18 juli 2008

LA VIE EN PROSE

Le long du fleuve qui remonte
Par les rives de la rencontre
Aux sources d'émerveillement
On voit dans le jour qui se lève
S'ouvrir tout un pays de rêve
Le tendre pays des amants
On part avec le cœur qui tremble
Du bonheur de partir ensemble

Sans savoir ce qui nous attend
Ainsi commence le voyage
Semé d'écueils et de mirages
De l'amour et de ses tourments

Quelques torrents de médisance
Viennent déchirer le silence
Essayant de tout emporter
Et puis on risque le naufrage
Lorsque le vent vous mène au large
Des îles d'infidélité
Plus loin le courant vous emporte
Vers les rochers de la discorde
Et du mal à se supporter
Enfin la terre se dénude
C'est le désert de l'habitude
L'ennui y a tout dévasté

Quand la route paraît trop longue
Il y a l'escale du mensonge
L'auberge de la jalousie

On y déjeune de rancune
Et l'on s'enivre d'amertume
L'orgueil vous y tient compagnie
Mais quand tout semble à la dérive
Le fleuve roule son eau vive
Et l'on repart à l'infini
Où l'on découvre au bord du Tendre
Le jardin où l'on peut s'étendre
La terre promise de l'oubli

Georges Moustaki.

('La carte du tendre')‘

Et pourtant dans le monde


Tu me diras que j’ai tort de chanter
La fraternité et la liberté,
Que tout cela ne sert à rien,
Que ce n'est pas encore pour demain

Et pourtant dans le monde
D’autres voix me répondent
Et pourtant dans le monde...

Tu me diras que j’ai tort de rêver
En croyant vivre la réalité,
Qu'il faut rester les yeux ouverts
Et regarder tout ce qui va de travers.

Et pourtant dans le monde
D’autres voix me répondent
Et pourtant dans le monde...

Tu me diras que j’ai tort de crier
Et de clamer mes quatre vérités,
Qu'il vaut mieux se taire ou mentir,
Et surtout savoir garder le sourire.

Et pourtant dans le monde
D’autres voix me répondent
Et pourtant dans le monde...

Tu me diras diras que j’ai tort de parler
De l'amour comme si il en existait,
Qu'il ne s'agit que d'un mirage,
Une illusion qui n'est plus de mon age

Et pourtant dans le monde
D’autres voix me répondent
Et pourtant dans le monde...

Tu me diras que j’ai tort ou raison,
Ca ne me fera pas changer de chanson,
Je te la donne comme elle est,
Tu pourras en faire ce qu'il te plaît.

Et pourtant dans le monde
D’autres voix me répondent
Et pourtant dans le monde...

17 juli 2008

BLUE MOON


33.

Via één van zijn hofdienaren verzoekt Koning Albert ons de parade van 21 juli op te smukken met een selectie uit ons repertorium. Diverse redenen brengen hem tot dat Koninklijk Besluit. Aan de ene kant zijn we als Snukkende Snaren wereldberoemd, tot voorbij Queveaucamps. Op onze immer bescheiden wijze dragen we aldus bij tot de glorie van België. Neem ons optreden deze week op de Champ de Mars te Parijs naar aanleiding van 14 juillet aan de zijde van James Blunt (een onbekende Engelse paardezaag) en Christophe (een geflipte sdf). De Belgische ambassadeur had het daar in Parijs de jongste tijd wat verknald met wilde fuiven op zijn ambassade en dolle ritten over de Pont de L’Alma.

Wereldberoemd zijn we als Snukkende Snaren gewis. Weldra openen we, op vraag van de Belgische Voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (zelf ooit een beroerd roeier) de Spelen voor tien miljard televisiekijkers.

Aan de andere zijde blijven we een typisch inlands Belgisch exportproduct. Door de jarenlange megaverkoop van onze elpee’s, cassetten, cd’s en gadgetten allerhande, draineren we miljarden aan verse deviezen het land in. Op die manier redden we de pensioenrekeningen van de verontruste spaarder, counteren we de opstekende inflatie en houden we de verse Zeeuwse mosselen op een betaalbaar niveau van iets meer dan 5 euro per twee kilo en ge zijt rap aan twee kilo wat is twee kilo voor een volwassen manspersoon in de force van zijn leven. Door de rijkdom van onze taalregisters versterken we bovendien de band tussen onze bedreigde Belgische gewesten en verongelijkte taalgemeenschappen.

‘C’est une poupée qui fait non’ is niet toevallig één van onze meest gevraagde hits.

Last but not least, en hier komt de aap uit de mouw, vrijwaren we het stipendium van de Koninklijke Civiele Lijst, tante Fabiola met al haar schapulieren en paternosters incluis. Doorslaggevend argument voor Koning Albert, chef van de marine, in zijn keuze voor dat défilé van 21 juli. Noem ons dus voortaan alleen nog ‘De Koninklijke Snaren’. Of ‘De Snukkende Koninklijke.’ Want we redden met onze muziek noch min noch meer de hele Belgische koninklijke winkel. Dat weet onze vriend Albert maar al te goed. Want hij n’is niet dom, denk dat vooral niet. U die niet eens van adel bent. Om koning van België te zijn, hoort u slim te wezen. U dient zich bijvoorbeeld altijd eerst heel goed te informeren, met het oog uw economische missies naar de missies. Weet u bijvoorbeeld dat er ten noorden van Afrika ein-de-lo-ze beduinde stranden bestaan? Neen? U weet dat niet? Sapristi!

