24 september 2011

TUUPE VUIR RONSE

BURGEMEESTER LUC DUPONT OVER DE BRIEF VAN SIMON IN DE MORGEN:
'ALSOF RONSE INEENS DE MEEST ONVEILIGE STAD VAN HET LAND IS'



In 'De Morgen' reageert burgemeester Luc Dupont vandaag zelf op de brief van Simon Demeulemeester. Op de vragen hieromtrent door Sue Somers zegt Dupont wat volgt.

Luc Dupont : 'Onze inspanningen om Ronse om te turnen van een voormalige industriestad tot een stad waar het aangenaam is om te wonen, zijn in één klap tenietgedaan. Alsof Ronse ineens de meest onveilige stad van het land is.'

'Ik ontken niet dat er een probleem is. Er zijn regelmatig vechtpartijen met gekwetsten. Vorig weekend nog, en ook het weekend daarvoor. Voor de derde vechtpartij moeten we toch alweer twee maanden teruggaan.'

'Begrijp me niet verkeerd: elke gekwetste is er een te veel. Maar ik heb al samengezeten met de procureur, de zonechef en de federale politie. Er zijn afspraken met het parket om sneller op de bal te spelen. Elke vrijdag- en zaterdagnacht rukt een overlastploeg uit om het centrum te bewaken. En nog zijn die maatregelen onvoldoende'.

'Onze inspanningen om Ronse om te turnen van een voormalige industriestad tot een stad waar het aangenaam is om te wonen, zijn in één klap tenietgedaan'.

'Het is gemakkelijk om in slogans over veiligheid te spreken. Op 1 oktober krijgen we een nieuwe zonechef. Ik zal het met hem prioritair hebben over een herschikking van het werk. Misschien moeten we beroep doen op het interventiekorps, een steundienst van de federale politie. Maar daar hangt een prijskaartje aan. Ik heb elke vrijdag en zaterdag al zes mensen op de baan. Wanneer zal er genoeg blauw op straat zijn?'

'Wat wil men dan? Dat ik preventief mensen ga oppakken?'

Ronse heeft niet de afmetingen van een provinciehoofdstad. Een bende die iPhones steelt in kaart brengen, lijkt geen onoverkomelijke opdracht.
Ons centrum is groter dan twee straten, hoor. Onze politie kan niet overal tegelijk zijn. Bij het laatste incident waren de agenten binnen de drie minuten ter plaatse. Wat wil men dan? Dat ik preventief mensen ga oppakken?'

'Er is geen sprake van één bende met een vaste samenstelling. Anders zou onze lokale recherche wel weten op wie we ons moeten richten. Er gebeuren arrestaties, er zijn voorleidingen bij het gerecht. Ik heb alleen geen zaligmakende oplossingen'.

'Het is een slecht moment om je beleid onder vuur te zien genomen worden in de nationale pers. Het verbaast me trouwens niets dat Alexander De Croo (Open Vld) mee op de kar van de critici springt. De liberalen hebben maar twee zetels in ons bestuur. Ik vind het triestig dat men op deze manier onze stadsvernieuwing stokken in de wielen steekt'.

TUUPE VUIR RONSE

OOK VIA DE MORGEN REAGEERT DE BELLEMAN VANDAAG OP DE BRIEF VAN SIMON DEMEULEMEESTER AAN LUC DUPONT. VOOR ALLE DUIDELIJKHEID HIERNA OOK NOG EENS DEZE HERZIENE VERSIE VAN DE BRIEF DIE U HIER EERDER AL OP DEZE BLOG TE LEZEN KREEG.

Ronse is Bogota niet

De anekdotes die Simon Demeulemeester over Ronse oprakelt (DM 22/09) om de onveiligheid binnen de taalgrensgemeente te illustreren, moeten in een bredere sociologische context geplaatst worden. Wanneer men dit doet, blijkt het beeld dat hij van Ronse schetst als no-go zone bijzonder inaccuraat.

Men kan Ronse omschrijven als een provinciestad met de problemen van een grootstad. Voor de fusie van gemeenten in 1977 was Ronse één van de grootste steden van Oost-Vlaanderen, maar omwille van haar taalfaciliteiten, kon geen enkele omliggende Vlaamse gemeente met Ronse fuseren. Daardoor werd de gemeente eigenlijk een stadskern zonder randstad. Bovendien was er vanaf de jaren ’70 een grote toestroom van allochtonen vanwege de lage woonprijzen (en weerom de taalfaciliteiten). De overgrote meerderheid van die vaak arme nieuwe Ronsenaars woont nu in gesegregeerde wijken. Bovendien heeft de relatieve geografische isolatie van Ronse, omringd door de prachtige heuvels van de Vlaamse Ardennen, ertoe geleid dat de bevolking wordt gekenmerkt door de open mentaliteit van een polderdorp. Deze is echter gemakkelijk om te buigen in defaitistisch chagrijn over gevoelige thema’s als veiligheid.

