26 juli 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

FACILITEITENBRIEF VAN DUPONT:

HET ANTWOORD VAN OPEN VLD RONSE

ZWARTEPIETEN IN DE ZOMER

WAAROM OPEN VLD RONSE NIET MEESTAPT IN COMMUNAUTAIRE RADICALISERING















Wie België een beetje kent, weet dat dit een schoon land is. Weliswaar moet de esthetische meerwaarde van le plat pays niet gezocht worden in haar eenvoud, au contraire…
Complexer dan hogere wiskunde, blinkend door oneffen nat asfalt, kilometers lintbebouwing met daarachter plots een subliem vergezicht, daarin schuilt de aantrekkingskracht van België.

Het minzame stadje Ronse balt de diversiteit en het dualisme van ons land samen op haar eenzame voorschoot. Onbegrepen en onbemind wordt de Koningin der Vlaamse Ardennen nu al jaren met de rug bekeken door de rest van Vlaanderen. Als genegeerde en gevallen koningin zou men voor minder verlangen naar een extreme make over. Hunkerend naar de glorie van weleer, toen de textielbarons het mooie weer maakten en van duurzaam bedrijfsbeheer nog nooit hadden gehoord, werd de trotse Ronsenaar door de jaren heen langzaamaan een verzuurde Ronsenaar.

De roomsrode meerderheid heeft een punt wanneer zij de aanwezigheid van de taalfaciliteiten naar voren schuift als rem – of zelfs eerder wielklem – op de socio-economische ontwikkeling van onze stad. Zij ontpopt zich hiermee echter ook tot een fervente beoefenaar van de populairste bezigheid in de huidige Belgische politiek: zwartepietje doorschuiven. Het getuigt van een indrukwekkend afwijzen van je verantwoordelijkheid als beleidsploeg wanneer je de teloorgang van je eigen stad simpelweg afdoet als een gevolg van de Belgische constructie. Als buitenstaander zou je bijna denken dat Ronse een benefietactie verdient: hier met die ploeg van Fata Morgana! Tover de faciliteiten weg en de vijf sterren zijn binnen!

De uitdagingen waarmee een stad op de taalgrens wordt geconfronteerd, zijn complexer van aard en kunnen niet zomaar worden gereduceerd tot een statutaire kwestie. Bovendien heeft Ronse juist heel veel troeven om het te maken, misschien zelfs voor een deel net door haar geografische ligging. Wij herinneren de burgemeester dan ook graag aan het Eurodistrict Rijsel-Doornik-Kortrijk, dat de weg wijst naar moderne en letterlijk grensverleggende oplossingen voor een bloeiende economie in een geïntegreerd Europa. Onze stad kon zich daaraan optrekken, mocht mee op de kar springen, maar het bleef stil in het gemeentehuis. Waarschijnlijk te druk bezig met de dure faciliteiten…

RONSE VERDIENT MEER AANDACHT



Laten we een zaak duidelijk stellen: Ronse verdient meer aandacht; Ronse lijdt onder de faciliteiten. Kennis van het Nederlands is noodzakelijk opdat nieuwkomers hun draai hier zouden vinden. Maar Ronse is ook één van de weinige gemeenten op de taalgrens die haar schizofrene karakter heeft omarmd en waar de Nederlandstalige inwoners het Frans beter beheersen dan de gemiddelde Vlaming. Die af en toe en met veel plezier hun namiddagen slijten in het Pays de Collines, in het Flobecq van Rudi Demotte. En als diezelfde Ronsenaars elk jaar hun geliefde Fiertel wandelen, vragen ze aan Sint-Hermes een economische heropleving, geen taalkundige zuivering. Vragen ze aandacht voor de plaatselijke handelaar, aandacht voor de vergrijzing en de promotie van de stad, niet om communautaire herrie.

