05 mei 2011

BRIEFGEHEIMEN












Mij komt ter ore dat je dood bent. Meer dan ooit steekt het me dat ik je nooit stiekem heb gepaardenfluisteraard en gestreeld, terwijl Hermes de andere kant opkeek om zijn Duvel te bedwingen. Vijfentwintig was je. Voor een deerne is dat duivels jong. De fleur van het leven.

Maar voor een paard ligt dat dus helaas anders. Je zou voor de twintigste keer schitteren onder het zitvlak van je baas Louis alias de Romeinse Stadsprefect Hermes. Het heeft niet meer mogen zijn. Alea iacta est. Je bent onwel geworden in je wei tegenover de hofstede net over de taalgrens. Je zou voor minder met al hun gekibbel tegenwoordig.

Je hebt de grens van je bestaan overschreden à cheval sur les deux : Les Collines en de Vlaamse Ardennen. Met een laatste slag van je paardenstaart schenk je ons daarmee een afscheidsgroet die tellen kan als symboliek van broederschap onder dieren en mensen. Had ik het voor het zeggen (de Heilige Hermes weze geprezen dat het niet zo is) ik zou je bij deze daarom alleen al sebiet opnemen in de Ronsese Ridderorde van Paarden van Goede Wil.

Lieve Mina, sic transit gloria mundi. De jongste jaren werd je door je baas Louis alias Hermes met veel paardenliefde geroskamd voor alleen nog maar de processie. Want als geen ander wist hij dat je een paard de rug niet stuk moet rijden. En vooral: dat de beste paarden op stal worden gezocht. Voor je vijfentwintigste verjaardag zou hij dan met jou weer doen waarvoor elke Ronsenaar hem als Romeins Stadsprefect waardeert: je vastberaden en met stijl door de overvolle straten van de Hermesstad leiden op het ritme van de Fiertelbelder. Eerst deed hij dat gezeten op de rug van Lydie en Rita, dan op je eigen elegante croupe .

Ik hoor dat Louis het nu zo kwaad heeft, dat je er nu niet meer bij zal zijn. Ik begrijp hem. Ik probeer me in te leven in zijn verdriet. Afgelopen winter diende ik zelf afscheid te nemen van Mimine. Goed ze was maar een poesje. Maar toch. Hoe ze altijd over mijn schouder meekeek toen ik mijn computer martelde voor weer een of ander efemeer geschrift. Het zijn dingen die een mens tekenen. De droefenis om Mimine doet me vermoeden wat je baasje nu zelf doormaakt om jou. Bovendien, zo komt me ook ter ore, staan er al te drummen om, gezeten op hun eigen paard Louis een hak te zetten als Hermes. Tja de politiek van de Acht Zaligheden van Ronse sluipt soms tot in Hermesstoet zelve. Ik hoop dat Louis zich niet laat overmannen door het verdriet en van zich afbijt. Zo kennen Mina en ik hem.

Jaar na jaar kwam Louis, die vanwege zijn landbouwersstiel ook voor een stuk mijn buur was op Broeke, hier een paar dagen voor de Fiertel telkens weer met je langs gestapt. Dan wist ik dat het zover was. Vanuit mijn schrijfhoek hoorde ik je hoefslag: door het kiertje van de Velux aan de straatkant. Veel meer dan het allereerste signaal voor weer een nieuwe Fiertel die er zat aan te komen, was het een jaarlijks ritueel. Lang voor de trommel en het fluitje. Lang voor het kanongebulder vanop den Bruul. Ik ga je hoefslag missen. Ik hou de Velux dan ook potdicht dit jaar. Ik wil... je stilte niet horen. Bij wijze van rouwhulde.


