BLUE MOON

Hoofdstuk 46.

Ik heb mijn didgeridoo verkocht voor het goede doel. Twee miljoen euro. Die heb ik weggeschonken aan De Pauselijke Goede Werken tegen de kaalkap van het regenwoud en de Griekse Beginselen die Gods schepping bedreigen. De goede doelen van Rome zijn gericht op de overleving van de Homo (Sapiens). Gods bolwerk dient te worden gered van de klimatologische verloedering en de zedelijke ondergang.

Vanwege mijn milde schenking heb ik van het Heilig Officie een bos plastic bloemen toegestuurd gekregen die ik hier op mijn schrijftafeltje heb gezet. Plus een mooie foto van Ratzinger in zijn jonge jaren, toen hij nog bij een of andere jeugdbeweging zat. Ik heb hem een gesigneerde foto teruggestuurd van mezelf als didgeridoo-wonder bij ‘The Small Strings’ met eronder: ‘Bedankt voor bloemen!’

(Zelf beken ik me tegenwoordig tot het creationisme. De aarde is plat. Wie verder trekt dan het Abel Tasman National Park van New Zeeland tuimelt in een zwart gat. De aarde is het centrum van het heelal. In zijn onnoemelijke goddelijke goedheid heeft God de nulmeridiaan dwars door mezelf getrokken. Soms kietelt dat wat en moet ik krabben waar het jeukt. God schiep zijn schepping in zes dagen. Dan nam hij een dag compensatie. Dit ondanks de vraag van de middenstand om ook op zondag open te blijven voor de solden.)

*

We hebben ‘The Small Strings’ definitief opgedoekt. Ons benefietoptreden voor de bekostiging van Michael Jackson zijn nieuwe leasewoning in Homby Hills, Bel Air was er echt over. Waar waren we mee bezig? Zeven slaapkamers. Dertien badkamers. Twaalf open haarden. Lift. Wijnkelder Thuisbioscoop. Rijke draperieën. Overdadige kroonluchters. Paris Hilton zonder slipje. Amy Winehouse zonder topje.

Ik vond het niet kunnen dat we als megagroep onze reputatie op het spel zouden zetten voor zo’n thrillerdansertje met zijn jeannettedanspasjes. Bovendien vond ik het totaal not done ten overstaan van mijn boezemvriend Paul McCartney. Macca voor de vrienden was ooit zanger van een lang vergeten groepje uit Liverpool. Heeft een eeuw of wat geleden een paar liedekens geschreven die Jackson nu tot de zijne heeft gemaakt . Van pure miserie moet mijn vriend Macca nu elke zondagmiddag optreden voor de senioren in ‘The Cavern’, met Jean Blaute op harp en Wim Opbrouck op aboesimbel. Het kan ook klavesimbel zijn, sla me dood. Bij grote winterkou mag Paul van het OCMW van Liverpool wel gratis overnachten in Strawberry Fields, een opvangtehuis voor de ‘Sans Papiers’. Dit echter pas na lottrekking. Er zijn maar tien bedden beschikbaar.

*

Ik schrijf dit alles vanuit het boothuis van Dylan Thomas. Naast mij staat zijn bed, ik bedoel dat van Dylan Thomas. Ik heb het afgekocht van de pubeigenaar om de hoek die het strontbeu was dat cameraploegen van overal altijd dat bed wilden komen filmen en de talloze kratten leeggoed uit zijn pub daardoor de wereld rond gingen.

Voortaan wens ik mij geheel te wijden aan de diepe beleving van mijn nieuw creationisch geloof. Pas op, ik geef de muziek nog niet geheel op. Met een paar vrienden hier om de hoek hebben we alweer een nieuw groepje opgericht:

‘De Geveugelde Vlogels.’

Op een Marine Band van Hohner blaas ik liedjes ter ere van Allerhoogste, doorgaans in si-b, voor de Amerikanen in bb.

‘Ge moet tremelo op uw tong leggen’ zegt onze chef.

Onze chef is in zijn vrije uren ornitholoog. Hij heeft iets met vogelen. Vandaar onze nieuwe naam. En zeggen dat God al die vogels heeft geschapen in maar zes dagen. De kroet. De blinde vink. De vogelpik. Ge zijt niet wijs. Zonder god, geen wonderen der schepping. Geen Holocaust. Geen Gaza.

(Ik zeg het toch, dat ze plat ligt, de aarde).

'Blue Moon’. Roman.
Illustratie: ‘Morning has broken’.
Copyright Stef Vancaeneghem.
(De personages zijn fictief, vertelpersonage incluis.)