‘Mais des plages mon ami! Im-men-ses, à perte de vue.’

Op onze manier, zo berenedeert onze koning zijn eigen, dragen we als Snukkende Snaren bij tot de onderhoudskosten van zijn nieuw yacht de AlPa.

(Heb je hem? De Al-Pa. Albert & Paola. Fijn fijn fijn! De Alpa-Phil-Astri-Laur ware een ietsepietsje te lang geweest. Dan klinkt de AlPa veel krachtiger, mijn gedacht. Zo stoer als zijn vier Evinrude 5000PK Moteurs. En de Alpa-Phil-Delphine-Laur-Astrid ware er al helemaal over geweest. Meer daarmee aan in de marina van Saint-Jean-Cap-Ferrat. Misschien dat de Alpa deze zomer eens Taormina aandoet. Om er in de omgeving te bestatigen hoe onderkomen de villa van Laurent feitelijk is. Meteen bestek opmaken voor de dringende onderhoudswerken. Dit ten behoeve van de logistieke diensten van het Belgisch Leger.)

Om onze immense verdiensten voor het vaderland wil Albert ons als Snukkende Snaren verheffen tot baronessen en baronnen ( de zangeressen, zangers, muzikanten) en markies (onze chef) .

Voor de gelegenheid beogen Marie-Lou en Jeannien, onze twee backing vocals, hun brushing te laten executeren door Alexandre, Paris. Hen aanbevolen na ons optreden in Central Park door Yoko Ono, ooit groepie van een vergeten Brits boysbandje uit de sixties, daarna cocogirl van Claude François die zijn haar ook altijd liet klitten door Alexandre.

‘Zijn haar vol silicone en zijn ballen vol bottox,‘ onderbreekt onze marraine Kitty het geanimeerde gesprek na onze repetitie in de Silicone Valley. Kitty ziet het dik zitten dat we edele delen worden van het Belgisch Koninkrijk. In de trouwafdeling van de Zara heeft ze zich een fraisekleurige tailleur aangeschaft. Op 21 juli, dag van onze verheffing tot de adelstand na het défilé van de Fuga Magisters en de andere meer laag bij de grondse strijdkrachten, zal haar etablissement de Silicone Valley uitzonderlijk gesloten zijn. Ze wil niks missen van de ceremonie in de grote zaal van het paleis, onder het hoog plafond vol rottende kevers van Jan Fabre.



***

Zelf zijn we als toekomstige Belgische nobiljons inmiddels druk in de weer met het zoeken naar een geschikt wapenschild. Onze drummer, notoir geheim lid van de broederschap der meesters zonder meesters, wil twee drumstokjes in de vorm van een passer. Bovenop een trom met erin in gotic lettertype: ‘Ni Dieu ni Maître.’

Zelf dacht ik eerst aan een didgeridoo in de vorm van een olifantenslurf met eronder: ‘Dieke Bloeze.’

Dit ontwerp werd helaas meteen verworpen door de Controle Commissie Der Belgische Adel & Armuries. Eén keer je tot de adelstand verheven bent, dien je je te houden aan de regels en de etikette van je betere stand. Uiteindelijk ga ik voor een banaan in driekleur met eronder: ‘Waarom zijde krom?’

Door uitvoerig te verdedigen dat dit bedoeld is als hommage aan het Belgische surrealisme, heb ik de Commissie kunnen overtuigen van de meerwaarde voor België.

Het feit dat we voortaan als edele delen door het leven gaan, zal ons niet beletten nog op te treden voor het gewone kleine grut ver beneden onze stand. We blijven dus helemaal onszelf, als Belgische edele delen.

‘Blue Moon’. Roman.
Illustratie:‘Morning has broken’.
Copyright Stef Vancaeneghem.

(Alle personages zijn fictief, vertelpersonage incluis).

16 juli 2008

BLOG NOTE

GEBOEID & BOEIEND

KARL VANNIEUWKERKE
HAALT TOUR NAAR RONSE



















Hij kijkt je aan alsof hij je vanavond het ultieme wielerschandaal onthullen zal. Je vakkundig vertellen zal waarom Stijn Devolder, de ex-Belgische Kampioen van Ronse toch zo moeizaam die cols op geraakt. Den Hootond nochtans…

Hoe daarentegen alle Ricardo Ricco’s van deze wereld ons Pantani in dat hotelkamertje van Rimini doen vergeten. De ultieme story omtrent Pantani, Boonen. Landis. Contador. Virenque. Festina. Museeuw, VDB. En nu ook weer die twee Spanjaarden. Weggevoerd als voyous. Boeiend én geboeid.

In de winter maakt Karl er met Les Supappes een theatertje van. Cabaret. Zomervoorstelling boven de Tourmalet, winterseizoen op de planken. De wielerwereld leert van miserie met zichzelf lachen. Geeltjes. Groentjes.