Anekdotiek is waardevol, maar moet worden begrepen in een breder perspectief. Het is daarom ook broodnodig dat het stadsbestuur sociale wetenschappers aanneemt om de problemen van Ronse (die resulteren uit die unieke achtergrond) wetenschappelijk in kaart te brengen. Op die manier kunnen de problemen op een gefundeerde manier aangepakt worden. Deze nuanceringen betekenen niet dat we de geweldplegingen die Demeulemeester aanhaalt trivialiseren: we veroordelen elke vorm van zinloos geweld. Maar om zinloos geweld zinnig te bestrijden, moet men het allereerst weten te kaderen.

Daarenboven wekt Demeulemeesters opiniestuk de schijn dat Ronse ’s avonds één grote no-go zone is, dat Ronse qua geweldplegingen een voorstad van Charleroi is, Bogota aan de Molenbeek als het ware. Misdaadstatistieken tonen echter aan dat Ronse gestaag, maar met onmiskenbare zekerheid stappen vooruit zet. Zo is de kloof met Oudenaarde qua fysieke molestaties teruggebracht tot een verschil van 1 delict per jaar, berekend op 1000 inwoners. Ronse doet het overigens op dit gebied ook beter dan Gent en Aalst, twee van de grootste steden van Oost-Vlaanderen. Wie de misdaadstatistieken, die via het kadaster vrij raadpleegbaar zijn, van naderbij bestudeert ziet ook dat de criminaliteit in Ronse vermindert. Lichamelijk geweld is nog steeds een probleem, maar wordt opgeblazen. Althans, dat maakt een simpele comparatieve statistische analyse duidelijk. Het door Demeulemeester gecultiveerde onveiligheidsgevoel wordt dus disproportioneel uitvergroot. Was Ronse bovendien gefuseerd met Kluisbergen en Maarkedal, dan zou haar bevolking op ongeveer 38.000 komen met een werkeloosheidsgraad van 9,97% (i.p.v. 12,94%). En ook qua gemiddeld inkomen en criminaliteit zouden de cijfers zich normaliseren.


Het beeld dat Demeulemeester schetst van Ronse, is dus nogal overtrokken, mist duiding en is op de keper beschouwd onjuist. Ronse is een stad met karakter, de ongekroonde Koningin van de Vlaamse Ardennen. Demeulemeesters veronachtzaming van de sociologische achtergrond gooit opnieuw een emmer gitzwarte verf over het imago van deze gemeente. We kunnen niet anders dan dit ten diepste te betreuren.

Yann Verhellen, Jonathan Sadaune en Jonathan Jouret

Inmiddels blijft het debat omtrent de (on)veiligheid van Ronse letterlijk en figuurlijk een hot item zowel in de printmedia op het web en via Facebook.

23 september 2011

TUUPE VUIR RONSE

OCMW-VOORZITTER POL KERCKHOVE
ANTWOORDT HIER ALEXANDER DE CROO:
‘HEB JE DAAR DE AFSCHAFFING VAN DE FACILITEITEN IN RONSE OP TAFEL GELEGD?


Alexander De Croo zou zich beter bezig houden met het brave Brakel en de asiel -en migratiepolitiek in Brussel. Blijkbaar is onze lieven Alexander vergeten dat enkele maanden geleden het brave Brakel ook te maken had met wekelijkse hevige vechtpartijen. Ik heb hem toen niets horen zeggen.
Tevens kampt Geraardsbergen al geruime tijd met wekelijkse ongeregeldheden aan de stationsbuurt met zware wapens. Zottegem kampte ook een tijd geleden met vechtpartijen. Alsook Oudenaarde aan de Qubus waar wekelijks ongeregeldheden gebeuren. Iedere stad in Vlaanderen heeft jammer genoeg te maken met deze problematiek. Ik hoor onzen senateur daar niets over zeggen. Het is blijkbaar maar Ronse die dit meemaakt……

‘Na die kus in den Jump
hebben we u in Ronse
niet meer gezien’.

Neen Alexander, uw eerste kus in Ronse heeft ongetwijfeld felle herinneringen nagelaten. Maar na de kus In den Jump hebben we u nooit meer bespeurd te Ronse. Behalve vorig jaar bij de verkiezingen. Rap rap om stemmen te ronselen. Geen tijd om te luisteren naar de mensen laat staan iets doen voor de Ronsenaars….. En nu nog een beetje commentaar geven over Ronse en zijn beleid???? Dat mag je doen als je kennis van zaken hebt. Groepsverkrachtingen, OCMW enkel een uitbetalingsloket, enz. waar haal je het vandaan??????

'Ik kan mijn ogen niet geloven
dat je zo'n onzin vertelt'.

Gent, Oostende, Lokeren voorbeelden???? Ik kan mijn ogen niet geloven dat je zo’n onzin vertelt. Heb je ooit een goed gesprek gehad met de Voorzitters van het OCMW van die steden???? Waarschijnlijk niet. Ik wel. En samen pogen we ons uiterste best te doen om de problemen op te lossen van sommige van jullie stommiteiten in Brussel. Jullie zouden best een beetje meer luisteren naar de lokale mandatarissen die nog contact hebben met hun inwoners. En nog de vinger aan de pols hebben.