Want dat is misschien nog het ergste gevolg van het initiatief van de burgemeester: ons ‘ingedommeld provinciestadje’ (De Standaard 25/07) dreigt nu te worden meegesleurd in de draaikolk van communautair opbod, in een retoriek van eng nationalisme en verdeeldheid. Daar heeft de meerderheid ook beleefd doch ijverig naar gesolliciteerd, door voor de viering ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag ene zekere Michel Doomst naar Ronse te halen. En nu dus door het FDF een voorzet te geven waar Franky Vercauteren best jaloers mag op zijn.
Van een 21ste eeuwse christendemocraat beginnen we dat min of meer te begrijpen, maar van de sp.a mogen we meer sense and sensibility verwachten. En dan holt Open Vld Ronse volgens de roomsrode meerderheid het Vlaams Belang achterna?! Men beoefent dus blijkbaar ook de op één na populairste bezigheid van sommige federale politici: verdeel en radicaliseer.

De Ronsenaar is zich bewust van de problemen waar de faciliteiten ons voor stellen. Hij wil zondermeer dat het Vlaamse karakter van de stad wordt erkend en gerespecteerd. Maar hij is ook een ondernemend iemand. Moeten we wachten op Brussel om de koe bij de horens te vatten? Stel nu dat de faciliteiten worden afgeschaft, wat dan? Zal de burgemeester dan brieven beginnen sturen naar de federale regering en de Europese Commissie, om vriendelijk te vragen of we niet bij Henegouwen mogen aansluiten, kwestie van wat Europese impulsfondsen op zak te kunnen steken? Want volgens de logica van de meerderheid moet blijkbaar alle hulp van buitenaf komen.

ZELF DE HANDEN UIT DE MOUWEN STEKEN



Open Vld Ronse ziet de toekomst voor onze stad een tikkeltje anders. Als we in onze stad zelf de handen uit de mouwen steken, als we samen onze verantwoordelijkheid opnemen en luisteren naar elkaars ideeën, is een heropbloei mogelijk. Dan kunnen we een voorbeeld worden voor andere steden die kampen met de groeipijnen van de globalisering. Laten we bijvoorbeeld beginnen met een plaatselijke jobbeurs te organiseren, in kaart te brengen hoe we vraag en aanbod op de arbeidsmarkt op mekaar kunnen afstemmen. Laten we luisteren naar de verzuchtingen van de plaatselijke ondernemers en werkzoekenden. En français et en néerlandais. Ook hier geldt het adagio: waarom wachten op Brussel…

Laten we dus, tot slot, hopen dat de Koningin der Vlaamse Ardennen ooit terug haar troon kan bestijgen. En laten we hopen dat zij van op die troon niet moet toekijken op een verdeeld en enggeestig landschap, maar op een bedrijvig, open en wakker provinciestadje.

Namens Open Vld Ronse,

Natascha MEEUWS Tom DEPUTTER
Voorzitter Fractievoorzitter

25 juli 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

TUUPE RONSE WEER OP DE KAART ZETTEN

BRIEF VAN LUC DUPONT NU AL MIJLPAAL IN RENAIXANCE

COALITIEKOPSTUK DERIEMAKER STEUNT BURGEMEESTERSINITIATIEF














De brief die burgemeester Luc Dupont op 11 juli naar Yves Leterme stuurde en die we op deze stek als eersten publiceerden, zorgt nu twee weken later voor grote mediaheisa in de Franstalige pers.


Wim Winckelmans, redacteur van De Standaard publiceert hierover vandaag een paginavullende reportage die we hieronder integraal weergeven. Bij afwezigheid van burgemeester Luc Dupont geeft Deriemaker daarin toelichting bij de brief van Dupont. Daaruit blijkt dat het gaat om een persoonlijk initiatief van de burgemeester.
Met andere woorden: de brief is vooraf niet besproken in het schepencollege. Maar, niet onbelangrijk: Sp.a-kopstuk, eerste schepen en kandidaat opvolger Deriemaker onderschrijft de inhoud van de brief volkomen. ‘Geen Nederlands, geen job’, zo resumeerde Deriemaker dat gisteren al krachtig in het RTBF-journaal.

Hij geeft hem aldus de facto de volle kracht van collegialiteit binnen de meerderheid. Mooi is dat van de jonge eerste schepen die gisteren niks anders deed dan cameraploegen op te vangen ten stadhuize om de mediadrukte in goede banen te leiden…terwijl de auteur van de brief zelf nog eventjes geniet van een verdiende vakantie.

