06 september 2012

BLOGBOEK

ZUSTER MAGDALEEN NIET
BRIGITTE VANHOUTTE WEL


HOE VROUWVRIENDELIJK IS VROUWVRIENDELIJK?

Ik ga het u zeggen lezer. Ronse een groen gezicht geven en omgekeerd. Wie dit leest, zal hier allicht van opkijken, wie me kent niet. Ik had het er moeilijk mee dat de Groenen uitgerekend in dit groenste dal der Vlaamse Ardennen van het ene kartel naar het andere dienen te laveren om politiek te overleven. Dit terwijl Groen overal elders een vanzelfsprekend onderdeel is geworden van degelijke en toekomstgerichte besluitvorming. Federaal. Europees. Globaal ten aanzien van de vele bedreigingen van onze blauwe planeet op drift.

Tijl Bondue, als Ronsiese SP.A-voorzitter zes jaar geleden nog maker van het kartel met Groen mag dan zelf inmiddels de partijpolitiek verlaten hebben, net als gewezen fractieleider Leander De Cauter, het Ronsiese Groen-kopstuk Wouter Stockman mocht dan al compleet verweesd achtergebleven zijn met alleen nog maar sossen die hem langs de neus weglachten ‘dat ze naar Groen niet hoefden te luisteren’, het blijft een zeer moeilijke oefening zo’n late transfer naar SP.A’s eigen coalitiepartner CD&V. De 'match' was eigenlijk al begonnen. Doch wat nu op het spel staat, na deze strijd voor het groene zelfbehoud in Ronse , overstijgt veruit de efemere perikelen van de acute zoektocht naar de Ronsese kiezer.

Ronse reikt strategisch dan wel de groene vingers uit naar de heuvels, maar het hart van de stad zit in de kramp. Ronse heeft hoge nood aan ontsluiting, stikt in de verkeerslast, snakt naar een globaal verkeersleefbaarheidsplan voor de binnenstad.

TUUPE WETTE ‘T NOOG?

Het Charter Tuupe Vuir Ronse de komende twaalf jaar mee helpen invullen met alle partijen die er willen voor gaan, is wat er voor mij als Ronsiese ‘die hard’ echt toe doet. Liever dan mee te huilen met de chagrijnzaaiers die elke gelegenheid blijven aangrijpen om hun eigen frustraties, laat staan hun eigen verzuring te ventileren. Ik zal dus mijn ding hier als schrijvelaar voortdoen, lezer. Maar zeg vanaf vandaag nooit meer dat u niet wist dat ik zelf een groene Ronsenaar ben. Een die droomt van dat stevig Ronsies voluntaristisch democratisch draagvlak voor een sterk taalhoffelijk en gastvrij bestuur. Het beste van alle mogelijke.

Ik ga voor Groen zonder mandaat. Tenzij het vertrouwen dat u me nu al zeven jaar dag na dag schenkt als lezer vanuit de vrijheid die u heeft om van mijn geschrijf mee te pikken wat u zelf zint en de rest te laten voor wat ik ervan denk…

Ik ga zelf voor Groen omdat Groen me ligt. Et alors? Mag dat?
Heb ik als burger het recht op een eigen opinie? Ik denk het wel.

Tot nog toe hebben al heel wat tenoren van diverse Ronsiese partijen openlijk toegezegd het Charter van Ronse onvoorwaardelijk te steunen en naar best vermogen mee te zullen helpen uitvoeren. Dat geeft veel hoop op een nooit eerder geziene alliantie van bestuur, samen met Ronsiese doe-mensen en vrijwilligers. Het geeft ons kansen en troeven voor de Renaixance die we dag na dag samen als Ronsenaars willen doordrukken met de nieuwe zo talentrijke generaties die er zitten aan te komen.

Om het Charter Tuupe Vuir Ronse te realiseren, heeft Ronse een degelijk bestuur nodig dat - in de beste verstandhouding - gedragen wordt door bekwame mensen. Nog nooit stond er op de diverse lijsten zoveel talent bijeen. De kiezer krijgt straks een weelde aan mogelijkheden aangeboden. Er is voor elk wat wils. Allemaal Ronsenaars tuupe die zoals u en ik van Ronse houden en ervoor gaan. Elk vanuit onze eigen opinie. De uwe en de mijne inbegrepen. Zo werkt het. Schuune.