Oh ja, nu dus Cadel Evans. Volgens Walter Godefroot wint Carlos Sastre (nu op 1’28’’). Ik gok op Wim Vansevenant. Staat laatste op 1u56’39’’. Maar een remonte is altijd mogelijk. Herinner je die van Floyd… hoe heette hij ook alweer? Apropos, hoe zou het nog met Rasmussen zijn?

‘Karl Vannieuwkerke & Les Supappes’. ‘Wielerjaar 2008’. Humor & Cabaret. Zondag 7 december 2008 17 u Cultureel -1 Ontspanningscentrum Ronse. Info www.ronse.be. Tel 055/232801. Cultuur@ronse.be

BEAU MONDE

'OUDE MAN IN DE KROEG' VAN ADRIAAN BROUWER

GAAT AAN GEBOORTESTAD OUDENAARDE VOORBIJ


MINISTER ANCIAUX VERKAST MEESTERWERK

VAN BONENKLAKKER... NAAR ANTWERPEN



'Zeldzame erfgoedstukken uit Vlaanderen die van hoge artistieke kwaliteit getuigen, mogen absoluut niet naar het buitenland verdwijnen. Als Vlaams minister van Cultuur liet ik daarom zopas het schilderij ‘Oude man in een kroeg’ van Adriaan Brouwer aankopen.'

Dixit Bert Anciaux die vandaag het schilderij presenteerde in het Museum van Antwerpen, dus niet in de Adriaan Brouwerstad. Daarmee verdwijnt werk van Brouwer inderdaad niet naar het buitenland, wel voor goed uit zijn geboortestad en de Vlaamse Ardennen. Volgens Bert Anciaux (vanmiddag op de radio) is het maar normaal dat het werk dat hij zelf ontdekte in Duitsland naar Antwerpen gaat. Rubens, die meerdere werken van Brouwer in bezit had, beschouwde Brouwer zowat als zijn adoptiefzoon. Vandaar. Let wel, als chauvinistische Ronsenaar schrijf ik dit alles hier zonder enig leedvermaak. Echt waar. De bonenklakkers blijven nog altijd onze beste buren. Toch in tijden van tegenslag.

Kroegenloper

Adriaen Brouwer (Oudenaarde 1605 - Antwerpen 1638) was als kunstenaar vooral actief in de Noordelijke Nederlanden. Dat hij in Oudenaarde werd geboren, kan slechts worden afgeleid uit de biografie van Bullaert waarin zijn overlijden wordt gesignaleerd op 32-jarige leeftijd in 1638. In officiële documenten wordt hij echter pas genoemd in 1625: als gast in een herberg gerund door de schilder Barent van Someren te Amsterdam. In 1631 was Brouwer terug in Antwerpen, wat kan worden afgeleid uit zijn inschrijving bij het St. Lucasgilde.

Bajesklant

Brouwer heeft ook enkele jaren in de gevangenis gezeten. Volgens sommigen werd hij door de Spanjaarden vastgezet op beschuldiging van spionage, volgens anderen vanwege schulden. Hij was een van de bekendste genre-schilders uit de 17de eeuw en had grote invloed op de Van Ostade-broers en David Teniers de Jonge. Zijn werk werd door Rembrandt en Rubens verzameld en bestudeerd. Van Adriaen Brouwer zelf zijn slechts zestig ongedateerde werken bewaard gebleven. Hij stierf als een arme man en werd begraven in de kerk van de Carmelieten.

Meer dan 700.000 euro

Het werk dat Oudenaarde nu helaas missen moet, heet 'De oude man in de kroeg'. Een man zit tegenover de kachel op een stoel te slapen. Achteraan zit een paartje aan tafel te vrijen. Alles wordt gadegeslagen door een man die zijn hoofd door een kleine muuropening steekt. Een vergelijkbaar tafereel is 'Rokers' van David Teniers II. Er werd aanvankelijk aangenomen dat ook dit werk een Brouwer was. Tot het in de jaren zestig werd onderzocht en men de (met het oog onleesbare) signatuur van Teniers aantrof. Dat werk uit 1633 geeft duidelijk aan hoe Teniers zich door Brouwer liet inspireren.

In 1880 werden werken van Brouwer aangekocht op de veiling van de markies de Courteborne. Drieduizend frank was de toegelaten maximumprijs voor het werk van Brouwer, tienduizend voor 'Duet' van Teniers. Uiteindelijk werd toen respectievelijk 3.400 en 12.500 frank. betaald. Voor ‘Man in de Kroeg’ betaalde minister Anciaux nu 743.000 euro...

Tja, voor dat bedrag willen we dat ook wel eens uitgeleend weten hangen in het stadhuis van burgemeester Marnic Demeulemeester Als Ronsenaars gunnen we onze beste buren de bonenklakkers het licht van Brouwer in de ogen, wij.
Toch in tijden van tegenslag als deze...

