16 november 2012

SCHANDALIG STERK

















’t Is een stuk dat je ondersteboven haalt zoals authentieke theaterstukken je in alle betekenissen van het woord ondersteboven horen te halen. Rauw zoals ’t leven. Hard als de eenzaamheid op dagen van verplichte gezelligheid. Knagend als de vertwijfeling. Bijtend als de radeloosheid. Ruw als de onderkant van 't leven.

Schitterend gespeeld. Elkeen op het topje van de tenen, al dan niet in naaldhakken. Vollen bak het beste van zichzelf. Er zit al vaart in nog voor ’t spel begint dank zij DJ C. (Laat de zon in je hart!) Je valt van de ene helaasheid der dingen in de andere. Anderhalf uur later ben je letterlijk en figuurlijk een onvervalste knalprestatie van de nieuwe VTV-generatie rijker. Schandalig sterk.

'Le Père Noël est une ordure'.
Vanaf dit weekend in de Volksbond.
Meer info: www.theatervtv.be

15 november 2012

DE STADSTUIN

DA VINCI IN RONSE

Veertig jaar geleden zag Serge Crucke enorme kansen liggen rond de oude Sint-Martenskerk: een aangenaam winkel-wandelcentrum in het verkeersluwe oude hart van de stad. Het was buiten een paar cafébazen en verontruste handelaars ter plekke gerekend. Die organiseerden hun verzet tegen de plannen rond de slogan:‘Zonder autauts, gien kalanten’.

Het Marktje evolueerde bijgevolg naar een oase van spookcafé’s met als veelzeggend symbool voor deze neergang de vandaag lege Memlinck. Ooit tempel van generaties spijbelende kerkgangers die bedankten voor de vurige preken van onderpaster Marchand.

Alleen de allersterkste horecazaken overleefden de vlucht van ‘de kalanten’ naar de inmiddels gerenoveerde Markt en Guissetplein. Het verzet van het Marktje werkte compleet contraproductief. Niemand durfde decennia lang ook maar één steen openbreken op het marktje. Van miserie werden er dan maar grauwe betonblokken gestrooid rond geschilderd gazon.

De Oude Sint-Martinus werd deels afgebroken voor meer parkeerruimte. Op vraag van deken Tjoen en onder impuls van Fierteldrager Wim Vandevelde werd een werkgroep opgericht om de Oude Kerk van de totale ondergang te redden en er een zinvolle bestemming aan te geven. Het dient gezegd dat ook Albert De Cordier dat ooit al eens geprobeerd had. Zo goed en zo kwaad als het kon, werd de achterkant toen wat opgelapt. Armand Demeulemeester mocht er zelfs een keer zijn meesterlijke Genesis in exposeren. Echter niet te lang... vanwege instortingsgevaar en algehele nattigheid. Van het gebouw welteverstaan.

De nieuwe werkgroep vergaderde vele malen en trok naar het stadhuis voor een presentatie van de mogelijkheden. Helaas. Dezelfde politici die in verkiezingstijd gretig moskeeën bezoeken, toonden totaal geen interesse voor de redding van het prachtige oude kerkje. Ze lieten de werkgroep, deken incluis eerst een uurtje zitten schilderen op een bankske. De notabelen dienden namelijk eerst uitgebreid te lunchen in Villa Carpentier (ook erfgoed nietwaar) met de - inmiddels failliete - mooipraters van Hollanders die onze Ronsese Stadstuin een keer ‘ aardich souden folpoten met eichentijdse woonmodulaatsies’.

Voor de rest nog vragen bij de presentatie van het oude kerkje nee? Ook de schepen van Fiertelzaken geen vragen?

Oorverdovende stilte. Verveeld gegeeuw. Geen geld. En geen goesting. Zeker niet vanuit de hoek van de rabiate papenvreters rond de tafel die dergelijke ouwe kerken het liefst afgesmeten weten voor meer parking.

‘Da Vinci, da klinkt toch ook mooi erfgoedachtig?'
'En da brengt tenminste geld op bij elke parkeerboete'
'Kijk, ge staat met uwen oto op de foto'.


De werkgroep zwermde uiteen. Elkeen trok naar zijn nieuwe of oude bezigheden. Initiatiefnemer Wim Vandevelde werd dan maar zelf politieker. De deken restaureerde het koor van de Grote Kerk .

(Op een mooie zomerdag wou hij me de coffre- fort met die kerkschatten erin eens laten zien. Helaas kreeg hij de koffer niet open, ook niet met zijn cutter. De restaurateurs waren iets te gul geweest met hun verf. De deken toonde me dan maar een geheime ruimte achter de nis van Hermes: waar volgens wijlen Albert Cambier ooit iemand nog in den duik zou gewoond hebben. Si non e vero e ben trovatto.)

Werkgroeplid Anne-Françoise Morel doctoreerde van haar kant briljant verder in Londense erfgoedmateries. Milo Vandriessche maakte inmiddels de mooiste Fiertelfilm ooit: nu verkrijgbaar op de dienst toerisme.

Vandaag snelt de wereld van het privé-ondernemerschap de verlamming van politiek en ambtelijke traagheid voorbij. Met een goed gestoffeerde Peter Pan-boekhandel in het voormalig fitness-center van Pierre Carteus. Met een kunstenaarscollectief naast de Brouwerij, van waaruit je de kleurschakeringen van de open Muilebeike ernaast in kaart krijgt.

