17 augustus 2012

TUUPE VUIR OES

WAT SP.A RONSE ONS VERZWIJGT
WOORDVOERDER WORDT ZELF
NIEUWE PROJECTMANAGER VAN RONSE


















Julien Vandenhoucke, de communicatieverantwoordelijke van de Ronsiese socialisten, wordt op 1 september zelf de nieuwe projectmanager van de Stad Ronse.

Dat staat niét in de persmededeling die hij deze week namens de partij verstuurde waarin het vertrek wordt aangekondigd van schepen Suzy Arijs na 18 jaar goede diensten aan Ronse. Als voorbeeld van een sterk staaltje politiek outplacement voor (door?) kandidaat-burgemeester Gunther Deriemaker kan dat alvast tellen. Vandenhoucke wordt projectmanager voor de opvolging van ‘grootstedelijke projecten.’ Het gaat hier volgens de betrokkene zelf, die ik vanochtend belde, om 'een nieuwe functie'.


Ik vraag Julien Vandenhoucke of hij verwacht dat zijn benoeming door veel Ronsenaars beschouwd zal worden als een voortzetting van de oude politiek gestuurde benoemingsdans.

‘Ik kan me inbeelden dat die perceptie zal ontstaan. Maar ik kan je verzekeren dat alles volgens het boekje is verlopen. Zowel bij de mondelinge als de schriftelijke overigens anonieme examens. Daar bovenop kwam dan nog een volledig onafhankelijke externe audit. Ik werk in Brussel en heb 's avonds maar net nog de tijd om mijn 2,5 jarige kleuter in bed te stoppen. Ik ga voor Ronse.’

Ik wil de overigens sympathieke (de foto hierboven laat het wat anders vermoeden doch dit is foute perceptie, ik kom erop terug) Julien Vandenhoucke graag geloven. Ik wens hem bij deze alle succes en hoop dat hij denderende projecten voor Ronse kan stimuleren.

Staande ovatie voor opstap-Suzy

De partij ziet er blijkbaar ook geen graten in dat hij die nieuwe job blijft combineren met die van communicatieverantwoordelijke voor de sp.a Ronse. Of wat daar voor doorgaat. Want bij dat laatste moet je je zo te horen niet al te veel voorstellen. Een beetje lastig vraag vermag Julien graag meteen door te schuiven naar de betrokkenen, de lijsttrekker, de partijvoorzitster. Bijvoorbeeld de vraag die zich vandaag bij menig Ronsenaar opdringt: waarom Suzy Arijs dan tot op de algemene ledenvergadering van 13 augustus - met naar schatting 100 aanwezigen - gewacht heeft om kenbaar te maken dat ze nu toch afhaakt. Een beetje zoals Agnes Van Crombrugge op het feest van de Heilige Hermes zou aankondigen dat ze haar tweede plaats op de CD&V-lijst aan laat ons zeggen Angélique Syroit wegschenkt.

'Ik kan me inbeelden dat die perceptie zal ontstaan. Maar ik kan je verzekeren dat alles volgens het boekje is verlopen.' (Julien Vandenhoucke. SP.A-woordvoerder en toekomstig Projectmanager van Ronse).















Ook voor alle vragen over de bepaald lastige bestuursgesprekken tussen de huidige partners (SP.A & CD&V ) die er na de tweestrijd Dupont-Deriemaker voor de sjerp zitten aan te komen, verwijst de toekomstige projectmanager naar de lijsttrekker en de partijvoorzitster die deze gesprekken zullen voeren.

Communicatie in de Ronsiese politiek, het blijft moeilijk. En dan maar foeteren over de foute perceptie en de vermaledijde pers. Oh ja: Suzy Arijs geeft niet thuis. Suzy wafels aan het bakken allicht.

Veel maakt het eigenlijk niet meer uit. Officieel luidt de uitleg over haar vertrek na de algemene ledenvergadering als volgt: ‘Schepen van lokaal sociaal beleid en wijkontwikkeling Suzy Arijs zal zich niet opnieuw kandidaat stellen. Ze kreeg van de aanwezigen een staande ovatie als blijk van appreciatie voor haar jarenlange inzet voor onze stad. Ze blikt met trots terug naar de vele projecten die zij in haar 18 jaren als schepen heeft kunnen verwezenlijken maar wenst nu ruimte te laten voor het jong talent binnen sp.a Ronse.’

Schone weders, buiten.