Eerst wel. Dan niet. Dan toch weer wel.















Van kandidaten gesproken : vandaag meldt Brigitte Vanhoutte dat ze, anders dan ze het in april zegde, de politiek toch niet voor bekeken houdt en… opkomt op de tweede plaats van de Nieuwe Vlaamse Alliantie. Plaats twee was uitgerekend de stek die ze best wel had willen bezetten bij CD&V, de plaats van de nog immer populaire Agnes Van Crombrugge. Toen Brigitte ook op plaats vijf bleek te moeten wijken voor (de stemmen van) Ignace Michaux, stapte ze op en noemde ze de lijst van CD&V ‘vrouwonvriendelijk’.

Brigitte Vanhoutte: ‘In april dit jaar had ik besloten om geen deel te nemen aan de verkiezingen met CD&V. Ik kon mij niet vinden in de lijst waarmee CD&V naar de kiezer stapt. CD&V Ronse mist naar mijn gevoelen ook een duidelijke identiteit. Onze stad werd de afgelopen 10 jaar wel verfraaid, doch de aantrekkingskracht van Ronse blijft helaas uit.’

De uitleg van Brigitte Van Houtte staat voor een stuk haaks op die van Bernard Van Den Daele. Die duwt de lijst van de N-VA …om het goed bestuur van Luc Dupont te steunen.’ Voor alle duidelijkheid in zijn optiek: zonder de socialisten. Een nauwelijks verholen wensdroom van nog andere rabiate socialistenvreters bij de N-VA.

Apropos, op de kartelllijst van Luc Dupont staan in totaal zomaar eventjes …14 vrouwen. Benieuwd hoeveel de N-VA zaterdag er, behalve Brigitte, vrouwvriendelijk presenteert. CD&V kwam overigens vanavond al prompt met een reactie op het overlopen van Brigitte Vanhoutte.

Voorzitter Leo Verstichel: 'CD&V neemt er akte van en constateert dat NVA actief CD&V mandatarissen en leden rekruteert op haar lijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Overeenkomstig de statuten van CD&V verliest Brigitte door haar overstap naar NVA automatisch haar lidmaatschap bij CD&V. Zij zal dus vanaf nu in de gemeenteraad zetelen als onafhankelijke.'

Oh ja, zuster Magdaleen zou bij mijn weten nièt op de lijst van N-VA staan. Haar naam circuleerde de jongste tijd ‘als vette vis’ in societykringen. Kwestie van het gekwaak der kwakkels levendig te houden. Of ere-architect Paul Vanhoeke, wereldberoemd in Ronse als Mognski het Factuirkie van Tavi, als jeune premier ook de lijst komt opvrolijken, weten we zaterdag. Ien Ronse ees daat iet.



03 september 2012

BLOGBOEK

DE KARTS ZIJN GESCHUD




De Boss van de LU vraagt me wat ik ervan vind, zo 8 Uren Karting door de binnenstraten van de stad. De LU staat nièt voor 'Liberale Unie' maar voor 'Local Unique'. Zelf staat Yves Wieleman met zijn team op dat moment 20ste, op een totaal van 30 kartploegen die door de straten scheuren.

‘We zijn veel te zwaar’, zegt hij me.
‘We wegen 500 kilo, tuupe’.

Een goeie zaak voor de café’s op de markt, zeg ik dat zeker. Mixed emotions heb ik. Karting bekoort me namelijk al van in de tijd van de Torck-competities op de dijk, waarin we ons als kids Steve Warson en Michel Vaillant waanden. We kregen een doos Nesquick en een onnozel vlaggetje van 'Le Soir' cadeau bij wijze van trofee. Maar ons geluk kon niet op en smaakte naar chocolademelk.