DE BENIEUWDE RONSENAAR

BRIEF VAN RUDI BOUDRINGHIEN:

‘GEEF LERMUSIEAU PARK OF BEELD IN KLOEF’

VERZETSHELD ALS SYMBOOL TEGEN OPSTEKENDE ONVERDRAAGZAAMEID




Uw verhaal over † Majoor Lermusieau klopt als een bus.
Enkele jaren terug kreeg ik meermaals het bezoek van een
afvaardiging van het Ronsische Eenheidsfront,
de nu overleden Sidoine Foucaert, gepensioneerd militair
(goede vriend van Albert Decordier) en ook van Lucien Ven
huidig voorzitter van het Eenheidsfront RONSE.

Zij vertelden mij het volledige verhaal van de heldendaden
van ene Majoor Lermisieau en zijn triestige einde. Zo kwam ik te weten dat burgemeester Soudan wel degelijk
in een toenmalige gemeenteraad liet beslissen om een weg door de wijk Kloef te laten aanleggen welke de naam zou dragen “Majoor Lermisieaulaan”.

Zij vroegen mij deze belofte indachtig te zijn, dit naar aanleiding
van de geplande aanleg van de Kloefwijk. Van Sidoine kon ik het volledige dossier met de raadsbesluiten en de briefwisseling dienaangaande inzien.

Gewapend met dit lijvige dossier ben ik dan gaan aandringen bijhet schepencollege en bij onze burgemeester Luc Dupont.

Uiteindelijk beloofde Luc Dupont, na veel aandringen,
zijn uiterste best te doen om de naam Maj.Lermisieau om de één of andere manier te linken aan “De Kloef”.

Nu de cultuurraad andere benamingen voorstelt, van eveneens verdienstelijke Ronsenaars, stel ik een mogelijke oplossing voor: ofwel het aan te leggen park de benaming geven van “Park Maj.Lermisieau” of het oprichten van een gedenkteken in dit park, verwijzend naar onze held.

Een dergelijke beslissing zou getuigen van waardering voor de heldenmoed van de
Oorlogshelden van Ronse, iets wat menig Ronsenaar maar al te vlug vergeet, in deze tijden van onverdraagzaamheid en terug opkomend fascisme!

Met vriendelijke groeten,


Rudi Boudringhien
Gewezen 1ste schepen
Raadslid


LERMUSIEAULAAN STAAT AL OP GOOGLE EARTH!

'Pikant detail is dat de Lermusiaulaan eigenlijk al de tekentafel ontgroeid is en te vinden is op Google Earth, zo meldt ons lezer Hans Haustraete. Het belooft een almaar interessanter gegeven te worden op de gemeenteraad van 1 september...


















(Lees ook de comment van Hans Haustraete hieronder).

15 juli 2008

DE BEVRIJDE RONSENAAR

DE VERGETEN BELOFTE
VAN BURGEMEESTER SOUDAN



















DE NAAM VAN DE RONSESE DAPPERHEID

ZE WERDEN WEGGEVOERD ALS NUMMERS…


Het Eenheidsfront Ronse pikt het niet dat verzetsheld Marcel Lermusieau geen straatnaam krijgt in De Kloef. Iets wat de socialistische staatsman en Ronsese burgemeester Eugène Soudan, die Buchenwald overleefde, nochtans zelf al meteen na de bevrijding had beloofd.

Lermusieau was de chef van het Geheime Leger van Ronse. Hij was majoor van het Belgisch leger en procureur van beroep. Volgens onze opzoekingen werd hij als ‘nr. 54762’ op 23 mei 1944 in een gesloten beestenwagon weggevoerd naar Buchenwald. Hij stierf in Dora Dora.

Tijdens een bijeenkomst van het Geheim Leger in 1946 in Ronse bevestigde burgemeester Eugène Soudan dat zijn Ronsese gemeenteraad beslist had om een laan aan te leggen: van Spillegem naar het Hospice Canfijn, dwars door de Kloef.

Die nieuwe weg zou dan de naam dragen Majoor Marcel Lermusieau. Bij de bouw van het burgerlijk ziekenhuis in de jaren 1950 kwam de laan opnieuw ter sprake. Ze geraakte nooit verder dan de tekentafel.

Toen vorig jaar het Kloefproject werd voorgesteld, schreef het Eeenheidsfront (dat alle vaderlandslievende groeperingen van Ronse groepeert) prompt een brief naar het schepencollege om die nooit waargemaakte belofte in herinnering te brengen..

‘We kregen zelfs geen antwoord. Nu de plannen voorliggen, stellen we tot onze verbazing vast dat de Lermusieaulaan er niet eens op voorkomt,' aldus het Eenheidsfront, tegenover onze collega Fernand De Vos van Het Nieuwsblad
.



‘Waarom zou de Kloef zo een ingewikkelde en saaie naam als Wijk Marcel Lermusieau moeten krijgen? Kan het oorlogsverleden dan nooit achter ons blijven dat vaderlandslievende verenigingen vinden dat hun oorlogshelden nog altijd hun naam moeten geven aan nieuwe wijken en straten? Wie is daar nog in geïnteresserd behalve een kleine groep die blijkbaar nog altijd met 1 been 50 jaar terug leeft?’
Dat vraagt een anonymus zich af in de blog van die krant, een reactie op het standpunt van het Eenheidsfront.

