17 oktober 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

BURGEMEESTER DUPONT VANAVOND IN DEZE BLOG:

SAMEN VOORT BESTUREN MOET KUNNEN


In een gesprek dat we vanavond met hem hadden zegt burgemeester Luc Dupont ons dat er met de socialistische partner ondanks het meningsverschil over zijn brief aan Leterme zal worden voort bestuurd omdat de faciliteiten niet expliciet vermeld worden in het bestuursakkoord. Hoewel ze inderdaad wel degelijk vermeld staan in de sterkte-zwakte analyse van het Strategisch Plan.

Burgemeester Dupont neemt er akte van dat de bestuurspartner niet meegaat in zijn vraag om de faciliteiten af te schaffen.

Luc Dupont: ‘Blijkbaar komt het bij ons partners niet tot een eensgezind standpunt daarover. Maar een probleem om toch samen voort te besturen is dat voor mij niet.’

Luc Dupont laat er geen twijfel over bestaan dat hij dat wel liever eventjes anders had gezien.

Onze vraag of hij zich nu door dit standpunt over de faciliteiten naar zijn achterban toe geroepen voelt een verlengstuk te breien aan zijn tweede mandaat als burgemeester vindt hij ‘voorbarig’.

Voor wie tussen de regels lezen kan houdt Dupont met andere woorden alle mogelijkheden open. Van een definitief afhaken na deze legislatuur is niet langer sprake.

DE BENIEUWDE RONSENAAR

ALLIANTIE CD&V EN SPA IS TERMINAAL
STRATEGISCH PLAN ONDERUIT VOOR FACILITEITEN
WEGEN LOPEN VOORTAAN FINAAL UITEEN
OP NAAR JAREN STELLINGENOORLOG BINNEN BESTUUR. ER REST DE CD&V ENKEL NOG GOK OP ABSOLUTE MEERDERHEID: MET DUPONT




Door op agendapunt 17 voor de ‘afgedwongen gemeenteraad’ van 27 oktober alleen een motie over de faciliteiten te plaatsen, bekrachtigt de CD&V wat we hier in deze blog al vanaf 1 september hebben geschreven .

De faciliteitenbrief zorgt voor een onoverbrugbare kloof binnen de bestuursmeerderheid. De socialisten volgen de bestuurspartner niet en laten burgemeester Dupont in de kou staan met zijn brief.
Een zwarte dag voor Ronse. Besturen wordt de komende vier jaar een stellingenoorlog tussen de partners. De hele dynamiek van het bestuur ligt aan flarden met een socialistische partner die aan de ene kant warm blaast en het strategisch plan onderschrijft (waarin de faciliteiten zwart op wit onderkend staan als hinder of wielklem- zie ons document daarover) en aan de andere kant om puur electorale kiezersbinding passen voor de remedie.

‘De SP.a heeft geen profiel.
Iedereen zit in zijn hoekje.
Iedereen blijft bezig met zichzelf.’
Louis Tobback, eerder deze week.


Tegen wie zeg je het, Louis: de Ronsese Spa-afdeling is er het prototype van.Ons boeket Ronsese rozen is dan ook voor jou, al dachten we eerst aan een zwarte vlag: persoonlijk electoralisme onder het mom van solidariteit. Populistisch Ronse op zijn smalst.Jean-Marie De Decker kan hier nu bij deze al meteen beter de Kruissens komen neerspurten en scoren...

Er rest de CD&V nu alleen nog een gok op de absolute meerderheid wil de partij blijven besturen zonder het Vlaams Belang. Alle andere partijen zijn immers tegen de afschaffing van de faciliteiten.

De CD&V kan zoiets alleen bereiken mét Dupont. Het is een niet onbelangrijke consequentie van diens brief. Dupont kan het zich nu niet meer veroorloven zijn partij in de steek te laten voor de volgende verkiezingen…

DE NALATENSCHAP
















Hoofdstuk 12.

‘Fox’.

Dag na dag arresteren de nazi’s hier nu onze stadsgenoten. Om ze te martelen en in hun beestenwagons vanuit Gent Sint-Pieters naar de kampen voeren. Verraden als ze zijn door andere stadsgenoten. De lijst wordt steeds langer. Maar plooien zal ik niet. Al was ik hier de laatste Ronsenaar in het verzet tegen deze waanzin. Ik sta gelukkig nog niet alleen. Ons netwerk blijft overeind. We geven ons niet gewonnen. We zijn teneergeslagen door de vele arrestaties. We zijn geraakt en gekwetst . Maar we houden stand. We doen voort.