Een van de grote oorzaken is oa. de problematiek van het asiel en migratiebeleid van Brussel beste Alexander. Een regelrechte catastrofe. En daar kunnen wij als lokale politici niets of weinig aan veranderen. Maar jij wel. De liberalen zitten al meer dan 10 jaar in de regering en als ik mij niet vergis tot voor kort was Mevr. Van Turtelboom (Open VLD) minister van de immigratie en asielproblematiek. En wat is de stand van zaken nu???? We zullen er maar over zwijgen zeker…. Een grote verantwoordelijkheid ook van de Open VLD…..

Een andere oorzaak van onze problematiek te Ronse zijn nog steeds de faciliteiten. Je zat als voorzitter van de Open VLD mee aan de tafel voor de regeringsonderhandelingen. Heb je daar de afschaffing van de faciliteiten van Ronse op tafel gelegd??? Of maar efkes gemeld dat er ergens in het Zuiden van Oost-Vlaanderen de grootste faciliteitengemeente van Vlaanderen ligt??? Neen??? Beter kan men nochtans niet geplaatst zijn om het daar naar voor te brengen………… En waarom niet??? Enfin we hebben er toch niets van vernomen in de media.

'Welke steun heeft Ronse
van Brussel of Vlaanderen
al gekregen?'

Dus schieten op de lokale beleidsploeg van Ronse???? Ik zou dat niet doen maar eerder die mensen de hand toesteken om hen te helpen. Ken je überhaupt de Ronsese socio-economische problematiek??? Ken je überhaupt de inspanningen die we reeds gedaan hebben??? Welke steun heeft Ronse van Brussel of Vlaanderen al gekregen???Maar je weet wel dat er ‘something rotten’ is in Ronse. Op wat baseert gij u in feite???

Alexander, laat je eerst goed inlichten voor je commentaar geeft. In plaats van Ronse te helpen als politieker uit de regio doe je het omgekeerde. Als parlementair heb je de opdracht de regio te dragen en niet te laten vallen. We dachten ook op jou te kunnen rekenen om mee te werken aan de vernieuwing van onze mooie stad Ronse. Niet dus. Foeifoeifoei.

Alexander, in plaats van negatieve commentaar te geven over het mooie nostalgische Ronse zou je beter mee helpen aan de opbouw en de vernieuwing van Ronse die we jaren geleden met onze ploeg ingezet hebben.En informeer je eerst voordat je verklaringen aflegt in de media die niet kloppen met de realiteit. Tot nog eens op een verkiezingscampagne in Ronse.

Fier op Ronse en fier op de Koningin van de Vlaamse Ardennen.

Pol Kerckhove
Voorzitter OCMW en schepen stad Ronse

TUUPE VUIR RONSE

OPEN VLD-VOORZITTER ALEXANDER DE CROO:
'STOMVERBAASD EN GESCHOKT WAS IK'














Open VLD-Voorzitter Alexander De Croo mengt zich in het debat omtrent de (on)veiligheid in Ronse, schrijft een opmerkelijke brief getiteld 'Tuupe vuir Ronse' en kijkt onderwijl terug op zijn wonderjaren in Ronse. Hieronder de brief die inmiddels op zijn beurt vanop zijn site de weg heeft gevonden naar Facebook. Hij zal geen enkele Ronsenaar, die oprecht van deze stad houdt, ontgaan.

Stomverbaasd en geschokt. Dat was precies wat ik gisteren voelde toen ik de brandbrief las van Simon Demeulemeester over de geweldcultuur” in Ronse, de stad van mijn jeugd. Stomverbaasd en geschokt over het rauwe verhaal van jeugdbendes, groepsverkrachting, over jongeren die zich niet veilig voelen in de straten van hun eigen stad. Maar nog meer stomverbaasd omdat de jonge Knack-journalist een stad beschrijft die er de voorbije twintig jaar niet in geslaagd is het tij te keren. De tijd is er blijkbaar blijven stilstaan.

Wonderyears in The Jump

Van 1986 tot 1993 liep ik in Ronse school op het Koninklijk Atheneum. Elke dag trok ik met de bus van het brave Brakel naar de grote stad. Zoals dat gaat heeft intussen het gros van mijn Ronsese jeugdherinneringen een romantische ‘couche’ gekregen. Ik geniet nog steeds van de vriendschappen voor het leven die er geboren werden, proef de bitterheid van mijn eerste pint in café The Jump en zie de plek waar ik mijn eerste lief kuste.
Something rotten in Ronse.

'Ronse, de stad van mijn jeugd'.

Toch heb ik ook nog een andere herinnering aan Ronse, eentje die nooit is opgeleukt door de slijtage van de jaren. Het is de herinnering aan een oude textielstad die langzaam verloederde omdat ze worstelde met de mix van sociale achterstand en stadsvlucht, van werkloosheid en het gebrek aan echt samenleven.

Het is het Ronse waar het voor mij en mijn vrienden steeds minder fijn werd om onbezorgd te feesten zoals alleen tieners dat kunnen. Het was geloof ik in mijn vierde jaar dat de schoolfuiven van het Atheneum – voor de jeugd van Ronse en omgeving hét evenement – plots niet meer toegankelijk waren voor jongeren die niet bij ons op school zaten. Reden: de massale vechtpartijen van de jaren daarvoor die het fuifplezier vergalden.