Hierna geven we integraal het artikel van De Standaard. Waarin jawel uw eigenste blog niet ontbreekt, beste lezer. Waarbij het er ons vooral om te doen is met de maximale troeven voor Ronse in het nieuwe België dat er nu echt zit aan te komen, ‘tuupe’ in de grootste taalhoffelijkheid voort te werken aan de Renaixance en de hoge werkloosheid (11%) terug te dringen.


'Schaf die faciliteiten af'
















Ook Ronse mengt zich in communautair gewoel. Burgemeester Luc Dupont (CD&V) vraagt premier Yves Leterme om de faciliteiten voor Franstaligen in zijn stad af te schaffen. 'Ze zijn een rem op de bloei en ontwikkeling van Ronse.'

Taalfaciliteiten. Dat is toch iets voor de Franstalige bourgeoisie in de rijke gemeenten rond Brussel met een weerspannige burgemeester? Of toch niet. Nu mengt ook het ingedommelde provinciestadje Ronse - met 24.633 inwoners de grootste gemeente met faciliteiten - zich in de discussie. Gisteren daagde de ene Franstalige televisieploeg na de andere op voor het stadhuis, om de mening van de schaarse voorbijgangers te vragen over de faciliteiten voor Franstaligen in hun stad.

Aanleiding is een brief van burgemeester Luc Dupont (CD&V) van Ronse aan premier Yves Leterme. Daarin vraagt hij zijn partijgenoot om de faciliteiten in zijn gemeente af te schaffen. 'Faciliteiten hebben hun doel volledig gemist', vindt Dupont. 'In Ronse wordt de verfransing erdoor in stand gehouden en ze staan haaks op een volwaardig integratiebeleid, zowel voor Walen als voor allochtonen.'
Dupont stelt vast dat de faciliteiten duur zijn en de stad hebben belet te fusioneren met andere gemeenten of een grote politiezone te vormen. Al het overheidspersoneel in de faciliteitengemeente moet immers een taalexamen Frans afleggen, wat in andere gemeenten niet het geval is. 'Ronse zit in een carcan', stelt de burgemeester vast.
Bovendien kampt Ronse met zware sociaaleconomische problemen, waar de faciliteiten mee verantwoordelijk voor zijn, vindt Dupont. 'We kennen een grote instroom van Franstalige Brusselaars van allochtone afkomst die zich hier komen vestigen, aangetrokken onder meer door het Franstalig lager onderwijs, dat onvoldoende voorbereidt op humaniorastudies in het Nederlands', stelt de burgemeester vast. 'Het gevolg is dat velen, bij gebrek aan voldoende kennis van het Nederlands, geen diploma halen en hier geen werk vinden. Ons werkloosheidscijfer (11 procent) is trouwens om die reden één van de hoogste van Vlaanderen.'
Opmerkelijk. De brief dateert al van de Vlaamse feestdag twee weken geleden, maar haalde toen het nieuws niet. Totdat het FDF de Franstalige media begon te tippen en de poppen aan het dansen gingen. De agenda van eerste schepen Gunther Deriemaker (SP.A) was gisteren helemaal gevuld met allerhande interviews, aangezien burgemeester Dupont intussen met vakantie was vertrokken.

Al decennia tussen twee stoelen


'Dit was een persoonlijk initiatief van de burgemeester', reageert Deriemaker verveeld. 'Hij had het beter eerst met zijn collega's besproken, maar over de zaken die hij aanhaalt, zijn we het wel eens.' Deriemaker vreest vooral dat Ronse opnieuw in de put zal raken als de faciliteiten blijven bestaan. 'We hebben hier inderdaad een grote allochtone gemeenschap die Frans spreekt. Maar zij sturen stilaan hun kinderen toch naar een Nederlandstalige school. Ze beseffen dat dit nodig is om werk te vinden', zegt hij.

