17 maart 2011

TUUPE VUIR RONSE















De man rechts op deze foto
is Marnic Demeulemeester,
burgemeester van Oudenaarde.
En die vindt dat dus ook.

15 maart 2011

TUUPE VUIR RONSE

DE BAAS VAN RTL BELGIQUE
IS EEN ONGEWERVELDE RONSENAAR.


Philippe Delusinne, de grote baas van RTL TV1 Belgique is een Ronsenaar. Hier geboren in 57. Twintig jaar resideert hij als inwijkeling in Beersel. Hij woont daar in een landelijke omgeving die hem aan Renaix denken doet, zo vertelt hij vandaag in Le Soir. (Want eens Ronsenaar, toujours Renaisien).

Geen ruggengraat...

Zelf noemt Philippe Delusinne zich ‘un invertébré linguistique’: een taalkundig ‘ongewervelde’. 'Ni flamand ni francophone.' In Beersel praat hij Nederlands met de handelaars. Dat doet hij ook als hij in zijn tweede verblijf resideert, in Het Zoute. 'Vanuit taalhoffelijkheid. Maar die moet dan wel van twee kanten komen', vindt hij.

Philippe Delusinne: ‘Een paar dagen geleden heeft een gemeentebediende van Beersel geweigerd Frans te praten tegen een Afrikaanse die het Nederlands niet machtig was. Ik begrijp wel wat die dame me vertelt maar ik heb het recht niet om haar in het Frans te woord te staan verklaarde de stadsbediende me achteraf. En ze verwees mij naar een plaatje met de vermelding: Al wie het Vlaams karakter van de gemeente respecteert is hier welkom. Absurd toch?’

Ien Biersoo ees dat iet. Maar niets belet Delusinne om, met zijn Limburgse echtgenote, naar Ronse terug te keren. We zullen onze verloren zoon hier met open armen ontvangen en hem zijn vrijwillige verbanning vergeven bij de heilige Hermes zijnen duvoo. Er zijn hier trouwens wat de accommodaties betreft in De Stadstuin straks schone groenige landschappen voorhanden ...met huizen voor betere verdieners. Want ik neem aan dat je als baas van RTL niet aan een sociaal huisje in het beluikje van Koer Devos meer toe bent. En hier in Ronse uw Stad Met Uitzicht, beste Philippe Delusinne, is échte taalhoffelijkheid ten stadhuize vanzelfsprekend. Een mens gaat het altijd véél te ver zoeken.

14 maart 2011

RONSIES RARITEITENBOEK (45)

THE GO GO
(Spreek uit: Le Go Go)




Ondergrondse discotheek achter en onder de Harmonie. Hoogdagen begin seventies vorige eeuw. Le Gogo is voor Le Tout Renaix wat La Barqu’à Jacq betekent voor Zeb (lees: Zeebrugge) alwaar Marc Aryan zijn Katty Katty heeft staan bezingen. Wat The Gallery is voor Oostende in de tijd dat Brel er zijn vriendschappen viert. Dans le coup. Dans le vent. Van wind gesproken: Le Go Go is Ze Place to be van een hele generatie baby-boomkinderen Bon Chic Bon Genre (BeeCeeBeeGee). Bekend tot in Les Cinq Anneaux in Knokke en L’Amirauté in Coxyde. Nu aan de winterslaap toe in Renaix, tussen twee hete zomers door. La jeunesse dorée de Ronse. Al begint het ‘klapgeld’ van papa en zijn zieltogende fabriek al zwaar door te wegen op het almaar kariger ‘leggeld’ aan de bar door fiston. En een Cuba Libre kost geld.

Het concept van Le Go Go is avant-garde en absolute top voor Ronse. Niks geen La Bamba-gedoe hier. Dansen betekent dat je Gainsbarre nadoet, de blik op oneindig het verstand in je klokkenspel. Zoals je hem hebt zien bekketrekken le grand Serge, en ‘moven’ met Jane. Dieu est un fumeur de Havane. Smile on your face en smoor in de smoel van je buurman.

Van ‘moven’ gesproken Jean-Paul Cuvelier, (zeg maar Jean-Pol), de bedenker van Le Go Go slaagt er keer op keer in prestigieuze namen naar zijn Ronsese danskeet te strikken voor memorabele concerten in de ouwe rotonde van de Harmonie. Met als onvergetelijke toppers de Portugese gebroeders Antonio and Fernando Lameirinhas. Alias Jesse & James & The JJ Band met hun one hitwonder Move.

De dresscode voor kelners in Le Go Go is bleu je veux. Wat dacht je. Blauw hemd op zwarte spanné-broekskies. Het oogt op zijn slierewietsies. Maar het is eens wat anders dan de eeuwige withemden in al die old fashioned danstenten van de Kluis. De service in Le Go Go is al even afgemeten als de broeken. Snel serverende obers doen er alsof ze hun hele leven niks anders hebben gedaan. Voor minder dan een Tequila Boum Boum hoef je hen niet lastig te vallen. Safir Pils is te verkrijgen in het Café du Boulevard bij de biljarters om de hoek. De bezoekerskledij varieert van jekkers van bij Butch Tailors à Gand, tot flesgroene blazers van bij Tailleur Mortier op de Plaas. Het is beter dan de schreeuwlelijke overjaarse bloemetjeshemden uit de Carnaby-boetiek. Afgesproken dresscode voor de filles du bord de Ronse: cabans à la Françoise Hardy op gestreepte Westhinder-pulls marine uit ‘Njeuport’. Nu zou dat allicht Mer du Nord zijn. Of Blanc & Bleu.

Le Go Go is muzikaal top. Heel veel soul. Heel veel Tamla Motown. Sam & Dave. Otis Reding. Maar nièt Dock of the bay zoals je elders verwachten zou nee. In Le Go Go hoor je These arms of mine. Of dan ‘à la limite’ zijn versie van Satisfaction. Hoe dan ook nachtenlang ‘steengoede muziek’. Zoals popverslaggevers in die dagen al te voorspelbaar schrijven. Le Go Go is een regelrechte trendsetter.Nooit geëvenaard. Maar goed ook. Zo blijft de mythe ongerept. Move your ass baby.

RONSIES RARITEITENBOEK
Handleiding voor Ronse.
Copyright Stef Vancaeneghem.

(Foto: JP Cuvelier met acteur Huang Xiao Ming).