Met de families van de weggevoerden breng ik zoveel mogelijk gegevens in kaart. Ik probeer het parcours en de droevige bestemming van onze vrienden te traceren. Niet simpel. Het vraagt monnikengeduld. De rapporten die ik van Londen via onze hogere leiding krijg doen het ergste vermoeden. Het is vaak ondraaglijk wat ik verneem. Maar elke flard informatie helpt me de puzzel van de Ronsenaars in elkaar te leggen.

Marcel Lermusieau, commandant van Het Geheim Leger, codenaam 'Romain', hebben de nazi’s eerst gemarteld in Gent, meteen na zijn aanhouding hier in Ronse op 17 maart. Dan de beestenwagen in naar Buchenwald. Vervolgens naar Dora-Nordhausen. Zijn vrouw Romanie Vandergeynst hebben ze twee dagen na Marcel gearresteerd en gemarteld. Volgens onze gegevens zit ze nu in het vrouwenkamp van Wansbeck-Recklin.

Albert Den Haerynck, verbindingsofficier van het Geheim Leger is aangehouden op 19 maart. Daarna concentratiekamp Dora. Denis De Cock, lid van het Geheim Leger, concentratiekamp Ellrich. Joseph Van Dille, aangehouden op 29 maart. Kamp van Ellrich. René Dubois, Geheim Leger, aangehouden op 13 april. Concentratiekamp Bergen-Belsen. Raphaël Gerardi. Geheim Leger. Aangehouden op 13 april. Bergen-Belsen. Henri Van Isacker. Aangehouden op 13 april. Concentratiekamp Dora-Nordhausen. Maurice Vandevelde. Geheim Leger. Aangehouden op 19 april. Concentratiekamp Buchenwald.

Pierre Bellinck, een fidele strijder bij de Belgische Nationale Beweging, aangehouden op die voor ons zo rampzalige 24 ste april. Concentratiekamp Dora-Nordhausen. Oscar Debuyscher, één van ons, aangehouden 16 augustus. Concentratiekamp Neuengamme. Noël Delsoir en Marcel Lagache, Neuengamme. Robert Lagache, Sandbostel of Bergen-Belsen. Zeker weten we het niet. Maurice T’Sobbel, Neuengamme. Net als Maurice Vandenhoucke.

Onze strijdvriendin Elisabeth Cantillon, aangehouden in Ronse op 24 april, concentratiekamp Ravensbrück. Armand François Tardy, Buchenwald-Weimar. Firmin De Riemaecker, concentratiekamp Bochum. August De Ridder, aangehouden in Saint-Sauveur. Vermoedelijk concentratiekamp Gross-Rosen. Armand Derniest, aangehouden in Dergnau vorig jaar, op 30 juni 1943. Geëxecuteerd twee maanden later in Casteau.

Adolphe Hullebrouck, directeur van de Technische School. Aangehouden op 19 januari ’44. Concentratiekamp Essen.

Héribert De Loose. Concentratiekamp van Triestewitz, Kreis Torgau. Romain Jouretz, tuinman en rechterhand van Marcel Lermusieau. Concentratiekamp Harzungen. Léon Bourlez. Ellrich. Urbain De Keyzer. Dachau. Xavier Delouvroy. Bergen-Belsen. Arthur Desmedt. Buchenwald. Georges Dutranoit. Bergen-Belsen.

Fernand Gyselinck,
voorzitter van
het Rode Kruis van Ronse.
Buchenwald.


Henri ’t Kint, concentratiekamp Ellrich. Net als Lucien Ferbus. Gilbert Dutranoit. Aangehouden in Ronse op 24 juli 1944. Geëxecuteerd in Oostakker op 24 augustus 1944. Net als Albert Geens, Emile Geens en Gaston Verdonckt. Roger Bastien. Aangehouden op 23 augustus en als werkweigeraar weggevoerd naar Neuengamme samen met vele andere Ronsenaars. Marcel Beatse, Sandbostel. Julien Belijn, aangehouden als verzetsstrijder. Weggevoerd naar het concentratiekamp van Ravensbrück.