'We zijn op de goede weg en het afschaffen van de faciliteiten zou de laatste stap zijn, alleen dreigen we door het jongste arrest van het Grondwettelijk Hof over de Vlaamse Wooncode opnieuw een aantrekkingspool te worden van Franstalige migranten. Omdat we een faciliteitengemeente zijn, kunnen we kandidaat-sociale huurders niet vragen hun bereidheid aan te tonen om Nederlands te leren.'

Deriemaker wil ook af van de 'bekrompenheid' waartoe de faciliteiten de gemeente dwingen. 'Ik neem aan dat een Franstalige in Gent die OCMW-begeleiding nodig heeft, die ook in het Frans krijgt, en in Brugge zal de toeristische dienst ook wel folders in het Chinees hebben. Alleen is dat in faciliteitengemeenten aan enge regeltjes gebonden.'

Het is maar de vraag of de oproep enige kans op slagen heeft. De kreet uit het zuiden van Oost-Vlaanderen dreigt overstemd te worden door het veel hardere geroep in de Vlaamse rand rond Brussel. Ronse stond tot nu toe niet bekend voor zijn opstootjes tussen Franstaligen en Vlamingen. Jaarlijks vragen amper tien inwoners documenten in het Frans aan, terwijl er een minderheid van zo'n 15 procent Franstaligen is.

'Er is in Ronse nog een harde kern van Franstaligen rond de serviceclubs, maar voor het overige zijn we inderdaad erg taalhoffelijk voor elkaar', zegt blogger Stef Vancaeneghem uit Ronse. 'Maar de Ronsenaars zijn het tegelijk beu. We vielen de jongste decennia constant tussen twee stoelen. Dat moet gedaan zijn. We willen niet meer op onze kop laten zitten. De afschaffing van de faciliteiten moet meegenomen worden in de grote staatshervorming waarover gepraat wordt.'

Bij de Franstaligen is de brief van de burgemeester van Ronse al op een koude steen gevallen. 'Dit bewijst eens te meer dat CD&V alles doet om de federale staat te ondermijnen', zegt FDF-woordvoerder Guy Debisschop.

'De houding van de burgemeester van Ronse versterkt alleen onze vastberadenheid om de uitbreiding van Brussel te verkrijgen. De faciliteiten dreigen immers snel in vraag te worden gesteld door de Vlamingen.'

24 juli 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

FRANSTALIG ALARM DERTIEN DAGEN NA 11-JULI-SCHRIJVEN VAN DUPONT

FRANSTALIGE PERS HAAKT VANDAAG IN OP BRIEF VAN BURGEMEESTER AAN LETERME

PLAATSVERVANGEND BURGEMEESTER DERIEMAKER EN RAADSLID BOUDRINGHIEN IN RTBF-JOURNAAL

DERIEMAKER: ZONDER NEDERLANDS GEEN JOB

BOUDRINGHIEN: FACILITEITEN ZIJN VERGRENDELD




ZO LEEST U HET LETTERLIJK IN LE SOIR & VERS L’AVENIR:

LE BOURGEMESTRE DE RENAIX VEUT LA FIN DES FACILITES


Luc Dupont, le bourgmestre CD&V de Renaix, une commune à facilités, a écrit au Premier ministre lors de la fête de la Communauté flamande, le 11 juillet dernier, pour demander la fin des facilités dans son entité. L’information était livrée jeudi dans les éditions de Vers l’Avenir.
Le bourgmestre, dont les administrés représentent 75 % de l’ensemble des habitants des communes flamandes à facilités, estime que le système est trop « coûteux » et « nuit à l’essor et au développement de notre ville » : « Les facilités nous ont empêchés de fusionner avec d’autres communes. Notre zone de police est monocommunale, vu que nos messages à la population doivent être donnés dans les deux langues et le personnel de la Ville, du CPAS, de la police, doit passer un examen de français à cause duquel des candidats très valables sont régulièrement évincés », écrit notamment le maïeur de Renaix.
Il retient aussi un argument « ethnique », affirmant que « les facilités sont responsables de l’arrivée de nombreux Bruxellois francophones d’origine allochtone, attirés entre autres par l’enseignement primaire francophone qui prépare de manière insuffisante à des humanités en néerlandais. A défaut d’une connaissance suffisante du néerlandais, ils n’obtiennent donc pas leur diplôme et ne trouvent pas de boulot ici. Notre taux de chômage (11 %) est l’un des plus élevés de Flandre », affirme le bourgmestre. Le Wooncode flamand qui veut que chaque candidat à un logement social en Flandre apprenne le néerlandais, n’est pas applicable dans les communes à facilités. « Ainsi, les francophones seront drainés
des communes avoisinantes vers Renaix », écrit-il encore.


