07 november 2008

LA VIE EN PROSE

Depuis qu’il est monté dans la Camaro, Thomas, dix ans, répète, comme il le fait toujours: ‘Où on va, papa?’
Au début, je réponds: ‘On va à la maison.’
Une minute après, avec la même candeur, il repose la même question, il n’imprime pas. Au dixième ‘Où on va papa?’ je ne réponds plus…
Je ne sais plus très bien où on va, mon pauvre Thomas.
On va à vau-l’eau. On va droit dans le mur.
Un enfant handicapé, puis deux. Pourquoi pas trois…
Je ne m’attendais pas à ça.
Où on va papa?
On va prendre l’autoroute, à contresens.
On va en Alaska. On va caresser les ours. On se fera dévorer.
On va aux champignons. On va cueillir des amanites phalloïdes et on fera une bonne omelette.

On va à la piscine, on va plonger depuis le grand plongeoir, dans le bassin où il n’y a pas d’eau.
On va aller à la mer. On va au Mont-Saint-Michel. On ira se promener dans les sables mouvants. On va s’enliser. On ira en enfer.
Imperturbable, Thomas continue: ‘Où on va papa?’ Peut-être qu’il va améliorer son record.
Au bout de la centième fois, ça devient vraiment irrésistible. Avec lui, on ne s’ennuie pas. Thomas est le roi de running gag.


‘Où on va, papa?’ Jean-Louis Fournier.
Prix Fémina 2008. Stock.

ADIEU

AFSCHEID VAN JACQUES PYCKE
EENS SCOUT, ALTIJD SCOUT








In AZ Sint-Lucas overleed maandag de bekende Ronsenaar Jacques Pycke, gewezen gemeentraadslid. Jacques was een stijlvol man die geen blad voor de mond nam maar de dingen zo formuleerde, dat er altijd met aandacht naar hem geluisterd werd in de raad. Naar hem luisteren, is ook wat ik enkele dagen voor zijn heengaan nog deed bij onze gemeenschappelijke bakker.

Jacques was een klasbak. Als stichter van Lekkerland ontpopte hij zich tot een bijzonder succesvol zakenman die bovendien, ondermeer als lid van Haemovak ook discreet oog had voor de medemens. Jacques was tevens stichtend lid van Probus. Adieu Jacques, ik doe je mijn scoutsgroet.



















catherine van ongevalle

OVER LEVEN VOOR GEVORDERDEN









Twee Belgen zitten aan een terras ergens in Spanje. Ze maken zich vrolijk. Ze zingen een antisemitisch lied, op een bekende melodie van Guy Béart, over een joods meisje ‘dat onder de gebluste kalk zit’: ‘Pour être brulée vive’. Het is géén fictie. De ene is Belgisch senator, de andere OCMW-raadslid.

Voor de research van ‘De Nalatenschap’ streep ik in ‘De Geverfde Vogel’ van Jerzy Kosinski deze passage aan:

‘Soms gebeurde het dat mensen, die ’s nachts naar de crematoria werden vervoerd, hun kleine kinderen door de raampjes van de wagens gooiden, in de hoop hun leven te redden. Zo nu en dan slaagden ze erin de vloer open te breken, en dan lieten vatberaden joden zich door het gat zakken, waarna ze tegen de keien, de rails of de strak gespannen seindraad sloegen. Aan stukken gereten door de wielen van de trein rolden hun overblijfselen langs de dijk in het hoge gras. Overdag vonden boeren die langs de spoorbaan zwierven de lichaamsresten, die ze snel van kledingstukken en schoenen ontdeden. Voorzichtig, om niet bevlekt te worden door het bloed van ongedoopten, rukten ze de voering uit de kleren van de slachtoffers en zochten naar kostbaarheden. De buit veroorzaakte ruzies en vechtpartijen. De naakte lichaamsdelen werden op de spoorlijnen tussen de rails gelegd, waar ze werden gevonden door een Duits gemotoriseerd patrouillevoertuig, dat een keer per dag passeerde. De Duitsers goten benzine over de ontbindende lijken en staken ze in brand, of ze begroeven ze naast de dijk.’

Zo lang die zingende senator de Belgische assemblée ontsieren mag met zijn aanwezigheid, zijn de kussens onder het zitvlak van de senatoren niet langer van roodfluweel maar van bloed.

Het bloed van Sara, Rebecca, Anna.

Copyright Stef Vancaeneghem.
'Over Leven Voor Gevorderden.'
(Virtueel Blogboek).

06 november 2008

BLOG NOTE



DE BENIEUWDE RONSENAAR

EXCLUSIEVE BERICHTGEVING:
SOCIALISTISCH BESTUUR VROEG
ZELF TWINTIG JAAR GELEDEN
OM AFSCHAFFING FACILITEITEN !
BRIEF LEIDDE BIJNA TOT COALITIEBREUK
… MET LIBERALEN.