Ik duizel van mijn puzzel. Maar we moeten doorgaan. De moed van onze stadsgenoten mag niet voor niks zijn. Voor hen. Voor onze stad.

*

Zoveel stadsgenoten lieten ook al het leven als soldaten van het Belgisch leger tijdens de achttiendaagse veldtocht. Joseph Cousement, priester. Bezweken aan zijn verwondingen in Lichtervelde. Félicien Crucke, dood in Oostwinkel. Roger Deleurere gestorven in Forville. Armand Depraetere, gesneuveld in Gothem. Edouard Halm, Duinkerke. Julien Martens, bezweken aan zijn verwondingen in Luik. Ivo Murez, dood in Tielt. Gilbert Provost, gesneuveld in Averbode. Achille Ruyffelaere dood in Veldwezel. Robert Sanspeur overleden in Blankenberge. Roger Schiettecatte in Gent. Adelin Thiry in Berck-sur-Mer. Lucien Van den Hove in Vroehoven. Maurice Vanderhaegen, bezweken aan zijn verwondingen hier in Ronse op 24 augustus 1940. Jospeh Vanopbroecke in Tielt, Roger Verheecke in Borgloon. Petrus Van Haezelvelde op het slagveld in het Franse Arques. Gilbert Verleyen bezweken aan zijn verwondingen in het hospitaal van het Franse Roanne. Kamiel Verroken in Tessenderloo. Gustave Vandevijvere, gestorven hier in Ronse op 16 juli 1940. Hubert Vandenbossche is gestorven in de schipbreuk van de boot die de Belgische krijgsgevangenen naar Duitsland moest brengen op 30 mei 1940. Albert Haustraete is dood in Düderstadt op 25september 1940. Jean Vander Donckt is gestorven in Watenstadt op 12 november.

*

Via ons netwerk naar en van Londen verzamelen we ook informatie over het lot van onze stadsgenoten die de strijd tegen de nazi’s voortzetten aan de zijde van de geallieerde strijdkrachten.

Julien Delange. In zee gestort op veertig mijl van de Algerijnse stad Oran op 11 november 1943.

Gilbert Malrait. Neergehaald boven Roemenië als luitenant-vlieger van het Amerikaanse leger. Voor zijn laatste opdracht op 4.4.’44 was hij navigator van een B-24 Liberator, een vliegend fort met William Thieme als piloot. Ze zijn opgestegen van de basis van Grottaglie, in de Italiaanse laars voor een missie met als doel het rangeerstation van Boekarest. Doelwit waren de zeer streng bewaakte olieraffinaderijen van Ploesti. Het toestel van Malrait werd geraakt door luchtafweer van de nazi’s.

Georges Liveyns. Verdwenen in het luchtruim boven Oostende op 1 juni 1942. Hij was vliegenier van de Belgische afdeling van de Royal Air Force.

*
Onze strijdmakker Théo droomde er altijd al van zich op een dag in te lijven bij de RAF. Ondertussen ontwikkelde hij met Victor in zijn clandestiene donkere kamer in de Wijnstraat grondplannen voor de geallieerde vliegeniers. Theo zal nooit piloot worden. Terwijl hij daar wegkwijnt in de kampen met Victor, Gilbert, Jean en alle anderen zetten wij hier de strijd voort.

Ik weet niet of God met ons is. Als hij al bestaat, dat hij dan vooral genadig weze voor onze maats in de kampen. God moet nu maar eens weten wat hij wil. Het goede of het kwade. Zijn vertegenwoordiger op aarde Pius XII, zwijgt in alle talen. Zijn heiligheid zwijgt om bestwil. Het minste kwaad? Uitroeiingskampen met schaduwen van mensen erin. Wandelende lijken. Dit is wat mijn rapporten me nu vertellen. Zal ik ze jou doorseinen, Gott?

'De Nalatenschap’. Roman.
Copyright: Stef Vancaeneghem.
(Hoewel 'De Nalatenschap’ gebaseerd is op historische feiten en authentiek bronnenmateriaal, gaat het hier om een literaire interpretatie. Verantwoording van de bronnen cfr.9.08.2008)

16 oktober 2008

LA VIE EN PROSE

Lettre ouverte à mon amie
Présidente du Cercle Emile Verhaeren



















Chère Marie-Ange

Si je t’écris cette lettre qui commence comme une chansonette de Marc Aryan, c’est parce que j’ai, en tout cas pour toi et tes amis du Cercle, d’excellentes nouvelles concernant notre bonne ville de Renaix .