Ook toen al was er ‘something rotten’ in Ronse. De kreet ‘Tuupe vuir Ronse’ werd wel geroepen, maar was nooit van enige ironie verstoken. Uit het verhaal van Simon onthoud ik vooral dat de neerwaartse spiraal niet is doorbroken. Erger nog: hij heeft het over een “degoutante geweldcultuur”. Het lijkt alsof het alleen maar van kwaad naar erger is gegaan.

Maar wat nu gedaan? Eerst en vooral, don’t shoot the messenger. Ik hoor dat de burgemeester van Ronse niet opgezet is met de brandbrief. Toch heeft het geen enkele zin om de briefschrijver met de vinger te wijzen. Ik ben ervan overtuigd dat de jonge journalist de stille woede verwoordt van een grote groep mensen die Ronse koesteren – Ronsenaars maar evengoed mensen als mezelf die er een stuk van hun verleden en hun hart hebben. Erkennen is eerste stap, dan opbouwen.

'De brief van Simon is een cri de coeur'

De brief van Simon Demeulemeester is geen j’accuse. Het is een cri de coeur, een rebels schrijven van een auteur die weigert te aanvaarden en vraagt om een falend beleid de wacht aan te zeggen. Hoe moeilijk het ook is om dat falen te erkennen, het is de eerste noodzakelijke stap naar het doorbreken van die neerwaartse spiraal.

Pas dan kan de échte opbouw beginnen. En ook al bestaan er geen mirakelrecepten en koestert best niemand de illusie dat je met een vingerknip rechttrekt wat jarenlang is krom gegroeid, Ronse kan altijd te rade gaan bij centrumsteden die er in het verleden wel in geslaagd zijn om op een succesvolle manier de neerwaartse spiraal van stadsvlucht, sociale achterstand en onveiligheid te doorbreken. Denk maar aan Gent, Oostende en Mechelen, maar ook Hasselt of Lokeren.

'Maak van het OCMW meer dan een uitbetalingsloket'

Blauw op straat is, zoals de brandbrief suggereert, zeker een deel van zo’n succesvolle aanpak. Camerabewaking wat mij betreft ook. Maar repressie alleen is niet zaligmakend. Responsabilisering van jongeren en ouders is wellicht nog veel belangrijker. Maak van het OCMW meer dan een uitbetalingsloket, neem jongeren bij de arm en leidt ze naar een zinvolle tijdsbesteding, best van al een job. Spreek ook ouders actief aan op hun ouderlijke verantwoordelijkheid.

Ronse prijst zichzelf aan met de baseline ‘stad met uitzicht’. Alleen als ze haar eigen jongeren dat uitzicht geeft, zal ze die ambitie ook écht waarmaken en zo voor een stukje de stad van mijn geromantiseerde jeugdherinneringen worden.

Alexander De Croo.

Nu ook nog de Ronsese liberalen 'Tuupe vuir Ronse' tsjegoere met de neuzen in dezelfde richting Ronse krijgen, Alexander...

22 september 2011

TUUPE VUIR RONSE

HET WOORD IS AAN BURGEMEESTER DUPONT

Een digitale storm doet Ronse op zijn grondvesten daveren. De brief van Simon Demeulemeester, eerder verschenen in Den Belleman (zie mijn vorige post), dondert via de sites van Knack, De Morgen en Het Nieuwsblad like a rolling stone door het digitale medialandschap. De hele Facebookgeneratie van Ronse grossiert op dit moment volop in commentaren. Pro’s en contra’s ventileren hun mening op diverse profielen en in tientallen comments. Nooit eerder was Ronse digitaal zo hot. Ook Radio 1 pikte op het item in en gaf Simon het woord.

De jonge makers van Den Belleman hier in Ronse zelf voelen zich daar slecht bij omdat Simon het paradigma van lokaal wakkere burgerblad – vanuit zijn nieuwe stek Gent - blijkbaar in zijn eentje op het federale niveau heeft getild. En nog wat verderop ook. Want er zijn al comments vanuit Thailand. In de stijl van : zie je wel dat ik gelijk had van er weg te zijn gegaan. Met dat bredere kader is het risico op imagoschade bij niet-Ronsenaars nauwelijks te overzien, zo wordt ter redactie van 'Den Belleman' gezucht. Dit bovenop de keuze van Oudenaarde als nieuwe aankomststek voor de Ronde van Vlaanderen ondermeer...'vanwege meer uitstraling dan Ronse'. Tja, ien Roonse ees dat iet teinwuirdeg.

De discussie rond Simons brief is nu volop aan het woeden. De medewerkers van 'Den Belleman' bereiden een antwoord voor. Ze doen dit in een poging de solo slim van Simon te plaatsen en terug te brengen tot het eigenlijke kader van hun themanummer: veiligheid in Ronse. Zij vangen inmiddels de builen ter plekke. Want Simon heeft hen zo te horen niet vooraf geconsulteerd voor zijn mediatieke stunt. De sponsor van 'De Belleman' schrijft Simon in een mail (die ik in cc kreeg) boos dat hij 'plaatsvervangende schaamte voelt'. Ook op Facebook zijn er ziedende reacties die Simon tacklen op de ene zwakke plek van zijn betoog: dat hij als Ronsenaar zijn roots de rug toekeert terwijl het aan de Overpoort in Gent niks beter is en de cijfers van criminaliteit er in verhouding niet beter of slechter zijn.


