04 november 2010

RONSIES RARITEITENBOEK (26)

BOA TIESTE




Op zonnige zondagen, na het kieken met frieten en perziken van de United Fruit Company, neemt bompa je mee bovenop de Kruissens. ‘Boa Tieste. Mei zien eizookies'. Soort zoekt soort, zegt hij. En Tieste is wat dat betreft een soortgelijk mensenkenner. Halverwege de Kruissens houdt hij een half dozijn ezels vastgesjord aan een groen-witte zitbank: de kleuren van de Stad Ronse en van je lievelingsclub 'The Glasgow Rangers'. Tegen een vergoeding van vier zondagen zakgeld torsen zijn muilezels je met hun vrolijke jingle bells wat verderop tot aan de splitsing van de Kruissens en het Schavaert.

Tieste zijn ezels ogen zo droevig als de woordvoerder van een aarstbisschop die door iedereen verkeerd begrepen wordt. Jij voelt je op zo'n lastdier gedreven als Pieter de Kluizenaar die uit Amiens is komen afzakken om hier op de heuvelen rond Ronse kontwiebelend op zijn lastdier de Kruistochten te prediken. Je ziet jezelf op het paard van Christus Jeruzalem bevrijden op zo'n mooie zondag als deze, triomfantelijk toegewuifd door de palmwuivende maagden van de Sancta Maria.

Je bent Karel Martel in Poitiers en je toetert als Roland in Roncesvalles. Nog één laatste toeterke, eer je keel vakkundig wordt overgesneden door een multiculturele Sarraceen. Je bent Childeric nu, de zoon van Meroveus. De Franken tillen je met hun franke muil over je ezel op je schild, sleuren je naar de top van de Mont Saint-Aubert, benoemen je tot hun koning. Van alle muilen ben jij nu de Frankste.

En zo droom je de rit door, begeleid door Tieste. Je zit op een versleten schaapsvel dat smeekt naar een schoonmaakbeurt in 'Blanchisserie Aristocrate' aan de Brie Stroet. Vlooien in je korte broek. Met de rechterhand vier je losjes de teugels. Met de andere kriebel je waar het jeukt.

Je waant je Bobbejaan op zijn paard. Jodelend en fluitend op de binnenkoer van de Volksbond, net voor zijn 'Tour de Chant'. Een klakje Romy Pils weg gorgelend in je bewonderend stom wezen. Je hebt dorst, doch je moet dapper voortschrijden want je bent Albert I nu. Het is 22 november 1918. Aan het hoofd van het leger van de Ijzer trek je triomfantelijk Brussel binnen. Je ezel stoot zich aan een steen en je schuift uit je Gulden Sporen maar je geeft geen kik. Zoals het een ridder past, heb je een ingetogen gedachte voor Maria van Bourgondië en haar twee bloedjes van kinderen Filips de Schone en zijn zusje Margriet van Oostenrijk. Respectievelijk vier en twee jaar zijn ze, wanneer hun moeke de hertogin met haar sleep van Brugse kant overlijdt aan de gevolgen van een val van haar ezel tijdens een jachtpartij in het bos van Wijnendale. De krop in de keel krijg je ervan.

Je grootvader zijn keel zit ook dicht. Tot je ergernis echter niet van verdriet om je lieve bomma die vorige zomer is komen te gaan op haar één resterend been want het andere hadden ze afgezet. (‘Ge moet er niet mee inzitten mijn klein boontje. Zo kan ik nooit meer met het verkeerde been uit bed’). Nee lieve bobonne. Bompa denkt aan jou niet meer. Want hij heeft geen enkele keer naar jou gevraagd. De keel van bompa zit droog van verlangen naar Vieux Temps. Tieste zijn afspanning is het Planckendael van Ronse. In zijn lusttuin zie je een hele collectie pauwen en peruchen van alle kleuren en Ronsenaars op de retour, ook van alle kleuren. Met bompa marsjeer je langs de 'Chemin des Flamands' terug naar het dal. Eer je het weet zit je op de 'Chemin des Glands'. Eikelstraat. Soort zoekt soort, denk je maar je zegt niks want je mag je bompa zo gaarne zelfs al denkt hij niet meer aan bobonne, noch aan hun bon vieux temps samen. Je zitvlak voelt aan alsof je de hele dag als een flagellant op de doornen kroon van Christus bent gaan zitten.

‘s Anderendaags vraagt meester Marcel wie er in de klas weet wie Robrecht van Bethune was. Je blijft het antwoord schuldig. Je voelt je een ezel van bij Tieste. Je zou de jingle bells van je lijf krabben.

‘RONSIES RARITEITENBOEK’
Handleiding voor Ronse.
Copyright Stef Vancaeneghem.

03 november 2010

OVER LEVEN IN RONSE

KIJK UIT!
SPOOKRIJDER GEMELD
IN HET HART VAN RONSE...