Wie Gunther Deriemaker als plaatsvervangend burgemeester en Rudi Boudringhien daarover wil zien in het RTBF Journaal vandaag: http://www.rtbf.be/info/belgique/politique/renaix-veut-supprimer-ses-facilites

INTERMEZZO


* De lectuur van Jerzy Kosinksy’s ‘Geverfde Vogel’ gaat me door merg en been en blijft zwaar nadreunen. Kosinsky’s gruwel, verteld door een joods jongentje van tien tijdens de bezetting, is bijwijlen nauwelijks te harden. Maar ik moet nu eenmaal door dit referentiewerk voor het verhaal dat ik, in de coulissen van deze blog, aan het schrijven ben over verzet versus verraad, verdraagzaamheid versus totalitarisme. Research oblige. Ik wil alles begrijpen van hoe het er toen aan toe is gegaan.

(Ook de info over de kleine Eric Zonneman, doodgeschoten door de nazi's in de straten van Ronse de dag van de bevrijding, komt nu los. Mijn lieve vriendin Marie-Ange Ketels, voorzitster van de Cercle Emile Verhaeren, heeft voor mij een foto en info weten op te snorren. Wie nog meer weet over het kiem gesmoord leven van het Ronsiese jongentje met de gedenkplaat, maile me ( via mijn profiel hiernaast).

* Soms vraagt een mens zich af…. Gelukkig is er dan Luc Devos aan Sint-Jacobs om dit alles eens goed van je af te schreeuwen.


Luc Devos, Gorki & De Dreuners:
BE-TERRR DAN OOIT TE-VO-RRREN.


*
Ronsenaar Henry Van Butsele, alias Reverend Father Frank, was een mensenleven lang missionaris (bruine pater) in Pakistan. Hij werd er op 2 november 1953 vermoord in de kerk van Maraybad terwijl hij aan het bidden was. Hij kreeg een dolk onder de oksel, recht in het hart. Father Frank: slachtoffer avant la lettre van de religieuze onverdraagzaamheid die nu weer wild om zich heen slaat op deze planeet. Mocht het stadsbestuur nog op zoek zijn naar namen van Ronsenaars voor nieuwe straten…


*

Er zijn ook nog hoopgevende momenten bij de lectuur van al die oorlogsgruwel. In ‘Twintig Ronsenaars in De hel van Neuengamme’ van Gaston Vandekerkhove lees ik een passage die kan tellen in het streven van elke mens naar het schone, zelfs in de meest extreme omstandigheden. Wanneer Vandekerkhove in de Lübecker Bocht bij de Ootszee vanuit het horroschip Athens wordt op de pakketboot ‘Cap Arcona’ vindt hij er in de kast van zijn gevangenis-kajuit een boek.

‘Blij als een kind met een Sinterklaasgeschenk begon ik het te lezen. Ik weet niet meer wat er in stond of waarover het ging want ik was helemaal niet in staat me te concentreren. Toch bleef ik er uren lang in bladeren. Van louter plezier om eindelijk weer eens iets in handen te hebben dat mij aan de beschaafde wereld herinnerde.’

De Cap d’Arcona zal ’s anderendaags vergaan met 4600 gevangenen aan boord: gebombardeerd door de geallieerde bevrijders die denken dat het schip vol vluchtende Duitse troepen zit. Gaston was even voordien en zeer tegen zijn zin weer op de enge Athen gesmeten die de echte bevrijding zal halen. Gaston Vandekerkove zal de Ronsische geschiedenis ingaan als auteur van het referentieboek over het lijden van de Ronsenaars onder de laars van het totalitaire denken.
(Op onze foto: Gaston ten stadhuizen van Ronse bij de presentatie van zijn boek met in de hand een stuk romp van de vergane Cap d’Arcona).