En Luc Dupont bij dit alles? De burgemeester van Ronse tot wie de brief van Simon gericht is? Hij legt er tot dusver het zwijgen toe. Doet hij daar goed aan? Wie zal het zeggen? Blijft hij zwijgen? Of wacht hij zijn moment af? Misschien kan hij een en ander verduidelijken op het eerste verkiezingsdebat dat er zit aan te komen (zie hiernaast in exclusiviteit de affiche van dat debat onder leiding van Jonathan Jouret...van 'Den Belleman'). Als zijn partij al wil meedoen. Want ook daarover bestaat zo te horen grote onzekerheid.

Van onzekerheid gesproken. Onzekerheid is nu net wat de Ronsenaars nu helemaal in de greep houdt. Onzekerheid op straat. Onzekerheid over de Renaixance van Ronse en alle strategische en andere plannen daaromtrent. Onzekerheid over het imago van Ronse. Onzekerheid over het taalstatuut van Ronse. Onzekerheid over de Stadstuin enzovoort.

Ik schrijf Luc Dupont hier geen brief, nee. Heeft Simon al gedaan. Ik bied hem, de burgervader van alle Ronsenaars, hier wel een wederwoord aan. Onder de vorm van een 'Vrije Tribune' waarvan de inhoud naar de lezers van deze blog toe voor die ene keer onder zijn eigen volste verantwoordelijkheid valt. Het is zijn goed recht om daar al dan niet op in te gaan. Allicht heeft hij zelfs een hoop goede redenen om het nu net niet te doen. Want toegegeven hij wordt hier – in die publieke rol als burgemeester welteverstaan - niet gespaard. Alvast niet als het erop aan komt wars van de partijpolitiek het algemeen belang van àlle Ronsenaars te dienen. Misschien houdt hij dan ook rekening met al het positieve dat hier de afgelopen vijf jaren over hem is gepubliceerd. Toch telkens waar het erop aan kwam zijn dossierkennis, competentie en gedrevenheid voor Ronse onder de aandacht te brengen. Ik nodigde Luc Dupont ook al eens eerder langs deze publieke weg uit op fietstour door 'Ronse Wielerstad': om samen met hem naar de fietspaden van Ronse te...zoeken. Geen respons. Maar wat niet is, kan nog komen. We zien wel. Een oude wijsheid zegt dat niks sterker is dan de stilte. Ik weet echter niet of je tegenover zoveel tristesse van geschokte en verontruste Ronsenaars als burgervader in het heetst van een debat dat meer dan de hele jonge generatie van Ronsenaars beroert zomaar kan blijven zwijgen.

Hoe dan ook: het aanbod is bij deze gelanceerd. Het is vanzelfsprekend beperkt in de tijd want de verkiezingen naderen en een vrije tribune ja, maar een gratis verkiezingspodium nee. Gaat het niet door, gaat Luc Dupont niet in op het voorstel (opgekoterd door sliechte kameroeten ofzo) dan: even goede Ronsenaars. We zullen hier bij leven en welzijn blijven doorgaan voor onze geliefde stad. En we zullen er nièt uit wegvluchten. Enfin ik toch niet. Over deze drie simpele woorden zullen we het hoe dan ook wel altijd eens blijven : Tuupe Vuir Ronse.

TUUPE VUIR RONSE

VLIJMSCHERP GETUIGENIS
VAN SIMON DEMEULEMEESTER:
'WAAROM IK NIET IN RONSE WIL WONEN'



Simon Demeulemeester is journalist bij Knack.be . Hierna publiceer ik graag de nieuwe herwerkte versie van de brief die hij naar burgemeester Dupont schrijft waarin hij uitlegt waarom hij niet (meer) in Ronse wil wonen. De harde vlijmscherpe analyse van het Ronsese nachtleven en het straatgeweld, die in een eerste versie verscheen in 'Den Belleman', vindt nu als een lopend vuur haar weg op internet en Facebook. Ze wordt vandaag ook overgenomen door de site van 'De Morgen'. Ik geef hieronder de nieuwe versie van Simons brief integraal.

Meneer de burgemeester,

We hebben elkaar al een paar keer ontmoet. U was dan burgemeester, ik Groepsleider van de Scouts. Uw toespraak op de tentoonstelling voor onze 90-jarige verjaardag was enthousiast en bevlogen. Een oud-scout aan het woord, dat doet plezier. Op een andere gelegenheid was dat wel anders. U was toen ook burgemeester, ik nog steeds Groepsleider maar ook al student Journalistiek. Ik interviewde u. Van dat gesprek is één zin echt blijven hangen: "We willen er toch geen politiestaat van maken?" Die 'er', dat sloeg op Ronse.

Ik weet nog dat ik er de artikelkop van gemaakt heb. Dat 'pakt', weet u. Want in Ronse zouden de mensen wel eens 'jawel' durven zeggen. Ik heb het dan niet over die 30 procent die ooit op Erik Tack gestemd hebben. Van die mensen die maar wat graag overal meer uniformen, blauw of donkerder, zouden zien. Graag met matrak, menotten en pepperspray erbij. Want zo zijn sommige mensen nu eenmaal.

