Olympics.

‘Maar uiteraard is dit slechts bijzaak’, zo meldt ons fier hun Ronsese badmintonclub Wit-Wit.

‘Want wie de glimlach van Celien en alle deelnemers zag, weet dat deze ervaring ze nog lang zal bijblijven.’

Arno kreeg van de organisatie nog complimentjes voor zijn sportiviteit en de geest waarin hij dit tornooi gespeeld had. Celien werd door Arno bijgestaan in de discipline dubbel gemengd unifight, andersvalide met een valide persoon.

Hoogdag voor integratie

Wit-Wit: ‘Als club zijn we fier dat we aan dit evenement hebben deelgenomen. Het project in samenwerking met de Ronde Tafel Ronse om andersvalide kinderen te integreren in onze club heeft samen met Celien een hoogdag bereikt. Wij zullen zeker alles in het werk stellen om dit in de komende jaren te blijven realiseren ook. Ook met de andere kinderen. En misschien wordt er ooit eens een speler van Wit-Wit geselecteerd voor de World-Games.’

Schuune, wried schuune.
Proficiat voor de Olympic Champs!

08 mei 2008

BLUE MOON


24.

Wat kan je als schrijver veel meer doen dan al hun mooie officiële verhalen toetsen aan het leven hier van elke dag? Hun duiding confronteren met de Beretta tegen de slaap van je vriend? Hun rapporten vergelijken met de vertwijfeling van de verontruste laatavondwandelaar, door de verkrottende spookstraten van je stad?

De leegstand van de betere stand.
De grote leegte van het beloofde land.

Mee met de rest dichtslibben in het verkeer. De vermaling in het groen van net iets te verre heuvelen. Anders dan in dat lied als broze fietser de chaotiek trotseren van een auto-industrie die onze planeet vastketent aan de rubberen slurven van oorlogsolie. Het ijs smelt, het hart van de aandeelhouder nooit.

Noteren hoe je stad wordt platgewalst door slierten tientonners uit Servië, Bosnië, Albanië, Kroatië, Slovenië. Uit alle landen van het Oude Avondland dat nu snel ten onder gaat aan de zelfgenoegzaamheid en de arrogantie Oude Koloniën ook nog te gaan vertellen hoe het moet. Ondertussen als het orkest van de Titanic vrolijk voort blijven spelen alsof er niks aan de hand is. Congratulations, als winnend verzoeknummertje.

Want we zijn rijk en welvarend in Europa zogezegd. We hebben hier toch alles in veelvoud? Drie wagens per gezin waarvan één met L voor de jonge bestuurder. Vier vakantietrips per jaar. Nu en dan een verre bestemming. Op naar het paradijs waar de man die zich naast jou op het strand vakkundig laat oliën thuis in zijn fantoomkelder loempia in de freezer heeft klaargezet. Voor zijn kinderen-kleinkinderen aan halsbanden.

Niettemin schoonheid, waarheid en goedheid blijven zoeken. Boren naar de oprechtheid van diegenen die het goed bedoelen. Al pakt het ook voor hen helaas allemaal heel anders uit dan verwacht, in de strategische plannen van hun mooie Power Point Presentaties. Kloef erop, kloef ernaast.

Voort ijveren voor de vrijwaring van ons kostbaar erfgoed. Redden wat er nog te redden valt. Blijven dromen. Blijven hopen. Overheen profileringsdrang en ambities die hoe dan ook eindigen in een potje met as, uitgestrooid op een weide onder Hogere Luchten.

Geen klokkenluider zijn,
alleen het klokkenspel
willen blijven horen
boven geruis en geruchten.

De dingen aldus blijven optekenen. Altijd voort. Hun grote verhalen jawel. Maar ook de kleine ingrijpende gebeurtenissen rondom jou. De gauwdief die de argeloze kerkganger de weg vraagt op de wegenkaart, ondertussen diens portefeuille gapt. De vertrouwensbreuk voelen die aldus steeds dieper en verder kerft, in het vermoeide hart van al wie het ooit allemaal anders heeft geweten.

Verstilling zoeken in dat vergeten madrigaal van Cypriaan de Rore. Verrukking vrijwaren voor dat lied aan de Wittentak. Verbazing voor het ware mysterie van Kerselare: autowijding, commerce, parafernalia van ontspoorde devotie, kaarsjes, Leekies. Aldus de grote retoriek van dure woorden van kerkvaders en filosofen - immanentie, transcendentie - vervangen door de simpele verwondering om wat je nu wel allemaal niet weet en nooit meer achterhalen zal.

De diepe kloof zien tussen de oude generatie van het volle vertrouwen en de cynische van Pak De Poen Hoe Maakt Niet Uit.

Zelfs de hoofdletters
van de schrijvelaar
slaan ervan op drift,
vergissen zich van kant.

De losgeslagen waarheid observeren. Stadswachten die alleen maar wachten op Godot.

Wat onze troef had moeten zijn, het Toscane van Vlaanderen tussen twee aloude culturen, verlamt ons. Want we zijn toch zo genadeloos streng voor elkaar. Met drie simpele slogans slaan we onszelf constant in de vernieling:

Dat ‘n zal niet gaan jong.
Wie denk je wel dat je bent?
De tijd dat het zal duren.

De laatste Die Hards gaan daar samen tegenin.
Wie denken ze wel dat ze zijn?