* De Kreuners op Sint-Baafs. Na dertig jaar toeren nu Vlaanderens meest volgroeide showbende. Walter Grootaers, Ben Crabbe & Axel Peleman: explosieve cocktail. Het eivolle en uitgelaten (maar helaas ook hermetisch afgesloten) Sint-Baafsplein doet me even vergeten waartoe massabijeenkomsten zoal leiden kunnen. Tot het leukste en het ergste. De Kreuners zijn natuurlijk het leukste. Altijd door het leven blijven dreunen: lieve kleine Kreuners en Dreuners.


________________________________________

22 juli 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

HARD LABEUR IN HET NOTARISHUIS

ALLE GEHEIMEN VAN RONSE IN EEN KOFFER














NIEUWE PAREL AAN DE MARKT KLAAR OP 1 DECEMBER


Terwijl nogal wat Ronsenaars zich doorheen files en luchthavendrukte naar hun verdiende vakantiestek ploeteren, zwoegen de thuisblijvers voort aan het Ronse van de toekomst. Dat is zeker het geval voor het driemanschap Steven Spileers, Cédric Stockman en Patrice Ceuterick. Zij gunnen De Benieuwde Ronsenaar een exclusieve blik op de werkzaamheden van wat een van de belangrijkste horecaprojecten van de jongste jaren wordt op de Grote Markt.













De koffer van Ronse

Een gigantische bouwwerf en vijftig sierlijk gerestaureerde nokstukken van keramiek laten het nog niet echt raden. Maar de puinhoop die we te zien krijgen, moet tegen 1 december omgetoverd zijn tot een brasserie & restaurant, annex binnentuin. Met boven prachtig gesitueerde vergaderzalen met uitkijk op de markt plus zitruimte. De grote binnentuin (jawel mét gloriette!) belooft pure Marquezaanse patio-gezelligheid op de betere zomerdagen.

De laatste bewoners van dit megahuis waren Louis Baert & advokate Annie Blanckaert. Voordien werd het goed gebruikt door notaris Jan Goeminne. Nog ervoor door de notarissen (van vader op zoon) Delouvroy. Leuk detail dat onze als kroniekschrijver van het 'diepe' Ronse vanzelfsprekend niet is ontgaan: de enorme kofferruimte waarin de familiale geheimpjes van Le Tout Renaix ooit veilig verzegeld lagen is nog altijd goed bewaard gebleven: je kan er vrij diep doorlopen.
Want de stilste wateren hadden hier toen de diepste gronden…

Het Testament

Het huis is nu eigendom van monsieur Gontran Lambert die middels zijn ‘Stichting Demeures & Châteaux’ (een erfenis van zijn vrouw, een barones) tal van exclusieve woningen in bezit heeft en opknapt. Wat de naam van het establissement worden moet, daar zijn de drie Ronsese zaakvoerders nog niet helemaal uit.

‘Zeker iets dat verwijst naar het notariaat’, vertellen ons onze werkzame gastheren en gidsen.

Zelf gokken we met u, beste lezer op ‘Het Testament. ‘De Donatie’. ‘Het Legaat’. ‘Het Tractaat’. Of wie weet: ‘Het successierecht’...

De nieuwe zaak biedt zowel beneden als boven schitterende uitzichten op het hart van Ronse. Ze zal ongetwijfeld een bijkomende meerwaarde schenken aan de hele ‘overkant’ van de markt.

Inbegrepen die andere succesvolle zaken aldaar zoals daar zijn Local Unique (met zijn unieke wandversiering ) en de eerder al prachtig gerestaureerde Jolly met unieke binnentuin.

Elk zijn ‘Tartine et Boterham’ dus.

(Klik door op onze foto's voor meer detail)

DE BENIEUWDE RONSENAAR

EUROMETROPOOL PAKT UIT MET NEXT

RONSE MIST HOOGWAARDIG CREATIEFESTIVAL

UITWISSELING START IN VOLLE SCHOONHEID










Het stadsbestuur van Ronse doet er goed aan zijn aarzelende afwachtende houding tegenover de Eurometropool Lille-Kortrijk- Tournai dringend te herzien. Door onze buursteden wordt de meerwaarde van dit toekomstgericht concept aangedreven door de burgemeesters van Lille (Martine Aubry) en Kortrijk (Stefaan De Clerck) al langer voluit onderkend en gesteund.