HET SELECTIEVE GEHEUGEN
VAN DE RONSESE KAMERADEN…


Het is de socialisten van Ronse bij de heisa rond de faciliteitenbrief van Luc Dupont en de stemming van de motie daaromtrent op de jongste gemeenteraad blijkbaar ontgaan…dat ze twintig jaar geleden zelf al vanuit hun socialistisch bestuur een brief stuurden naar de toenmalige formateur met de vraag om de faciliteiten af te schaffen.

De Benieuwde Ronsenaar beschikt vandaag over voldoende harde inside-informatie die ons dat formeel weet te bevestigen. Het toenmalige ronduit Vlaamse standpunt van de socialisten werd de dan nog zeer tweetalig gezinde liberale partners prompt in de maag geramd. Het voldongen feit van deze claim tot afschaffing vanuit Ronse naar de Wetstraat 16, leidde toen zelfs ei zo na tot een coalitiebreuk..


Het was Emile Cuvelier die zich als boegbeeld van de lokale francofonie door de brief van burgemeester Crucke naar Brussel koud gepakt voelde. Hij liet niet na om dat zelf heel kordaat en luidruchtig en ook bij monde van zijn toenmalige lokale PVV-voorzitter, wijlen notaris Herman Wierinck, aan de socialistische bestuurspartner te laten weten.

Van bijna-breuk tot hele breuk

De brief omtrent de afschaffing van de faciliteiten was voor de Ronsese liberalen een brug te ver. Hij zat Cuvelier heel hoog. Alleen bestuursdiplomatie en ‘compensaties’ (ondermeer het aanblijven van Cuvelier als dokter van het Rode Kruis ondanks de overschreden leeftijdslimiet) konden de brokken ietwat lijmen.

De breuk met de liberalen zou er later tenslotte toch komen, maar om nog andere redenen. Het was dan meer een onmogelijkheid geworden om verder samen te besturen. Een ‘incompatibilité d’humeur’ die misschien daar haar eerste oorzaak vond.

Het schepencollege onder leiding van burgemeester Orphale Crucke werd toen van liberale zijde bemand door Emile Cuvelier, Albert De Cordier en Annie Blanckaert. Voorzitter van het OCMW was wijlen Jean Verpoort.

Burgemeester Crucke stuurde in die periode van beginnende allochteninstroom in Ronse overigens ook nog talrijke andere brieven naar de eigen socialistische kameraden ondermeer naar Louis Toback, Frank Vandenbroucke, Luc Van Den Bossche en de CD&V boegbeelden Paula D’hondt en Miet Smet om er, net zoals burgemeester Luc Dupont vandaag doet, op te wijzen hoe de faciliteiten van Ronse een kwetstbare stad van werkloze inwijkelingen maken.

(Dit werpt tussen haakjes ook een totaal ander licht op een hardnekkig volgehouden operatie imago-beschadiging die listig de mythe van het omgekeerde probeert te voeden ‘waarbij Crucke ze naar hier zou hebben gehaald’).

Petite histoire de Renaix…













Een uitgesproken Vlaamse socialistische mandataris, zoals de latere burgemeester Walter Kerckhove, die hier zelf ooit als burgemeester-schooldirecteur schoolkinderen uit de ophaalbussen van de omliggende Waalse scholen liet schudden (overigens toen zelf deel uitmaakte van dat socialistisch bestuur) en nu als ‘ervaringsdeskundige’ uitgebreid de historiek van de faciliteiten in Ronse komt explikeren binnen zijn partij, etaleert vandaag een wel zeer selectief geheugen. Of dan wil hij het eventjes niet meer geweten hebben. Walter Kerckhove was tussen haakjes ooit medesticher van de Vlaamse Vriendenkring, de voorloper van de Marnixring. Het kan verkeren, zei Bredero….

Het staat natuurlijk altijd vrij voor eenieder, dus ook voor Kerckhove & Zoon, om er een afwijkende mening op na te houden. Of in dit geval: om een eerder luid verkondigde initiële mening te herzien.

Maar het gekke is wel dat je daardoor twintig jaar later de socialistische houding omtrent de faciliteiten compleet op zijn kop krijgt. Een initiatief van Luc Dupont (CD&V), dat de socialisten twintig jaar eerder zelf al namen, wordt aldus vandaag - in een Vlaanderen dat meer dan ooit zijn rechten opeist in het nieuwe België dat er zit aan te komen - uitgerekend door diezelfde socialistische partner teruggefloten. Een initiatief dat nu integendeel wél gesteund wordt door de liberale opvolgers... van Emile Cuvelier.

Begrijpe wie kan. Tenzij je ervan uitgaat dat de instroom in ‘het sociale faciliteitenparadijs Ronse-Renaix met zijn goedkope stookolie' inmiddels al teveel francofone Nederlandsonkundige nieuwe kiezers heeft laten binnen sijpelen om ze vandaag nog…links te laten liggen.

04 november 2008

BLOG NOTE