‘Als u zo moogt spreken zoals u het doet, is het dank zij de opoffering van mensen zoals Majoor Lermusiau en vele anderen die onze vrijheid met hun leven hebben bekocht. In Ronse zijn 138 mensen naar de Duitse concentratiekampen gevoerd. Meestal verklikt door andere, goed gekende Ronsenaars. U vindt dit alles misschien oubollig. Maar de families die dit meegemaakt hebben en hun kinderen, oorlogswezen, kregen levenslang. Zij wonen nog steeds in Ronse. Ze zijn dit niet vergeten. Ze zouden het op prijs stellen dat het huidige stadsbestuur een straat naar Marcel. Lermusiau zou noemen.’

Dat antwoordt hem prompt en zeer terecht Luc Vandevelde, secretaris van het Eenheidsfront. Even de memorie opfrissen voor mensen met een ‘selectief’ geheugen. Gevoelige lezers zich onthouden.

Ronse-Buchenwald enkele rit…

In dat konvooi van Lermusiau zit bijvoorbeeld ook de twintigjarige student en verzetsman Théodule Devacht. Door de bezetter herleid tot nummer 54736. Hetzelfde soort ingebrande tattoo dat Régine Beer ons ooit op de arm toonde in haar Antwerps flatje... Aldus worden mensen in het extreme totalitaire denken nummers, vrachtvervoer, ‘stuks’ voor de gaskamer en de verbandingsoven. (Er werden op de duur ook levende kinderen in ovens gesmeten).

De jonge Devacht, die ondermeer foto’s van de Duitse nederzetting in Mullem versast naar Londen, wordt na verklikking en een nachtje ondervraging op het stadhuis van Ronse overgebracht naar Buchenwald. Vandaar gaat de enkele rit naar het concentratie kamp van Bergen-Belsen waar hij op 5 mei 1945 sterft van miserie : de dag voor zijn ééntwintigste verjaardag. Het kamp is dan eigenlijk al drie weken bevrijd . Maar uithongering en tyfus hebben de twintiger finaal te pakken.

Maurice Bouchez is de laatste Ronsenaar die Théo nog levend ziet. Een wrak, helemaal uitgeteerd. De minzame Maurice Bouchez, bij de Ronsenaars goed bekend als auteur van het schitterend Ronsies Dialect Woordenboek, is nu de laatste overlevende Ronsenaar van de kampen. Zijn kampmaats Lucien Crucke, François Dubus en de anderen zijn inmiddels de weg van alle vlees gegaan en hier in hun geliefd Ronse met ere begraven.

Met op hun kist, heel aangrijpend boven de Belgische vlag: hun gestreepte concentratiekampuniform. Overlevers stuk voor stuk zoals ze die tegenwoordig niet meer maken, zo te merken aan anonieme brievenschrijvers in blogs die geschiedenis maar 'saai' vinden.

Blij jongetje van negen met cocarde

Wie de oorlog ook niet overleeft is Eric Zonneman, een Ronsies jongentje van negen. Op de dag van de bevrijding van Ronse wordt hij door de vluchtende nazi's laffelijk neergelegd in de Abeelstraat: met een Belgische cocarde op de borst.
Aan de façade van ‘Marietje Konijn’ (dat voormalig poulierwinkeltje naast pâtisserie Seynaeve) hangt nu een bescheiden gedenkplaatje voor de jongen. Nog aangebracht door toedoen van wijlen Albert De Cordier.

Het zijn allemaal dingen die we als Ronsenaar inderdaad best niet horen te vergeten. Nooit. Wie de tijd neemt om wat te googlen, vindt ondermeer snel de lijst van alle gesneuvelde Ronsenaars, ook die van de Groote Oorlog. Die lijst is allesbehalve saai: ze is vooral heel indrukwekkend. Eén straatnaam zou inderdaad een passende hulde zijn als passend symbool voor al die Ronsenaars die sneuvelden voor de vrijheid.

‘De ultieme misdaad
tegen de mensheid
is de stilte’.

Citaat van Sarah Berkowitz, overlevende van Auschwitz.


Oorlog in Ronse



De tweede wereld begint voor Ronse met een Duits bombardement op 10 mei 1940 rond 14 u 30. Er vallen tien doden en acht gewonden. Er volgt een tweede bombardement op 12 mei. Een derde op 17 mei heeft het vooral gemunt op de Belgische en Engelse legerleiding, ondergebracht in het college. Op 18 mei verlaten de Belgische en Engelse soldaten de stad.

‘s Anderendaags beschieten Duitse vliegtuigen een kolonne vluchtelingen waarbij negentien doden vallen. Op 20 mei doen de Duitsers hun intrede in Ronse. De stad wordt in die dagen gedwarst door talloze vluchtelingen. De capitulatie van het Belgisch Leger wordt getekend op 28 mei 1940 in het kasteel van Anvaing, vlakbij. De Achttiendaagse Veldtocht kost het leven aan 20 Ronsese soldaten. Anderen sterven in gevangenschap of in de strijd aan de zijde van de geallieerden..

Verzet en verraad

De hele oorlog lang heerst er in Ronse schaarste van levensmiddelen. De Ronsenaars moeten het zien te redden met ravitailleringsbonnetjes. Ronsenaars worden opgeroepen voor verplichte arbeid in Duitsland. Ronse telt ook, zoals overal elders, zijn werkweigeraars, zijn verzetshelden en zijn collaborateurs. En 'de grijzen' ertussen.