Ook Valenciennes dat nochtans een stuk verder af ligt van de betrokken Eurometropoolcentra heeft het nu al lang begrepen. Valenciennes? U leest het goed. Net als Ronse behoort deze stad (nog) niet tot de Eurometropool. Doch anders dan Ronse wil Valenciennes (nochtans al op 100 kilometer van Kortrijk…) er toch ook al heel graag bijhoren. Waarop wacht Ronse?

Next Stop in Ronse?

Met ‘Next’, een grensoverstijgend creatiefestival voor interdisciplinair theater zullen in de betrokken steden tussen 21 november en 13 december maar liefst 37 toonaangevende theaterprojecten te zien zijn. Onder meer ‘Empire’ van het Oostenrijks-Franse gezelschap Superamas.‘Pitié’ van Alain Platel. En ‘Birth of Prey’ van danseres en choreografe Liesbeth Gruwez.

De organisatoren van ‘Next’ willen bewijzen dat hun streek een en ander te bieden heeft. Daarom slaan Kunstencentrum Buda, het Cultuurcentum Kortrijk, het Maison de la Culture Tournai, La Rose des Vents Scène Nationale de Lille en het Espace Pier Paolo Pasolini Valenciennes de handen in elkaar. Buiten Valenciennes ligt alles binnen een straal van dertig kilometer. Er worden bussen ingelegd tussen de verschillende locaties. De taal is geen barrière, want er wordt met boventiteling gewerkt.

(Illustratie: Liesbeth Gruwez in ‘Quando l’uomo principale e una donna’, in een choreografie – en liters olijfolie- van Jan Fabre. Troubleyn 2005).

21 juli 2008

INTERMEZZO


* België ligt vooralsnog niet aan flarden. Hier in Ronse is alles rustig. Kijkers van nepjournaals op de RTBF hoeven dus niks te vrezen, het thuisland is nog geen bezet gebied. Ronsenaars met vakantie in het buitenland wezen bij deze gerustgesteld. De grote Paolaklok van Sint-Hermes luidt luid en vredig het Te Deum.

* De koning opent het VRT Journaal met de melding dat heel wat Belgische gezinnen met twee kinderen niet rondkomen met een maandinkomen van amper 850 euro. Met zijn dotatie van 500 miljoen ouwe Belgische franken per jaar spreekt onze minzame vorst als ervaringsdeskundige.

* Ik krijg mijn ochtendportie menslievendheid geserveerd aan de bezinepomp: ‘Ja Steefie, ’t is hier in Ronse nu wel rustig en wete gij waarom? Omdat alle buitenlanders naar hun thuisland zijn, tiens. Nu, mij kan het toch geen zak meer schelen ik verhuis binnenkort naar Maarkedal, ’t is hier een catastrofoof met al die vreemde.’

* Was ik Maarkedalees ik zou er niet meer te gerust in zijn. Er staat hen daar een tsunami van Ronsenaars te wachten. En het zijn zo te horen niet bepaald de meest tolerante. De allochtonen van Maarkedal: misnoegde Ronsenaars. Gezelligheid gegarandeerd op de Dorpsfeesten van Nukerke eind volgende maand.
Met of zonder de Gev(l)uigoode Mandolienen. Maar de glimlach van mijn kameraad Donaat en de Hollandse sigarenwalm van kanunnik Dewolf maken veel goed.

*Vannacht een jongensdroom beleefd. Aan de Sint-Baafs The Animals, mijn idolen van op zolder (1964), gezien en vooral gehoord. Hoewel: een halve droom. Want zonder Eric Burdon & Alan Price, in een zoveelste remake-bezetting. Maar wel schitterend.

* Oh Lord please don’t let me be misunderstood. In the house of rising sun I’m crying. I’m mad again . We’v gotta get out of this place. It’s my life.