Draaf nu maar weg in de Eeuwige Jachtvelden van Geronimo en andere gesneuvelde Navy Seals. Van ons, de Fiertelende Ronsenaars, verdien je nu je eerste klasse stek daar in de Hemelse Stallen. Naast Pegasus, Bucephalus, Jolly Jumper en het paard van Christus himself. Het paard van Troje (dat uit Oudenaarde komt) moet dan maar zien te maken dat het wegkomt: naar het vilbeluik. Terwijl jij daar dan vrolijk forever young verder dolt. Als de enige echte Dolle Mina van alle Ronsenaars.

(Aan Mina. Het Paard van Hermes)

Foto: Louis alias Hermes met Mina. Met welwillende toestemming van Peter Malaise/Het Nieuwsblad.

04 mei 2011

TUUPE VUIR RONSE

FAILLISSEMENT BOKX
BIEDT DUPONT & DEWORM
ONVERWACHTE OPPORTUNITEIT


Bokx, de Nederlandse firma die 220 huizen, appartementen en villa’s voor betere tweeverdieners op de Kloef zou neerpoten is failliet. Verwacht van mij niet dat ik me hier zomaar ondoordacht laat meesleuren in de politieke spelletjes van de zelfverklaarde Reuzen van het Ronsese doemdenken. Verwacht niet dat ik hier nu meehuil in de rancuneuze verhalen van diegenen die zich over dit faillissement nu al vrolijk maken en die prompt hun kwalijk ruikend leedvermaak via internetmailverkeer ventileren.

Want hoe vrolijk kan je je als Ronsenaar die naam waard maken over een mooi project van Ronse dat nu helaas kantelt op externe crisisfactoren? Hoe kan je blij zijn met je zogenaamd eigen giftige grote gelijk terwijl je stad andermaal getackeld wordt van buitenaf? Sans moi.

Integendeel zie ik door de gewijzigde situatie omtrent De Stadstuin voor het duo Dupont-Deworm een onverwachte kans om dit project vastberaden en cool (zoals ze zeggen) bij te spijkeren, te hertekenen en te verfijnen op de Ronsese mensenmaat van razendsnel evoluerende tijden.

Hier ligt een pracht van een stadspark in wording. Dat is een verworvenheid en een kans die niemand Ronse afpakt. Het faillissement van Bokx Nederland (de Belgische tak is niet failliet) biedt Dupont & Deworm als bezielers van het project een onverwachte kans om alles nu te updaten in het licht van heel nerveuze en snel wijzigende immobehoeften. Zo bekeken biedt het faillissement van Bokx de stad Ronse noch min noch meer een nieuwe nog grotere kans op welslagen. En worden het dan geen 220 woningen (met die nu nogal riskant geworden villa's tot 300.000 euro) dan hoeft dat geen minpunt te zijn voor het ensemble van dit project.

Tussen het puin van Bokx herrijst alvast een prachtige stadstuin. De invulling ervan kan nu worden herbekeken met wat we nu weten over de marktevolutie van vandaag. Een echte Stadstuin kan het nu dus helemaal worden. Met erin jonge Ronsenaars die van hun stad houden, niet gewurgd worden door torenhoge kredieten en die de onbetaalbaar geworden gouden kooien overlaten aan vetmesters en bonusbankiers in hun eenzame versterkte burchten midden de rijkemansreservaten van Nergensland waar de eenzaamheid dag na dag vreet aan hun van alles en iedereen vervreemdende zelfgenoegzaamheid. Ondertussen zal het Ronse van morgen een stad zijn met uitzicht op de reële wereld. Met in het hart van onze geliefde stad een prachtige mensentuin.

Nu pas wordt De Stadstuin dus een echt interessante meerwaarde voor Ronse. Met het faillissement van Bokx kantelt enkel de nogal gewaagde megalokant van het project. Les Hollandais sont arrivés... et repartis queue basse. Wat we als Ronsenaars zelf doen, dat zullen we beter doen omdat we Ronse beter kennen en van Ronse houden. Dupont & Deworm hebben nog net genoeg tijd om uit te pakken met de update van hun Stadstuin en hun verbeterde versie. Ze kunnen nu herbekijken hoe ze hun project, dat tot stand kwam toen er van een kredietcrisis nog geen sprake was en de energieprijzen zelfs de betere tweeverdieners nog niet wurgden, herschikken tot een aangepast concept dat juist wel helemaal haalbaar wordt. Weg inmiddels met dat giftige contraproductieve doemdenken. Tuupe vuir Ronse.