De stad blijft bovendien voor altijd getekend door het oorlogsburgemeesterschap van Vindevogel die de stoel bezet van burgemeester Soudan. Hij wordt als enig Belgisch parlementslid op 25 september 1945 geëxecuteerd op beschuldiging van wapendracht, hulp aan de vijand, verklikking, propaganda, het vervormen van de wettelijke instellingen en de stichting van een staatsvijandige groepering.

Talrijke Ronsenaars verliezen tijdens de oorlog het leven. Ze worden ondervraagd door de Gestapo op het stadhuis, meegevoerd naar de kampen, gemarteld en gedood.

(Wie deze gruwel wil leren kennen leze Primo Levi’s meesterwerk ’Is dit een mens ?)

Andere Ronsenaars strijden dan weer aan de zijde van de bezetters bij de Waffen SS aan het Oostfront tegen ‘de bolsjewieken’. Of ze laten zich inlijven in 'La Légion Wallonne’ van Hitlers ‘gedroomde adoptiefzoon’ Rexleider Léon Degrelle..

Op 3 september 1944, bij het begin van de namiddag, bevrijden de soldaten van het Tweede Britse Leger onder commando van generaal Dempsey Ronse vanuit de naar hen genoemde Engelsenlaan. Ze stoten meteen door naar Brussel.

Bloedbad in Wodecq

De Duitsers zaaien bij hun terugtrekking dood en vernieling alom. Ondermeer schieten ze dus bij het terugtocht in de Abeelstraat Eric Zonneman neer. Op 5 september keert een kolonne Duitsers vanuit de Borinage oostwaarts. Ze veroorzaakt dood en terreur bij de burgerbevolking tot ze wordt geblokkeerd in een paar boerderijen in Wodecq.

Het verzet van Ronse en Ellezelles beslist daarop (allicht wat te voorbarig) tot de actie over te gaan om verdere ravage bij de burgerbevolking te voorkomen. Voor de kolonne door het bevrijdingsleger kan worden geneutraliseerd, sneuvelen aldus nog 24 jonge verzetsmensen. Een drama dat nog voor grote beroering zorgt in Ronse.

****

De goedkeuring van de straatnamen voor de Kloef staat op de agenda van de gemeenteraad van 1 september. Dat is welgeteld twee dagen voor de bevrijdingsverjaardag. Twee dagen voor de sterfverjaardag van de kleine Zonneman. Kan het stadsbestuur in de Kloef nog langer voorbij aan die belofte van Soudan tegenover alle dappere Ronsenaars die Buchenwald, Neuengamme, Bergen-Belsen, Dora Dora, Auschwitz al dan niet overleefden?

Neen dus. Herkansing op 1 september.

14 juli 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

TACK VERWIJT DUPONT VLAAMS OPPORTUNISME



EN ZO BLIJVEN WE MAAR BEZIG…

TUUPE VUIR RONSE VOUS DITES?



‘Ik durf dan ook ondubbelzinnig pleiten voor een afschaffing van de faciliteiten voor alle gemeenten langs de taalgrens, met uitzondering van de Brusselse rand, Komen en Voeren (die ook nu al een enigszins ander statuut hebben) of om deze minstens op relatief korte termijn uitdovend te maken. Faciliteiten hebben hun doel volledig gemist. In Ronse wordt de verfransing erdoor in stand gehouden en ze staan haaks op een volwaardig integratiebeleid zowel voor Walen als voor allochtonen. De faciliteiten zorgen ervoor dat sommigen geen enkele reden zien om zich aan te passen en onze taal te leren, gezien zij in hun betrekkingen met de overheid toch steeds het recht hebben om in het Frans bediend te worden. Ronse wil met zijn 24.633 inwoners volwaardig tot Vlaanderen behoren.’

Aldus Luc Dupont, burgemeester van Ronse in de brief aan Yves Leterme die we hier vrijdag exclusief als eersten wisten publiek te maken, nadat we er dagenlang voor u, beste bloglezer, hadden naar gehengeld.

Met de reiskoffer in de ene hand en de gsm in de andere, belt oppositieleider Erik Tack ons op om, op de valreep zijn verbolgen reactie te ventileren over die ‘faciliteitenbrief’ van Luc Dupont. Nog geen twee maanden geleden trommelde Tack de voltallige pers bijeen in de Lou Pahou om Luc Dupont aan te wrijven dat hij de afschaffing niet eiste van de faciliteiten in Ronse.

Nu de burgemeester bevestigt dat hij dat eerder al ten overvloede heeft gedaan, bovendien nog een stap verder zet door de afschaffing te vragen van de faciliteiten voor àlle gemeenten langs de taalgrens (met uitzondering van de Brusselse rand, Komen en Voeren), gaat Tack gezwind voorbij aan de inhoud van Duponts brief.
Liever vit hij daarbij over de vorm. Meer bepaald heeft hij vragen bij de timing en de omstandigheden waarin de brief van Dupont tot stand kwam.


Koud water op de borst of spijkers op laag water?

