01 juni 2012

DE OMMEGANG

TUUPE DE FIETOO












Ik wens u allen een heel fijne Fiertel.

31 mei 2012

TOEVALLIG HEDEN

Je komt onze jongenskamer in. Plukt het Vogue-schijfje van de Dual-platenspeler. Weg die Franse rommel. Prullenmand in, Poupée de cire. Al mijn yéyé-idolen uit 'Salut Les Copains' gaan bij deze voorgoed naar af. Nep. Namaak. Covers. Tijd voor the real thing, zeg je. Het echte werk.

Zie je hem daar nu staan, jij Dylan-fan van het eerste uur. Ik kan me niet voorstellen dat je het goed vindt. Ik hoor het je zeggen. Mister Yes We Can recupereert hem voor zijn campagne. Met medaille en strik.
Oh my god. Hugo Claus had dit niet laten gebeuren. Maar Obama is Boudewijn Subito Santo niet.


‘Presidential Medal of Freedom.’

Zimmerman Robert.
Alias Bob Dylan.

Niet Dylan Thomas, nee. Al zijn er die hem vandaag de Nobelprijs gunnen. Onder wie ondergetekende. Onvoorwaardelijk. Voor de Vrede zeker. Voor de Literatuur ook. Maakt niet uit. Het moet niet altijd Papa Macho Hemingway zijn.

Ware literatuur is het.
Met ballen. Like a Rolling Stone.
Knocking on heavens door.
Poésie pure.
To make you feel my love.
The girl from the North.









Eén man alleen tegenover dat hele militair-industrieel systeem.
Marcuse op muziek. De eendimensionale mens met mondmuziek.
En gitaar. Mister Tambourine Man.

Eén plaat die je mijn kamer in mikt. En alles wordt anders.
Twee foto’s. Eén van toen. Een van nu.

De ravage van de tijd op zijn gezicht jawel.
En het meisje is lang dood: Lay lady, lay.
Maar de liefde zal blijven. Sterker dan de dood.
Het oeuvre ook. Houdbaarheidsdatum onbeperkt.

Bob Dylan heeft ons gered van een systeem dat mensen gek en eenzaam en ongelukkig maakt. Hij, Jack Kerouac, Salinger. En al die anderen van de Alive Or Dead Poets Society.

30 mei 2012

OORLOG IN RONSE

KIEKENS KOMEN ETEN MET LUC
EN FLAUWVALLEN MET IGNACE


De oud-strijders van Ronse zijn razend op De Crem. Een casus belli. De Crem heeft hen vrijdag een uur in de bakkende hitte laten staan schilderen op ’t oud kerkhof voor de herdenking van luitenant- vlieger Gilbert Malrait: Amerikaan met Ronsese roots die sneuvelde in de strijd voor onze bevrijding. De Crem zat vast in de file tussen Brussel en Halle. Ondertussen viel er op ’t kerkhof een vlaggendrager net niet dood maar flauw van ’t wachten op de excellentie.

Dubbele pech is dat voor zijn secretaris, het Ronsese raadslid Ignace Michaux - vijfde kandidaat op de CD&V-lijst voor oktober- die er alles aan gedaan had om Malrait een waardig eerbetoon te geven. Zelfs Howard Gutman de Amerikaanse ambassadeur zou de plechtigheid vereren met zijn aanwezigheid. Maar ’t kerkhof van Ronse is De Ronde van Vlaanderen niet. Howard stuurde zijn kat.

Een paar jaar geleden hadden de oud-strijders het al meegemaakt hoe ze aan ’t monument van de Engelsenlaan en erna in een tent op de Markt hadden zitten bevriezen bij de demonstratie van overvliegend oorlogstuig. Toen viel er ook al een vlaggendrager flauw in de oververhitte trouwzaal van het stadhuis. Nu dus brandende zon . De anciens combattants zijn al het gedoe beu. Volgend jaar mag De Crem voor hen thuisblijven, zo klinkt het.