Nergens is het contrast flagranter tussen de traagheid van besturen en de snelheid van ondernemen dan aan het raampje boven Artisanne, het door Serge Crucke inmiddels geredde voormalig Uutvercoren-huisje. Een chaotische stroom van wagens zie je er in ijltempo passeren uit drie richtingen tegelijk. De voetpaden blijven er ondertussen wel te smal voor een kindervoituur. Je weet gewoon niet waar eerst gekeken met je hummel aan de hand, wil je het pand heelhuids bereiken of verlaten. Burgemeester Luc Dupont zegt dat het nog een paar jaar kan duren eer de Oude Vrijheid dat bezige privé-ondernemerschap bijbeent. Hopelijk heeft hij er het geld voor. Aan zijn goesting zal het wel niet liggen.

Het meest frappante voorbeeld van de botsing tussen willen investeren in Ronse en het ook nog mogen, komt echter van Willy Naessens. Hij wou de gelden voor het Saneringsfonds desnoods zelf voorschieten om werk te maken van de sanering der gronden van dat voormalige Gulfpomstation waar hij zijn hotel wil neerpoten. Het mocht niet. Vanwege de regeltjes.

DE STADSTUIN.
Dagboek van veranderende tijden.

14 november 2012

DE WONDEREN VAN FACEBOOK

VAN RECHTS NAAR AVERECHTS

Tja het blijft altijd uitkijken met zo’n aanvallende verkiezingsslogan als profielfoto. Wim Vandevelde, lijsttrekker van 'Zijne Nieuwe Vlaamse Nederigheid' Bart De Wever in Ronse pakte tijdens de voorbije gemeenteraadsverkiezingen breed uit met de slogan: ‘Laat Ronse niet links liggen’
Op zijn Facebookprofielfoto krijgt die slogan een ietsepietsje andere, ietwat ‘averechtse’ betekenis. Ik ken er in de Stationstraat die blij gaan zijn met deze verrassend nieuwe wending en linkse outing van de toekomstige OCMW-voorzitter.

12 november 2012

HET SELECTIEF GEHEUGEN VAN KARIM

BIJNA CARNAVAL:
EERST IN RONSE DAN IN AALST.


Karim Van Overmeire, de toekomstige schepen van Aalst voor de N-VA ‘is het beu dat mensen van buitenaf zich blijven moeien met de Aalsterse politiek.’

Dat zegt hij in een reactie op uitspraken van de Gentse burgemeester Daniël Termont. (De Standaard. 6.11).

Hier een archieffoto van dezelfde Karim Van Overmeire. Hij dateert uit de periode dat hij (namens Vlaams Belang) straatnaambordjes kwam wegrukken in de Peperstraat...van Ronse.

HOREN ZIEN EN SCHRIJVEN

NACHTMERRIE CHRISTMAS

Alles kunt ge krijgen van mij een appartement met een for-mi-da-bele vue op de coureurs die de Kruissens boven terten naar Oudenaarde in de finale van de Ronde van Vlaanderen wilt ge een postje voor uw dochter als kuisvrouw een positie op ’t stadhuis voor uw schonen een nieuwen trottoir bloembakken voor uw deur dat ’t stad de grafsteen van uw meetse voor niks kuist op ’t oud kerkhof als er anderen voor u op de lijst staan voor dat appartement schuif ik er u tussen ge krijgt de penthouse g’heeldegans boven met vue imprenable op de parking zo kunt ge u ’s nachts amuseren met al wat ge daar ziet als ge niet kunt slapen of wilt ge liever iets aan de Koeifeeste tegenover de pompiers ge zegt het si tu comprends pas ce que je dis c’est pas grave nee ge moet gij mij geen envelopke geven ge hebt het veel te hard nodig wat kost een brood niet tegenwoordig ik zou het zelf niet weten om van een coiffeur te zwijgen niet te verwonderen dat ge uw haar zelve snijdt ’t is eraan te zien ook ‘k zal ekik de papieren doen voor uw pensioen ik ga arrangeren dat ge geld were krijgt in Frasnes zenden ze iedereen bij mij omdat ze weten dat ik alleman help Papa Noël noemen ze mij ik doe dat om de mensen te helpen ik pak het geld af van de rijke stinkerds en help er de sukkelbozzen mee gelijk Robin des Bois en iedereen is content op kerstdag sleep ik een sapin naar de markt en die hang ik vol cadeaubons voor gratuite gazze en dan bel den buus van ’t stad want in de strontregen naar de buitenkant van ’t stad ’t is ne g’heelen end in de nuit magique kruip ik zelf dienen boom in en kijk ik naar al d’ huizekes van de stad waar iedereen ruize maakt over d’ erfenis van peepee de mens is een wolf voor de kalkoen en dan fluit ik weltevreden naar de groten camion van Coca-Cola met al zijn lampkens en vlieg ik naar mijn nieve luxe-flat t’Ounoerde van wel driehonderd vierkante meterst met zicht op de lichtjes van de Schelde en ’t prison als iedereen content is ben ik ook content dan laat ik nog ietske komen van bij den traiteur een kleinigheid nen homaar of vier en ne schep kaviaar want koken kan ik niet feitelijk kan ik niks behalve een goed mens zijn die alles weggeeft wie nog ene ne keer zegt dat de Père Noël een smeerlapken is die sla ik op zijn smoel is er iets schoners dan mensen vooruit te helpen of moeten we het geld van de Gemeenschap misschien verdoen aan megabonnussen voor de bankiers of verteren aan den BMW 700 van Hilde Crevits den boot van Albert de Ferrari van de kleine prins of de paternosterst van Fabiola nog een chance dat ik er ben om hier alles in orde te brengen ’t zou hier anders nogal wat zijn ze zouden in de Peperstraat liggen te kreperen zonder hotdogsken of niks met just een kwijlenden hond die in hun gamelle ligt te likken zonder de kerstman kunt ge beter sebiet van de passerelle springen.

(Toen werd ik wakker).

Le Père Noël.

HOREN ZIEN EN SCHRIJVEN.
Surfend op het schuim