Erik Tack:‘In het slotwoord van Luc Dupont als antwoord op de uiteenzetting van gastspreker Michel Doomst, de burgemeester van Gooik ten stadhuize naar aanleiding van 11 juli, heb ik gehoord dat hij een brief had geschreven naar Yves Leterme om de problemen rond de taalfaciliteiten in Ronse aan te kaarten.’

‘In de brief naar Leterme die u in uw blog van hem op 11 juli publiceert, reageert de burgemeester echter al expliciet naar het arrest van het Grondwettelijk Hof in verband met de Vlaamse wooncode. Welnu, dat arrest kwam er pas nà de komst van Michel Doomst op het stadhuis. Ik heb dus meer dan de indruk dat de burgemeester toen op die 11 juli-viering ten stadhuize rap met koud water zijn borst heeft nat gemaakt om, onder druk van de omstandigheden, ook eens iets te ondernemen in verband met de faciliteiten. Gewoon omdat hij tegenover zijn Vlaamse kiezers niet anders meer kon dan ook een keer iets te zeggen en te doen.’

Groene druiven: Appellation Château Dupont?

Erik Tack:‘Ten tweede vind ik dat Dupont met zijn vraag aan Leterme hoe dan ook veel te laat komt. Denkt hij nu echt dat Yves Leterme dit nu nog gaat te berde brengen in zijn sowieso al vastgelopen onderhandelingen?’

‘Luc Dupont had dat dus al veel eerder moeten doen. Mij lijkt het nu dan ook weinig meer dan wat stoerdoenerij. Hij was veel beter vorig jaar ingegaan op mijn vraag om vanuit Ronse in een gezamenlijk standpunt de afschaffing van de faciliteiten te vragen.’

‘Ten derde vind ik het zeer jammer dat hij bij zijn brief aan Leterme niet de hele gemeenteraad betrekt. Hij had met zijn standpunt gemakkelijk een drie vierde meerderheid van de Ronsese raadsleden achter zich kunnen scharen om naar de premier te schrijven.’

De druiven zijn Tack dus duidelijk te groen. Te weinig Tackdruiven, teveel boucquet Appellation Château Dupont Controlée...

Een kleine stap voor Dupont, een grote stap voor Ronse.

Onze analyse. Voor het eerst sinds de faciliteitenwet van 63’ vraagt een CD&V burgemeester van Ronse met alle spijkerharde argumenten daartoe nog eens glashelder op een rij onomwonden de afschaffing van de faciliteiten. Of de uitdoving ervan, wat hetzelfde is.

Onze fidele lezers, ook onze Franstalige vrienden Ronsenaars, zullen daarbij ongetwijfeld constateren dat Luc Dupont hier al onze argumenten omtrent fusie, werkloosheid, instroom uit Brussels allochtonië en Waalse vierde wereld bevestigt en bekrachtigt. Het zijn precies die argumenten die we hier eerder al uitvoerig hebben toegelicht en ook uitvoerig hebben belicht, op een vraag van het weekblad Knack.

Het zijn dezelfde argumenten die ons vandaag toelaten, tegen de gratuite banbliksems van een kleine kern onwilligen in, ‘Tuupe’ te ijveren voor de Renaixance van een herboren complexloos Ronse.

Een Ronse dat volwaardig deel uitmaakt van de Vlaamse regio maar tegelijk gegarandeerd taalhoffelijk blijft voor al onze francofone en Waalse broeders: zowel die van hier in Ronse zelf, als die van overheen de Collines.

Naast deze Vlaamse identiteit gekoppeld aan taalhoffelijkheid gaan we nog een stap verder dan burgemeester Dupont (voorlopig, want we hopen hem ooit zover te krijgen). We blijven hier immers openlijk pleiten voor het volwaardige lidmaatschap van Ronse in het Eurodistrict Lille-Tournai-Ronse-Kortrijk.

De bedoeling hiervan is een duidelijk economische, commerciële, toeristische en promotionele meerwaarde voor Ronse. Het zou onze Franstalige vrienden dan ook moeten geruststellen dat complexloos opkomen voor de volwaardige Vlaamse regionale identiteit van Ronse (liever dan het blijven hangen in die put tussen twee stoelen) niks maar dan ook te maken heeft met uitsluiting van wie dan ook.


De meest vermaledijde stad van Vlaanderen…

Als geen andere burgemeester van Ronse voor hem brengt Luc Dupont vandaag de (fameuse vijf minuten) dapperheid op om alle belemmeringen aan te klagen waarmee Ronse de afgelopen veertig jaar is opgezadeld door de faciliteiten. Dezelfde handicaps die van Ronse de meest vermaledijde stad van Vlaanderen hebben gemaakt. Met als belangrijkste symboolcijfer in die opsomming de 11 percent werkloosheid.

11 juli in Ronse
mét faciliteiten:
11 percent werkloosheid,
voor Nederlandsonkundige
Walen en allochtonen

Meer dan het dubbele van het nabijgelegen ‘bevriende’ Oudenaarde.
Een rampzalig cijfer inderdaad. Met alle navenante nefaste negatieve sociale gevolgen, foute statistiekjes en taalgrensoverschrijdend overvalnieuws...