Brussels by night

Pech pech pech is dat voor het enfant terrible van de CD&V Ignace Michaux. Het zit hem echt niet mee voor ‘t moment. Eerder deze week postte hij op Facebook ook al dat ze zijn geld en een documententas hadden gepiekt bij het verlaten van het sjieke Brusselse Plaza Hotel alwaar hij een trouwfeest had bijgewoond. (Gelukkig zonder de codes erin van de kernknoppen op de F16’s van de Navo… Anders zaten we nu met een probleemke).

Michaux is kop van jut binnen en buiten zijn partij. Raadslid Brigitte Vanhoutte is niet alleen opgestapt omdat ze de tweede plaats van 'Achnes' Van Crombrugge niet krijgen kon. Vooral omdat ze binnen de top de vijfde plaats aan Michaux moest afstaan.

Maar zie, de jongen heeft zich opgewerkt tot incontournable in Ronse. Zit overal bij, vindt op Facebook alles leuk, speelt koning van de Bommels, floreert in en om het Fiertelgebeuren, eert uitgebreid gesneuvelden en bevrijders van Ronse, viert wijlen Roland Cardon met muziekkapel in een uitverkochte COC, deelt schrijfstokjes uit van Defensie, haalt de trompetteurs van Ronse naar Gent, laat De Crem rondjes geven in Local Unique en Harmonie, nodigt Ronsese perscorrespondenten uit in Navo-vliegtuigen en op kosten van de belastingbetaler naar het straatarme Griekenland.

Enfin, Ignace is altijd wreed hard bezig. En laat daar geen twijfel over bestaan: hij bedoelt het allemaal goed. Voor zichzelf en voor Ronse. Wordt daarvoor door de enen gewaardeerd, door de anderen uitgespuwd. Niet in het minst in eigen partij.


Deze blog komt op voor de Ronsenaars, van welke partij ook. De Ronsese kiezer zal uitmaken of hij een figuur als Michaux en diens acute profileringsdrang moet. Je kan het Michaux bezwaarlijk kwalijk nemen dat zijn baas in de files vastzit. Maar zoals een Facebooker daarover terecht opmerkt:

'Als De Crem in de file, alle moderne communicatiemiddelen ten spijt, niet thuis gaf na pogingen om hem te bereiken, dan had het welzijn van de oud-strijders op de eerste plaats moeten komen. Dan zijn speculaties als "meneer de minister kan er elk moment zijn" niet op hun plaats.

Michaux vond de erehaag voor zijn werkgever belangrijker dan het nodige respect voor oud-strijders en bejaarden. In de VS hebben ze ten minste door dat het op zulke plechtigheden in de eerste plaats de bevoegde minister is die respect hoort te betonen aan de oud-strijders van het land dat hij vertegenwoordigt, eerder dan andersom. Zeker als die oud-strijders elk meer hebben gedaan voor vrede en democratie dan 10 De Crems in heel hun leven zouden doen.

Hij dacht enkel aan zichzelf en zijn minister, terwijl hij in die blakende zon in de eerste plaats aan oud-strijders moest denken. Dát kun je hem bezwaarlijk niet kwalijk nemen.' (Einde citaat).

Dit is dus verkiezingsstijd. En elke kandidaat op de lijst wil scoren. Agnes Van Crombrugge met Joke Schauvliege als eregaste in de Fiertelkoets. (Zouden de Groenkandidaten van Ronse in de koets naast Eregaste Joke gaan zitten zondag? The U-Place to be. Vooral ter hoogte van haar stortvergunning in Louise-Marie.) Ignace Michaux met Pieter De Crem op ’t oud Kerkhof. En, kijk eens aan zelfs Luc Dupont (de man die wou stoppen maar nog niet kan: anders explodeert CD&V-Ronse helemaal aan achterliggende ambities), met een spetterend parkfeest in het Bruulpark op 24 juni. Genaamd 'Komen eten met Luc'. Hopelijk valt daar dan niemand flauw. Van ’t wachten tot de gebraden kiekens komen landen. Aan Navo-parachuutjes.