Souviens-toi la veille des vacances d’été: cet appel de toi me disant dans mon répondeur ta détresse suite à la lettre de Luc Dupont à Yves Leterme prônant la suppression des facilités. La voiture chargée de valises et de vélos (surtout de vivres ticket rouge Colruyt comme un Hollandais qui garde plutôt ses économies pour l’achat d’une banque Belge), je me suis hâté vers toi pour te délivrer du cauchemar annoncé avec grand fracas par la RTBF et RTL. Faut dire qu’après leur journal télé-fiction cela n’aurait plus du te faire frisonner de la sorte.

Mais bon, je comprends ton inquiètude. D’autant plus que je me souviens comment toi et moi nous étions assis il n’y a pas si longtemps à la table d’hôte d’ Erik Tack qui, la voix percutante, tenait des propos ne laissant rien à l’imagination quant à l’avenir de la Belgique. Un discours à vous couper le souffle, toi et ta maman Madame Marie-Mathilde Ketels que j’aime à nommer sous d’autres latitudes de notre presse locale ‘Madame Chaudron’. (Comme tu le sais: pour un bon mot je donnerais ma peau).

Souviens-toi aussi de ce que je lui ai retorqué, au Grand Chef Blanc de la pensée séparatiste locale: que d’un Renaix intolérant je n’en veux pas. Que je préfère émigrer vers, mettons Frasnes. (Quoique Frasnes chez Jean-Luc Crucke quand j’y pense: non merci …j’ai déjà donné. On dira donc plutôt L’Enclus).

Bon, retournons à nos moutons. Assis ainsi, toi et moi, au ‘Monico’ devant notre jatte de café (gentille comme tu l’es tu me laisses tous les petits biscuits) nous parlons de la Renaixance . Je t’ explique comment, pour faire avancer le Schmilblick, il faudrait une fois pour toutes arrêter de maintenir, comme le font vicieusement certains élus en vue de leur score personnel, cette perception pernicieuse et totalement fausse d’un Renaix toujours bilingue comme dans les fifties du temps des derniers bourgeois gentilhommes. Faisant croire à tort que non non rien n’a changé et que l’on peut toujours très bien venir vivre ici sans connaissance d’autre langue que…disons l’Arabe et le Français. Et bien ça, ma chère amie, c’est tout le contraire de leur prétendue solidarité: c’est foutre les gens dans la merde et Renaix avec. Je te le dis et je te le reredis. Comme dans la chanson de notre ami commun Jacques Brel.

Je t'explique ainsi pourquoi à mon sens, Luc Dupont se fait à juste titre le porte-drapeau de la grande majorité des Renaisiens. Voulant stopper cette hémorragie. Tentant d’arrêter cette supercherie sociale qui plonge notre ville dans un taux de chômage hors norme. Autrement dit: voulant barrer ce flot de misère de braves gens venus d’ailleurs à la recherche d’un paradis social qui s’avère être en fait un piège électoral pour la gloire et le pouvoir personnel de quelques demi-gloires locales d’une politique de père en fils.

Je te dis que je suis de ceux qui veulent en revanche inscrire notre ville dans l’élan de l’Eurométropole Lille-Tournai-Courtrai. Pour une fois que les facilités peuvent nous servir au lieu de nous freiner comme avec la fusion des communes, la N60 ou la zone de police, on aurait bien tort de s’en priver. En plus cette volonté sera la plus belle preuve qu’un Renaisien peut très bien vouloir se défaire des freins administratifs et autres sabots sans pour autant être raciste linguistique ni extrémiste.

Bon, nous avons pris congé toi et moi, c’est le cas de le dire, en toute amitié sur ce qui nous liera à jamais : notre ville de mille petites lumières qui nous tient tant à coeur.