02 mei 2011

RONSIES RARITEITENBOEK (50)

DE ACHT ZALIGEN VAN RONSE

Ronse telt maar liefst acht kandidaat-heiligen. Hoogtijd dat Albert & Paola en de Premier van De Uit De Hand Lopende Zaken naar hier afzakken om de heiligverklaring van de Acht Zaligen van Ronse bij te wonen. Misschien kan Ignace Michaux iets regelen met een door ons betaalde vlucht Melsbroek- Ronse in de Belgian Air Force Number One.



Ik heb het over de sanctificatie van volgende Ronsese Zaligen:

De Heilige Luc,
De Heilige Gunther,
De Heilige Pol,
De Heilige Agnes,
Sancta Suzy,
Sancta Nedia,
De Heilige Joris
De Heilige Yves (Niet die van Frituur Yves aan het station).

Onze Acht Zaligen van Rothnacum. Diverse mirakelen worden hen door de bevolking toegeschreven. Nooit eerder was er daaromtrent zoveel enthousiasme onder de Ronsenaars. Groter dan dat van heel Polonië op het Sint-Pietersplein in Rome. Zo is er om te beginnen de mirakuleuze Vermeningvuldiging Der Ronsenaars. Blijkens de jongste volkstelling worden er steeds meer nieuwe Ronsenaars gesignaleerd. Ook al sluiten ze tegenwoordig bij bosjes hun zaak en vertrekken ze naar de kust.

Ander mirakuleus verschijnsel is dat je in Ronse volgens alle statistieken de goedkoopste woning vindt en toch torenhoge prijzen neertelt voor een minuscuul flatje met muren van bordkarton en een balkon van vijftig (centimeter) op vijftig. Mirakuleus ook hoe onze Acht Zaligen van Ronse het ten stadhuize over niks eens zijn (noch over de faciliteiten, noch over de straatnaamborden) en niettemin zalig minzaam omgaan met malkander 'tuupe vuir Ronse' wekelijks op de foto in Passe-Partout en Randeevoe. Wonderbaarlijk in deze tijden van 'Nieuwe Vlaamse Arrogantie'.

Nog andere Zaligheden worden aan onze Acht Zaligen van Ronse toegeschreven. Zo is Ronse een stad met verborgen camera’s die stuk gaan zodra er dieven opdagen. Als Stad Der Wonderen heeft Ronse ook liefst twee verkeersreglementen. Een volgens de wegcode. En één voor de dubbele file-keuvelaars die zich n’importe où n’importe comment parkeren en de hele straat stil leggen. Ronse is dus echt een wonderbare stad. Niet te doen gewoon, zo verwonderlijk. De enige stad waar een inbreker vlugger thuis is dan de politiemensen die het proces-verbaal van zijn inbraak opstellen. Een ander mirakel van Ronse is dat je hier bijvoorbeeld helemaal niet gehandicapt hoeft te zijn om op voorbehouden parkeerplaatsen te staan: het volstaat dat je met je zware Dodge Pickup door het leven dendert en op de achterbank een baseballbat klaar liggen hebt. In Ronse worden kreupelen weer kerngezond, de tijd van op de Plaas hun gazetje te halen. Ander mirakel is dat de waggelende eendjes van de Hoge Mote in Ronse veiliger de straat over kunnen dan het eenzame bang hartje met haar sacoche onder de arm. Subito Santo dus onze Ronsese Zaligen! Misschien kan Het Rode Kruis alvast bij elk van hen een flacon bloed aftappen. Bij wijze van toekomstige reliek voor in de Fiertel.

RONSIES RARITEITENBOEK.
Een Handleiding voor Ronse.
Copyright Stef Vancaeneghem.