Maar er zijn er ook andere, zelfs bij die 30 procent. Ik, bijvoorbeeld. Nochtans een progressief van het zuiverste water. Ik geloof in vrede, vlinders en madeliefjes. Had ik het voor het zeggen, Obelix werd premier, Guust Flater zijn vicepremier. En de smurfen bevolkten hun kabinetten. Dat is het blauw dat ik van uit het diepst van mijn hart op straat wil zien.

Maar toch, meneer de burgemeester, wilde ik toen antwoorden met 'jawel' - dus vóór geüniformeerd blauw. Ik had er zelfs willen aan toevoegen: "En maak er een beetje mee voort ook, dan kan ik vanavond nog eens op mijn gemak uitgaan!" Want dat doe ik al een tijdje niet meer, uitgaan in uw stad. Niet dat er niet genoeg te doen is, 't Is de veiligheid.

Toen ik mijn '100 dagen' vierde, was ik al om 1 uur thuis. Omdat ik mijzelf een gevangenisstraf wou besparen. U moet weten dat op die fuif in het jeugdhuis, voelt u hem komen?, een stuk crapuul het nodig vond een vriendin hard te duwen. In een normale situatie krijgt zo'n zak de wind van voren. Want meisjes duwen, zo hard dat ze struikelen, dat doe je niet. We waren 18, of moesten dat worden. Meer spieren dan verstand, dus. Maar ik durfde geen ram verkopen, of zelfs maar de wind van voren geven. Dan belandde ik op Hogerlucht met minder tanden dan ervoor, maar wel wat kneuzingen rijker. Die gasten zijn nooit alleen. Of, erger, ik zou die nietsnut een oog uitslaan. Dan belandde ik onder dezelfde condities op spoed, maar kon hij zowel langs de kassa van den dop blijven passeren, als langs de spaarpot die mijn ouders bij hun verzekeraar hadden aangelegd. Ik heb iets te verliezen, ziet u, hij had dat niet.

Mooie Grote Markt, jammer van de veldslagen
Enkele jaren later studeer ik in Gent en ga zelden tot nooit meer uit in Ronse. Ik werd gek van de agressieve sfeer die er hangt. Ook al ben ik zot op Ronse, vind ik het een fascinerend dorpstadje, ook al ziet de Grote Markt er beter uit dan vroeger: ons schrijft u de komende jaren niet in uw bevolkingsregister in. Want wij hebben geen zin om gepakt te worden door zo'n bende als die die het gemunt heeft op mensen met een iPhone. Want kent u dat verhaal?

Die bende viseert mensen met een iPhone om hen bij het buitengaan te bestelen. Een van hun slachtoffers kreeg het onzalige idee achter die bende aan te gaan. Toen hij het drietal gevolgd was, bleek de bende 15 man sterk. En toen werd hij bewusteloos getrapt. U weet hoe dat gaat: sommige mensen, van dat type dat niets te verliezen heeft, hebben zichzelf moeilijk in de hand. Maar echt vreselijk moet het nog worden. Want die jongen was gevolgd door een vriend.

Die werd niet in elkaar geslagen. Een zucht van opluchting? Hou die maar in. Hem werd verzocht terug te gaan, dan zou hem niets gebeuren. Waarop hij achter de hoek moest gaan staan luisteren hoe zijn vriend verder de stront uit zijn lijf gestampt werd. Excuseert u mij die uitdrukking, maar ik ken er geen betere.

In die situatie, meneer de burgemeester, zou ik sterven van schaamte en frustratie. Mij lijkt dit een tafereel uit het Bosnië van de jaren '90. Net als de anekdote van een vriendin die net aan een groepsverkrachting ontsnapte. Of die over een vriend die drie weken met een rietje moest eten, want kauwen met een stukgeslagen kaak schijnt pijnlijk te zijn.

Let wel, ik zong al vaak de lof van uw bestuur. Niet van mijn gewoonte, mijn beroep verbiedt me politici te adoreren. Als lokaal politicus hebt u heel weinig impact op de oorzaken van die problemen. En ja, ik scherm met anekdotes die je overal kan horen. Maar toch: ik vroeg u hoeveel agenten er tijdens het weekend in Ronse op patrouille zijn. Drie patrouilles, zei u. Dat moeten zo'n 12 man zijn, vroeg ik. Neen, zei u: zes, want drie patrouilles van twee man. En u noemde dat 'verhoogde aanwezigheid'.

Dat maakt mij kwaad. Een kind ziet dat dat te weinig is. Want het zijn vaak nog-bijna-kinderen die uw politie vernederen. Dat zorgt voor frustratie, een venijnige emotie, en dat maakt uw politiekorps zwak. Hen versterken: daar zou u veel Ronsenaars blij mee maken. Ik ben nog steeds kwaad om uw antwoord. Ik wil die woede kwijt en wil begrijpen wat er gebeurt. Ik wil u een kans geven dat uit te leggen en vraag het daarom op de man af: meneer de burgemeester, wat kan u doen aan die degoutante geweldcultuur?