Et bien voilà pourquoi aujourd’hui je t’apporte par cette petite lettre que de bonnes nouvelles. Tu peux d’ores et déjà dormir tranquille, chère Marie-Ange. Concernant les facilités rien ne changera d’ici très longtemps. Puisque les élus de notre ville semblent faire depuis avec la lettre de Dupont ce qu’ils font depuis toujours avec notre ville: se tuer à ne pas se mettre d’accord sur la ligne à suivre. Suppression des facilités? Oui non bof oui mais non faut voir pas du tout un peu à la folie…

Tout cela à un point que la Guerre de Troie déjà n’a pas eu lieu au conseil prévu lundi passé. Enfin, ils vont se la faire quand-même, leur drôle de gueguerre de paroles et paroles et paroles sans actes. A la demande express du Vlaams Belang qui veut le rattachement de Renaix à la Republiek Vlaanderen et du Open VLD qui ne sait pas ce qu’il veut et qui par conséquent comme d’habitude se laisse dicter sa petite politique politicienne Renaisienne par les grands seigneurs de Frasnes et de Brakel.

Ce n ’est donc pas demain la veille que quelque chose bougera vraiment ici. Dis-le de ma part à tes amis des Cercles, et autres Clubs Frasnesques. Tiens pour sceller notre amitié, je te mets une belle photo du Fiertel. Prise par toi je crois, à Wattripont. Là où ta gentille maman comme de coutume nous offrir le Rosé d’Anjou bien frais, aux potes de la presse locale Renaisienne. Je vous fais la bise toutes les deux!

Ton ami Renaisien Flamand
(et fier de l’être)


P.S. Rendez-vous le 27 de ce mois au conseil pour la suite de leur représentation.Je crois qu’ils nous joueront ‘La Kermesse Flamande’ cette fois-ci. Garde-moi une place.


'La Vie en Prose.' Copyright Stef Vancaeneghem.

15 oktober 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

OPPOSITIE DWINGT GEMEENTERAAD AF

VLAAMS BELANG EN OPEN VLD ROEPEN GEMEENTERAAD BIJEEN




Het Vlaams Belang heeft bij monde van oppositieleider Erik Tack zopas gemeenteraadsvoorzitter Jan Foulon gevraagd de gemeenteraad bijeen te roepen. Ook Open VLD wil de meerderheid dwingen tot het houden van een gemeenteraad. Samen komen beide partijen aan het wettelijke derde van de raadsleden. Ze hebben daarmee de wet aan hun kant: de meerderheid is nu verplicht om de raad bijeen te roepen. Die wordt gepland op 27 oktober.

De gemeenteraad van vorige maandag was aanvankelijk uitgesteld tot 17 november. Officieel vanwege te weinig agendapunten. Zoals heel Ronse onderhand weet in werkelijkheid omdat de bestuurspartijen het maar niet eens kunnen worden over de brief van burgemeester Dupont aan Yves Leterme waarin de burgemeester van Ronse (CD&V) de premier vraagt de faciliteiten af te schaffen.

De socialistische bestuurspartner wil echter van het woord ‘afschaffen’ niet weten. Hooguit wil men daar spreken van 'uitdoven'. Bij de socialistische bestuurspartner is men vooral onderling heel verdeeld over de kwestie.

Volgens onze bronnen weet niemand daar nog wie eigenlijk voor wat staat en wanneer...Op de achtergrond woedt daarbij ook de aloude clanoorlog waarbij kopman Gunther Deriemaker als loyale bestuurspartner geïsoleerd wordt door de oude machtsclans rond (vader en zoon) Kerckhove en (de familie) Stockman.

DE BRIEF VAN ERIK TACK AAN DE VOORZITTER
VAN DE GEMEENTERAAD JAN FOULON


‘Hoewel het gemeentedecreet daartoe de mogelijkheid voorziet, is het uitzonderlijk dat de oppositie zelf de gemeenteraad samenroept. Gezien de bijzondere omstandigheden heeft het Vlaams Belang vandaag de voorzitter van de gemeenteraad verzocht om de gemeenteraad bijeen te roepen. Het Vlaams Belang zal er de in de vorige gemeenteraad door Erik Tack beloofde motie ter goedkeuring voorleggen.

Het was diezelfde voorzitter die in een schrijven van 3 oktober de raadsleden verwittigd had dat de reeds op 13 oktober geplande gemeenteraad werd afgelast. Navraag leerde dat dit zogezegd was omdat er onvoldoende agendapunten voorhanden waren.

Nooit eerder maakte ik dat in de afgelopen 8 jaar waarin ik als raadslid zetel mee.

