23 november 2012

TOEVALLIG HEDEN

KIKI DE MONTPARNASSE

‘Il la planta devant son chevalet, lui fit prendre la pose et peignit pendant trois heures. Au terme de la séance, Kiki de Montparnasse demanda à voir le portrait.
‘Bien sur!’ répondit Utrillo.
Il s’ écarta de la toile. La jeune femme s’approcha. Elle considéra, pétrifiée, le dessin d’Utrillo. Brusquement, elle éclata de rire. Ce rire que tous les bistrots de rive gauche connaissaient. Elle se pencha encore pour vérifier qu’elle ne se trompait pas. Mais non. Elle avait bien vu. Ce n’était pas son visage qui s’étalait sur la toile. Ni son corps. Rien qui fût à elle. Pendant trois heures, Utrillo avait peint une petite maison à la campagne.’ (‘Bohèmes’. Les aventuriers de L’art Moderne. Dan Franck)

‘De stof van de dingen is geweven met witte en zwarte draad, hij heeft een bovenkant en zijn keerzijde. Camus omzeilt geen enkel aspect van de werkelijkheid, hij accepteert de twee kanten en blijft bij zijn overtuiging dat de werkelijkheid van het bestaan tot stand komt door de tegenstelling en de spanning tussen die twee aspecten. Plato en Sartre zien uiteindelijk maar de helft van de dingen, de een de schoonheid, de andere het walgelijke. Zij verminken de werkelijkheid.’ (‘Camus’. ‘De filosoof en de romancier’. Maurice Weyembergh).



‘In maart 1983 verscheen het magnum opus van Hugo Claus, Het verdriet van België. Maar Hugo zou Claus niet zijn, als hij niet in de conceptuele periode die aan het schrijven voorafgaat, naar een collega gezocht had die net als hij uit zijn eigen verleden put en met het gegeven dicht bij huis blijft. Lang moest hij niet zoeken, want het grote voorbeeld lag in de eerste kelder van de bibelontse bibliotheek in zijn piratengeheugen: James Joyce. Welk boek van de Ierse schrijver model stond voor de roman die Hugo Claus voor ogen stond, valt niet moeilijk te raden. Dat was het prachtboek A Portrait of the Artist as a Young Man.’

‘Het hoofdpersonage is herkenbaar Hugo Claus. De auteur heeft dat ook nooit onder stoelen of banken gestoken. De keuze van de naam Louis Seynaeve is toevallig. Naar de naamgeving gevraagd zei hij me, kort na de presentatie in de Hotsy Totsy: ‘Heel eenvoudig. Speelt een verhaal zich af in de koningin der badsteden ga ik te rade in het telefoonboek van Oostende. Voor Walle nam ik het deel waar Kortrijk in opgenomen is.’ (Fragmenten uit ‘De Spookrijder van de Lemméstraat’. Guido Lauwaert. Indringende verhalen over Elsschot, Claus, Buysse, Teirlinck, Gezelle, Maeterlinck.



‘Les mondes passent, en vérité, l’un après l’autre, des ténèbres aux ténèbres, et leur succession ne signifie peut-être rien. Cette hypothese intolérable brûle l’âme d’Augustin qui pousse un soupir, gisant parmi ses frères, et il s’efforce de se tourner vers le Seigneur mais il revoit seulement l’étrange sourire mouillé de larmes qui lui a jadis offert la candeur d’une jeune femme inconnue, pour porter devant lui témoignage de la fin, en même temps que des origines, car c’est un seul et même témoignage’.(‘Le sermon sur la chute de Rome’. Jérôme Ferrari. Goncourt 2012).












Niemand kan zich beroepen op een aangeboren superioriteit. Natuurlijk hebben mensen verschillende kwaliteiten. Maar Spinoza’s naturalistische theorie – de mens maakt deel uit van de natuur en kan overeenkomstig de wetten van de natuur worden begrepen – is onverenigbaar met de idee van een elitaire, aristocratische uitverkorenheid. Bijgevolg kan niemand beweren een aangeboren superieur oordeel te bezitten.’ (‘Door Spinoza’s lens’. Tinneke Beekman).

‘Alle verdriet kun je verdragen als je het kunt onderbrengen in een verhaal, als je er een verhaal over kunt vertellen. (Hannah Arendt).
TOEVALLIG HEDEN.
Writer’s Blog.