Het zal wel zijn dat Vlaams Belang, (voordien Vlaams Blok), Volksunie, Vlaamse Vriendenkring, Marnixring, Davidsfonds en Elf Juli Comité hier veel harder dan wie ook en zeker veel harder dan het toenmalige CVP-establishment (dat zelf mee aan de basis lag van de zwaar vergrendelde faciliteitenwet) altijd heel consequent de afschaffing van de faciliteiten in Ronse zijn blijven claimen.

De geschiedenis behoudt al haar rechten. De brief van Dupont doet niks af aan de verdienste van al die Vlamingen van het eerste uur. Wel integendeel. Vandaag stapt de burgemeester van Ronse mee voorop naar de premier toe met hun eisen van altijd. Geactualiseerd bovendien, na veertig jaar faciliteiten-ravage van Ronse.
Een kleine stap voor Luc Dupont, een grote stap voor Ronse.

Uitgerekend op dat voor Ronse historisch niet onbelangrijk moment dat Luc Dupont (hierin volmondig bijgetreden door zijn jongerenfractie) die terechte Ronsese eis als CD&V burgemeester van Ronse bekrachtigt, vervalt Erik Tack dus helaas liever in dat kleine politieke gekibbel van wie met de gele (en zwarte) trui gaat lopen in de rangschikking om Beste Vlaamse Ronsenaar.

Dat is zijn volste recht natuurlijk. Was ik echter zo'n ‘Renaisien Flamand qui s'ignore’, (ik ben helaas ‘een chavinistische Ronsenaar tout court’) ik zou hier nu eens goed in mijn vuist lachen.


Het grootste probleem van Ronse

Het is dus nog niet direct helemaal voor morgen dat de Franstalige die hards van Rotary de Renaix, La Guilde de Saint-Hermes en mijn maats van Kiwanis die me gemakshalve gaarne vermaledijden, de kennis van hun vergeten oude moedertaal gaan moeten bijspijkeren…

Het vuistlachen zal hen echter snel vergaan als hen, samen met alle Ronsenaars aan de zijlijn, duidelijk wordt hoe dat onderlinge gekibbel rond de brief van Dupont andermaal vooral zeer pijnlijk illustreert hoezeer precies de eeuwige verdeeldheid van de Ronsese politici onder elkaar het grootste probleem van àlle Ronsenaars Tuupe blijft…

Erik Tack, die ook al boos wegliep uit de jongste gemeenteraad (krijgt zo iemand dan ook een halve zitpenning van ons Ronsese belastinggeld?), laat hier een reuzekans liggen om gewoon eens blijgezind met vakantie te gaan: met in zijn koffer een klinkend resultaat rond een jarenlange Vlaamse eis omtrent Ronse.

Tuupe vuir Ronse, ce n’est pas pour demain la veille…

13 juli 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

TWEE OVERVALLERS BEKOPEN OVERVAL MET DOOD DERDE AANGEHOUDEN

DOLLE VLUCHT NA OVERVAL OP DRINK MARKET IN VLOESBERG EINDIGT IN RONSE

WAGEN MET DUITSE NUMMERPLAAT STOND GESEIND

RONSE HELAAS ANDERMAAL IN HET NEGATIEF NIEUWS


Drie twintigers uit het Brusselse die gisteravond even voor 18 u een overval pleegden op de Drink Market in Vloesberg en wegvluchtten in een Renault Clio, zijn bij politiecontrole kort erna tegengehouden en sloegen daarbij halsoverkop op de vlucht richting Ronse. De politie zette daarop meteen de achtervolging in. Volgens ooggetuigen wierpen de overvallers onderweg hun bivakmutsen en wapens weg.

De dolle vlucht van de drie liep fataal af in de Elzelestraat ter hoogte van de Bordetlaan. De overvallers reden met er hun vluchtautootje in op enkele geparkeerde wagens. Een van de gangsters was op slag dood, een andere werd zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht. Daar is hij kort erna overleden. De derde man raakte lichtgewond en werd aangehouden. De auto waarmee de overvallers reden, stond geseind. Hij droeg een Duitse nummerplaat en kwam waarschijnlijk uit Bonn.

Vanmorgen is inmiddels ook de tweede overvaller, die bij de vluchtpoging zwaargewond raakte, overleden in het ziekenhuis in Gent, zo meldt vanmiddag het VRT Journaal. Een succes op zich in de bestrijding van dergelijke criminaliteit waarvan blijkbaar duidelijk ons hele taalgrensgebied een geliefd mikpunt blijft.

Het betekent aan de ene kant, en dat is het goede nieuws, dat die bestrijding doeltreffend en ook taalgrensoverschrijdend werkt. Het wordt dus voor gangsters steeds moeilijker om hier in de streek zomaar ongestraft hun slag te slaan. Herinneren we hierbij aan de meest recente overval in Ronse zelf, die van de Recordbank in de Hoogstraat die ook al kordaat werd aangepakt en met succes (na achtervolging door met helicopter) kon worden opgelost.

Wel jammer natuurlijk dat Ronse al bij al op die manier andermaal weer eens negatief noodgedwongen in het nieuws komt.