De werkelijke reden is dat de meerderheid het niet eens raakt omtrent de problematiek van de taalfaciliteiten. Enerzijds wenst de SP.a geen motie goed te keuren waarin de afschaffing van die faciliteiten bepleit wordt. Anderzijds wenst de CD&V geen tekst voor te leggen waarover binnen de meerderheid geen overeenstemming heerst. Tenslotte wenst de CD&V geen motie van het Vlaams Belang goed te keuren, zelfs al zou ze het volkomen eens zijn met de inhoud ervan.

De tijd dringt nochtans. De onderhandelingen van gemeenschap tot gemeenschap zijn begonnen. Het is belangrijk dat de Vlaamse onderhandelaars van meet af aan hun verlanglijst op tafel kunnen leggen. Langer wachten met de stemming van een motie omtrent de afschaffing van de taalfaciliteiten zou een historische blunder zijn. Daarom wil het Vlaams Belang dat de voorzitter de gemeenteraad samenroept op 27 oktober. Het Vlaams Belang zal er de gemeenteraad vragen een aan de Vlaamse regering en Minister-President Kris Peeters gerichte motie goed te keuren. Daarnaast zal het Vlaams Belang ook enkele andere punten op de agenda plaatsen.

Erik Tack
Vlaams Parlementslid
Fractieleider Vlaams Belang Ronse


De oppositie doet hiermee wat haar te doen staat. Het kan niet - toch niet in het kader van een open dynamisch bestuur - dat een gemeenteraad zomaar doodgemoedereerd wordt uitgesteld vanwege onderling gekibbel binnen de meerderheid over wat dan ook, weze het de faciliteitenkwestie.

De bevolking heeft recht op informatie. De gemeenteraad is daartoe een van de belangrijkste democratische kanalen. De bal ligt daarmee nu helemaal in het kamp van de Spa.-Groen-meerderheidsfractie.

Zij moet nu maar eens over de brug komen met een klaar standpunt. Tegelijk compensatiegeld vragen voor de faciliteiten en voor de rest de andere kant uit kijken vanwege electoraal opportunisme en onder het mom van vermeende solidariteit is iets wat de grote meerderheid der Ronsenaars niet pikt.

14 oktober 2008

BLUE MOON













Hoofdstuk 39.

Op Funafuti (tussen Tuvalu westwaarts en Nuku Alofa zuidoostwaarts, paradijs voor welvarende kappers met veel zwart die een goedkope time-sharing zoeken) is onze drummer uit een palmboom op zijn kop gevallen tijdens het lurken aan het veelkleurige snipperstrootje van zijn Margarita. Zijn hoofd ziet er nu uit als een bongo met passaatwinden errond en krollen erop. Volgens onze drummer klinken alle zuidzeegeluiden in zijn ketel nu als het irritante getokkel op de koe-bel van zijn drumstel.

Bezeten van muziek als we zijn, benutten we deze noodgedwongen pauze om te werken aan nieuwe schitterende nummers voor onze alreeds rijkgevulde muziekcatalogus. We beogen daarbij te klinken als James Harman and his Black & White Band, met een toets Thielemans. Voor deze nieuwe opnamen hebben we ook versterking laten overvliegen. Met name : Carl Verheyen op akoestische gitaar, Cliff Hugo op contrabas en Carole Rowley & Kate Markowitz als backing vocals.

(Marie-Lou volgt op dit moment een initiatie transcendente meditatie in Ljassa. En Jeannien heeft zich ingeschreven voor de Cursus ‘Corps de Rêve’ bij het 'Institut de Beauté Pleine Lune’ in Maubeuge. Ons ‘n verwondert dat niet. Jeannien was altijd al gesteld op haar uiterlijke schoonheid. Al van voor ze aan de grote restauratiewerken toe was. Ze zit nu ongeveer halverwege haar lichaam. Te beginnen vanaf de bovenkant. Ze heeft inmiddels de lippen van Arielle Dombasle, de voorsteven van Monica Belucci en de pretoogjes van mevrouw Martens III als ze in haar tuintje in Apt van achter haar pompoenen naar haar verse bruidegom lacht.

We zijn allemaal aan herbronning toe. Brice heeft het in zijn hoofd gestoken al wat eronder zit te zuiveren van de toxienen dit met het oog op de feesten. Hij spint nu al het overtollige lichaamsvocht – voornamelijk Sangria Quinta- bij liters uit zijn lichaam op The Beats of Blue.