Simon Demeulemeester.


Ik roep Simon langs deze weg op om liever vroeg dan laat op zijn besluit terug te komen en hier - hand in hand met een heel talentrijke generatie Ronsese jongeren met al diegenen die zich dag na dag tuupe vuir Ronse samen inzetten voor de veiligheid, de verdraagzaamheid en het welzijn van alle Ronsenaars in onze geliefde stad en samen met de beste stuurlui - een keer en voorgoed zelf het roer om te gooien.

HIERNA HET ANTWOORD VAN
DE BELLEMAN
OP DE BRIEF VAN SIMON:


Ronse is Bogota niet

In De Morgen van 22 september hield Simon Demeulemeester, goede vriend en trouwe schrijfbroeder van ondergetekenden, een vurige en beroerende uiteenzetting omtrent de quasi-apocalyptische conditie waarin de gemeente Ronse zich bevindt. Demeulemeester hanteert zijn scherpste pen bij zijn anekdotisch rijk gestoffeerde analyse van de vermeende geweldcultuur die Ronse teistert. Toegegeven, hij weet enkele nagels op de kop te raken. Veiligheid is een reële problematiek, die de huidige beleidsploeg voor enkele zeer precaire vraagstukken plaatst. Toch ontbreekt het Demeulemeesters analyse, zoals die is gepubliceerd in De Morgen, aan nuance en context.

De stelling dat veiligheid in Ronse een netelige casus is, kan gerust worden gecatalogeerd als een understatement. De sociologische realiteit is immers keihard. Ronse wordt gepercipieerd als het Bogota aan de Molenbeek. En toegegeven, daar zijn redenen voor. Er lopen heel wat zaken fout: het slappe beleid van het stadsbestuur is niet gebaseerd op de wetenschappelijke inzichten die Ronse, met haar unieke sociaaleconomische en culturele identiteit, nodig heeft en beperkt zich tot intercultureel gerommel in de marge. Verder faalt het optreden van de wethandhaving, mist ze daadkracht en geloofwaardigheid. Dat er in Ronse dan ook nog eens een met sensatiezucht besmette riooljournalist rondloopt die van binnenuit het imago van de stad schromeloos verder bekladt, helpt ook niet. De charmante polderdorpmentaliteit die de Ronsenaars kenmerkt, durft daarom al eens om te slaan in een bijtend defaitistische en chagrijnige houding die de problemen evenmin vooruithelpt.

Met Den Belleman, een driemaandelijkse onafhankelijke periodiek waar ook Demeulemeester zijn pennenvruchten aan verleent, proberen wij hier op een constructieve manier over te reflecteren. Hiermee mikken we gericht op de buik van het maatschappelijke middenveld en de beleidsmakers om de handschoen op te nemen tegen het negativisme. Het artikel van Demeulemeester moet in deze context gelezen worden: als een wake-up call, een polemisch artikel in een lokaal opinieblad (enkel gericht aan Ronsenaars) waarin het zijn plaats had en waarin het omringd werd door meer genuanceerde opiniestukken over hetzelfde onderwerp. Door de tekst van Demeulemeester “no strings attached” uit die context te lichten, blijft enkel een misplaatst schotschrift over dat onterecht de klaagzang zingt van een degenererende stad. Bovendien spuwt men hierbij onbedoeld in het gezicht van diegenen die het engagement hebben opgenomen om van Ronse een leefbaardere plaats te maken. Ons hart bloedt als we de verontwaardigde en moedeloze gezichten zien van zij die strijden voor de wedergeboorte van de Koningin van de Vlaamse Ardennen. Zij voelen zich beledigd, en wij ook. De manier waarop dit artikel zonder schaamte, zonder nuance en zonder vermelding van de context van de oorspronkelijke publicatie de wereld is in gestuurd is beneden alle redelijke peil.


Jonathan Jouret, Jeroen Reygaert, Jonathan Sadaune, Yann Verhellen

19 september 2011

TUUPE VUIR RONSE

GUNTHER GAAT VOOR DE SJERP VAN LUC

De socialisten gaan de Ronsenaars volgende week donderdag vertellen hoe ze volgend jaar het duo D & D (Dupont-Deworm) in de Annalen van de Geschied-en Oudheidkundige kring willen mikken. Ik ’n ga zo lange nie wachten zie. Ziehier exclusief de top 5 (met joker) op de SP.a-lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen:

1. Gunther Deriemaker.
2. Suzy Arijs.
3. Pol Kerckhove.
4. Nedia Gmati-Trabelsi
5. Een Wit Konijn.



Sylvie & Sylvie

Om dat wit konijn op vijf is er lichte animositeit bij twee aloude socialistische families. Bij de kring rond gemeenteraadslid Sylvie De Bie bestaat er namelijk enige argwaan omtrent het plan om die vijfde plaats voorlopig nog ‘weipoo’ te laten. Zogezegd tot er een witte raaf gevonden wordt. Die raaf zou dan wel eens ‘bij gebrek aan beter’ uit de hoed van Pol Kerckhove getoverd kunnen worden en eigenlijk een (lief) rood konijntje blijken te zijn uit de entourage van de OCMW-voorzitter zelve met name OCMW-lid Sylvie Miclotte. Tja ook bij de socialisten zijn ze - net zoals bij de andere partijen - meer dan ooit sedert de komst van Bruno Tobback als partijvoorzitter wel wat gewoon als het erop aankomt dynastieke lijnen door te trekken...