15 augustus 2012

DANSEND OP DE PIJN VAN MIJN PEN

HARD TIMES







Happy
days
glorious
games


Je schater
aan het
Muziekbos
om ons
gebeurood
Ronsies
avondlied

Dit bevatten
lukt ons niet
dit plaatsen
kunnen we niet

nu nog niet

Op bloedhete
dagen als deze
moeten we het
doen met
de mooiste
herinneringen
aan jou

met al het gemis
dat Facebook
vandaag
in mijn I-dinges
mikt

(en met zoveel
verdoken verdriet
dat niemand ziet).

13 augustus 2012

BRIEFGEHEIMEN

TUUPE VUIR RONSE
VOORBIJ DE RAVAGES VAN LINKS
EN DE RANCUNES VAN RECHTS


Je schrijft me hoe je je nu voelt, jij één van die tweeverdieners die kozen voor een renovatiewoning in Ronse tussen Stadstuin en TIO3.

‘We zijn nu negen maanden na de unieke mars en het dito gevoel voor een geweldig Ronse. En ik voelde toen - zoals zovelen- dat er iets leefde, dat Ronse wakker werd. Dat dit pas het begin was van kritische en constructieve deelname van de Ronsenaar aan het beleid. Maar het burgerlijke engagement en de gebalde vuist van toen, lijken terug plaats te hebben gemaakt voor passivisme. Nu de verkiezingskoorts toeneemt, zetten de politieke partijen terug hun business as usual koers richting gekende bestemming. En niemand lijkt hen een strobreed in de weg te leggen.

Jouw blog en andere vrije denkers geven nochtans een klare kijk op de (on)mogelijke politieke toekomst voor Ronse, alsook op wat zich nu afspeelt in de achterkamertjes van de klassieke partijen. En wat we te zien krijgen, is vaak niet fraai en zou moeten volstaan om de wakkere burger terug uit zijn zomerslaap te halen.


Maar jullie kritische vinger aan de pols van Ronse is blijkbaar niet voldoende. En verder dan hoofdschuddend (al dan ja of nee) knikken, kwam ik voorlopig ook niet bij het lezen van de vele opiniestukken. Ik samen met vele anderen me dunkt. Ik wil me alvast engageren op welke manier dan ook. Ik droom even Stef. Maar dat doe je ook vaak in je blog, lees ik. Aan jou om me terug naar beneden te halen.’


Tot zover enkele citaten uit de mail die je me schreef.

Vorige week zijn we naar mekaar toe gefiest. We ontmoetten mekaar in één van de allermooiste binnentuinen van Ronse, achter de markt waar ik wel vaker afspreek met mensen die het goed menen met ons geliefd Ronse. Jij kwam vanuit je schitterend gerestaureerde woning. Je fietste dwars door de prachtige kerf van de Stadstuin, ik kwam als gewoonlijk door het Bruulpark. Wat me in jouw verhaal raakte, is hoezeer je van deze stad bent gaan houden. Sterker klonk het dan de nochtans mooie woorden van Marcel Van Thilt. Van dieper kwam het dan het toch al deugddoend statement van Pascale Platel in Libelle. Jouw respect voor alle mensen van deze stad en jouw liefde voor Ronse. Het klonk in mijn oren als een song van Springsteen.

Voorbij de ravages van links en de rancunes van rechts zullen we hier als Ronsenaars van onze geliefde stad blijven houden. Van Ronse dromen zoals Ronse morgen worden zal.

Dit alles stelt me vandaag zo hoopvol. Dit geeft kracht. Dat jonge mensen van buiten Ronse zoveel schoonheid in en zoveel mogelijkheden voor Ronse zien. Daar waar wij als vijfde generatie -Ronsenaars al te vaak enkel nog de achteruitgang, de pech, de minpunten en de missers gaan uitvergroten.

Van Ronse houden voorbij de politieke afrekening, de overloperij, de machtsspelletjes, de oude en nieuwe vetes, de halve waarheden, de hele leugens. Voorbij de pijnlijke versplintering der zieltogende zuilen en oudgediende uitgediende Ronsiese machten. Voorbij de ravages van links en de rancunes van rechts zullen we hier als Ronsenaars van onze geliefde stad blijven houden. Van Ronse dromen zoals Ronse morgen worden zal. Want ken je anders nog een stad, zo perfect gelegen halverwege Picardië en Vlaanderen?

Ga er dus voor, jonge Ronsenaar, mijn nieuwe strijdbroeder. Ik dank je voor je schrijven. Ik ben er, zoals je inmiddels weet, voor gaan zitten. De waan van de dag, hun rancuneuze petite politique politicienne zal me voor de rest worst met mostaard wezen.

(Aan mijn nieuwe jonge stadsgenoot. En aan allen die er Tuupe Vuir Ronse voor gaan.)