Karts, wat ik ervan vind? Ik dien een neutraal antwoord schuldig te blijven. In een vorig leven was ik namelijk zelf de trotse eigenaar van zo’n competitiekarretje. Met mijn broers toerde ik ermee over fabrieksterreinen vol spijkers van bekisting. Ik had het in mijn hoofd gestoken de nieuwe Goldstein te worden: vele malen wereldkampioen kart, in verre landen. Ik strandde met mijn jongensdroom op de ‘toetskies’ van de wolbekisting. Wijlen mijn oudere broer Johan laadde de kart (die hij zelf wel eens bezigde voor zijn travellings als cameraman) op het dak van zijn 2CV, richting Bandencentrale Vandercoilden. Zo'n kleine bandjes hadden ze niet. ‘s Anderendaags zocht ik een koper om mijn investering in de race-wereld te recupereren. Jeugdzonde. Een van de vele.

Later zou ik in de ‘Brussels Indoor Kart’ recht tegenover de krant in Groot-Bijgaarden dan toch nog ‘Rapste Karter van de gazet’ worden. Mijn oorkonde liet ik helaas rondslingeren ter redactie. Bij mijn verloren illusies omtrent het perswezen in het algemeen en a-commerciële krantenjournalistiek in het bijzonder. Win ik dan een keer iets.






Voor herhaling vatbaar? Als het van Dirk Oosterlynck afhangt zeker niet. Toch niet in de binnenstad. Oosterlynck is de neef van wijlen de befaamde kunstenaar Jean. Doch dit kan hij ook niet helpen. Als architect is hij zelf een meer dan verdienstelijk redder van statige oude panden en projectontwikkelaar van mooie nieuwe flats in de binnenstad ondermeer aan de Sint-Martinus en de Fostierlaan. Gisteren ventileerde hij uur na uur zijn ongenoegen over het verloop der gebeurtenissen aan de voordeur van zijn Patrimundo, hoek Zuidstraat en Pelgrimstraat. Tot hij het voor bekeken hield en naar rustige oorden vluchtte. Een greep uit zijn quotes:

‘Vandaag 8 uur Karting in Ronse. Wat een geweldige activiteit voor deze stad. Perfect passend in het tijdsbeeld en de profilering van Ronse. Groen, familievriendelijk en cultureel. ‘En volk dat er is!’. ‘Met dank aan schepen van Feestelijkheden De Riemaker. Horeca rules Ronse, as always.’ ‘Ben hier weg, teveel lawaai. Vind wel een andere plek om te BBQ’en.’ ‘Yeah! De 8 uren zijn voorbij. Niet voor herhaling vatbaar. Althans niet in het stadscentrum.’

Oosterlynck had er vooraf al fijntjes op gewezen dat Ronse genomineerd is als.... duurzaamste gemeente voor 2012. Hij hoopte voor Ronse dat de jury die dag niet langs de 'Karting Streets of Ronse' passeren zou.


Peter Dhooge, de organisator van 'Ronse Opscène' vond het anders als deelnemer voor het Gemco-Team wel leuk. En als kinesist levert het zo te horen bovendien klandizie op en worden hier nieuwe markten verkend.

Peter: ‘Geradbraakt, doodop, pijn in de schouders, kletsnat van het zweet, maar ... gelukkig om te kunnen deelgenomen hebben aan deze 8 uren van Ronse, in een fantastisch team dat echt niet gespaard werd van pech, wiel verloren, remblokken te rap versleten , starter kapot... ofwel ... niet kunnen rijden :-) Volgend jaar terug ??? ‘

Circus Rothnacum







‘Als ik iets organiseer is het altijd perfect’, lacht organisator Christophe Kerkhove me breed toe. Ik feliciteer hem om zijn perfectie. Terwijl mijn kleinste dierbaren wat verderop over het brugje hangen, knallen vijf karts eronder tegen malkander. Ze zetten hun karts weer in de goeie richting en rijden gewoon door. The winner takes it all.

Aan de Veemarkt probeert een karavaan van 'Cirque Zavatta' hopeloos een doorgang te vinden. In de Zuidstraat gids ik mijn schrijfbroerke (in het ware leven spoedarts) Yoni Sadaune naar een spoedige passage voor een eindspurtje naar zijn zondagse trein voor Brussel.

WE SCHREEUWEN MEKAAR TOE DAT WE WEL EEN VOLGENDE KEER RUSTIG ZULLEN BIJPRATEN OVER DE TOEKOMST VAN RONSE TUUPE!