Zelf train ik als een gek op de Finse piste van het Fiji-eiland Suva wat verderop. Ik heb daartoe de ouwe Beechcraft aangeschaft van Jacques Brel, een compleet geflipte Vlaamse schilder die hier ooit aangespoeld is op het nabijgelegen Markiezeneilandje Hiva Oha. Zijn vrouw Miche en zijn minnares Madly geraakten er maar niet uit de onverdeeldheid van het vliegmachien, ze wilden elk een vleugel.

Die Brel, ik heb het hier nagevraagd, blijkt een doodbrave mens geweest te zijn die met zijn vliegerke brood en kaasbollen Maredsous ging halen voor de nonnen en de zusterkes zelf met zijn tuig nu en dan eens in de zevende hemel tot dichter bij de Heer bracht. De nonnekes van het Kindje Jezus van Maria hebben zijn schilderijen, voornamelijk Scheldezichten en Dammevaarten ter postume herinnering opgehangen aan de wanden van hun bewaarschoolke. De kindjes worden er nu compleet depri van al zijn grijze regenluchten.

Naast het graf van Jacques Brel ligt ene Gauguin, een godvergeten chansonnier die de wereld veroverde als One Hit Wonder met het nummer ‘Ne me kietel pas’.

Toegeven als Snukkende Snaren hebben we een boeiend leven. Succes heeft ook voordelen. Zo vermogen we nieuw aanstormend talent kansen te geven in ons voorprogramma. Neem Steve Bauwer. Dank zij ons helemaal aan het doorbreken met ‘Een vrijgevel die gaat paf flapen af ie al vijn vinnen heeft gebluft ‘.
Er wordt wel nog wat gewerkt aan zijn dicfie.

Blue Moon’. Roman.
Illustratie: ‘Morning has broken’.
Copyright Stef Vancaeneghem.
(De personages zijn fictief, vertelpersonage incluis.)

13 oktober 2008

DE NALATENSCHAP












Hoofdstuk 11.

Victor.

Vandaag, 24 april 1944 zit onze Paasvakantie erop. Samen stappen we richting Bruulpark naar de school. Theo (RX113) en ik zijn ingeschreven in het Instituut Depoorter.

‘De obelisk, de blauwe lucht,' zingt mijn maat in een zucht, 'een nieuwe dag en zie hoe mooi het klaart in Ronse….’

Trimester na trimester slagen we erin uit de klauwen van de nazi’s en hun verplichte werkkampen te blijven.

‘Kinderen lopen naar school
de juffrouw speelt viool
Een nieuwe dag en zie
hoe mooi het klaart in Ronse…’


Jean Wauters komt aansluiten. Hij heeft net een krant meegepikt bij dagbadhandel Van Coppenolle in de Wijnstraat, de vader van onze verzetschef ‘Fox,’(RN1). Het is hem daarbij opgevallen dat er voor de ‘Roi du Caoutchouc’ een donkere limousine gestationeerd stond.

‘Sint-Hermes staat te blinken
Op ’t Marktje beginnen ze te klinken
Een nieuwe dag en zie
hoe mooi het klaart in Ronse…’


Ter hoogte van ‘Le Carillon’ op de Kleine Markt haalt een griezel ons in. Lange zwarte lederen jas, slappe vilthoed. Vraagt ons waar het Schipstraatje ligt. Cliché van de moffenman dat we maar al te goed kennen. Dan gaat alles razend snel.

‘Sicherheits-Dienst! Schnell!'

We tonen onze papieren, onze ‘Schein’. We weten het al, we hangen er aan. Vluchten kan niet meer. De limo is al komen voorrijden en blokkeert ons. We zijn compleet omsingeld. We worden in de wagen gesleurd. Ze brengen ons naar de Feldgendarmerie in de Zuidstraat, recht tegenover de ‘Patria’ het lokaal van de Franstalige katholieken. Ook mijn zus Denise blijkt inmiddels al opgepakt en zit daar.

Van de Feldgendarmerie brengen ze ons in het huis van notaris Delouvroy op de grote Markt. Het statige herenhuis is door de nazi’s opgevorderd en wordt bezet als ‘Soldatenheim.’

‘Verdeling van clandestiene bladen.’