19 november 2012

DE STADSTUIN

LIZ TAYLOR EN SCOTT FITZGERALD
OP DEN BOULEVARD DES ANGLAIS







Zou het dan toch waar zijn dat steeds meer kopers - laat ons zeggen betere verdieners - uit de Gentse periferie eindelijk Ronse ontdekken als groene parel der Vlaamse Ardennen? Wie zaterdag de wandelaars in 'Vlaanderen Vakantieland' bezig zag, die zal het geweten hebben. Villa Dewinter-Demeester een van de parels van de Ronsese binnenstad is verkocht aan de eigenaar van ‘Brasserie De Post’ in Gavere. Dat meldde de eigenaar me zelf onlangs bij diens verwerving van het statige pand op de hoek van de Engelsenlaan en de Puissantstraat. De eigenaar gaat het huis zelf bewonen. Hij heeft er verder geen plannen mee. Al sluit hij een occasioneel publiek initiatief ( bv. een expo) niet uit. Het stijlvolle gebouw zal de laatste romantici van deze stad onweerstaanbaar doen denken aan oude verhalen van Francis Scott Fitzgerald. Het is hoogst origineel, alleen al door bijvoorbeeld de verwerking van het hulstthema , tot in de kleinste details van gebruikte materialen. Romancing the stones.

LA PEREGRINA











Van parels gesproken. Wat het verband is tussen ‘La Peregrina', de parel die ooit de hals sierde van Liz Taylor en Villa Van Grootenbruel wat schuin aan de overkant in dezelfde Engelsenlaan? Geen enkel, hoewel. Industrieel Louis Van Grootenbruel bezat behalve zijn villa ooit twee textielfabrieken: 'La Ruche' en… 'La Perle'.

Dirk Oosterlynck, de succesvolle projectontwikkelaar van Patrimundo (gelegen in het voormalig huis Bocquet hoek Pelgrimstraat- Zuidstraat) gaat er nu voor een nieuw ambitieus project. Oosterlyncks interessante formule stoelt op resoluut moderne architectuur vanuit respect voor en in dialoog met bestaand Ronsies erfgoed. Oosterlynck (neef van de kunstenaar Jean) tekende eerder al voor de renovatieprojecten ‘Saint-Martin’ aan het Kerkplein en ‘De Oranjerie’ in de Fostierlaan.

Zowel Villa Van Grootenbruel zelf als een deel van de tuin zijn beschermd. Met architecten Demeestere, Garmyn & Partners wil Oosterlynck de oorspronkelijke kwaliteiten van het domein eren. In het project dat ik met Dirk Oosterlynck even kon inkijken, worden de monumentale gebouwen en de pergola gerestaureerd en de historische tuin met vijver heraangelegd. In de tuin daarachter worden appartementen en assistentiewoningen gebouwd terwijl het groene karakter van het domein maximaal wordt bewaard.

DOORDACHT: VOOR BEWONERS EN BUURT


Ook de privacy van de omwonenden wordt maximaal beschermd. Een ondergrondse garage zal er voor zorgen dat er bijna geen autoverkeer op de site is en de tuin dus nooit een grote parking wordt. De beschermde woning wordt omgetoverd tot een prachtige brasserie met terras en tuin.
Begin 2013 wordt het hele project eerst aan de buurtbewoners voorgesteld, waarna de bouwaanvraag zal worden ingediend. In het verleden werden eerst door een andere ontwikkelaar en daarna door de vorige eigenaar bouwaanvragen ingediend die niet altijd even goed werden ontvangen.

‘De gevoeligheden van de omwonenden, het stadsbestuur en het Vlaams agentschap voor Onroerend Erfgoed zijn dus goed gekend. In in het project van Patrimundo wordt heel veel rekening gehouden met alle eerder ingediende bezwaren rond onder meer inkijk in de tuinen’, aldus Dirk Oosterlinck.

Als alles volgens plan verloopt, kunnen de bouwwerken over een jaar beginnen. Zo dat de eerste bewoners eind 2015 hun intrek in La Peregrina kunnen nemen. Wellicht al eerder zal de restauratie van de villa worden opgestart. (Meer op www.Patrimundi)

SEIGNEURS DE DEMAIN ET D’ANTAN





Met de geplande verhuizing van Colruyt wordt het verlengstuk van de Ponnettestraat blijkbaar een gegeerde place to be voor investeerders. Want ook met eveneens de geklasseerde 'Villa Ferrant' heeft alweer een andere projectontwikkelaar plannen voor een ‘Seigneurie’ annex flats. Onlangs verschenen hiervoor trouwens al de eerste wervende immo-advertenties.

Nu ook nog degelijk afgebakende fietspaden vanuit het hart van de stad naar de scholen en het nieuw geplande zwembad aan het Rosco. Dan zal de jeugd al de seigneurs d’antan met hun vrolijk geschater kunnen herinneren aan de zorgeloze wondere jeugdjaren toen Ronse nog – voornamelijk - Renaix was.

DE STADSTUIN.
Dagboek van veranderende tijden.