01 november 2010

DE BENIEUWDE RONSENAAR

RECHTVAARDIGHEID
VOOR LUC DUPONT,
BURGEMEESTER VAN RONSE
EN ADVOCAAT



















1. Een burgemeester die volkomen ter goede trouw de beste oplossing zoekt om zijn eengemaakte politie - overigens op verzoek van de hogere overheid zelf - snel een efficiënt, goedkoop en ruimer onderkomen te bezorgen.
2. Een car-wash-uitbater die ons geliefd Ronse inmiddels alweer vaarwel heeft gezegd maar die dan nog vindt dat de nieuwe kazerne eigenlijk beter op zijn eigendom (inmiddels doorverkocht als woonproject) terecht komt, eerder dan op de nochtans zo voor de hand liggende aanpalende gebouwen van het voormalige bedrijf Reseco aan de overkant. Maar die daarbij bot vangt.
3. Een schepencollege dat daarop bestookt wordt met allerlei klachten, gaande van manipulatie tot belangenneming en schriftvervalsing met als zogenaamde ‘beschuldigden’ burgemeester Luc Dupont, schepen van Financiën Pol Kerckhove en stadssecretaris Linda Vandekerkhove.
4. Een oppositieleider, Erik Tack van Vlaams Belang, die zijn kans schoon ziet om politiek te scoren en daarbij gretig uit de vermeende grieventrommel van de carwash-uitbater gaat graaien.
5. Een discussie van welles nietes die helemaal ontspoort en tenslotte verhuist van de gemeenteraad en het stadhuis naar de rechtbank.
Dat is een notedop de resumé van een affaire die er geen is. Acht jaar duurt de rechtsgang van dit zogenaamd ‘Reseco-dossier’ nu al. Vorige week is het na veel omwegen ten gronde behandeld. Eind deze maand wordt de uitspraak verwacht van een affaire die nooit had mogen bestaan.


Geen zinnig mens in Ronse die twijfelt aan de goede trouw van burgemeester Luc Dupont en zijn correcte handelwijze ten dienste van het algemeen belang van de Ronsenaars. Het echte schandaal van deze affaire is dan ook dat ze bestaat. Dat ze volkomen nutteloos en overbodig haar weg vond naar de rechtbank. Het echte schandaal is dat de verhuizing van de politie hierdoor zo lang is uitgesteld en de Ronsenaars aldus hopen geld heeft gekost. Het echte schandaal is de totaal buitensporige en contraproductieve manier om het Grote Gelijk te willen halen in een uit de hand gelopen belangendispuut. Dit is ‘politiek’ Ronse op zijn smalst. Dit is het soort van politiek die wij als Ronsenaars kunnen missen als de pest. Dit is het soort oeverloos gekibbel dat pas echt van Ronse een spookstad dreigt te maken. Een stad waarin degene die het hardste schreeuwt gelijk zou krijgen.

Vooral voor Luc Dupont is deze affaire bijzonder pijnlijk omdat ze hem treft in zijn beroepseer als advocaat, iets wat een bekwaam en gedreven jurist met zijn staat van dienst heel diep raken moet.

Het Reseco-dossier is een vloek voor Ronse. Vooral omdat de zaak al die tijd gewogen heeft op de sereniteit van een bestuur dat geleden heeft onder de zware mediatisering ervan. Daardoor geraakte de open communicatie over andere aangelegenheden bovendien gaandeweg vertroebeld. Het vertrouwen in een open en eerlijke berichtgeving maakte al eens plaats voor wantrouwen en verschraling van de open informatie. Het verklaart mogelijks ook waarom dit bestuur gaandeweg schichtig is gaan omspringen met openheid van bestuur bij andere gewoon rechtgeaarde vraagstellingen van de publieke opinie.

Datlaatste mag ons vandaag echter niet beletten oprecht te hopen dat de zwartste bladzijde in de politieke petite histoire van Ronse nu snel wordt omgedraaid. Vanuit het volste respect voor het gescheiden, vrije en onafhankelijke verloop van de rechtsgang, verdienen burgemeester Luc Dupont (en zijn twee zogenaamde ‘medebetichten’) in deze Reseco-nep-affaire niks minder dan volledige definitieve vrijspraak en navenant eerherstel. Althans, voor zover dat laatste eigenlijk nog hoeft, in de diepste overtuiging en het hart van de Ronsenaars.

De lange pijnlijke aansleep van die Reseco-nep-affaire is zo onrechtvaardig omdat Luc Dupont gewoon het beste en het meest voor de hand liggende voor had voor alle Ronsenaars tuupe met de kazerne in de Kasteelstraat toen. Maar het was blijkbaar te simpel. En waarom het vlotjes en gemakkelijk houden als het moeilijk ook kan…

Tuupe vuir Ronse.


(Voor alle duidelijkheid: er is voor deze volkomen onafhankelijke commentaar nièt gecommuniceerd met wie dan ook van de betrokkenen. In afwachting van de verdere rechtsgang: no comments bij dit stuk.)