Dat geven de nazi’s op als reden voor de arrestatie. Theo, Jean, Denise en nog een werkweigeraar die de nazi’s in Ellezelles hebben opgepakt: met zijn allen worden we uiteindelijk opgesloten in het stadhuis van onze eigen geliefde stad.

‘Een gesloten persienne
een vage fabriekssirene
Een nieuwe dag hoor
hoe het klaart in Ronse…’


*

Tegen de volgende ochtend worden we opgeladen in een vrachtwagen. Bij het verlaten van het stadhuis wuift Theo vluchtig naar zijn broer Ferdinand en zijn schoonzus Frieda. Die hebben de hele nacht vanuit hun flat aan de overkant van de Markt op de loer gelegen om nog tenminste een glimp van hem te zien. Dat vernemen we enkele dagen later van onze chef ‘Renaud’ (‘RN 1B’) die de nazi’s inmiddels ook - maar dan wel drie dagen later dan ons - te pakken hebben gekregen.

Na de razzia in de nacht na onze arrestatie duikt ‘Renaud’ eerst onder bij zijn familie in Antwerpen. Vanwege te gevaarlijk vlucht hij van daaruit richting sanatorium van Tombeek. Onderweg probeert hij zich eerst nog wat gedeisd te houden in een Brusselse flat waar ook onze strijdbroeder dokter Dieudonné zich schuilhoudt. Daar krijgen de nazi’s hem te pakken: in troebele omstandigheden. Verraad? Een mol in ons netwerk? Een anonieme brief? Een verklikking van buitenaf?. Wie zal het ons zeggen? Wijzelf zeggen niks. Dat is onze erecode.

*

Het miljoenenkwartier van Gent. We worden ‘geregistreerd’ in een villa van de Sicherheits-Dienst aan het De Smet-Denayerplein. Vandaar gaat het naar De Nieuwe Wandeling. De gevangenis in . Een laatste keer zien we er onze chef ‘Renaud’ door de tralies van onze cel heen. Hij wandelt er op de binnenkoer, opgesloten als een leeuw in een kooi… Hij heeft een wachter achter hem staan. Toch slaagt hij er nog in om onopgemerkt vluchtig de rechterwijsvinger even op de mond te leggen. Theo doet hetzelfde. Boodschap begrepen en beantwoord. Ja, we hebben gezwegen. Ja, we zullen altijd zwijgen. Niemand van ons netwerk zal ooit door ons worden verraden. Het fotolab van Theo is veiligheidshalve door de rest van ons netwerk inmiddels ontmanteld. We weten ook al van onze chef Renaud dat co-chef 'Fox' (RN1) onmiddellijk de leiding helemaal heeft overgenomen en ons verzet voort zet. Om drie uur ’s nachts schreeuwen de nazi’s onze naam. We horen bij de verse lading voor het concentratiekamp.

Ronse, onze geliefde stad
In deze donkerste nacht
herinneren duizend lichtjes
ons je glinsterende pracht
Hoe mooi het leven er was
zonder nazi’s en hun ambras


*

Zaterdag 20 mei 1944. Nog voor de dageraad voeren ze ons naar Gent Sint-Pieters. De hele dag wachten we in een wachtzaalvoor treinen tweede klasse. Wat heet tweede klasse? Noch eten noch drinken. Bij het ingaan van de nacht worden we in een compleet donkere beestenwagon bijeengepakt. De trein zit al eivol. We kunnen nauwelijks gaan zitten. We krijgen amper verse lucht. De trein komt uit Luik. Hij heeft al alle grote Belgische steden aangedaan en onderweg naar nergens 891 gevangenen opgepikt. Als alle verhalen kloppen zijn we met zijn allen toe aan onze enkele heenreis naar de hel.

Ronse, onze mooie stad
Wat is er toch met jou gebeurd?
Je ligt daar nu verscheurd
Maar ‘t is hier nog niet gedaan
Theo, Jean, Gilbert, Gaston,
Denise, Georges, Jacqueline en ik
we blijven samen voor je gaan.


'De Nalatenschap’. Roman.
Copyright: Stef Vancaeneghem.
(Hoewel 'De Nalatenschap’ gebaseerd is op historische feiten en authentiek bronnenmateriaal, gaat het hier om een literaire interpretatie. Verantwoording van de bronnen cfr.9.08.2008)