‘Blue Moon’. Roman.
Illustratie: ‘Morning has broken’.
Copyright: Stef Vancaeneghem.
(De personages in deze roman zijn fictief).

07 mei 2008

DE OMLOOP VAN HET VOLK ZIT EROP


Hugo Camps in De Morgen, over de aangekondigde dood van de krant Het Volk op 10 mei:

Volkske

Een krantentitel die verdwijnt: ach, daar liggen marketeers niet wakker van. Ik wel. Generaties zijn opgegroeid met Het Volk. Er was een tijd dat het zowat de enige krant was die in katholieke scholen gelezen mocht worden. Wie zijn brood verdiende bij het ACV, de Boerenbond, colleges en internaten was gedoemd tot Het Volk. De krant als het bedrukte spiegelbeeld van een sacrament.
Thuis werd het Volkske gelezen. Het woord ontzuiling bestond nog niet. Ik herinner me de heftige commentaren van Emiel Van Cauwelaert en van zijn broer, die onder de nom de plume 'Schildwacht' publiceerde. Altijd Rerum Novarum.
Schildwacht: het klinkt toch anders dan Yves Desmet. In elke alinea kwamen eindeloze legers voorbij. Oorlogsjaren vooral. Emiel rookte Groene Michel, dat mocht toen nog ter redactie en dat lees je wel aan een hoofdartikel af.
CVP-ministers van ACV-strekking waren als de dood voor Emiel en Schildwacht. P.W. Segers, De Paepe, Bertrand, De Saeger: het liefst waren ze elke avond op restaurant gegaan met de gebroeders Van Cauwelaert. Zelfs vader Eyskens pleegde soms een telefoontje. Maar de echte huisvriend was Theo Lefèvere.
Alweer jaren dood.
Het Volkske was mijn aanbeden zomerkrant. In de weken van de Tour de France, om precies te zijn. Dan stonden kinderen aan dorpswegen te leuren met een soortement avondeditie. Ze droegen het petje van de krant. In hooguit drie pagina's werd de etappe van de dag beschreven. Nou ja, je kon lezen wie gewonnen had. Charmante oplichters. Verder alleen maar liturgische teksten. Over pijn en afzien, over naastenliefde, over de noblesse van steenpuisten tussen scrotum en anus.
De Ernest Claes van die tijd was Jan Cornand. Ook hij zag in de split van Nini Van Looy een bliksemschicht. Jan was meer van de Witte Dame dan Coppi.
Verbeelding.
Exit Het Volkske: mij doet het pijn.


Hugo Camps

06 mei 2008

BEAU MONDE

















(Klik op illustraties voor detail.)

05 mei 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR


TUUPE
VUIR
JURGEN
KAMPIOEN.

SPORTIEVE
EER
VOOR
JURGEN
SPILEERS

MEMORIAL
OP 24 MEI




JURGEN NET VOOR ZIJN HEENGAAN:

'ZEKER WETEN DIT SEIZOEN SPELEN WE KAMPIOEN'.


Met een overtuigende 1-4 in de uitmatch tegen Torhout komt KSK op één punt van de titel. Zonder het vel van de beer te verkopen eer hij geschoten is, werd zaterdagavond met spetterende ambiance van de Gevuigoode Mandolienen in de kantine een voorsmaakje geproefd van wat het worden zal als voorzitter Jean-Marie Vandendriessche en manager Jean De Baets straks inderdaad het wonder van de come back naar tweede waar maken met hun team.

Foto’s en info over de zaterdagambiance op de site van KSK (www.ksk-ronse.be/)

De titel waren alvast een prachtig postuum sportief eerbetoon van zijn ploegmaats aan Jurgen Spileers. Net voor hij verongelukte, zo meldt ons vandaag zijn meter, zei Jurgen nog vastberaden:

‘Zeker weten, we dit seizoen spelen we kampioen.

Acht maanden na zijn tragisch ongeval is de pijn voor allen die Jurgen gekend hebben nog niet verwerkt. Regelmatig krijgen zijn mama en papa zijn speelmakkers van Sk over de vloer. Zijn vrienden staan er ook op om vanaf nu hem jaarlijks eer te betuigen. Op 24 mei organiseren ze daarom op de terreinen van SK Ronse de :

MEMORIAL LUC DERAEDT & JURGEN SPILEERS

Het verdriet om Jurgen wordt aldus een mooie sportieve en kameraadschappelijke vreugde om de titel die Jurgen mee met het team wou veroveren.

Tuupe vuir Jurgen den titoo.

PRAKTISCHE INFO

Een organisatie van VFM Kern Ronse over vier minivoetbalpleinen op de terreinen van SK Ronse. Dit jaar in nauwe samenwerking met de vrienden van wijlen Jurgen Spileers.

Er wordt gemikt op maximum 24 ploegen in vier reeksen. Voorronde, kwartfinales, halve finales, finale. Aftrap om 9.00 uur, finale 18.30 uur. Wedstrijden van 2 x 13 minuten, finale 4 x 10 minuten .

Inschrijving 60 euro per ploeg. Inclusief verzekering, aandenken voor elke ploeg en waardevolle prijzen voor de finalisten.

Meer info: Nadine: 0499/145022, Arnold :055/213088, Johan : 055/216731, Lieven: 0476/661072, Rudy : 0472/293106)