Wie is bang voor Nedia?

Misschien vinden de Ronsese rooie wel hun échte rode raaf in de persoon van Koen Haelters die als beloftevolle jonge advocaat de lijst komt aansterken. Meester Koen krijgt weldra toekomstig meester Nedia Gmati-Trabelsi aan zijn zijde: als stagiair-advocate in hetzelfde advocatenkantoor. Nedia kiest hiermee dus zowel politiek als professioneel resoluut voor Ronse.

Voor alle duidelijkheid: diegenen die daar niet onverdeeld gelukkig mee zijn dienen in de eerste plaats te worden gezocht…bovenaan de eigen SP.a- lijst. Wie is bang voor Nedia? Eenieder in haar partij (maar ook erbuiten) die ook op de stemmen van de Nieuwe Ronsenaars mikt.

Paul de Pendelaar

Maar er zijn er zich wel meer aan het beraden over de vraag hoe ze de verkiezingen best tegemoet gaan. Had de N.V.-A Ronsiese kandidaten van enige relevantie gehad, dan hadden ze die op hun vertoning op Sint-Pieter met Siegfried Bracke uit Gent en Mattias Diependaele uit Zottegem uit de schaduw van hun schimmige advertentie gehaald. Niet zo dus. Zo recht(s) voor de raap kan je het dus alvast niet verwachten. Tot zolang blijft het voor eeuwige pendeltsjeef Paul Carteus nu weer in de rol (bijna schreef ik: lol) van N.V.A-voorzitter van Ronse kontjes draaien rond de CD&V. Her en der zakdoekskens leggen. Niemand zeggen. De bedoeling is al te evident: zoveel mogelijk stemmen van Erik Tacks Vlaams Belang lospitsen. Carteus als waterdrager van D&D. Beloningske volgt. Mei geu Roonse moer... Hoewel. Toch eerst 's goed navragen aan Rudi Boudringhien van GBIC. Die weet wat een woord waard is in Ronsese politiek.

Wie gelooft die mensen nog?

Ondertussen zit het duo Dupont-Deworm helemaal op ramkoers. Drie keer naast de bal. Een overzicht hierna.

Van Stadstuin tot stadspuin

Flop een. Na het faillissement van Bokx is er nog geen overnemer opgedaagd. D & D moeten nu met hun gestruikeld en hinkend paradepaard naar verkiezingen. Van Stadstuin tot Stadspuin. Plopperdeplop megaloflop.




Rrraaaten oat rrrriaulen

Flop twee. De onveiligheid is dus meer gebleken dan foute perceptie. Week na week worden Ronsenaars bedreigd, bestolen, het ziekenhuis in geklopt. Niemand die nog horen wil hoe dat komt. Wat de Ronsenaars wél horen (en het zindert jàren na), is het aangrijpend verhaal van een vriend die aan het bankloket een pistool tegen het hoofd krijgt, een familielid die Hogerlucht wordt in geslagen, een politieman die werkonbekwaam wordt getimmerd. En camera’s die niet werken. De waarheid is sterker dan de perceptie en de perceptie van de volkse Ronsenaars uit zich in die ene steeds aanzwellende kreet van verontwaardiging en ontgoocheling:

'’s Naaachts ’n koomek iek nie mir boaten.
Tuus koomen de rrrraaaaten oat de rrriaulen'.


Geen uitstraling

Flop drie. Je kan vandaag boos zijn op Wouter Vandenhaute maar ver van alle emotie kan zelfs de meest chauvinistische Ronsenaar onmogelijk nog aan dit ene objectieve gegeven voorbij: Ronse heeft een zeer zwaar imago-probleem. Geen uitstraling dus.

Geen uitstraling? Van wie? Het tijdperk Dupont-Deworm is gepasseerd. Al willen ze dat zelf nog niet geweten hebben. Ze werken hard. Dat wel. Maar…het werkt niet. En het werkt niet omdat de coalitiepartners mekaar op cruciale momenten een contraproductieve hak zetten en daartoe desnoods een wisselmeerderheid maken met de oppositie. Remember de brief van Dupont aan Leterme met dank aan Open VLD en Vlaams Belang…

Gunther Deriemaker (de derde D ) had vorige keer welgeteld twee stemmen minder dan Dupont. Hij is zo lief geweest die niet te laten hertellen. Wie nu de meeste stemmen achter zich krijgt, welke kandidaat en welke partij, daarover beslist de kiezer. Maar het is die kiezer niet ontgaan dat de coalitiepartners van nu op meer dan een moment mekaar beduveld hebben. Herinneren we ons hun kletterende ruzie rond de straatnaamborden. Hoe contraproductief kan je zijn? Andere en betere zegt u? In elk geval: Anders en Beter.

(De teller van deze blog staat vandaag op 483.500 clicks. Ik dank u allen voor uw fideliteit. En: Tuupe vuir Ronse).